ARNOLD POV Habang nakatitig ako sa umiiyak na si Amber lalo ko namang na-realized kung gaano ako kagago! Bakit ko nga ba siya pinatulan kagabi? Siya itong lasing at ako iyung nasa matinong pag-iisip kaya dapat ako ang umiwas. Fuck! Napaka-gago ko! Ni hindi ko man lang naisip kung ano ang posibleng consequences sa ginawa ko! "Sorry! Hindi ko sinasadya!'' bigkas ko. Hind siya umimik bagkos naglakad siya patungo sa kanyang bag at dinampot iyun! Akmang maglalakad na sana siya patungo sa pintuan nang mabilis akong tumayo at nilapitan siya. Hinawakan ko siya sa braso at matiim na tinitigan sa mga mata. "Alam kong mali pero naumpisahan na natin eh. Amber...sobrang laki ng epekto sa pagkatao ko ang kung ano man ang nangyari sa atin kagabi." bigkas ko at sa isang iglap lang, mabilis ko siyang kinabig payakap! "Arnold! ano ba! Mali ito! Maling-mali!" bigkas niya pero hindi ko siya sinagot. Buong pananabik kong inangkin ang labi niya na naging dahilan para lalo akong kinain ng matind
BIANCA POV Mabilis na lumipas ang mga araw. Tuluyan nang ipinaubaya ni Kuya Cyrus sa akin ang pamamalakad sa kumpanya. Nag-umpisa na siyang gawin kung ano ang mga gusto niyang gawin sa buhay niya na labis ko din namang sinuportahan dahil ito na din ang pagkakataon niya para makapg-relax. Thirty five years old na si Kuya at kailangan niya na ding i-enjoy ang buhay binata niya na never niyang naranasan noon. Bahay at trabaho lang kasi talaga ang naging lifestyle niya nitong mga nakaraang taon. Sinigurado niya naman sa akin na ko-contact siya sa akin from time to time at kapag may problema babalik din naman kaagad siya ng Manila para tulungan ako. Naging abala ako sa opisina pati na din sa pag-aasikaso sa mga anak ko. Start na kasi ng pasukan sa School kaya kahit gaano ako kaabala, sinisigurado ko na nagagamapanan ko pa rin ang pagiging ina ko sa kanila. Kapag hindi ganoon kaabala ako ang personal na naghahatid at sundo sa kanila sa iskwelahan. Patuloy pa rin sa panunuyo sa
BIANCA POV Feeling ko talaga may problema ang babaeng ito eh! Kilala ko ang ugali nitong si Amber! Alam na alam ko kung may bumabagabag sa isipan niya unang tingin ko pa lang kaya alam kong may hindi talaga tama sa kanya. "Amber..magtapat ka nga sa akin. May problema ka ba?" hindi ko na napigilan pang tanong sa kanya. Napansin kong saglit siyang natigilan sabay iwas ng tingin sa akin. Hindi ko na tuloy napigilan pa ang sarili ko. Kaagad na nagsalubong ang kilay ko dahil sa ipinapakita niyang reaction ngayun. "Problema? Anong problema? Wala....walang problema!" kaagad na pagkakaila niya. Pero kita ko naman sa mga mata niya na hindi siya nagsasabi ng totoo. Hindi kasi siya makatingin ng direcho sa akin eh. Hindi ko tuloy napigilan ang mapabutong hininga. "So, nagagawa mo nang maglihim sa akin ngayun? Akala ko ba bawal ang maglihim sa isat-isa? Bakit feeling ko nagawa mo yata ngayun sa akin iyan?" kunwari nagtatampo kong bigkas. Kaagad naman siyang natawa. Iyung tawa na hindi ma
BIANCA POV Birthday party ni Lola Agatha at eksakto alas siyete ng gabi ako sinundo ni Arnold sa bahay. Mabuti na lang at ready na ako kaya naman pagkadating niya umalis na din kaagad kami. Binilinan ko ang dalawang Yaya's ng mga anak ko na kailangang matulog ng maaga ang mga bata dahil maaga din ang pasok nila sa School kinabukasan. Kung hindi lang ako naka- 'oo' na kay Arnold na aattend ako sa party na ito parang ayaw ko na din sanang tumuloy pang dumalo. HIndi pa talaga ako ready na muling makaharap ang mga taong naging dahilan kaya hangang ngayun nasasaktan pa rin ako. "Ayos ka lang ba? Bakit napakatahimik mo yata?" nakangiting tanong sa akin ni Arnold pagkababa namin ng kotse. Sa mansion ni Lola Antonia gaganapin ang party at katulad noong mga unang pagpunta ko sa lugar na ito halos wala man lang ipinagbago. Pagpasok pa lang sa loob ng bakuran, kita na ang karangyaan sa buong paligid. Halatang maraming bisitang dumalo base na din sa nakikita ko. "Kukumustahin ko lang si
BIANCA ISSABELLE POV "Excuse us! Hindi kayo ang dahilan kaya kami nandito. Kaunting respito naman sa kasama ko Tita Sylvia!" narinig kong bigkas ni Arnold at iginiya na ako palayo kay Mrs. Sylvia Buenaventura. Kaagad naman akong nagpatianod. Ayaw kong ubusin ang energy ko para patulan ang isang taong kagaya ni Mrs. Buenaventura. Mabuti na lang at hindi na ito nagreact. Pero sa gilid ng mga mata ko napansin ko ang pagdating ni Daniel kasama si Jeneva. Hindi ko tuloy mapiglan ang makaramdam ng lungkot kaya lalo kong binilisan ang paghakbang ko. Hangang ngayun pa rin kasi aminado ako na nakakaramdam pa rin ako ng kirot ng kalooban tuwing nakikita kong magkasama silang dalawa. Tatlong taon kaming nagsama ni Daniel at never niya akong isinama sa kung ano mang party. Never ko din naramdaman na naipagmalaki niya ako sa kanyang mga kakilala. Hindi katulad sa mga ginagawa niya kay Jeneva ngayun. Pinilit kong baliwalain ang sakit ng kalooban nang tumapat kami sa isang kwarto. Alam kong
BIANCA POV Ito ang pinaka-iiwasan ko ang lahat! Iyung magharap kaming lahat at magbitaw ng mga hindi magagandang salita. Kaya lang kasama na siguro talaga sa buhay ko. Kailangan kong harapin ang mga taong nagkasala sa akin at ito na din siguro ang tamang pagkakataon para unti-unting maningil. "La...relax lang po kayo! Naiinitindihan ko naman si Mrs. Buenaventura! Para po kasi sa kanya wala akong puwang sa pamilyang ito kaya nasasabi niya ang katagang iyun!" kunwari malungkot kong bigkas. Napansin kong muling napatitig si Daniel sa akin pagkatapos kong sabihin ang katagang iyun! Kita ko sa mga mata niya ang hindi maisatinig na damdamin kaya kaagad akong nag-iwas ng tingin sa kanya. "Mrs. Buenaventura? Kinalimutan mo na nga talaga na minsan tayong naging mag-asawa at supposed to be, Mommy ang itawag mo sa sarili kong Ina!" bigkas niya. Peke naman akong natawa. "Daniel naman! Alam natin pareho na noon pa man, ayaw na sa akin ng Mommy mo! Ngayung divorced na tayo, wala na sigur
BIANCA POV "Tama na! Magtatalo -talo na lang ba kayo diyan? Nakalimutan niyo yata na birthday ko ngayun at maraming bisita na naghihintay sa atin sa labas! Sylvia, Daniel, Jeneva pwede bang lumabas muna kayo? Asikasuhin niyo ang mga bisita sa labas para naman magkaroon ng saysay ang party na ito dahil presensya pa lang ni Bianca sapat na sa akin!" galit na wika ni Lola Antonia sa kanila. Pigil ko naman ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Mukhang sa pagkakataon na ito ako pa rin ang nagwagi sa puso ni Lola Antonia. Pinapakita niya lang sa lahat na ako pa rin ang papanigan niya sa lahat ng oras. "Pero La...gusto ko pang makausap si Bianca! Mag-asawa pa rin kami at may lilinawin lang po ako sa kanya!" giit naman ni Daniel. Mukhang hindi pa rin siya titigil sa kakulitan niya. Mukhang hindi pa rin siya tapos sa issue ng hiwalayan namin. "Daniel naman! Bakit ba ang kulit mo? Hindi ba't iyun naman ang gusto mong mangyari? Noon pa man gusto mo na akong hiwalayan. Ayan na...hiwal
BIANCA POV Sa may gilid ng pool kami nakarating ni Jeneva. May mangilan-ilan akong napapansin na mga bisita na nakatambay din sa bahaging ito kaya naman kahit papaano nagkaroon ako ng kumpyansa sa sarili ko na wala naman sigurong gagawing masama sa akin si Jeneva ngayung gabi. "Ano ang gusto mong sabihin? Sabihin mo na dahil nagmamadali ako!'" kaagad kong tanong sa kanya. Seryoso niya akong tinitgan bago nagpakawala ng isang nakakainsultong pagngisi. "Hindi ko talaga akalain na may sa pusa ka pala! Akala ko talaga napuruhan ka at namatay ka na eh....pero mukhang nagkamali ako!" bigkas niya habang matalim na nakatitig sa akin. Mapakla naman akong natawa at naglakad palapit sa kanya. "Bilib din naman ako tapang mo noh! Sa sinasabi mo ngayun, parang inamin mo na din na sinadya mo akong pasagasaan seven years ago!" nakangiti kong bigkas sa kanya. Ngiti na hindi umabot sa mga mata ko. Ngiti ng pagkasuklam lalo na nang manumbalik sa isip ko ang impyerno na pinagdaanan ko pagkatapos
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal