MATAPOS ng halos dalawang linggo ay nagpasya na rin naman si Rebecca na sabihin sa mga magulang niya ang tungkol sa pagbubuntis niya. Pero napagpasyahan niyang itago na lang muna ang tunay na estado ng relasyon nila ni Grayson. Hindi niya kayang tanggapin ang magiging reaksyon ng mga magulang niya once na sabihin na niyang tapos na sila ni Grayson. Nasa labas siya ngayon at nagkakape kahit tanghaling tapat. Buti na lanng at wala dito si Alexis. Kapag kasi nandito ang binata ay pagbabawalan siya nito na uminom ng kape lalo na at tanghali na. May pagka nerbyosa ba naman kasi si Rebecca. "Hep! Tama nga ako! Nagkakape ka na naman!" Halos mapaupo sa sahig si Rebecca sa gulat nang bigla bigla ba namang magsalita mula sa likuran niya si Alexis. Linggo ngayon. Akala ni Rebecca ay makakapagpahinga na siya sa pangungulit ni Alexis pero mukhang mali siya. "Ano ka ba naman, Alexis? Huwag mo nga akong ginugulat dyan! Akala ko ba nauwi ka na? bakit nandito ka pa rin? don't tell me miss mo a
MAAGANG nagising si Rebecca for her prenatal check-up. Nagsuot siya ng maternity dress na binili nila ni Alexis sa mall nung nakaraan. Tuwang-tuwa siya habang pinagmamasdan ang baby bunp niya na parangbilbil pa lang naman dahil turming 3 months pa lang ito. Three months na nga ang nakakalipas simula nung umuwi siya sa kanila. Nagtatanong na nga ang nanay at tatay niya kung bakit hindi pa siya bumabalik naGrayson at kung bakit hindi man lang siya dinadalaw nito sa bahay. Kung ano-anong alibi na lang ang dinadahilan niya dito para lang hindi na magtanong ang mga rto.Umaga pa nga ang ay tumawag na sa kanya si Bryle para sa check up. Yes, kahit na wala na siya sa rest house ay nandiyan pa rin talaga si Bryle sa kanya para samahan siya sa mga check-ups nito. Hindi niya alam kung anong klasing dahilan naman ang sinabi nito okay Grayson pero hindi na muna niya iniisip ang binata sa ngayon.She is smiling while swaying her dress in the air. Floral kasi iyon. Halata lang ng kaunti ang baby
REBECCA gathered all her strength today. This is the day. Matagal tagal rin siyang nagpahinga at lumayo sa mga Lincoln. Kung tutuusin, her life were much peaceful that way. Kung siya lang sana. . .pero hindi kasi. Mayroon na kasing munting buhay sa loob ng sinapupunan niya so she can’t think of herself alone anymore. Kailangan na rin niyang isipin ang batang dinadala niya. Matapos niyang maligo at magbihis ay diretso agad siya sa kusina kung nasaan ang nanay niya na naghahanda ng almusal. Maaga pa, pasado alas otso pa lang ng umaga. “Nay, pupunta ho muna ako sa mga Lincoln. B-Bibisita lang po,” pagsisinungaling niya pa. “Aba, talaga anak? O siya sige. Nang makita naman ng future in-laws mo ang tiyan mo na medyo lumalaki na. Siguro matutuw ang mga iyon!” nakangiti pang tugon na nanay niya na nagluluto sa kusina. “Oo naman, Nay. Sana nga ay matuwa sila.” Doon na nag-iba ang ekspresyon ng mukha ng ginang. “Aba dapat lang. Magsumbong ka agad sa ‘kin kapag nangyaring hindi nila yan
TILA aatakihin sa puso niya si Mrs. Henessy nang magimbal siya sa ganoong balita. “A-Anong p-pinagsasabi mong babae ka?! A-Are you trying to ruin my son’s life?!!” singhal nito sa kanya. Sadyang nakakabingi iyon. Akala pa naman ni Rebecca ay pinag-aralan itong tao. But she keeps shouting at her. Ruin her son’s life? Hindi niya yata iyon lubos na maintindihan. Kung mayroon mang masisirang buhay dito, buhay niya iyon at ng magiging anak nila ni Grayson. Hindi habang buhay ay papaboran sila ng tadhana. “P-Pero Tita, paano naman po kami ng magiging anak niya?! Ayaw ko hong lumaking walang ama ang anak ko! Nanay rin po kayo!” “How dare you shout at me!” sigaw ni Mrs. Henessy hanggang sa tumama na lang sa pisngi ng dalaga ang isang malakas na sampal. Napahawak sa pisngi niya si Rebecca, “S-Sobra naman ho yata kayo,” nanginginig nitong sagot. Her knees were trembling. Nanlalamig ang buo niyang katawan. “You know what, I already made myself ready for this! Alam kong pera lang ang magig
INAAMIN ni Rebecca, hindi biro ang magbuntis. May mga hormonal changes. Ni hindi niya rin minsan maintindihan ang sarili niya. Pero sa tatlong buwan ay kinaya niya naman iyon. Kinaya niya na siya lang at umaalalay sa kanya si Bryle at Alexis. How lucky of her dahil may dalawang lalaki na handang umalalay kapag kailangan na niya ng tulong. Habang nagmamaneho nga ngayon si Bryle ay lalo lang kinakabahan si Rebecca. Ayaw niya na ma-reject sila nga anak niya. Wala pang muwang ang anak niya pero nakatanggap na ito ng rejection. Hindi na yata niya kakayanin kapag naulit pa ito muli. "Bryle,masyado pang mainit ang ulo ng lahat ngayon. Sigurado ka bang kailangan nating puntahan ngayon si Grayson? Gusto ko na sanang magpahinga," wika ng dalaga. Kanina pa nito pilit na kinukumbinsi ang binata na huwag na ngang magpunta sa resort pero desidido talaga si Bryle na ipaalam kay Grayson ang lahat. "Rebecca, sigurado akong hindi hahayaan ni Grayson na saktan ka ng ganito ng pamilya niya. Ano ka b
NAKATULOG na lang si Rebecca sa sama ng loob niya. Nakaantabay sa tabi niya si Bryle. Gaya ng sinabi ng dalaga, umalis muna sila saglit at nagpunta sa lugar na medyo makakalimot siya pansamantala. They went to another resort. May kalayuan ng konti sa resort nina Grayson. May beach view din naman doon. Pero tila hindi na iyon napansin ng dalaga dahil pagdating nila sa resort ay tulog na tulog na siya kaagad. Pinagmamasdan lang ni Bryle ang maamong mukha nito. Mukhang malakas ang pagkakasampal sa mukha niya kanina kaya nagkaroon pa iyon ng kaunting pasa matapos ng magdamag nitong pamumula. Naaawa siya rito. He blamed himself too kung bakit iyon sinapit ng dalaga. Sana pala, inilayo niya na lang agad ito kay Grayson. Sa kagustuhan niyang makapag-usap ang dalawa at mabuo ang pamilya ng mga ito ay mukhang malayo pa sa inaasahan niya ang nangyari. "I'm so sorry for forcing you earlier, Rebecca. From now on, I will be more gentle to you. Kung ayaw ni Grayson sa bata, j-just tell me. K-Kaya
PARANG nanigas na lang si Rebecca sa kinatatayuan niya. Pakiramdam niya ay kahit anong subok niyang ihakbang ang mga paa niya para lumakad ay hindi ito gumagalaw. Para siyang matataranta na hindi niya malaman. All she know is that she is doomed. All she know is that Mrs. Henessy isn't here for a meet and greet but to ruin her. She's doomed. Hindi naman ito umaalis nang mag-isa. May mga body guards itong kasama. To be exact, apat ang dala niya. "Well, as you see Mrs. Alejandro. Wala naman ako dito para makipagkilala sa kahit na sinong myembro ng pamilya niyo." Panimula pa ng bruha habang nakangiti ng nakakainsulto sa nanay ni Rebecca.Sa tono pa lang ng pananalita nito ay naatrasan na ang ginang na makikipagkamay pa man din sana sa kanya. "A-Anong ibig mong sabihin, balae? Ikaw naman. Maupo ka muna at mukhang mainit sa labas. Malayo pa ang binyahe ninyo--"Mrs. Henessy smirked. "Balae?" sarkastiko nitong sagot saba ikot ng kanyang paningin sa buong bahay. "I wonder who bought you t
Hindi na maramdaman ni Rebecca ang buong katawan niya dahil sa panghihina nito. She's hugging her knees right now. She felt so alone. Pati puso niya ay tila napagod na rin. Maging ang mga mata niya ay nahinto na sa pag-iyak kahit gusto niya pa sanang ibuhos ang sakit na nararamdaman niya. Wala na siyang ibang maramdaman kundi sakit. She just wishes na kayanin niya dahil hindi na siya nag-iisa ngayon. May dala-dala na siyang bata sa sinapupunan niya kaya kailangan niyang maging matatag. This is so much of emotional stress for her. Tawag nang tawag si Bryle sa kanya pero hindi niya iyon sinasagot. Ayaw niya muna ng kausap. Ayaw niya na may mga taong sa kanya. Nagkulong lang siya sa kwarto niya. No one wanted to talk to her. Her mom and dad is very cold towards her. Ni hindi siya pinansin ng mga ito after the incident earlier. Pakiramdam niya sa isang iglap lang ay nawalan siya ng kakampi. Nawalan siya ng karamay sa lahat ng bagay. But in the first place ay wala siyang ibang masisisi k