CHAPTER 3

Nakatingin sa kawalan si Ivor na siyang nakaupo sa swivel chair ng kaniyang opisina.

Isang linggo na ang lumipas ngunit hindi pa rin maalis sa isip niya iyong babaeng nakasalubong niya sa charity event. Alam niyang hindi niya ito kilala, pero familiar ito sa kaniya. Ilang araw na nga niyang iniisip na maaring nakita niya na ito kung saan. Isang taon na rin ang nakalipas simula nang makabalik siya sa Pilipinas galing sa USA at sigurado siyang ngayon lang niya nakita ang babaeng ‘yon, pero bakit pakiramdam niya ay hindi ito ang unang beses.

“Sir Ivor?”

Bumalik sa realidad si Ivor nang marinig ang boses nang kaniyang secretary na si Lian Andra.

Nag-angat siya nang tingin dito. “Ano ‘yon, Lian?”

“Lunch break na po, Sir. Saan po ninyo gusto kumain para makapagpa-reserve na po ako? After po niyan may afternoon meeting po kayo kay Mr. Cruz,” nakangiting sabi nito kay Ivor.

“Magpa-food delivery ka na lang at dito na lang ako kakain. Sa conference room lang naman ang meeting namin, right?”

“Yes po, Sir. Iyon lang po ba?”

“Yeah. You may go.”

Tahimik na lumabas si Lian at naiwang muli mag-isa si Ivor sa loob ng opisina niya.

Makalipas ang dalawang oras, natapos na ang lunch break at magsisimula na ang meeting ni Ivor sa CEO ng isang construction company para sa collaboration nito at ng kompanya niya.

Tahimik silang naglalakad ni Lian sa hallway patungo sa elevator at marahil hindi na natiis ng secretary niya ang katahimikan sa pagitan nila kaya nagsalita ito.

“Sir Ivor, may problema ka po?”

Nakakunot ang noo ni Ivor na tiningnan si Lian. “None. Why?”

“Mukhang malalim po kasi ang iniisip mo kanina. Sa totoo lang po hanggang ngayon. Ano po ba ‘yon?”

Hindi man halata, pero malapit sina Ivor at Lian sa isa’t isa bilang magkaibigan. Kaya hindi na nagdalawang isip si Ivor na sabihin kung ano iyon.

“Babae.”

Lian lips form an O. “Nice! Hindi ko po alam na may chicks ka na, Sir Ivor,” nakangiting sabi nito sa huli.

“That’s not what you think,” pag-iiba ni Ivor sa usapan. Nagpatuloy siya, “may nakita lang akong babae nitong nakaraan. Alam kong ngayon ko lang siya nakita, pero pakiramdam ko hindi iyon ang unang beses,” seryosong sabi niya.

“Ah! Gets ko na, Sir! Baka naman kaklase mo lang dati? Or something na kakilala mo, gano’n?”

Nagkibit-balikat si Ivor. “Hindi ko na alam, Lian. Isa pa, hindi ko rin maintindihan ang sarili ko bakit iniisip ko pa iyon. Let’s not just talk about it.”

“Noted, Sir!”

******

Sa loob ng grocery store, nasa fruit section si Lily at namimili ng mga prutas na bibilhin. Hinuli na niya ito sa listahan kaya pagkatapos niya rito ay didiretso na siya sa counter. Day-off niya ngayon kaya naman napag-isipan niyang mag-grocery na rin dahil kaunti na lang ang food stocks nila sa bahay. Kahit siya ang may-ari ng “ISAAC’s” — pangalan nang kaniyang café&restaurant, nagdesisyon siyang mag-set din ng day-off para maging disiplina rin niya sa sarili. Ayaw niyang um-absent o hindi pumasok porke’t siya ang boss.

Habang pumipili si Lily ng mga prutas, may dumating na isang lalaki sa harap niya at mukha namimili rin ito.

Kasabay nang pag-angat ni Lily nang kaniyang tingin, nag-angat din nang tingin ang lalaki sa harap niya kaya nagtama ang mga mata nila. Gano’n na lang ang panlalaki ng mga mata ni Lily nang makita niyang si Ivor ito. Ilang segundo silang nagkatinginan bago umiwas nang tingin si Ivor. Nanatiling nakatingin si Lily sa dating asawa, naghihintay kung may sasabihin ito.

Bumalik ito sa pagpili ng mga prutas at kumuha nang ilan dito saka ito naglagay sa cart. Nang matapos ito sa pagkuha ng mga prutas na bibilhin, tinalikuran siya nito at maglalakad na sana palayo, ngunit tinawag ito ni Lily. Disappointed siya na kahit sa pangalawang pagkakataon na nagkita sila, wala pa rin itong sinasabi man lang.

“Ivor, wait lang!”

Nakita niyang huminto sa paghakbang si Ivor. Nilingon siya nito at bakas sa mukha nito ang pagtataka. “Kilala mo ‘ko?” tanong ni Ivor kay Lily.

Natahimik siya at hindi niya alam ang sasabihin. Nasa huli talaga ang pagsisisi, sana ay hindi na lang niya ito tinawag. Nang hindi magsalita si Lily, nagsalita muli si Ivor.

“Ikaw ba ‘yung nakasalubong ko sa charity event?”

Sa isip-isip ni Lily, alam naman pala nitong nagkita sila sa event. Hindi niya maintindihan kung bakit gano’n magsalita at kumilos si Ivor. Imbes na sagutin niya ang tanong nito, iba ang lumabas sa bibig ni Lily. “Hanggang kailan ka magpapanggap na hindi mo ‘ko kilala? Gano’n na ba kalaki ang galit mo sa’kin, Ivor?”

Lily saw in his eyes how shock and confuse he is. Hinarap siya nang maayos ni Ivor. “Miss, I’m sorry. Hindi kita naiintindihan. I wouldn’t ask that kind of question if I really know you.”

Ngayon, mas naguluhan si Lily dahil sa sinabi ni Ivor sa kaniya. Bago pa siya makapagtanong, naunahan na naman siya nitong magsalita.

“Kung magkakilala man tayo noon at may nagawa akong hindi maganda, humihingi ako nang pasensya. I got into a car accident seven years ago that causes me to lose some of my memories.”

Napatakip si Lily sa kaniyang bibig para maiwasan niya ang pagbuka nito dahil sa pagkabigla sa nalaman niya. She didn’t know. After a few seconds, she finally manage to speak, “I’m sorry. Kalimutan mo na ang sinabi ko.”

Umiwas nang tingin si Lily at mabilis na dumampot ng mga prutas saka niya ito nilagay sa cart. Nanatili siyang nakayuko hanggang sa nalagpasan niya si Ivor. Hindi pa man siya nakalalayo, tinawag siya nito.

“Miss, wait!”

Huminto si Lily at nang lumingon siya, ilang hakbang na lang ang layo ni Ivor na nasa harapan niya. She looked at him.

Nagsimulang magsalita si Ivor, “Mali ang naitanong ko sa’yo kanina. Actually, hindi na dapat ako nagtanong. Dahil kung paano mo tawagin ang pangalan ko kanina, parang kilalang-kilala mo ‘ko. No’ng nagkasalubong tayo sa lobby ng hotel, you looked familiar to me. Close ba tayo dati? Are we friends?”

Iniisip ni Lily kung ano ba ang dapat niyang sabihin. Hindi niya kayang sabihin na dati silang mag-asawa lalo na nalaman niyang may amnesia pala ito, ang awkward no’n at hahaba pa ang usapan nila. Kung sasabihin man niya, hindi sa ganitong sitwasyon. Matapos ang ilang segundong pananahimik ni Lily habang nag-iisip nang idadahilan, nagsalita na siya. “Magkaklase tayo noong college at casual friends lang. We lost our communication after graduation,” pagsisinungaling pa niya.

Tumango-tango si Ivor. “I see. Ano nga ulit ang pangalan mo?”

Tumikhim si Lily bago nagsalita, “I’m Lily Andra.”

“I still can’t recall you, Lily, but I’m glad to see you, again,” sabi ni Ivor kay Lily at bakas sa mga mata nito ang paghingi ng paumanhin.

“It’s okay, no big deal.”

“Salamat. In any case, if you’re free, we can hang out together with our old friends. Hindi talaga ako ganito, pero gusto ko lang malaman ang iba pang details sa mga memories na nakalimutan ko para bumalik na lahat,” mahabang sabi ni Ivor kay Lily na siyang kinabigla niya.

Lihim na nagpakawala nang malalim na paghinga si Lily. Kanina pa dapat siya umalis, hindi ‘yung nakipagkwentuhan pa. Gusto niyang tulungan itong makaalala, pero mas lamang ang ayaw niya.

“Kung alam mo lang, wala ka nang ibang kaibigan noon kung hindi ako lang. Ang hilig kasing mag-solo sa tabi,” sabi ni Lily sa isip niya.

“I’ll try. Subukan ko rin sabihin sa iba,” maiksing sabi niya at nagpatuloy sa pagsasalita, “by the way, una na ‘ko,” pagputol ni Lily sa conversation nila. Gustong gusto na niyang makaalis sa harap ni Ivor.

“Okay. Ingat sa pag-uwi,” sabi ni Ivor at tipid siya nitong nginitian.

Saglit na napatitig si Lily sa dati niyang asawa. Hindi na niya matandaan ang huling beses na nginitian siya nito. Umiwas na siya nang tingin at tinalikuran niya ito saka siya naglakad palayo kay Ivor. ‘Tapos naman na siyang mamili kaya dumiretso na siya sa counter.