Three - Hello, Past.

Summmeeeeeer!!!"

"ARAAAAAY!! Bakit ba namamalo mimi?" sigaw ko pero agad din akong napatigil.

Buhay si mommy? So hnidi panaginip yung mg nangyari? So totong binalik ako ni Mr. Tick sa nakaraan?

"Hoy ano ba at natulala ka na dyang bata ka? Umayos ka na at magdidinner tayo kasama ang daddy mo. Na-promote daw sya sa opisiba. At paniguradong matutuwa iyong si Autumn at kakain tayo sa labas," nakangiting sabi ni mommy.

"Okay mom. Sige aayos lang po ako." tapos ay hinalikan muna niya ako sa noo bago lmabas.

RING RING RING

"Hello, baby." masayang bati ko kay Grant.

"Hello bap. I called you kasi namimiss na kita. Busy?" Malambing na tanong nya sa akin.

"Hindi naman po masyado. Magreready lang kasi aalis kami nila mom mamaya. Magdidinner with daddy. Sama ka?"

"I can't bap e. May lakad tropa. Gusto mong sumunod?" Tanong niya. Actually, sa lahat ng lakad ng tropa niya nandun din ako. Minsan sinasama ko sila Klein at Kenzo. Kaya kasundo na din nila ang isa't isa.

"Enjoy kayo dun baby ko. No girls ah."

"Ofcourse bap. Ikaw at si mommy lang ang babae sa buhay ko. Okay? Ingat kayo dun. Send my regards to tito and tita. I love you."

"I love you more baby ko. Ingat there. Don't drive when you're drunk ah. I love you love you love you. Mwah mwah mwah." Sabi ko bago tuluyang ini-end ang call.

"Eh? Sira na naman ba 'tong relos ko? Bakit nakahinto ang oras? Mommmmmmmyyyy!" tawag ko kay mom pero hindi sumasagot.

"Mom?" tawag ko pero laking gulat ko ng parang estatwa si mommy na nakatayo sa may harap ng stove. Napansin kong maging ang flames sa kalan ay nakastop din.

"Time freeze. Naalala mo ba kung anong nangyari ngayong oras na ito? May desisyon ka bang gustong baguhin?"

"Mr. Tick! Wait, you mean, pinahinto mo sila? You did this? And wait, let me think anong nangyari noon sa panahong ito." sunod sunod na sabi ko at pilit inalala ang nangyari isang taon na ang nakakalipas.

10,000 HOURS AGO

Gaya ng sabi ni daddy, duon kami dumirecho sa favorite na restaurant ni Autumn. She is daddy's girl and she sees daddy as her very own Superman. Close din naman kami ni daddy, pero sadyang mas malapit ako kay mommy.

Pero bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko? Bakit pakiramdam ko may mali?

"Ate, bakit hindi ata sumama si kuya Grant?" biglang tanong ni Autumn habang naghihintay kami kay daddy.

"Hmm, may lakad din sila ng mga friends niya eh. Kumusta naman ang school mo?"

"Ayus naman ate. Ganun pa din. Wala pa din gaanong friends. You know, transferee problems." malungkot na sabi ni Autumn. Alam ko yung pakiramdam na iyon. Because I have been there.

"Makakakita ka din niyan ng mga taong worth to be friends with. Just like me with Klein and Kenzo. Di ba?" nakangiting sabi ko kaya ngumiti na din sya sa akin. Pero pakiramdam ko may bumabagabag sa kanya e.

"Is there something wrong, my dear sister?"

Tumingin sya sa akin at kumibot kibot ang bibig niya na para bang may gusto syang sabihin pero hindi niya alam kung paano nya sisimulan. Nakatingin lang ako sa kanya and waiting for her to talk. I know Autumn so well, and at times like this, I know may hindi sya sinasabi.

She was about to speak ng biglang dumating si dad.

"Da...ddy?" nagtatakang tanong ni Autumn at laking gulat namin ni mommy ng may dalawang babaeng kasunod si dad. Medyo pamilyar ang itsura nila sa akin. Napapansin ko kasi sila everytime na may party or event sa office. Nandoon din sila.

Napansin ko din na biglang natigilan si mommy ng makita silang dumating. Pero nagkatinginan na lang kami ni Autumn ng bigla nilang batiin ang isa't isa.

Bakit parang kilala nila ang isa't isa? Even the way yung kasamang babae nito ay para bang matagal na niyang kakilala.

"Mo..mmy? Do you kn...know them?" medyo alangang tanong ni Autumn at puno ng pag-aalalang tumingin naman si mommy sa aming magkapatid.

"Ahm, maupo na muna kayo. May importante kaming sasabihin sa inyo." sabi ni mommy.

PRESENT TIME

Literal na nakahinto ang oras ng maalala ko kung anong nangyari sa eksaktong araw na ito. Hindi. Hindi pwede.

Hindi ko na hahayaang mangyari yun. Dahil sa dinner na iyon, nawala si mom sa akin, muntik pang mapahamak si Autumn dahil inatake sa puso. Hinding hindi ko sila mapapatawad kahit kailan.

"I know na what to do, Mr. Tick. Please paki unfreeze na." sabi ko at pumitik na naman sya at bumalik ulit sa dati.

Dapat ata Mr. Pitik na lang pangalan niya instead na Mr. Tick e. O baka naman short for Pitik yung Tick? Ginawa niya lang millenials. Hahaha.

"Hoy! Tinatanong kita Summer kung bakit ka naghihiyaw dyan." sabi ni mom habang niyuyugyog ako.

"Ah... Eh... Ano... Ayun, pakisabi kay daddy, dito na lang tayo sa house mag dinner. Ayoko pala lumabas. Tinatamad ako mom. I'm sure si Autumn din hindi sasama yun." sabi ko at medyo nag aalangan naman nakatingin sa akin si mommy.

Please kagatin mo yung excuse me. Please.

"Okay fine. Baka pagod ka sa work mo. Sige na magpahinga ka na muna at tawagan mo si Autumn na umuwi ng maaga for dinner ah." paalala niya sa akin.

"Hello, ate?" sagot ni Autumn sa unang ring pa lang. Pero, parang ang ingay naman sa background. Parang may music na tapos parang may tunog pa ng sasakyan. Nasaan naman 'tong babaeng ito?

"Nasaan ka? Umuwi ka ng maaga. We will have dinner here sa bahay, with daddy."

"Okay." sagot niya lang.

Ano bang nangyayari dito sa kapatid ko? Parang may mali e.

"Nasaan ka? Bakit parang ang ingay ingay dyan?"

"Nasa school ate. May practice lang kami. Sige na sige na. Uuwi na din ako after nitong isang round lang na practice. Bye ate, love you." sabi niya before tuluyang ini-end na yung call.

Humiga ako at nakatitig lang sa fan ko na nagpapaikot ikot sa may ceiling ko. Tama nga ba yung ginawa ko? Tama bang pinigilan ko ang nakatakdang mangyari?

Syempre naman. Atleast your mom will not die, at hindi malalagay sa peligro ang buhay ni Autumn. Hindi ba?

Pero, what if yun talaga yung nakatakdang mangyari? What if mangyari pa din?

Ano ba? Kaya ka nga pumayag na bumalik dito sa oras na ito ay dahil gusto mong itama ang mga desisyong nagawa mo? At siguraduhing hindi mangyayari ang nangyari noon.

Damn! This is great. So great! Nag aaway ang dalawang side ng utak ko. Letsugas namang tunay.

"Ate. Ate bangon na. Andyan na si daddy sa baba. Nagugutom na kami." nakapout na mukha ni Autumn ang nakita ko.

Shems. Nakatulog pala ako. At narinig ko ang tunog ng tyan indication na gutomjones na din ako.

"Hahaha. Ate, yung mga alaga mo sa tyan nagrereklamo na. Baba ka na ah." tumango naman ako bilang sagot at lumabas na din sya.

Kinakabahan ako. At pamilyar sa akin ang kabang nararamdaman ko. Pero isinantabi ko iyon dahil ayokong sirain ang gabing kasama sila dahil lang sa pagiging paranoid ko.

"So, how's your day my princesses?" nakangiting tanong ni dad sa amin.

Kailan nga ba yung huling dinner namin with daddy? Parang last month pa ata. Kasi busy daw sya sa work, pero if I know busy sya sa ibang bagay.

"Daddy, nood ka ng performance ko sa school ah? Magdadance kami e. I need you there para may audience impact." natatawang sabi ni Autumn. Oo audience impact paano graduate did si dad sa university kung saan nag-aaral si Autumn ngayon, at ako noon.

"Ako, ayun stress sa work sa dami ng kailangang ipasang mga paperworks. Deadline is running after me. Ang hirap takasan. Hahaha." pagjojoke ko at tumawa naman sila.

Napuno ng kwentuhan at tawanan. And as usual, si Autumn ang bangka. Hahaha. Kung noon ako, pwes naipasa ko na ang korona sa kanya.

Pero while we are in the middle of our masayang kwentuhan ay tumunog ang phone ni dad.

"I'll just take this call." sabi niya at lumabas muna ng dining area. Mga ilang minuto na ang nakakalipas ay hindi pa din bumabalik si dad. Biglang tumayo si mom at ang sabi niya ay susunduin lang daw niya si daddy.

"Autumn, dyan ka lang ha. Kukunin ko lang yung dessert natin." palusot ko pero ang totoo gusto ko lang sundan sila mom and dad. Nakakahinala lang kasi yung kinikilos nila, or paranoid lang ako?

At para masagot ang katanungang iyan, hahanapin ko sila.

"What are your plans, Vina?" narinig kong tanong ni dad. Hindi galit. Hindi din naman sobrang hinahon.

Anong plans? Mag-a-out of town ba ulit kami?

"Akong bahala. Just please. Leave it to me." narinig kong sagot ni mom. Hindi kaya nagbabalak na naman sila ng out of town kagaya ng ginawa nilang surprise noon sa amin, and si mom din ang nag-asikaso?

'Wag kang paranoid, Summer. Hindi na mangyayari yung dapat na mangyayari.

"Oh, kumain ka. I know this is your favorite." sabi ko sabay about sa kanya nung buko pandan. Ayun nilantakan na agad. Grabe talaga 'tong babaeng 'to.

"Wui, may sasabihin ako sa'yo, pero wag ka maingay ka." sabi ko sa kanya. TUmango naman y dahil hindi makasalita sa daming laman na buko pandan ng bibig niya.

"Takaw mo. Anyways, ayun na nga pakiramdam ko may hinahandang surprise na naman sila mom and dad sa atin. Saan kaya magandang mag out of town?"

"I want to go to Japan. Panahon na ng cherry blossoms!" sabi niya. Oo nga pala made in Autumn 'tong kapatid kong 'to sa Japan.

"Sige, sabihin natin kanila mom and dad kapag nagtanong. Basta, wag mo papahalatang may alam ka kung hindi kakaltukan kita." at umamba pa ako kaya naman sumangayon na lang sya.

No choice naman na din sya.