Six - Forgiveness Will Set You Free

IT has been 48 hours na and wala pa din paramdam itong si Summer. I, and her friends have been trying to contact her but to no avail. I talked to Autumn and she shared some of the reasons bakit biglang umalis si Summer.

Siguro ay gulong gulo ang isip ni Summer kaya niya nagawang umalis. Pero nandito naman ako para sa kanya, hindi niya ba naisip yun? Minsan gusto kong kwestyunin kung worth it ba ako maging boyfriend niya e. Kung may mga nagagawa ba ako para sa kanya?

Ganun kasi lagi ang nararamdaman ko sa tuwing may mangyayaring ganito. Wala ba siyang tiwala sa akin? Hays.

'Summer, where are you?'

RING RING RING

Jordin calling...

"Hello, Jordz," walang ganang sagot ko.

"Hey, G. Bakit parang wala kang ka-gana gana sa life? Where are you ba?" tanong niya.

"I'm home. I just want to be alone. Next time na lang kung mag-aaya kang gumala." sabi ko and was about to end the call ng biglang bumukas ang pinto.

"Jordin? Anong ginagawa mo dito? How did you get in?" tanong ko dahil I never give my password to anyone but Summer.

"Madali lang naman malaman ang password mo. Knowing how deeply and madly inlove you are with Summer, obviously birthday niya ang password mo," dire-diretsong sagot niya.

I want to push her away dahil hindi tamang nandito siya ng kami lang dalawa. Kung nandito sana yung boys, pwede pa. And I don't know why I suddenly feel uncomfortable lalo na ng makita kong naglabas siya ng bote ng wine.

"So, care to tell why you are being like this? Summer again?" tanong niya at umupo na sa tabi ko.

"She's been missing for two days now. Hindi ko alam kung saan siya hahanapin. I can’t even contact her. I tried to go to our favorite place, pero wala sya dun. I don't know anymore where to find her." at napasabunot na lang ako sa ulo ko dahil sa sobrang frustration na nararamdaman ko.

"Hindi man lang siya nagsabi sa'yo? Mag isa nga lang ba talaga siya o baka naman may kasama na syang iba?" and parang iba ang naging dating sa akin ng sinabi ni Jordin na iyon. Hindi man lang yun pumasok sa isip ko, not until she mentions it.

"She's not like that. Hinding hindi niya gagawin yun. She's not like me. She will never cheat on me, like how I cheated on her before," sabi ko. 

"Fine. Pero, have you tried na puntahan siya sa libingan ng mommy niya? Who knows baka nandun sya. You of all people know how much she loves her mommy."

"Shit! Bakit nga ba hindi ko naisip yun? I'll leave you here. Try ko siyang puntahan dun," at tumayo na ako at pumasok sa kwarto ko para magpalit.

"Drink this first. Then you can leave na," at inaabot ang isang baso ng wine sa akin.

"Ate! Ate saan ka ba nanggaling? Sobrang nag aalala kami sa'yo," sabi ni Autumn at niyakap ako. Nasa likod niya sila daddy, si mommy Helena, at si ate Eunice.

"Daddy. I'm sorry. I know I am being rude last time. I'm really sorry,"

"It's fine iha. As long as maayos kang umuwi. Just please, don't do that again okay? Muntik ng atakihin ang mommy Helena mo.."

"Mommy. Sorry po. Sorry po talaga on how I acted last time. Please forgive me. And you din Eunice. I'm sorry too." at hindi ko na napigilan ang pag agos ng luha ko.

"Shhh. Don't cry anak. Naiintindihan ko kung bakit ganoon na lang ang naging reaksyon mo. But please, wag ka ng aalis ng hindi namin nalalaman kung saan ka namin hahagilapin." sabi niya at niyakap ako ng mahigpit.

"I'm sorry po talaga. Nakalimutan ko kasi kaya ganun na lang ang naging reaksyon ko."

"Nakalimutan ang alin, iha?"

"What do you mean nakalimutan mo, Summer?"

Shoot!

"Nakalimutan ko pong mas nakakatanda kayo sa akin, and I should have not done that."

"It's okay iha. Take a rest now, 'coz I know you're tired. You can go to your room then we'll call you once ready na ang dinner." sabi ni mommy Helena.

I went to my room and one thing caught my attention. MY PHONE.

"Shit! Si Grant! Hindi ko nga pala sya nasabihan. Sht!"

I checked my phone and there are calls and texts from him. Even chat from my social media accounts.

I tried to call his number but it's un-attended. Chineck ko din ang social media accounts niya and it was inactive for the past 5 hours. Pupuntahan ko na lang sya mamayang gabi after dinner. I know na nagtatampo yun. Tch.

'Ang tanga mo talaga Summer. Boyfriend mo yung tao e.'

I went to my bathroom and started cleaning myself as my last conversation with Mr. Tick kept playing on my mind.

FLASHBACK

"Masakit?" napatigil ako sa pag-iyak nang marinig ang boses na iyon. 

"Mr. Tick. How did you know na nandito ako?" tanong ko habang pinupunasan ang luhang naglalandas sa aking mga mata.

"I am everywhere you are. Hindi mo man ako nakikita pero ikaw lagi kong binabantayan, kahit noon pa." 

"Ha? Binabantayan? Noon?"

"I mean, binabantayan na kita simula pa nung bigyan kita ng chance na mabuhay. So, anong nararamdaman mo ngayon? Masakit? Nakakabigla? Nakakagalit? Nakakagulat?" tanong niya habang nakatingin sa akin.

"Nararamdaman? Naloloka ako. Naloloka ako sa mga nalaman ko. Yung taong inaakala kong kabit ni daddy, yun pa pala ang tunay naming ina. Ang hirap tanggapin ng katotohanan. Yung katotohanang wala kaming magagawa dahil yun ang totoo." sabi ko at pinahiran ang luhang naglandas sa pisngi ko.

"Putcha, pakiramdam ko nasa isang drama ang buhay namin ni Autumn e. Hahaha. Shit." natatawa at naiiyak na sabi ko. Feeling ko mababaliw na ako.

"Naaalala mo pa ba kung ano ang talagang nararamdaman mo noon ng malaman mo ang katotohanan? At alam mo din ba kung bakit ganyan ngayon ang naging pakiramdam mo?" tanong ni Mr. Tick pero hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.

"Ano bang pinagkaiba ng nararamdaman ko noon sa nararamdaman ko ngayon? Pareho lang yun, Mr. Tick. Walang pinagkaiba. Walang iba. Sya pa din ang babaeng sumira sa relasyon ng pamilya ko. Tapos ngayon sasabihing sya ang tunay na ina namin? Puta! Ano kami nasa isang teledrama?"

"Nasaktan ka noon at nagalit dahil sa nalaman mo. Pero napalitan iyon ng pagmamahal at pag intindi dahil nandoon ang mommy Vina mo to explain everything until her last breath. Pero ang nagregister lang sa isip mo ay ang sakit at galit na naramdaman mo noon. Dahil aminin mo man o hindi ay yun pa din ang nararamdaman mo. Kahit pa sabihin mo noon sa kanilang napatawad mo na sila. Pero yung galit at hinanakit mo dyan sa puso mo, hindi parin nawawala. Pagpapatawad sa nagawa niya sa iyo ang tanging paraan para mawala ang bigat na nararamdaman mo. Hindi sapat na ipinapakita mo sa kanila noon na ayos ka na, na natanggap mo na. Iba ang sinasabi ng bibig kaysa sa ipinapakita ng iyong mga kilos. At bilang ina mo si Helena, ramdam niya ang kung ano mang nararamdaman mo," sabi niya. 

Pakiramdam ko may kung anong kumurot sa isang sulok ng puso ko dahil sa mga sinabi niya.

Galit.

Hindi ko man aminin sa kahit na sino pero tama siya. Galit ako dahil sa nangyari. Galit ako dahil niloko kami ni dad. Pinaniwala niya kami sa isang pamilyang buo at puno ng pagmamahal, pero ang totoo naman pala ay hindi. Pakiramdam ko, buong buhay ko ay puro kasinungalingan lamang. Pakiramdam ko, lahat ng taong nakapaligid sa akin hindi totoo ang pinapakita sa akin. Tanging si Autumn lang. Dahil maging ang boyfriend ko at mga kaibigan ko, alam kong may mga pagkakataong minsan na din silang nagsinungaling sa akin.

Pagpapatawad.

Kaya ko na nga ba? Kaya ko nga bang ibigay iyon sa mga taong pinalaki ako sa kasinungalingan? Na maging mga tunay kong magulang, hindi man lang inisip ang nararamdaman ng sarili nilang mga anak.

END OF FLASHBACK

Our dinner went well. That heavy thing in my chest was finally lifted after forgiving them. I have never felt this happy and content with my family. Thanks to Mr. Tick for letting me remember what happened that day.

But what's bugging me was, paano ko nagawang makalimutan ang bagay na iyon?

"Oh, saan ang punta mo iha?" tanong ni mommy sa akin ng magpaalam akong lalabas lang ako saglit.

"Kay Grant lang po. I forgot to call him kanina, baka nag-aalala na yun," nakangiting sagot ko.

"Mag Ingat ka sa pag drive Summer. Sana, one of these days mameet namin sya ni mommy. We want to know who is the guy that captured my beautiful sister's heart," nakangiting sabi ni ate Eunice.

"Ofcourse ate. Autumn knows how great of a guy Grant is." nakangiting sagot ko naman. "So, I'm leaving na. I might stay there sa condo niya para bumawi. Don't worry, no babies yet." tapos ay isa isa silang hinalikan bago umalis.

Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong kinabahan habang nagddrive ako papunta ng condo niya. I stayed there for days or during the weekends pero we are not living under the safe roof yet. We still both want to keep our privacy.

Pagdating ko sa condo ay napansin kong madilim. Well, gabi na Summer kaya malamang patay na lahat ng lights. Knowing him, ayaw nun na may ilaw na nakabukas pa dito sa labas while he is already inside his room.

"What the hell, Grant," sigaw ko.