CHAPTER 2; Blue Williams (The Governor's Dellima)

Matapos ang tawag, ay napabuntong-hininga ang binata. Naiinis ito sa kanyang mga kasambahay dahil wala man lang naglakas-loob na tawagan siya, pero hindi rin naman niya masisisi ang mga ito dahil ang matanda mismo ang nagsabi sa mga kasambahay niya. Dahil na rin dito, ito ang mayordoma ng kanyang mansyon. Mabilis niyang inubos ang natirang kape at mabilis na kinuha ang coat niya na nakasabit sa kanyang swivel chair. Isinuot niya ito at nagmamadaling lumabas. Nakita niya naman kaagad si Danny at sinabihan itong ipag-drive siya.

"Saan po tayo, Gov?"

"Sa bahay tayo, Danny." Mabilis na sabi nito sa sekretarya. Kahit na nagtataka man sa kinikilos ng boss, mabilis naman niyang sinunod ito. Mamaya na lang niya ito tatanungin pagdating nila sa sasakyan dahil sa maraming mata ang nakatingin sa kanila.

Pagkarating nila sa parking lot, nagmamadaling sumakay si Blue sa kanyang sasakyan. Hindi niya hinintay na pagbuksan siya ng pinto ni Danny. Napailing-iling na lang si Danny sa kinikilos ng boss nito. Sanay na siya na kusang sumasakay ang amo sa sasakyan na hindi niya pinagbububuksan pa ng pinto. Pero kakaiba ang kinikilos ng amo niya ngayon. Dali-dali narin pumasok sa sasakyan si Danny at umupo sa driver's seat. Pinaandar niya ang makina ng sasakyan, saka niya tinignan ang amo sa rearview mirror. Habang binabaybay nila ang kahabaan ng daan papuntang mansyon, hindi naka pagtiis na hindi magtanong ang binatang si Danny. Tumikhim muna ito bago nagtanong.

"Ehemm.. Did something happen, Gov?" he asked his boss. The young man sighed deeply before answering Danny, na alam niyang kanina pa ito gustong mag tanong sa kanya. "Yeah, Nanay Inday apparently fainted earlier." Sagot ng binata."Po?!" Nabigla si Danny sa sinabi ng kanyang boss, kaya napataas ang boses nito. Nang maisip ang nagging reaction nito ay ng humingi agad ito ng pasensya sa kanyang amo. "Sorry po, Gov. Nabigla lang ako. "Okay, Danny. Pakibilisan mo na lang ang pagmamaneho para makarating tayo agad."

"Okay po, Gov." Hindi na nagtanong ulit ang binatang si Danny dahil alam nito kung paano tratuhin ng amo ang matanda. Malapit kasi sa puso ng amo si Nanay Inday dahil ito ang nagsilbing magulang nito since his entire Family died in a plane crash. Kaya hindi na siya magtataka sa kinikilos ng binatang amo.Mabilis silang nakarating sa mansyon. At nagmamadaling lumabas si Blue sa sasakyan nito. Pagkarating sa harap ng main door, bigla rin itong bumukas at iniluwa nito ang kasambahay na si Aling Martha. Ito ang lagi niyang nakikita na ka-chikahan lagi ng kanyang Nanay Inday.

"Hello po, sir," bati sa kanya ng kasambahay. Tinanguan niya lang ito at nagtanong.

"Si Nanay Inday po, Aling Martha?"

"Nasa kwarto niya po, sir."

"Gising po ba siya?"

"Yes, sir. Kasama niya doon si Jessica."

"Okay, salamat."

When he was in front of the elderly woman's room, he didn't bother knocking and opened the door right away.Dumiretso agad ang tingin niya sa matandang nakahiga sa kama at hindi man lang niya alintana ang dalagang kasama nito na n*****i sa kanya.Binaling ng matanda ang atensyon nito sa kakarating lang na binata. Pilit niyang pinasiglan ang aura ng kanyang mukha para ipakita sa binata na hindi siya nanghihina. Kahit alam nito sa sarili na hindi talaga siya magtatagal dahil sa karamdaman nito. Palagi na siyang inaatake ng paninikip ng kanyang puso at hirap sa pag hinga. Bukod doon, may mas malala pa siyang tinatagong sakit. Hindi niya pinapahalata sa binata dahil alam niyang mag-aalala lg ito sa kanya, at dahil na rin sa doctor ito. Sa edad na Sixty eight, gustuhin man niyang lumaban para sa dalawang tao na mahalaga sa buhay niya, ay sumusuko na ang katawang lupa niya. Isinekreto Niya rin sa kanyang Apong si "Aya" Ang kanyang sakit. Dahil alam niyang masasaktan ito kapag malaman nito Ang sakit Niya.

Mabilis ang paglapit ng binata sa matandang nakangiti sa kanya. Mabilis niyang pinatakan ng halik sa noo at kinumusta ito.

"Kamusta ka po, Nay? May masakit ba sa 'yo? Bakit ka po hinimatay kanina? Sunod-sunod na tanong ng nag-aalalang binata sa matanda.Saglit munang binalingan ng matanda ang dalagang si Jessica at nginitian ito. Sinundan din ng tingin ng binata ang direksyon kung saan nakatingin ang matanda, at nang makita ang dalaga ay sumeryoso bigla ang kaninang nag-aalalang mukha nito.

"Pwede ka nang lumabas, Jessica. Salamat sa pagbabantay kay Nanay Inday." Bigla namang lumiwanag ang mukha ng dalaga dahil sa inasal ng kanyang amo. Minsan lang kasi tumingin sa kanya at magpasalamat ito.

"Sige po, sir," sabay ngiti sa kanya ng dalaga. At dali-daling tinungo Ang pinto.

After the maid left, the young man, Blue, immediately turned to his Nanay Inday.

"Ano po bang nangyari sa 'yo, Nay?" tanong muli ng binata dito.

"Napagod lang siguro ako kanina, hijo," sagot ng matanda, sabay ngiti.

Seryoso ang mukha ng binata at parang hindi ito kumbinsido sa sinabi ng matanda sa kanya. "Ano po ba kasi ginawa n'yo kanina, Nay? Marami namang kasambahay, bakit n'yo pinapagod ang sarili n'yo? Alam n'yo naman na matanda na kayo at kailangan n'yo nang mag-double ingat. Sinasabi ko lang ito kasi ayaw kong mapahamak ka po."

Napangiti naman ang matanda sa sinabi ng binata sa kanya. Mahal niya ang binata dahil itinuring niya itong tunay niyang apo. Kaya hindi siya magsisisi na iiwan ang kanyang apo na si Aya dahil malaki ang tiwala niya dito sa binata at hindi siya nito bibiguin.

She reached out for the young man's hand and smiled at him."Alam mo naman na patanda ng patanda na ako, anak. Gusto ko sana pag nawala na ako ay ikaw na ang magsisilbing guardian ni Aya. Kilala mo naman si Aya, di ba? ma bait na Bata yon at masipag, alam kung magkaka sundo kayong dalawa. Ituring mo siyang kapatid, okay?"

Na-bigla man si Blue sa mga lumabas sa bibig ng matanda, ay hindi niya ito pinahalata. Hindi niya sineseryoso ang mga bagay na sinasabi sa kanya ng kanyang nanay Inday, dahil ayaw niya pa itong mawala sa Buhay Niya. Eto na Kasi Ang nag silbing pangawalang ina niya Para kasi sa kanya ay nagbibiro lang ito dahil alam niyang matatagal pa ito sa mundo.Tumango si Blue sa matanda at biniro niya ito.

"Ano ka ba, Nay. Alam mo namang matagal pa kayo kunin ni Lord sa akin. Huwag kayong mag-sabi ng kung ano-ano, okay? Bibigyan pa kita ng apo kahit wala akong asawa. Hihihi.." sabay hagikhik nito.

Natawa naman ang matanda sa biro ng binata.

"Basta ipangako mo sa akin na aalagaan mo si Aya at ituring na parang tunay na kapatid, okay? Gusto kong mapanatag ang loob ko bago ako mawala."

"Okay po. Huwag na kayong malungkot. Pangako ko po sainyo na ako na ang bahala kay Aya."

Wala namang problema kay blue ang maging guardian ni Aya balang Araw. Dahil tiwala naman Siya sa mga sinasabi Ng kanyang nanay Inday na mabait na Bata si Aya.

Natuwa naman ang puso ng matanda sa pangako sa kanya ng binata. Kahit malungkot man na hindi niya na makasama nang matagal ang dalawang importanteng tao sa buhay niya, ay panatag naman ang kalooban niya bago ito mawala sa mundo.

The old woman hadn't been home to Iloilo for a long time. She would only communicate with her granddaughter, Aya, through calls. She always called her using her keypad phone because she didn't know how to use a touch screen phone.

The old woman endured being away from her granddaughter for the sake of Aya's future. Even though she tried to bring Aya to Manila before, the young woman refused because she didn't want to leave the house she grew up in.

Hindi naman Siya masiyadong nag-alala sa kanyang Apo si Aya dahil independent itong Bata at may kasa Kasama itong pinsan Niya sa kanilang bahay.