Blue Williams:Chapter 6 (The Governor's Dellima)

BLUE POV

Hindi ko maiwasan ang kabahan, baka kasi isisi sa akin ni Aya kung bakit na Hospital ang kanyang Lola Inday. Iwan ko ba kung bakit ganito na lang ang kaba ko. Kakatapos ko lang siyang tawagan ,Pina sundo ko siya, alam kong masakit para sa kanya ang mabalitaan na nasa ospital ang kanyang Lola. Pina-sundo ko na lang siya gamit ang private helicopter ko kasama si Danny para siya ang susundo mismo sa bahay ng dalagita.

Hindi mapakali si Blue, dahil maraming gumugulo sa isip niya simula nang dumating sila sa ospital. Nalaman niya kasi na malala na ang sakit ng kanyang nanay Inday , at may taning na pala ang buhay nito. Nasasaktan siya dahil hindi man lang pinaalam sa kanya ng matanda ang sakit nito. Sana naagapan ito ng maaga. Inaantay pala talaga ng matanda ang oras kung kailan ito kukunin ng nasa itaas. Nasasaktan siya at lalo na para sa apo nitong si Aya. Nalaman niya na malala na pala ang sakit nito sa puso, pero ang mas masakit, dahil may brain tumor pa pala ito at nasa stage four na.

Doktor siya, pero hindi man lang niya ito napansin dahil sa sobrang busy niya. Naiinis siya sa sarili, sinisisi niya ang sarili dahil naging pabaya siya. Pinlano talaga ng matanda na magpa-check up sa hindi niya kilalang doktor.

Nire-ready niya ang sarili sa posibleng maging reaksyon ng dalagitang si Aya sa malalaman nitong sakit ng matanda.

He stayed at the hospital since nakaraang gabi. He didn't leave nanay inday, even though marami siyang dapat asikasuhin. He put aside all the important things he needed to do.

Naawa siya sa sitwasyon ng matanda. Maraming nakakabit na apparatus at mabilis bumagsak ang pangangatawan nito. Kahit na nagising na ito, malalaman mo talaga sa mukha nito na pinipilit na lang talaga nitong maging masigla.

Wala siyang masyadong tulog, dahil na rin sa pagbabantay niya sa matanda. kahit ngayon man lang maka-bawi siya. Hawak-hawak niya ang kamay ng kanyang nanay Inday nang gumalaw ito.

He looked at her, and she was awake. Though her eyes were smiling, it was clear that she was weak and pale. Nasasaktan man ay pilit niyang pinapasigla Ang awra niya dahil ayaw niyang mag pakita Ng kahina-an Niya sa matanda dahil alam niyang mag-aalala lang ito.

"Kumusta po ang pakiramdam n'yo, Nay?"

"Okay lang ako, hijo," mahinang sabi ng matanda, sabay ngiti sa mga mata nito.

Gusto ko man tanungin kung bakit niya inilihim sa akin at sa apo nito ang sakit niya, alam kong may rason ito kung bakit. Pinipiga ang puso ko sa nakikita kong kalagayan niya. Kahit hindi ako ang doktor niya, ako pa rin ang nagsusubaybay sa kanya dahil nasa pagmamay-ari ko siyang ospital dinala at lahat ng nurses at doctors dito ay halos magagaling.

Alam kung hindi na siya magtatagal alam ko yon dahil doctor ako. Pero naniniwala ako na walang impossible sa itaas. Pinapanalangin ko na "sana dugtungan ma pa niya Ang buhay ni nanay Inday" at siya na ang bahala. Alam kung may rason ang lahat ng ito.

"Pina sundo ko na po si Aya nay."

maya-maya po ay nandito na po sila. mag pa lakas Po kayo.

"Alagaan mo siya apo. Wala ng mga magulang si Aya at Ikaw na ang mag-sisilbing kuya niya".

Alam mong hindi na ako mag tatagal pasensya na kung inilihim ko sainyo ng apo ko ang sakit ko, ayaw ko ng maging pabigat sa apo kung si Aya.

Ingatan mo siya, dahil naniniwala ako sayo na may mabuti kang puso.

panghahawakan ko ang ipinangako mo saakin hanggang sa hulinh hininga ko.

Ingatan mo rin ang sarili mo at Lagi mong tatandaan Ang mga ibinilin ko sa'yo palagi.

Balang araw makakatagpo karin ng babaeng alagaan at mamahalin ka. H'wag mo lamang isara Ang puso mo apo.

Hindi napigalang pumatak ng mga luha ni blue

dali-dali niya itong pinunasan. parang hinaplos ng ilang kamay ang puso niya sa mga salita ng matanda sa kanya.

Iniisip palang niya na parang nagmama-alam na ito sa kanya dahil sa mga katagang lumalabas sa bibig ng kanyang nanay Inday, ay parang pinipiga ang puso niya.

Hindi Niya lubos maisip na matagal na pala itong nahihirapan sa sakit nito. Magaling magtago ang kanyang nanay Inday. kahit siya na Doctor ay parang naisahan Siya nito, o baka busy lang talaga Siya at hindi n'ya manlang na pag tuunan ng pansin ito.