Blue Williams: (The Governor's Dellima)CHAPTER 7

Aya POV

Nagising ako dahil sa mahinang tapik sa balikat ko, agad kong imimulat ang mga mata ko at napaayos agad ako ng upo. Agad kong kinapa Ang aking pisngi baka kasi may panis na laway, Minsan kasi ay tuloy laway ako pag nakatulog at hindi talaga iyon maiwasan. Kahit nahihiya man pilit kong pina-pormal ang aking mukha bago ko ito hinarap.

Nang tingnan ko ang lalaki na Danny daw ang pangalan, nakatingin pala ito sa akin. Medyo naiilang ako sa paraan ng pagtingin niya sa akin, pero isinawalang-bahala ko na lang iyon. Ang bilis lang ng oras at alam kung nandito na kami sa Maynila.

"Ms. Aya, nandito na po tayo sa ospital."

"Mm... Pasensya na po kung nakatulog ako. Pagod lang po siguro," sagot ko.

"I understand, Ms. Aya. Baba na tayo. For sure, inaantay ka na ng Lola mo at ni Mr. Williams."

Okay po, at tsaka ko ito nginitian. Nauna itong bumaba ng helicopter at sunod ay inilalayan niya narin akong makababa.

Napansin ko ang magandang tindig at gwapong mukha nito. Kanina ay hindi ko ito napansin dahil sa marami akong iniisip. At may pagka-gentleman din ito.

"Thank you! Sabay ngiti ko Dito."

"Sumunod na lang kayo sa'kin, Ms. Aya."

Sumunod ako ng may pagmamadali dahil ang bilis nitong maglakad. Habang naglalakad, iniisip ko kung kumusta na kaya si Lola. Na-miss ko na ito ng sobra.

Huminto ng paglalakad ang binatang si Danny dahil nasa harap na sila ng pinto ng elevator, ganun din ang ginawa ng dalagitang si Aya. Nang bumukas ang pinto ng elevator, nilingon ni Danny ang dalagita para paunahin itong pumasok sa loob.

"You go first, Ms. Aya."

"Thank you!"

"What floor are we going to?" Aya asked him.

"13th floor, Ms. Aya," Danny replied.

Aya pressed the button for the 13th floor. As the elevator doors closed, they were both quiet inside. Aya closed her eyes for a moment, unaware that the young man Danny was stealing glances at her.

Danny couldn't believe that this was the Aya they had been talking about. Ang batang apo ni nanay Inday ay isang na paka gandang dalaga pala.

Kahit mismo siguro Ang boss niya mamaya ay mamapatanong kung sino Ang kasama niya.

Sobrang namamangha siya sa ganda ni Aya at napapatanong siya sa sarili kung totoong tao ba talaga ito.

Her body had perfect curves, she has a small and beautiful face Any man would be mesmerized by her. "Yes, a perfectly beautiful and fine woman," Ganito niya I-describe si Aya. Though she was only seventeen, ay hindi mo mahahalata sa katawan nito. The young man felt something unusual in his heart as he gazed at Aya.

Naramdaman ng dalaga na parang may tumititig sa kanya kaya idinilat niya ang mga mata niya. Kasabay ng pagdilat niya ay ang paghinto na rin ng elevator at pagtunog nito, hudyat na nasa 13th floor na sila. Doon na rin natauhan ang binata saka papantasya nito kay Aya.

"Nandito na tayo, Ms. Aya. Mauna ka ng lumabas."

Tumango lang si Aya saka nauna ng lumabas. Sumunod na rin lumabas ang binata.

Inilibot muna ni Aya ang mga mata nito sa loob ng hospital. Sobrang linis at alam mo talagang para lang sa mamamayan ang ospital na ito.

"Anong room si Lola?" tanong nito.

"Room 202 po."

"Kanina ka pa po ng 'po' sa akin. Mas matanda ba ako tignan para sa'yo?" tanong nito sa lalaki.

"Hindi, sign of respect po iyon, Ms. Aya," sagot ni Danny sa kanya.

"Kahit na, ang formal masyado. Call me Aya na lang," paliwanag nito sa lalaki.

"By the way, what's your last name?"

"Smith," maikling sagot ni Danny.

"A well-known last name ha," bulong ni Aya sa sarili.

"I'll call you Mr. Smith na lang," Aya said.

Ngumiti na lang sa kanya ang binata.

"Nandito na tayo, Ms. Aya."

Nang nasa harap na sila ng pinto na inuukupahan ng Lola niya, humugot muna siya ng hangin dahil parang kinakapos siya ng hininga. Iwan niya ba para kasing may kakaiba siyang nararamdaman na hindi niya maipaliwanag.

Tumingin muna ang binata kay Aya bago kumatok at pinihit ang siradora ng pinto at nauna ng pumasok, kasunod nito sa likod ang dalagita.

Amoy ng samu't saring gamot ang sumalubong sa kakapasok lang na si Aya.

Inilibot niya agad ang paningin sa loob ng malawak at malaking silid. At ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata niya ng mapadapo ang paningin niya sa taong nakahiga sa hospital bed at halos andaming naka-lagay kung ano-anong apparatus. Dali-dali niyang nilapitan ito, at ganoon na lang ang pagka bigla niya at sunod-sunod na nag patakan ang mga luha sa kanyang mga mata ng makita ang nakapikit na mga mata ng Lola Inday niya.

"L-Lola.. huhu, La... Anong nangyari?" utal nitong tanong dahil hindi niya mapigilang mapahagulhul sa iyak. "Anong nangyari sa'yo, La?"

Hindi niya alintana ang dalawang taong nakatingin sa gawi n'ya. Tinakpan ng dalawang kamay niya ang kanyang bibig para hindi makagawa ng ingay dahil tulog ang matanda. Tuloy-tuloy lang siya sa pag-iyak. Hindi niya akalain na ganito ang madadatnan.

Ang sakit, sobrang sakit na makita ang Lola niya na nakaratay sa hospital bed at putlang-putla ito.

She desperately wanted to hug her tightly. Her chest felt so tight from holding back her tears and trying not to make a sound. She would wait for her grandmother to wake up. She didn't want her grandmother to see her in this situation, she didn't want to appear weak, especially while her grandmother was in this situation. " I love you Lola and I miss you so much." sabay ragasa ulit ng mga luha niya.