Foreword

Foreword

Palm trees and the sound of crashing waves. That makes my body feel at ease together with his heat that kissing my back. I exhaled deeply and lean my body more on his hard chest. We're sitting here in the sea shore watching the waves come and comes back to where it's truly belong. 

I'm holding his hand tightly as he keeps on kissing my head. I want to spend my time like this with him for the rest of my life. I always wanted this kind of time with him. Far from the busy and dancing lights of the city. To escape in the cruel world and build a new world with him. 

When I was a kid I  always wanted a life to turns out as I wanted it to be. But now that I'm already experiencing the true meaning of life hindi pala yun kagaya ng inaakala ko. Dati gusto ko yung mga taong mahal ko mga taong malalapit sa'kin manatili sa akin. I don't want drifting apart with them it always makes me sad and I don't want that terrible kind of feeling. I always hate that kind of feeling, but now that I'm giving a limited chance to be with the person person I love. I want to treasure every second and time of it. I'll make sure that I remember all of the memories I spent with him for the rest of my life...

"What will happen to us after this short vacation?" tanong ko para basagin ang katahimikang na mamagitan sa amin. "Make sure to fullfil your promise that you said to me huh?" Tumingala ako sa kanya para lang malaman na kanina pa pala siya naka dukwang at nakatitig sa akin. 

Umangat ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi ko. "Of course.." I smiled at him and kiss him softly in his right cheek. 

Kahit alam ko kung anong mangyayari pag katapos ng bakasyon naming 'to tinanong ko pa rin siya. Mula no'ng dumating kami dito hindi ko pinakita sa kanya na malungkot ako hindi ko pinahalata na nasasaktan ako sa sitwasyon namin. Palagi akong masaya tuwing nasa harapan ko siya, ayaw kong malungkot din siya para sa akin. Gusto ko mag focus lang siya sa sarili niya. Ayaw ko muna na isipin niya ako pagkatapos nito, gusto ko sarili muna niya. 

"Sa tingin mo sa kabilang buhay mo, ako pa rin ba?" I can't help but asked him. Kung ang mundo at panahon hindi umaayon sa amin ngayon siguro naman sa kabilang buhay pwede na. "Ikaw pa rin naman. Ikaw dito, tas ikaw pa rin sa kabilang mundo. Ikaw pa lagi, ikaw lagi.."   

Hindi ko inaasahan yung naging sagot niya sa tanong ko. Alam ko naman na mahal niya ako walang oras o araw na hindi niya yun pinaramdam sa'kin. But hearing his answer, it's only means that he truly deeply in love with me. 

"Binigyan mo na naman ako ng rason para dika palitan. Mas magiging mahirap yun, wala ka kasing katulad..." Tumawa siya dahil sa sinabi ko. "Do you remember what I told to you yesterday?" Tumango ako dahil sa sinabi niya. "Diba sabi ko ayaw ko nang nagiging malungkot ka? Gusto ko yung may mag papasaya sayo, gusto ko yung may mag aalaga pa rin sayo pag wala ako. Gusto ko yun para sayo, hanapin mo yung taong yun na gagawa ng mga bagay na hindi ko na magagawa pa sayo pag na wala ako." 

Naramdaman ko ang bikag sa lalamunan ko sa kagustuhang itago ang totoong emosyon na nararamdaman ng puso ko. Ako yung nag simulang mag tanong tas ako pa din 'tong iiyak. Ang sakit lang kasi, diko alam kung magiging handa pa ba ako pag dumating yung araw na kailangan ko na siyang pakawalan. 

"Bata pa tayo. We're just 18.. 19? Ayaw ko na ako yung dahilan kung bakit ayaw mo na sa iba. Gusto ko yung may makasama ka pa rin hanggang sa pag tanda mo. And always remember na kahit anong mangyari mahal kita... minahal kita. Walang makakahigit sayo, do you understand?" 

Tumango ako ng sunod sunod dahil hindi ko na magawa pang mag salita dahil siguradong mahalata niya ang basag sa boses ko.

"Umiiyak ka ba?" Umiling ako sakanya kahit sunod sunod nang tumutulo ang luha ko. "Umiiyak ka e.." hindi ko na pigilan pa bigla akong humarap sa kanya at niyakap siya ng sobrang higpit. I buried my face on his chest while hardly crying. 

"Ang sama mo. Ang sama sama mo.." Sabi ko habang patuloy na umiiyak sa bisig niya. "Gusto mo akong mag mahal ng iba samantalang ikaw ayaw mo na sa iba. Gusto mo ako lang, gusto mo lang lagi yung kasiyahan ko. Alam mo namang ayaw kong mag mahal ng iba kung hindi lang din ikaw diba??" 

Hinimas himas niya ang likod ko para patahanin ako. "Ang selfish mo! Ayaw mo akong hayaang mag desisyon para sa sarili ko!" Lumakas ang iyak ko matapos kong sabihin ang katagang 'yon.

"Hush now Camille. Oo na, ikaw na mag dedesisyon para sayo. Stop crying, hmm?" And just like that in his warm embracing arm I feel at ease again. I feel home.. no one can give this kind of feeling but him. 

I already calm down but I'm not pulling out of the hug. I can feel the air kissing my skin and the sunlight hitting my skin. We're sitting under the palm trees feeling the calm of the crashing waves. 

"I love you so much.." napapikit ako ng halikan niya ang sentido ko. Ewan ko kung may mas makakahigit pa sa nararamdaman ko sa kanya. Alam kong limitado na lang ang oras na meron kami pero habang may oras pa. Hindi ako mag sasawang iparamdam ang pagmamahal ko sa kanya. 

No'ng makilala ko siya hindi ko akalaing mamahalin ko siya ng ganito. Hindi ko inakalang magiging kami at hahantong sa ganito. I just hate his guts, I'm always irritated with him, well that's my natural nature. But when I know him even more, when I had time to get more closer to him. I just found myself falling with him... 

"I want to fall asleep that you're the one beside me, you closer to me and feeling your body heat. I want to wake up tomorrow and for the rest of tomorrow's na ikaw yung na bubungaran at katabi ko." I sadly said. 

Malabo na sigurong mangyari yun. Only if the universe aren't against us we could live with each other for the rest of our life's. Until our hair turns grey, hanggang sa mangulobot ang balat namin. Hanggang sa unti unti mawala ang ngipin namin. We'll take care of our grandchildren. And died peacefully in a cold bed. 

"As long as we're together and I'm here will surely do that. I always wanted to wake up next to you." Masuyo niyang saad. I smiled as I buried my face on his neck. 

"I just you to know that you're the best thing ever happened to me... If time machine really do exist and someone given me a chance to turn back time. I'll surely chose to love you again but in a less painful way..." Madamdamin kong saad. Lumayo ako sa pag kakayakap sa kanya at tiningala siya para tumitig sa kanya. 

Malamlam din siyang tumitig sa akin pabalik habang masuyong hinahaplos ang pisngi ko. 

"You know what you're my bitter sea. Ikaw yung pait ng ngayon na willing kong tiisin. Ikaw din yung taong nag bibigay alon at nag bibigay ingay sa buhay ko kagaya ng dagat. Ikaw yung sakit na unti unting nag bibigay luha sa mga mata ko kagaya ng tubig dagat sa sobrang alat. Pero ikaw pa rin yung gusto kong balik balikan katulad ng alon sa dagat. Ikaw yung nag bibigay katahimikan sa mundo kong magulo."

Gusto ko ulit umiyak dahil sa sinabi niya pero pinipigilan ko ang luha. I just lovingly smiled at him. "Ikaw yung nangyari na kailan man hinding hindi ko pagsisihan. Dumating man ang pait ng pamamaalam sa susunod na buhay ko ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko." 

I just can't contain my emotions I suddenly throw myself to him. I clung my arms around his neck and kiss him deeply. He kiss me back while holding the side of my waist. 

He mimick the move of my lips and kiss me deeper. Mas dinikit ko ang katawan ko sakanya habang dinadama ang halikan naming dalawa. The sounds of crashing waves, chirps of the birds and the gust of wind is the only thing that can heard.

Our lips continue to it's battle. I can hear my heart loudly beating because of to much emotion...

Our kissed last long before our lips separated to catch our breathe. He smiled at me and kiss my forehead. I closed my eyes when his lips landed on my forehead feeling the emotion. 

Humarap ulit ako sa dagat habang nasa pagitan ng hita niya. He kiss my shoulder blades before resting his forehead on my left shoulder. I cranked my neck to give him more access. 

"Can your hear my heart beating? You're the only one that can makes my heart race like that..." Ngumiti ako habang nakatanaw pa din sa dagat. Dahil sa naka dikit ang likod ko sa may bandang dibdib niya ramdam na ramdam ko talaga ang mabilis na tibok ng puso niya. 

"Gano'n din naman akin." 

"Oum, really?" Tumango ako sa kanya para sabihing totoo nga. 

"Thank you for being here at my side when I needed you the most. Thank you for not leaving me.." I strengthen my back because of  what he said. "I always intended to be with you. I want to be that person who'll always take care of you. I always care for you. Kahit ipagtubuyan mo ako, ganun pa din naman babalik at babalik pa din ako sayo..." 

"Kaya nga salamat sa lahat. Ikaw yung nagiging lakas ko sa tuwing ayaw ko ng lumaban." Oh god! Pwede bang pakihinto na lang ng oras? Gusto ko pa siyang makasama ng matagal. 

"Always remember that even in my next life... I will still wish to have your love." 

Pinikit ko ang maga ko habang dinadama ang sandaling kasama ko siya na kami lang dalawa. And in the back of my head after he said those words, I silently said..

And you'll always be the man I love even in the next life time. Your absence right now cost anything someone could think and if parallel universe really did exist... I hope our other us is doing fine. We just love each other's and never saying the bitter goodbye....