Chapter 5

Chapter 5

"Hoy dalian mo kaya diyan?" nilingon ko si Camille at sinenyasan na sandali lang. 

Nakita kong bumaba ulit si Ms. Del Monte sa sasakyan ni Daddy. Napailing ako, buti pa sila nag lalunch sa labas. Sana all. 

"Tara na nga!" hinatak ko si Camille na napakamot na lang nang ulo.

Sana dumiretso na lang ako sa classroom at di na tumingin sa bagong parada na kotse, kay Daddy pala! 

Ano ba yan?! lakas maka sira ng araw. Plano ko pa naman sanang makinig ngayon. Pero nag bago na ang isip ko, wag na lang pala. 

"Kinabahan ako nung lumingon daddy mo. Akala ko nakita niya tayo. Buti na lang agad mong hinatak ang buhok ko pa upo. Pero masakit ah, sana dinahan dahan mo. Bagong treatment pa naman 'to." pinaikot ko mata ko dahil sa lintaya niya. 

"Ano naman ngayon?" mataray kong tanong. 

"Wala naman sinasabi ko lang hehe. Di nga masakit e joke ko lang yun na relaxed nga ako sa ginawa mo e." pang uuto niya.

"Sige nga ulitin natin kung nakakarelax." pang uuto ko din sa kanya. 

"Uh, e Jihyo wag naman. Di na ako mag-rereklamo pag mangongopya ka sa akin sa math." bumabawi ah. Pero sige na nga baka mazero pa ako. 

"Bunganga mo, dalian mo diyan!" Inis kong sambit. 

Pag dating namin sa classroom dumiretso agad kami sa upuan namin. Wala pa naman si Ms. Del Monte baka nag lalandian pa sila ng tatay ko.

Napabuntong hininga ako dahil sa na isip. While my mom's hurting. Here is my dad obviously happy while flirting other woman. 

"Good afternoon.." tumayo ako dahil sa pag bati niya. I'm not in a mood para mag inarte ngayon at mag maldita. 

Tumayo na lang ako. Baka mahalata pa ng mga kaklase ko, I don't want to make a scene. If that's situation can make them happy so be it. I just let the karma take them. Karma has it's on way, anyway.

Nag discuss naman agad siya na kinig lang ako, kahit wala naman talagang pumapasok sa isip ko. 

Ayaw ko sanang na aapektuhan pag aaral ko dahil sa problema sa bahay, pero iwan ko ba sadyang naka tatak na ata yun sa isip ko at hindi mawala wala. 

After the discussion she gave us a short quiz. Kumuha ako ng papel at ballpen sa bag ko. 

Kumuha lang hindi nag sasagot, obviously waiting Camille to be done para makakopya ako. 

"Please pass your assignment." tumingin ako sa kanya dahil sa bigla niyang pag salita. 

Umiiwas siya agad nang tingin matapos mag tagpo ang mata namin. 

Nilihis ko na lang din ang tingin ko. Tumayo yung classroom president namin at kinolekta ang assignment namin. 

"Pat, assignment mo asaan?" tinuro niya lang ang bag niya. 

Ako na kumuha sa assignment notebook niya. Focus na focus siya kasi sa pag sosolve naka kunot noo habang hawak sa kaliwang kamay ang scientific calculator. 

"Nahihiya na ako sayo, Pat." di ko maiwasang sambit. 

Ang kunot niyang noo mas lalo pang kumonot nang lingunin niya ako. 

"Bakit naman?" She asked innocently. 

"Lagi na lang ako na ngogopya sayo. It's a lil bit unfair on your side. We always got the same score. Ikaw nag papakahirap mag solve, while I'm here. Sitting like a princess, waiting for the the answer. Wala man lang ambag." I feel bad. Really, feel bad. 

"Don't mind it, what are friends are for? besides na ngongopya din naman ako sa ibang subject. Ito lang yung hindi, maliban sa kahinaan mo 'tong subject na 'to you are bit distracted, god knows why.."

I'm really lucky to have her..

"Tyaka pag exam naman ikaw naman nag sasagot sa sarili mong papel" She smiled at me. Sinuklian ko din siya ng tipid na ngiti. 

Pag mag eexam na kasi siya nag-tuturo sa akin sa lesson. Naiintindihan ko naman, may isang beses pa nga na nalamangan ko siya sa score.

But, she doesn't mind. Sinasabi niya sakin palagi 'don't feel bad, grades is just number. wala lang yun sakin, kahit malamangan mo ako o malamangan kita. Most important is, we both pass..'

Di ko alam kung makakahanap pa ako nang katulad niya, kung sakaling dumating yung araw na matapos yung pagkakaibigan namin.

Huwag naman sana, nasanay na kasi akong dumipendi sa kanya. Nasanay akong pag nasasaktan ako siya yung nandiyan. 

"Thank you.." tumawa siya nang mahina dahil sa sinabi ko. 

"Oh, tapos na ako komopya ka na. Wag ka na ngang emo diyan, kita mo di mo na malayang umiiyak ka na." Lumapit siya sa akin at pinunasan ang luha ko na tumulo na pala. 

"Naiiyak din tuloy ako. Alam mo namang naiintindihan ko sitwasyon mo diba? Kaya keri lang 'yan!" ngumiti siya sakin. 

My own cheer leader, she's always the one who cheered me up when no one will..

"Good bye class!" tumayo kaming lahat to bid our good bye too.

"Good bye and thank you miss Del Monte, see you tomorrow have a nice day. bye!" 

Umupo agad kami pag kaalis niya. Naging okay naman ang mga sumunod naming klase.

"Una na ako sayo Camille.." tinanguan ko lang si Patricia. 

Lumabas agad siya matapos niyang ayusin ang gamit niya. Naiwan ako sa classroom kasama ibang kamember ko. 

Kami pala sweeper ngayon. Nag linis naman kami agad para maagang makauwi.

"Sure ka Camille  ikaw na mag lalock?" tinanguan ko lang at tipid na nginitian ang kaklase ko. 

"Sige, ibbigay mo na lang kay ma'am ang susi. Nandun siya sa faculty" umalis sila agad. Naiwan ako sa classroom ng mag isa. 

Kinuha ko ang selpon ko at tiningnan kung anong oras na 4:18 pa lang naman. Uuwi na naman ako sa bahay, makikita ko na naman si dad. 

Di ko alam kung ano na namang masakit na salita ang masasabi ko mamaya. To be honest, I regret every hurtful words I told to my dad, after all his still my father. 

Nagsisi lang ako kasi imibis na irespeto ko siya naka kapag-salita ako ng masama.

Nag stay pa muna ako nang matagal tagal sa classroom bago lumabas at dumiretso sa faculty. 

"Excuse me ma'am, is ma'am Annie's here?" I asked the first teacher I saw in the entrance of faculty politely and smiling a bit. 

"She's not here. Why?" 

"Ahm, yung susi po kasi sa classroom ibibigay ko sana." na pakamot ako sa ulo dahil nahihiya na ako. 

Ang daming teacher na ang nandito ngayon sa faculty tapos na kasi ang klase. 

"Ilagay mo na lang sa table niya, that one beside Ms. Alfar table" tinuro niya kung na saan banda. 

Agad akong pumasok at nilagay yung susi sa table ni ma'am. Dali dali din akong lumabas dahil ang iisang studyante lang ako na nasa loob ng faculty nakakahiya nandun pa man din pala yung principal. 

Nasanay akong naka kapunta lang ng faculty pag mag papapirma ng clearance. 

Habang nag lalakad pa labas na kita ko si Sedriano na ka lalabas pa lang nang classroom nila. Siguro may ginawa silang activity kaya late silang pinalabas. 

Pinag-kibit balikat ko na lang ang na isip. Agad niya naman akong na kita at ngumiti. Ngumiti na lang din ako pa balik. 

Lumapit siya sa akin at sinabayan ako sa pag lalakad.

"Sabay na tayo.." Oo nga pala same village lang kami. Tumango na lang din ako para kahit papano di ako mag isang uuwi. 

"Sorry talaga sa inasta ko kanina, huh? Nagulat lang talaga ako nung lumapit ka. Di agad nag process." Na tawa ako ng bahagya dahil sa sinabi niya. 

Mukha namang wala siya sa mood kanina, dahilan niya lang yung na gulat siya.

Dumiretso kaming dalawa sa waiting shed para doon mag hintay ng sasakyan. Madami ding studyante ang nag aabang dito ng sasakyan. 

"Dika ba sinusundo ng daddy mo?" nilingon ko siya at ngumiti ng malungkot. 

"Hindi e, busy siya lagi.." pag dadahilan ko na lang. Di naman kasi kami close para mag kwento ako. 

"Kahit driver niyo?" umiling lang ulit ako dahil sa sinabi niya. 

"Ayaw ko e, kaya ko na naman umuwi mag isa" tumango tango lang siya dahil sa sinabi ko. 

"E ikaw ba, bat ka nag cocommute wala ka din bang sundo?" tanong ko sa kanya.

"Malaki na ako, kaya ko na sarili ko. Ayaw kong maging pa bigat sa kanila." kumunot ang noo ko dahil sa huling sinabi niya. 

Di na lang din ako nag tanong kung bakit. Mukha namang wala na siyang balak dugtungan pa ang sinabi niya. 

"Tara na andiyan na taxi oh." Nakapara na pala siya ng taxi. 

Sabay kaming nag lakad papuntang taxi. Binuksan niya muna ang pinto sa may side ko bago siya pumunta sa kabila at sumakay. 

"Ganito ka ba sa lahat ng mga babaeng kakakilala mo lang?" He chuckled. May sayad ata 'to wala namang naka ka tawa sa sinabi ko. 

"Di ah, sayo nga lang e.." sambit niyang may bahid ng kasiyahan ang boses. 

"Bakit naman? Di mo ba na isip na baka masama akong tao tas may gawin akong di maganda sayo?" Kunot noo kong tanong. Lumingon ako sakanya ngunit na gulat ako dahil naka titig na pala siya sakin. 

Nailang naman ako dahil sa paraan nang pag titig niya. Na pansin naman ata niya ang pag kailang ko kaya binawi niya ang tingin sa'kin.

"Masyado kang fragile para isipin ko na gagawa ka nang ganoong bagay.." I was taken a back. I looked at him with confusion.

"Bakit? pano mo naman na sabi?" tanong ko nang makabawi. Lumingon siya ulit sa akin at tinitigan ako.

Nakakailang ang titig niya parang alam niya lahat ng tinatago ko. Tumatagos sa kaluluwa ko. 

"Tumawa ka man sa harapan ng ibang tao. Pero di mo maiitago ang lungkot na pinapakita ng mga mata mo.." binawi ko ang tingin ko dahil sa sinabi niya. 

Diko na nagawa pang sagutin siya dahil dali dali na akong bumaba tamang tama kasi huminto ang sinasakyan naming taxi sa tapat ng bahay namin.

The way he talked it seems like he really knows everything about me. It's like he'd knew me for too long.

Or maybe he's that really good observant to know my true feelings. To see the sadness in my eyes..

I'm not comfortable that someone's knows what my feelings truly are. I've always got Patricia, because when I'm with my mom I rarely let her see my true feelings.

I'm afraid she would get worried about me I want her to think her self in this kind of situation 'cause I know she's deeply hurt. 

Napa buntong hininga ako dahil sa isipin. My mind always been preoccupied. 

Dumiretso na agad ako sa kwarto at di na pinansin si daddy na nasa may sala naka upo. I'm not in the mood to argue with him. At mas lalong wala ako sa mood sa pangangaral niya. 

If he think lecturing will fade my anger towards him. Heck no! 

I'm hurting because of what he did. Hurt from everything that the happy family I've known suddenly turn into like this. 

Cheating have a greatest power to destroy everything. 

I wonder how it feels cheating in your partner. Kung naka karamdam din ba sila ng pag-sisi or just purely happiness?

Why do people cheat? I don't know.

They don't know the word 'contentment'. Alam lang nila kung pano simulan ang relasyon pero di nila alam pano ito panindigan hanggang sa huli.

Nakakalungkot lang isipin na palaging may isang mahuhuli, masasaktan, at mag durusa.  Samantala yung isa masaya na.  

Diko alam bat may ganoong relasyon na humahantong sa ganun.  

It's sad to think about it.  Para sa'n pa  ang pailoveyou nila kung sa bandang huli mag lolokohan lang din. 

Ang dali para sa kanila mag commit pero di nila alam pano panindigan hanggang sa kahuli hulihan.