Hello everyone, I don’t know kung may nakaabot sa chapter na ito dito banda e. Haha. As you see, iyong tatlong book e posted na as separate book pero dahil may ibang readers na hindi yun mahanap so I decided na isama ang apat na book dito.
Naisip ko po na dagdagan pa ito ng isa pang book na hindi pa nababasa or hindi ko pa na post. Agree ba kayo na dagdagan ko pa? Story po ito ni Laris Shein.
Hesitant akong ipagpatuloy siya kasi baka mamaya e wala palang nagbabasa na ng story na umabot hanggang dito. Haha. What do you think po? Dapat ko bang ipagpatuloy? Or hindi? Wait po ako sa reply niyo.
Kapag umabot ito ng siguro 100 comments (chareng), ipagpapatuloy ko ang 5th book.
SALAMAT PO. WAITING AKO SA REPLY NIYO LAHAT. (Sana meron. huhu)
'When life is getting harder, lahat nalang ay gagawin magka pera lang. Lorelay Sugala married to Oliver Shein na hindi pa niya nakikita kahit kailan. Marriage for convinience may say but her journey is not what she thinks it is. Marrying to unknown is the hardest thing to do. Living with the unknown is the craziest thing she can do, but falling for someone she didn’t see, drives her to find her lost sanity. She felt desire, pleasure, and love in the midst of darkness. She lives with the man who can’t bring himself to her front. Mr. Shein is a man who can make a life hell easily, and his wife is not an exception to what he has done in the past. The curse has been lifted, and it is up to them to break it. Tying in bed and moaning in your name won’t guarantee happiness. Loving endlessly won’t guarantee infinity. Acceptance will end the misery. Forgiveness is the key to a life of prosperity. ----------------------- “Run Oliver, run!” Agad akong nagmulat ng mata nang mapagtantong p
"Once you sign the paper, you are already bound by him. There’s no escape, only death." Naiinip na kinuha ko ang ballpen para permahan ang papeles para maging legal ang lahat. ‘Para sa pang-ospital ng kapatid ko, lahat ay gagawin ko,’ ang siyang laging tumatatak sa isipan ko. Indeed I am bound by him. “Congratulations Lorelay, you are an officially wife to Mr.Shein,” ang mga katagang sabi ni mayor na hindi ko magawang e selebra. Araw ng kasal ko sa lalaking hindi ko kilala. Kinasal ako sa lalaking sinasabi ng iba na isang matandang hukluban na nakatira sa haunted mansion. “Wala kang dapat na ipag-aalala dahil sagot na ni Mr. Shein ang bayad sa ospital ng kapatid mo.” Huling sinabi nito bago umalis. “Bes, tama ba kaya itong desisyon mo sa buhay?” tanong ng kaibigan ko na si Shiela. Tama ba kaya itong desisyon ko sa buhay? Ang sagot ay hindi ko rin alam. Ang importante sa ‘kin ngayon ay ma operahan ang kapatid kong may sakit. “Oh ready na ang mga maleta mo. Kailan ka ba aalis mamay
Bumalik lahat ng kaba sa dibdib ko nang sabihin niya na hindi siya si Mr. Shein. Kung ganoon ay maari ngang isang matandang hukluban si Mr. Shein?“Kumain ka muna. Mukhang na istorbo ko pa yata ang pagkain mo.” Nanlulumo akong umupo sa mesa at pinagpatuloy ang pagkain.Kinausap nong lalaki si manang habang ako naman ay sinusubukang pakalmahin ang sarili. Nananalangin na sana ay hindi isang mafia boss o drug lord o drug dealer ang totoong Mr. Shein.Baka nga naman kasi isang madman ‘yang si Mr. Shein kaya kailangan niya ng mag-aalaga sa kaniya. Bakit asawa ang kailangan niya? Bakit hindi nalang nurse o psychiatrist?Umupo ‘yong lalaki sa harapan. Nakatingin siya sa ‘kin. Sobrang gwapo niya talaga. Ang swerte ko na siguro kung siya nga si Mr. Shein.“By the way, ako si Richmoon. Nautusan ako ni Mr. Shein na paalalahanan ka sa mga dapat mong gawin sa bahay niya.” Napalunok ako ng ilang beses at napa inom ng tubig sa sobrang kaba.Paaanong nagagawa niyang makapag-utos sa iba? Hindi ba siy
“What?” hindi makapaniwala kong tanong sa kaniya. Siya si Mr. Ho Shein? Kung siya ang asawa ko ay sino iyong nakita kong puti ang buhok sa labas kanina? “Niloloko mo ba ako? ‘Di ba si Shein ay isang matandang hukluban?” agad niya kong binitawan ngunit narinig ko ang mahinang pagtawa niya. Napanganga ako. Nababaliw na ba siya? Ang mahinang tawa niya ay mas lalong lumakas at para akong timang na nakatulala habang nakatingala sa kaniya. Ang gwapo nang pagtawa niya. “So my wife was expecting that her husband is an old hag, huh?” madiin ang pagkagat ko sa labi ko sa sinabi niya. Kung ganoon, siya nga si Mr. Shein? Hala ka! Pero required ba na kaakit-akit ang boses niya? “Hindi ka matandang hukluban?” paninigurado ko. “Do I sounded old to you?” No. He’s not! In fact, nakakahalina nga ang boses niya. Pero baka isang mafia boss or drug lord nga siya? “Isa ka bang mafia boss?” kinakabahan kong tanong sa kaniya. Or baka drug dealer talaga. Hindi ko alam kung bakit na naman at bigla siyang
Tumambad na naman sa akin ang kadiliman. Alam kong may ilaw sa kwarto niya kaya nagtataka ako kung bakit ayaw niya sa maliwanag. "Bakit ang dilim sa kwarto mo?" tanong ko. Baka isipin niya na paki-alamera ako. Ang totoo niyan ay wala naman akong pakialam sa kaniya. Curious lang ako. Kung wala lang akong autophobia ay hindi ako maglalakas loob na pumunta dito. "Don't like it," aniya. Kinumutan niya 'ko kanina kaya nakahiga ako habang nakatingin sa direction na pinanggalingan ng boses niya na balot na balot ng kumot. Nasa bintana siya. Nakabukas ang bintana niya kaya pumapasok ang hangin mula sa labas. Masiyadong maginaw dahil sa lakas ng hangin dahil sa paparating na ulan at mula sa aircon. Naka upo si Mr. Shein sa bintana niya. Hindi ko makita ang mukha but naaaninag ko ang hugis nito dahil sa konting liwanang mula sa pa minsan-minsang pagkidlat. Nakatagilid siya sa akin kaya alam ko kung gaano katangos ang ilong niya. Naaaninag ko rin ang mahahaba niyang pilik mata at ang bibig n
The moment that I hit her with this fvcking water from the hose, the moment I know that I messed up. I supposedly water that soil but damn, binitawan niya agad ang hose at nagmamadali siyang tumalikod kaya nagmamadali rin akong saluhin ang hose. Then, hindi ko sinasadyang maitutok sa kaniya ang hose so it's not my fault na mabasa ko siya. But, my wife is glaring at me now. What should I do? "What the fvck!" Nakagat ko ang labi ko nang marinig ang mura niya. Damn! I swear! I'm gonna punish her lips for swearing. "Bakit mo 'ko binasa?" She's mad. She's really mad. Ibubuka ko na sana ang bibig ko nang ma realize ko na akala pala niya ay hindi ako makapagsalita. I don't have my voice changer device kanina so I have no choice but to keep silent the whole fvcking time. Hindi ko naman aakalain na aakalain niyang putol ang dila ko. "Say sorry to me!" She demanded. I wanted to wife, but I can't. "Wait!" Aniya at umalis papalayo. Hindi ko alam kung saan siya pupunta so I waited for her t
“Are you bored?” tanong ni Lorelay kay Harold na inilingan lang ng binata. Nasa sala ang dalawa. Nakaupo si Lorelay sa mahabang sofa at nanonood ng palabas sa malaking TV screen ni Mr. Shein sa bahay nila. Ibinalik ni Lorelay ang paningin niya sa palabas ngunit nakakunot na ang noo niya. “He’s weird. Bakit sa akin siya nakatingin lagi?” ani ng dalaga sa isipan nito. “Gusto mo bang ilipat ko ang palabas?” tumaas ang sulok ng labi ng lalaki nang makita kung paano nag ri-react ang asawa niya sa mga titig niya. Halos kada minuto ito nagtatanong sa kaniya. Kumuha siya ng papel saka sumulat ng ‘It’s fine. Don’t bother.’ Napabuntong hininga si Lorelay at tinignan ang orasan. Malapit ng mag alas otso ngunit wala pa rin si Mr. Shein. Tumayo siya para kumuha ng tubig. Nang makita ni Harold ang pag-alis ng dalaga ay saka ito tumayo at nagtutumakbo sa loob ng kwarto niya. Agad niyang hinubad ang damit niya at nagsuot ng magarang damit pang opisina. “If Richmoon and Lee know about this, I’m tot
10 years ago Hinihingal na nagising ako mula sa pagkakatulog. Palagi akong binabangungot ng gabing iyon. Gusto ko mang kalimutan, ngunit hindi ko magawa. Malakas ang buhos ng ulan ng lumabas ako ng bahay. Sinalubong ako ni Sita, ang katulong na pinagkakatiwalaan ni mommy sa bahay. “Sir Oliver, saan po kayo pupunta?” hindi ko siya pinansin at nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa nakasalubong ko si Richmoon. May dala siyang sasakyan at nakababa ang bintana. “C’mon, Ho.” Nagmamadali akong pumasok at hinubad ang raincoat na suot. Agad na ibinato ni Richmoon ang lata ng beer sa ‘kin na agad kong sinalo bago niya paandarin ang sasakyan papunta sa school. Dahil malakas kami sa guard, agad kaming pinapasok. Nakaabang na si Lee sa harapan at kunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang ballpen. Bago ako lumabas, kinuha ko ang sumbrero ni Richmoon na nakita ko sa upuan. “Ang tagal niyo Shein. Late na ako sa last subject ko.” Hindi na ‘ko sumagot at nagtuloy-tuloy lang sa offi