10 years ago Hinihingal na nagising ako mula sa pagkakatulog. Palagi akong binabangungot ng gabing iyon. Gusto ko mang kalimutan, ngunit hindi ko magawa. Malakas ang buhos ng ulan ng lumabas ako ng bahay. Sinalubong ako ni Sita, ang katulong na pinagkakatiwalaan ni mommy sa bahay. “Sir Oliver, saan po kayo pupunta?” hindi ko siya pinansin at nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa nakasalubong ko si Richmoon. May dala siyang sasakyan at nakababa ang bintana. “C’mon, Ho.” Nagmamadali akong pumasok at hinubad ang raincoat na suot. Agad na ibinato ni Richmoon ang lata ng beer sa ‘kin na agad kong sinalo bago niya paandarin ang sasakyan papunta sa school. Dahil malakas kami sa guard, agad kaming pinapasok. Nakaabang na si Lee sa harapan at kunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang ballpen. Bago ako lumabas, kinuha ko ang sumbrero ni Richmoon na nakita ko sa upuan. “Ang tagal niyo Shein. Late na ako sa last subject ko.” Hindi na ‘ko sumagot at nagtuloy-tuloy lang sa offi
"Happy birthday, Ho/Shein." "Happy birthday, bro!" Bati ng mga kaibigan ni Mr. Shein sa kaniya habang siya ay nakahilata pa sa sariling kama. "Hey, wake up. Baka mamaya darating sila tita dito." Pananakot ni Lee ngunit tulog mantika pa rin ang kaibigan. "I have cake here." "Can I eat it?" hirit ni Richmoon kay TG kaya sinamaan siya nito nang tingin. "Ikaw may birthday?" sumimangot ang binata na tinawanan lang ni Lee. "We travel for 4 hours Shein. Huwag mo naman kami tulugan." Ani ni Lee habang nakatingin sa kaibigan na nakapikit ang mata. "I slept late earlier. What you expect? You barged in and expect me to welcome you? Help yourself man. I'm so sleepy." Inaantok na sabi ng binata sa mga kaibigan. Napailing ang tatlo sa sinabi ni Mr. Shein at napagdesisyunan na bumaba. "Ang laki ng bahay niya dito." Komento ni Richmoon habang nakatingin sa malaking bahay ni Mr. Shein na agad namang sinang ayunan ni Lee. "Nagmumukha na nga itong haunted house dahil matagal ng walang nakatira
----Back to the present----- Umisog ako sa pinakadulong parte ng kama. Ayaw kong lumapit kay Mr. Shein dahil nakakailang. Pakiramdam ko kasi ay kitang kita niya ‘ko kahit na sobrang dilim sa kwarto niya. “You’re not asleep yet. How’s your day?” rinig kong tanong niya. Humarap ako sa kisame habang hawak ang kumot. Wala naman akong ginawa buong araw kun’di ang maglinis ng bahay niya. “Naglinis lang ako kasama si Harold. Speaking of, nawala nalang siya bigla kanina. Saan siya umuuwi?” nagtataka kong tanong sa asawa ko. Narinig ko ang tikhim niya. “Hindi ko alam.” Tipid na sagot nito. Ganoon ba? Nakalimutan ko kasing itanong kanina. Hindi nalang ako nagsalita. Biglang tumahimik sa pagitan namin. Naging awkward ang pagitan namin dalawa. Pinapakiramdaman ko siya. Hindi talaga ako sanay matulog ng may kasama sa kama. Ayos lang sana kung si inay o si bunso o kahit man lang si Shiela pero this time, it’s totally different. “Ang lalim na naman ng iniisip mo.” Sabi ni Mr. Shein kaya napahar
What the fvck is my wife thinking? Gusto niya akong isama sa loob ng kwarto niya? Tang.ina! Tulala akong naghihintay dito sa kwarto. Naiinis ako. Gusto ko siyang pagalitan kanina. How can she this careless? Paano pag ibang tao ako? Lakad upo ang ginagawa ko habang hinihintay siyang matapos sa loob. Naiinis talaga ako sa kaniya. Bakit niya hinahayaan ang ibang lalaki na maghintay sa loob ng kwarto niya? I was so happy earlier when I saw my shirt on her. I imagine a lot of image of her in my mind wearing my things. But when she told me to fvcking wait for her dahil maliligo siya, pakiramdam ko ay sasabog ako. She’s so damn innocent. Naririnig ko ang mga patak ng tubig sa loob. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko ngayon. I don't know kung saan ako naiinis. Sa kaniya ba o sa sarili ko. Damn it. I can feel my friend. He’s really alive. Pumikit ako trying to calm myself. Kung anong iniisip ko sa loob ng banyo. I’m sorry, baby. Dumaan ang ilang minuto na ganoon lang ginawa ko
Kinabukasan ay nagpasama ako kay Harold papunta sa bayan. Uuwi ako sa bahay para bisitahin si Dave at inay. Sa tingin ko ay nakauwi na sila sa bahay. Kagabi, kinakabahan akong nagpaalam kay Mr. Shein dahil akala ko ay hindi niya ako papayagan. Buti nalang at pumayag siya basta isama ko lang si Harold. “Seatbelt.” Napatuwid ako ng umupo nang lumapit si Harold sa ‘kin bigla para isuot sa ‘kin ang seatbelt. “Salamat,” sabi ko nang matapos niyang isuot. Ngumiti lang siya at agad na nag drive paalis sa bahay ni Mr. Shein. Gusto ko sanang itanong kay Harold kung bakit nawawala siya bigla tuwing dumadating si Mr. Shein pero naalala ko na hindi pala siya nakakapagsalita. Minsan nakakapanis ng laway pag siya ang kasama ko. Napasandal ako sa bintana at nakitang nagsisipasukan na ang mga studyante sa paaralan. Napangiti ako habang nakatingin sa kanila. Wala talagang sasaya kung makapagtapos ka ng pag-aaral. Kung hindi lang sana problema ang pera, baka engineer na ‘ko ngayon. Nang lumagpas na
Pakiramdam ni Lorelay ay parang maiihi na si Harold sa kinauupuan niya. Nasa sala sila at nasa harapan ni Mr. Shein ang inay niya na tila ay ini-interrogate ito habang si Dave ay malapad ang ngiti habang naglalaro sa cellphone na bigay ni Mr. Shein. “Kuya, ano nga ulit password nito?” tanong ng bunsong kapatid ni Lorelay. Kunot noong binalingan nang tingin ni Lorelay ang bunso nila. ‘Kailan pa sila naging close?’ ani nito sa sarili. Nang tumingin siya kay Harold ay nakita niya ang pilit at dahan-dahan nitong pagngiti sa kaniya na ikinataka niya. ‘Love, your brother is such a bully.’ Nakangusong sabi ni Mr. Shein habang sinusulyapan si Dave na nakahiga at nakatalikod sa kanila. Naalala pa niya ang nangyari kanina noong pumasok ang asawa niya sa kusina. ------------- “Hindi niyo ako maloloko ni ate. May relasyon kayo, ano?” Pinagsingkitan niya ako ng mata. Tumingin ako sa kusina kung saan pumasok ang asawa ko. “Magsalita ka kung hindi ay susuntukin kita.” Napapikit ako sa sinabi niy
“I’m leaving.” Basa ko sa sulat ni Harold na kanina pa walang imik mula ng makabalik kami sa bahay. “Mr. Shein is upstairs.” Sulat niya ulit kaya tumango ako. Bumalik ako sa ginagawa ko, iyon ay ang dalhan ng pagkain si Mr. Shein sa itaas at narinig ko na ang mga yabag ni Harold papalayo. As long as alam kong may kasama ako ay napapanatag ang loob ko. Ayaw ko lang ng mag-isa. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga. Inakyat ko na ang mga pagkain sa kwarto. Naabutan ko si Mr. Shein na nakahiga sa kama at tila ay malalim ang iniisip. Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong hininga saka pumasok sa loob. “Dinalhan kita ng pagkain.” Sabi ko. Wala akong nakuhang response sa kaniya kaya lumapit ako sa kama at naupo. “Ayos ka lang?” mahinahon na tanong ko sa kaniya. Hindi siya sumagot. Napayuko ako dahil sa tingin ko ay sinabi ni Harold sa kaniya ang nangyari sa bahay. Pakiramdam ko ay nagi-guilty ako. “Pwede ba akong makahiram ng damit mo? Makikiligo sana ako.” Hindi kumibo si Mr. Shein
Nakahiga ako sa kama ngayon. Kasama ko si Mr. Shein. Nakatingin ako sa harapan. Rinig ko ang mahinang pag buntong hininga niya."Gusto mong mag-aral ulit?" agad akong napatingin sa kaniya. Napaisip ako, ang totoo niyan ay gusto kong makapagtapos. Kaya lang ay wala kaming pera."Pangarap ng itay na makapagtapos ako ng pag-aaral kaya gusto kong makatapos pero mag iipon muna ako."Sabi ko. Natahimik bigla si Mr. Shein kaya humarap ako sa kaniya."Bakit mo pala naitanong?"Napapikit ako ng hawakan niya ang pisngi ko. Ito ang isa sa napansin ko kay Mr. Shein. Ang touchy niya."I can support you love. Pwede kang mag-aral ulit." Nagulat ako. Agad kong ibinalik ang paningin ko sa kisame. "Pwede mong ipagpatuloy ang pag-aaral mo. Ako ang bahala sa tuition, sa baon, at sa lahat na kakailanganin mo. Ako na rin bahala mag suporta sa pamilya mo." Ang totoo ay nabigla ako sa sinabi niya. Hindi ako agad naka react at tila ay pinoproseso ko pa ang sinabi niya. Ang laki na ng tulong niya sa 'min. S