Hello! Your vote and comment mean so much to me. Thank you!
“Amelia, kapag naubos ang yaman ng pamilya niyo, ikaw talaga ang unang iiyak,” panenermon ni Solaire sa akin. Kakatapos lang naming mamili ng mga damit sa isang sikat at mamahaling store, at nandito na naman kami sa isa pa. Ni hindi na nga siya magkandaugaga sa anim na malalaking paper bags na pinamili ko. Inirapan ko lang siya. “I’m sorry, ma’am, but do you have another card?” tanong ng cashier at binalik muli ang card ko. Marahas kong kinuha iyon mula sa kanya at inis na naghanap ng bagong card sa wallet ko. “I’m sorry, ma’am,” naiiling-iling na sabi ng cashier at ibinalik ulit ang card sa akin. “What?” naiirita kong tugon. Tinapunan ko ng tingin si Sol at nakita kong napapailing itong nakatingin sa akin. “It must be an error. Baka may system maintenance lang ‘yung mga bank,” tamad kong sabi, “you have cash?” tanong ko na ikinatawa niya nang mahina. Binigyan ko siya ng tingin na nagtatanong. Napailing ito. “Lia, 156,ooo ang bill mo. Sinong magdadala ng ganyang kalaking cash
“Amelia, why did you ask me here?” takang usisa ni Sol, “and what are these?” turo niya sa mga gamit na nasa bed ko “is this a wedding gown?” nakakunot-noong tanong niya at kinuha iyon. Mula sa salamin na kaharap ko ay inirapan ko siya. Isn’t it obvious? Nakita niya naman na wedding gown ‘yon. Inabala ko ang sarili sa paglalagay ng foundation. Ako lang nag-aayos sa sarili ko dahil ayaw kong may makaalam na ikakasal ako sa isang matandang bilyonaryo! Mabuti na lang talaga at exclusive wedding ito. “Ma’am, ito na po iyong pinabili niyong dress,” wika ng isang katulong namin na pumasok bitbit ang pastel-colored dress na pinabili ko. Kinuha iyon ni Sol at manghang tiningnan. Sinenyasan ko na ang katulong na lumabas. “Okay what is happening?” alam kong nakakaramdam na siya. Inis kong inilapag ang brush na hawak ko. “Gosh! This is so embarrassing!” reklamo ko. “What?” usisa niya. “Do you know that our family is going bankrupt?” pagdadabog na wika ko. Nakatalikod ako sa kanya a
“That’s awesome,” manghang sabi ni Sol. “I know right.” Natatawang sagot ko. Andito kami ngayon sa isang hotel na hindi ko alam kung kailan niya na booked. Nagulat ako nang paglabas ko ng simbahan ay sinalubong niya ko sakay ng car niya. Mabilis akong sumakay para hindi maabutan ng humahabol sa’kin sa loob. “You know what, magbihis ka na. We’ll go to the club.” Excited niyang sabi. “I’d love that!”***“Gosh, Lia. Hinay-hinay lang.” Stress na pagpapaalala ni Sol at kinuha ang shot glass ko. Tinawanan ko siya at muling kinuha iyon at saka tinungga. Pagkatapos ay tatawa-tawang nakatingin ako sa kanya habang magkakasunod-sunod na ininom ang tatlong shot glass na nasa harap namin. Napatampal na lang ito sa noo. “Let’s forget everything tonight and just party!” natatawang sabi ko at sumayaw-sayaw. Napailing-iling naman ito bago sumunod din at sumayaw. “Hi, Amelia,” sabi ng isang lalaki na lumapit sa akin. May bitbit itong baso ng alak “drinks?” pag-offer niya. Kinuha ko iyon at
Oh gosh, what happened? Why does my head hurt so much? Mariin kong ipinikit ang mata ko at inilagay ang kamay sa ulo at bahagya pang pinisil iyon sa pag-asa na mababawasan ang sakit na nararamdaman ko. Ilang segundo pa ay dahan-dahan kong iminulat ang mata ko. Pero mas sumakit lang ang ulo ko sa sobrang liwanag na sumalubong sa akin. Pag-adjust ng mga mata ko ay napatitig ako sa kisame. Hindi ito ang itsura ng ceiling sa room ko. Isinawalang-bahala ko iyon nang maalalang nag-stay nga pala kami ni Sol sa hotel. Bumangon ako at napaupo sa gilid ng higaan at itinapak ang mga paa ko sa sahig. Bahagya ko pang itinaas ang magkabilang kamay para mag-unat. Oh gosh, I feel so relieved, lalo na at pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko. Suddenly, a cold breeze from the aircon made me feel so cold, kaya wala sa oras na napayakap ako sa sarili. Napakunot ang noo ko ng maramdaman ang skin ko. Hindi ba dapat ang damit ko ang makakapa ko? Bumaba ang tingin ko sa katawan ko, “Sh*t. I
Nagising ako na pawis na pawis at hinihingal. Nakaramdam ako ng kirot sa parte ng tiyan ko. Tiningnan ko ang oras at 3 AM pa lang. Napahawak ako sa tiyan ko nang mas lumala ang sakit, kumalat iyon sa buong tiyan ko papunta sa likod ko. What is happening?! Why do I feel so much pain? Sinubukan kong bumangon para abutin ang phone ko na nasa lamesa, pero biglang mas lumala ang nararamdaman ko. Para akong paulit-ulit na sinusuntok sa tiyan, dahilan para mamilipit ako sa sakit. Bawat segundong dumadaan, parang pinapatay ako sa sakit. Nahihilo na rin ako at parang masusuka. Pinilit kong tumayo. Sumigaw ako, para salubungin ang sakit na nararamdaman ko. Naramdaman ko na may ingay sa labas ng apartment ko—parang may mga nakatambay pa roon. Help, I need help! Pinilit kong maglakad papunta sa pinto. Nagmadali ako nang maramdaman ko na ano mang oras ay mawawalan na ako ng malay dahil nanlalabo na ang paningin ko. Is this because of alcohol? Gosh, this is the first time I’ve felt this! Nang
“Can you please let me go!” iritadong sabi ko habang pilit na inaalis ang kamay ng lalaking ‘to sa wrist ko. Is he insane? Bigla na lang siyang dumating, claiming he’s the father of my twins, and now kakaladkarin niya ako somewhere after niyang ipakaladkad ang mga magulang ko palabas ng building na ‘to. CONFERENCE ROOM—iyon ang nabasa ko bago niya ako hinila papasok. “Ouch! How dare you!” nakaduro kong sabi sa kanya. Hindi niya ako pinansin. Nilagpasan niya lang ako at naglakad sa harapan, umupo sa gitna. He just looked at me with his cold stare, and signaling me to sit near him. The audacity of this man to ignore me! Wala pang sinumang gumawa niyon sa akin! All men do their best just to get a little attention from me! Sinalubong ko ang tingin niya. Kung malamig ang tingin niya, nagbabaga naman ang mata ko sa galit habang nakatingin sa kanya. May kinuha siya mula sa bulsa ng suit niya. May inihagis siyang mga litrato sa harap ko. “Is that you?” tanong niya. Nakakunot-noo kong
"Come here." I swear, kapag magpapatimpla lang siya ng kape, humanda talaga siya sa akin! "What?" tanong ko habang naka-cross arm pagpasok sa office niya. Ang aga-aga, pinapainit niya ulo ko. "Don’t you think you’re a little bossier than me?" naka-cross arm din niyang sagot. Inirapan ko lang siya. I don’t care. "I need a copy of this," sabi niya habang may iniaabot na papel. "And call this number, follow up on my accommodations," dagdag niya habang nag-aabot ng isa pang papel. Kinuha ko ang mga iyon at tumalikod. "Also," dagdag niya kaya iritado akong napalingon ulit, "I’ll need an assistant. You think you can manage?" "Of course." "Good." "But you have to double my salary," sabi ko. "You’re the bossiest and most demanding personal assistant I’ve ever known." "So, deal? Hindi ka na lugi, skills and looks din naman ang binabayaran mo sa akin," kibit-balikat kong sagot at confident pa. It’s true though. "I don’t have anything to say about your looks, Ms. Hayes. But if we’re
Is he crazy? He’s literally the one who said before that if ever these babies are his, he wants me to get rid of them! “I’m sorry, but I can’t,” malamig kong sagot. Nakita kong dumilim ang ekspresyon ng mukha niya. “You still owe me 200,000 pesos, Ms. Hayes. I can even sue you for stealing.” Nagpanting ang tenga ko sa narinig. “Are you blackmailing me?!” hindi makapaniwalang tanong ko. “No. What I am trying to say is that if you agree to my deal, I will forget about those things you did. I will also pay you 100 million. Just disappear after you give birth.” Sinabi niya ang mga iyon nang walang emosyon. Napaawang ang bibig ko sa mga pinagsasabi niya. I can’t believe he thought of those things! So gusto niyang lumayo ako sa mga anak ko?! I admit, willing akong ipaampon ang mga anak ko kapag lumabas na sila, pero hindi ko sila binebenta katulad ng gusto niya ngayon! “I can’t believe you!” sagot ko, hindi makapaniwala. “There’s no need to answer me now. When you are open to mak
Pagbalik ko sa office ni Raven, andoon na siya. Nakatalikod at mukhang abala sa cellphone. Ilang segundo pa ang lumipas nang itapat niya iyon sa tenga niya.Bigla namang tumunog ang phone ko. Napatalikod si Raven, at ako naman ay agad na hinanap ang phone ko. Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan niya sa screen.Pag-angat ko ng tingin pabalik sa kanya ay eksaktong nasa harap ko na siya. Bago pa ako makareact ay naramdaman ko na ang katawan kong nakakulong sa bisig niya.Napakurap ako ng dalawang beses.“Sabi ni Ms. Lara, bumaba ka raw para kumuha ng kape. Kaya kinabahan agad ako nang makita kong may naiwan at natapong kape sa elevator,” sabi niya habang nakayakap pa rin sa akin.Ramdam ko ang kaba sa tono niya.Nakaramdam ako ng isa pang presensya sa likod ko. Kaya naman hinawakan ko si Raven sa braso at dahan-dahang inilayo siya sa akin.Nakita ko siyang may tinitingnan sa likod ko, kaya napatalikod na rin ako.Nakita ko si Liam—walang emosyon ang mukha. Bigla akong kinabahan
Narinig ko ang doorbell kaya naglakad ako papunta sa pinto.Binuksan ko ‘yon at bumungad sa akin si Sol. May bitbit siyang paper bag.“Tita Solaire!” masiglang sigaw ni Liana mula sa likod ko. Hindi ko alam na sumunod na pala siya.“Hello, pretty girl,” yumuko si Sol para halikan ito sa pisngi.Nakangiti namang tinanggap ni Liana iyon bago niya hinalikan pabalik sa pisngi ang Tita Solaire niya. Pagkatapos ay tumakbo na ito pabalik sa loob para maglaro.Pumasok si Sol at sinara ang pinto, pagkatapos ay malapad ang ngiting hinarap ako. May dalang panunukso sa ngiting iyon, at sa tingin ko, alam ko na kung bakit.“So, tell me, kumusta pag-uusap niyo?” excited na tanong niya.Napaikot ang mata ko at tumalikod papalakad sa sala. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya sa akin.“Hi, Lexie,” bati ni Sol kay Lexie sabay abot ng paper bag na dala. “Cupcakes,” simpleng sabi niya.“Dito ka na ba magdi-dinner?” tanong ko rito dahil pagabi na rin naman.“Yep,” sagot niya. “Pero maiba ako,” lumapit s
"So, pumayag ka na talagang makipagkita kay Liam?" tanong ni Sol.Sabay kaming nag-lunch ngayon, may pinuntahan kasi siya malapit sa workplace ko.Tango lang ang sinagot ko sa kanya."Ready ka na ba?"Napaisip ako."Hindi."Nakita ko siyang napailing habang nakangiti."Kung maghihintay ako hanggang sa maging ready ako, baka hindi na kami makapag-usap. Kasi pakiramdam ko, never na ata akong magiging handa na harapin siya."Napatango naman si Sol."Pero saan ka makikipagkita? Ready ka na bang ipaalam na andito kayo?""Hindi ko alam. Plano ko sa Indonesia na lang, mas malapit sa aming dalawa. At para hindi niya madaling malaman na nasa Australia kami.""Paano kung may mangyari sa inyo doon at magkabati kayo? Uuwi na ulit kayo ng Pilipinas?" may panunukso sa tono niya.Inirapan ko siya dahil sa tanong niya. Pero sa totoo lang, wala sa isip ko na magbabati kami ni Liam. Hindi ko rin alam kung anong mangyayari kung sakali ngang m
Nakauwi na si Raven. ‘Yung dalawang bata naman, kakakatulog lang. Tinulungan ako ni Lexie na dalhin sila sa kwarto. Hinila ko ang kumot nila at ipinatong sa katawan nila. Pagkatapos, pareho ko silang hinalikan sa noo. Tumayo ako at pinagmasdan sila.“What is it, Lexie?”Kahit nasa kambal ang tingin ko, nakita ng peripheral vision ko kung paano agad lumingon si Lexie sa akin. Kanina ko pa kasi nararamdaman na parang may gusto siyang sabihin.“Wala po,” ramdam ko ang pag-aalinlangan niya.Hinarap ko siya.“Ano nga?”“Ayaw ko po kasi sanang mangialam—”“It’s okay, pwede kang magsabi ng opinyon mo, part ka na ng pamilyang ‘to,” binigyan ko siya ng tipid na ngiti.“Hindi naman po sa kinakampihan ko si Sir Liam—”Pagkarinig ko pa lang ng pangalan niya, parang ayoko na agad pag-usapan. Pero sa tingin ko, kailangan ko rin ng opinyon ng mga taong
“Before we start, let me change first. Galing kasi ako sa night out namin ng mga friends ko, and wala akong dalang formal clothes kaya ganito suot ko,” nakangiting sabi niya at itinuro ang kabuuan niya. “Nakakahiya rin naman kung ganito kita iinterviewhin, seeing how much you prepared for this interview. Naka-dress ka pa, while me, mukhang ako pa ‘yung applicant,” dagdag niya at tumawa.I noticed his dimples. Pero mas napapansin ko ‘yung kadaldalan niya. Why is he talking too much? Gosh.How old is he? Mukha siyang bata pa, kaya nakakapagtaka kung paano siya nakapagtayo ng ganitong kasuccessful na kompanya.Hindi ko na siya sinagot. Nag-nod lang ako. Kung hindi niya ako tatanggapin dahil sa naging treatment ko sa kanya, okay lang. Ayoko rin namang magkaroon ng boss na katulad niya kasi feel ko mauubos ang energy ko sa kadaldalan niya.I waited for two minutes bago siya makabalik. That was fast.“So, are you from the
“Koa, come here!” nauubusan ng pasensya na tawag ko rito dahil tumakbo na naman siya nang papalitan ko na siya ng damit.Gosh, this kid! Hindi naman ako nasabihan na ganito pala kahirap magbantay ng bata. Ang nanny kasi nila at si Mama ang madalas gumagawa nito.Napabuntong-hininga na lang ako.“Lianna, come here. Ikaw na lang muna ang bibihisan ko,” sabi ko rito. Lumapit naman ito kaagad habang nilalaro ang Barbie niya.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil sumunod agad siya. Suplada rin kasi talaga minsan ang batang ito katulad ko, pero ngayon mukhang pinili ng universe na huwag akong bigyan ng sakit ng ulo.“Mommy, your phone is ringing,” sabi ni Koa na kakabalik lang at bitbit ang phone ko.“Give it to me, Koa, at lumapit ka na rito para masuot mo na ang damit mo!” Mabuti na lang din at sumunod na ito.Pagkakuha ko ng phone sa kanya ay agad kong tiningnan kung sino ang tumatawag. Si Sol. Sinagot
“Mommy, where’s Daddy?” Tuluyan nang hindi tumigil sa pag-iyak si Koa. Mariin akong napapikit ng mata para pigilan ang inis ko. Pagmulat ko non ay muli kong inabot at ininom ang wine ko. “Lexie, bring them to their room,” nakakuyom ang kamao ko dahil sa pagtitimpi ng inis na sabi ko. As much as possible, ayokong sigawan ang mga anak ko, lalo na ngayon na ako ang kumuha sa kanila papalayo sa Daddy nila. Totoong hindi ko mapigilan ang mainis dahil sa paulit-ulit na paghahanap nila sa Daddy nila, but I can’t blame them. It’s been a month na rin kasi since ang last na kita nila sa Dad nila. We’re staying sa isang condo sa probinsiya, sa lugar kung saan malayo kay Liam at walang nakakakilala sa amin. Inupahan ko lang ‘to sa isang random stranger na nakita kong nag-post sa Faceb**k. Hindi kasi ako pwedeng kumuha sa mga hotel dahil paniguradong gagamitin ni Liam ang power niya para ma-trace ako. Bigla namang umilaw ang phone ko at napunta ang mata ko roon. Liam is calling again. Ngayong
“What the h*ll,” mahinang bulong ko. So, hindi valid ang kasal namin? All this time, was this all a lie? Nanginginig ang kamay kong tinitigan ang marriage contract na hawak ko habang nakayuko. Hindi lang ako nanginginig dahil sa nalaman ko, nanginginig ako sa galit dahil sa lahat ng kasinungalingan ni Liam na pinaniwalaan ko! I know that this marriage is about a contract, pero bakit niya ako ipinasok dito kung kasal naman na pala siya at may anak! “What? Where’s your tongue?” Nabalik ako sa reyalidad nang marinig ang mayabang na boses ng babaeng iyon. I composed myself, hindi ako pwedeng magmukhang kawawa rito. “How can I believe that this is real?” tanong ko rito. Mapanuya itong natawa. “Are you desperate? Ano pa bang ayaw mong paniwalaan diyan?” hindi makapaniwalang tanong niya. “So, why are you telling me this now?” Napairap ito. “I don’t care about Liam, okay? Naka-move on na kami ng anak ko sa kanya. But I am just doing you a favor. Hindi mo deserve ang maloko. You hav
I woke up late kaya nang tingnan ko ang kambal sa kwarto nila, wala na sila roon. They have their own room na sila lang dalawa dahil hindi na rin namin kailangang bantayan sila 24/7—perks of having smart and advanced kids. Habang ako naman ay sa kwarto ni Liam natutulog, since dito na muna nag-i-stay ang mother niya. And when I woke up earlier, wala na rin si Liam sa tabi ko. I fixed myself at bumaba na. “Where are they?” tanong ko kay Lexie nang makasalubong ito sa living room. “Nasa may pool area po sila sa may garden,” ngiting sagot nito. I just nodded. Hindi ko na sinusupladahan si Lexie kasi I’m a changed person. Just kidding, suplada pa rin ako, medyo nabawasan nga lang. Plus, Lexie and I got close these past few months dahil sa mga pagtulong niya sa patagong shopping ko. When I arrived at the pool area, I saw the twins with mama and their nanny. They’re swimming, and it made me smile dahil ang cute nilang tingnan. But what caught my attention the most was Liam. Napa-cros