Pagkarating ko sa bahay, umupo agad ako sa sofa at hinanap ang phone ko.Pumunta ako sa social media ni Limaire at nag-scroll. Andoon pa rin ang mga post na nakita ko noong nakaraan. Walang nabawas, nadagdagan lang.May mga picture na ng mga lugar na sa tingin ko ay pinuntahan niya, may mga picture din ng pagkain, at ilang stolen shot ni Liam. Napairap ako dahil doon.Mahinang inihagis ko ang phone sa sofa. What am I even doing? Paki ko ba sa kanila!Isinandal ko ang ulo sa sofa at pumikit. Pero pagkapikit ko, agad na nag-echo sa akin ang mga sinabi ni Raven kanina. ‘May ibang asawa si Mr. Sinclair.’ Ako ba ang tinutukoy niya?‘Napakilala niya na ‘yon sa board of directors niya.’ Malamang ako nga ako, ako lang naman ang pinakilala ni Liam sa mga board of directors niya… well, iyon ang pagkakaalam ko.Pero kung ako ang pinakilala niyang asawa, bakit walang nakakakilala sa akin? I mean, hindi naman sa pa-main cha
Limaire’s POV“Look who’s calling? Your wife.” Nakangising itinaas ko ang phone ni Liam.Agad niya iyong hinablot habang magkasampok ang mga kilay.“Loudspeaker,” I mouthed.Masama ang tingin niya pero agad naman iyong sinunod.“What?” bungad niya sa asawa. Wala siyang nagawa kung hindi gawing galit ang tono dahil narito ako.“Liam…” Nanginginig at halata ang takot sa boses ni Amelia.Bigla namang napatayo si Liam at sumilay ang pag-aalala sa mukha.Napacross ako ng arms habang nakangisi. Ang saya makita ng reaction niya.Naghintay ako ng susunod na mangyayari, pero wala na kaming narinig kundi tunog ng motor na lamang.Binaba ni Liam ang tawag at akmang aalis na nang hawakan ko ito sa braso. Masama itong napatingin sa akin.Nakangisi akong nakatingin sa kanya habang bahagyang iniling ang ulo para sabihan siyang ‘no.’“Kapag may nan
Amelia’s POVDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, at ang liwanag ang sumalubong sa akin, dahilan para mapapikit ako. Pero bukod sa liwanag, sumalubong din sa akin ang sakit ng katawan na unti-unti ko nang nararamdaman.Nang makapag-adjust, napatitig ako sa puting kisame. Napansin ko rin ang tunog na naririnig ko—parang heart monitor.Nasa ospital ba ako? Napatingin ako sa kanan ko kung saan nagmumula ang tunog na iyon. Tama nga ako, nasa ospital ako.Nadako naman ang tingin ko sa kamay ko—may IV drip doon. Bakit ako nandito?Napatingin ako sa kaliwa ko nang may napansing gumalaw doon.Si Raven.Nasa upuan siya, nakasandal ang ulo na inihilig niya pakaliwa. May libro rin siyang nasa kandungan. Mababakas ang pagod sa mukha niya.Bakit siya nandito?Pinilit kong alalahanin kung anong nangyari, pero walang pumapasok na alaala sa utak ko.Napahawak ako sa ulo, malapit sa noo, at napaaray. May nakapa rin akong ban
“Amelia, kapag naubos ang yaman ng pamilya niyo, ikaw talaga ang unang iiyak,” panenermon ni Solaire sa akin. Kakatapos lang naming mamili ng mga damit sa isang sikat at mamahaling store, at nandito na naman kami sa isa pa. Ni hindi na nga siya magkandaugaga sa anim na malalaking paper bags na pinamili ko. Inirapan ko lang siya. “I’m sorry, ma’am, but do you have another card?” tanong ng cashier at binalik muli ang card ko. Marahas kong kinuha iyon mula sa kanya at inis na naghanap ng bagong card sa wallet ko. “I’m sorry, ma’am,” naiiling-iling na sabi ng cashier at ibinalik ulit ang card sa akin. “What?” naiirita kong tugon. Tinapunan ko ng tingin si Sol at nakita kong napapailing itong nakatingin sa akin. “It must be an error. Baka may system maintenance lang ‘yung mga bank,” tamad kong sabi, “you have cash?” tanong ko na ikinatawa niya nang mahina. Binigyan ko siya ng tingin na nagtatanong. Napailing ito. “Lia, 156,ooo ang bill mo. Sinong magdadala ng ganyang kalaking cash
“Amelia, why did you ask me here?” takang usisa ni Sol, “and what are these?” turo niya sa mga gamit na nasa bed ko “is this a wedding gown?” nakakunot-noong tanong niya at kinuha iyon. Mula sa salamin na kaharap ko ay inirapan ko siya. Isn’t it obvious? Nakita niya naman na wedding gown ‘yon. Inabala ko ang sarili sa paglalagay ng foundation. Ako lang nag-aayos sa sarili ko dahil ayaw kong may makaalam na ikakasal ako sa isang matandang bilyonaryo! Mabuti na lang talaga at exclusive wedding ito. “Ma’am, ito na po iyong pinabili niyong dress,” wika ng isang katulong namin na pumasok bitbit ang pastel-colored dress na pinabili ko. Kinuha iyon ni Sol at manghang tiningnan. Sinenyasan ko na ang katulong na lumabas. “Okay what is happening?” alam kong nakakaramdam na siya. Inis kong inilapag ang brush na hawak ko. “Gosh! This is so embarrassing!” reklamo ko. “What?” usisa niya. “Do you know that our family is going bankrupt?” pagdadabog na wika ko. Nakatalikod ako sa kanya a
“That’s awesome,” manghang sabi ni Sol. “I know right.” Natatawang sagot ko. Andito kami ngayon sa isang hotel na hindi ko alam kung kailan niya na booked. Nagulat ako nang paglabas ko ng simbahan ay sinalubong niya ko sakay ng car niya. Mabilis akong sumakay para hindi maabutan ng humahabol sa’kin sa loob. “You know what, magbihis ka na. We’ll go to the club.” Excited niyang sabi. “I’d love that!”***“Gosh, Lia. Hinay-hinay lang.” Stress na pagpapaalala ni Sol at kinuha ang shot glass ko. Tinawanan ko siya at muling kinuha iyon at saka tinungga. Pagkatapos ay tatawa-tawang nakatingin ako sa kanya habang magkakasunod-sunod na ininom ang tatlong shot glass na nasa harap namin. Napatampal na lang ito sa noo. “Let’s forget everything tonight and just party!” natatawang sabi ko at sumayaw-sayaw. Napailing-iling naman ito bago sumunod din at sumayaw. “Hi, Amelia,” sabi ng isang lalaki na lumapit sa akin. May bitbit itong baso ng alak “drinks?” pag-offer niya. Kinuha ko iyon at
Oh gosh, what happened? Why does my head hurt so much? Mariin kong ipinikit ang mata ko at inilagay ang kamay sa ulo at bahagya pang pinisil iyon sa pag-asa na mababawasan ang sakit na nararamdaman ko. Ilang segundo pa ay dahan-dahan kong iminulat ang mata ko. Pero mas sumakit lang ang ulo ko sa sobrang liwanag na sumalubong sa akin. Pag-adjust ng mga mata ko ay napatitig ako sa kisame. Hindi ito ang itsura ng ceiling sa room ko. Isinawalang-bahala ko iyon nang maalalang nag-stay nga pala kami ni Sol sa hotel. Bumangon ako at napaupo sa gilid ng higaan at itinapak ang mga paa ko sa sahig. Bahagya ko pang itinaas ang magkabilang kamay para mag-unat. Oh gosh, I feel so relieved, lalo na at pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko. Suddenly, a cold breeze from the aircon made me feel so cold, kaya wala sa oras na napayakap ako sa sarili. Napakunot ang noo ko ng maramdaman ang skin ko. Hindi ba dapat ang damit ko ang makakapa ko? Bumaba ang tingin ko sa katawan ko, “Sh*t. I
Nagising ako na pawis na pawis at hinihingal. Nakaramdam ako ng kirot sa parte ng tiyan ko. Tiningnan ko ang oras at 3 AM pa lang. Napahawak ako sa tiyan ko nang mas lumala ang sakit, kumalat iyon sa buong tiyan ko papunta sa likod ko. What is happening?! Why do I feel so much pain? Sinubukan kong bumangon para abutin ang phone ko na nasa lamesa, pero biglang mas lumala ang nararamdaman ko. Para akong paulit-ulit na sinusuntok sa tiyan, dahilan para mamilipit ako sa sakit. Bawat segundong dumadaan, parang pinapatay ako sa sakit. Nahihilo na rin ako at parang masusuka. Pinilit kong tumayo. Sumigaw ako, para salubungin ang sakit na nararamdaman ko. Naramdaman ko na may ingay sa labas ng apartment ko—parang may mga nakatambay pa roon. Help, I need help! Pinilit kong maglakad papunta sa pinto. Nagmadali ako nang maramdaman ko na ano mang oras ay mawawalan na ako ng malay dahil nanlalabo na ang paningin ko. Is this because of alcohol? Gosh, this is the first time I’ve felt this! Nang
Amelia’s POVDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, at ang liwanag ang sumalubong sa akin, dahilan para mapapikit ako. Pero bukod sa liwanag, sumalubong din sa akin ang sakit ng katawan na unti-unti ko nang nararamdaman.Nang makapag-adjust, napatitig ako sa puting kisame. Napansin ko rin ang tunog na naririnig ko—parang heart monitor.Nasa ospital ba ako? Napatingin ako sa kanan ko kung saan nagmumula ang tunog na iyon. Tama nga ako, nasa ospital ako.Nadako naman ang tingin ko sa kamay ko—may IV drip doon. Bakit ako nandito?Napatingin ako sa kaliwa ko nang may napansing gumalaw doon.Si Raven.Nasa upuan siya, nakasandal ang ulo na inihilig niya pakaliwa. May libro rin siyang nasa kandungan. Mababakas ang pagod sa mukha niya.Bakit siya nandito?Pinilit kong alalahanin kung anong nangyari, pero walang pumapasok na alaala sa utak ko.Napahawak ako sa ulo, malapit sa noo, at napaaray. May nakapa rin akong ban
Limaire’s POV“Look who’s calling? Your wife.” Nakangising itinaas ko ang phone ni Liam.Agad niya iyong hinablot habang magkasampok ang mga kilay.“Loudspeaker,” I mouthed.Masama ang tingin niya pero agad naman iyong sinunod.“What?” bungad niya sa asawa. Wala siyang nagawa kung hindi gawing galit ang tono dahil narito ako.“Liam…” Nanginginig at halata ang takot sa boses ni Amelia.Bigla namang napatayo si Liam at sumilay ang pag-aalala sa mukha.Napacross ako ng arms habang nakangisi. Ang saya makita ng reaction niya.Naghintay ako ng susunod na mangyayari, pero wala na kaming narinig kundi tunog ng motor na lamang.Binaba ni Liam ang tawag at akmang aalis na nang hawakan ko ito sa braso. Masama itong napatingin sa akin.Nakangisi akong nakatingin sa kanya habang bahagyang iniling ang ulo para sabihan siyang ‘no.’“Kapag may nan
Pagkarating ko sa bahay, umupo agad ako sa sofa at hinanap ang phone ko.Pumunta ako sa social media ni Limaire at nag-scroll. Andoon pa rin ang mga post na nakita ko noong nakaraan. Walang nabawas, nadagdagan lang.May mga picture na ng mga lugar na sa tingin ko ay pinuntahan niya, may mga picture din ng pagkain, at ilang stolen shot ni Liam. Napairap ako dahil doon.Mahinang inihagis ko ang phone sa sofa. What am I even doing? Paki ko ba sa kanila!Isinandal ko ang ulo sa sofa at pumikit. Pero pagkapikit ko, agad na nag-echo sa akin ang mga sinabi ni Raven kanina. ‘May ibang asawa si Mr. Sinclair.’ Ako ba ang tinutukoy niya?‘Napakilala niya na ‘yon sa board of directors niya.’ Malamang ako nga ako, ako lang naman ang pinakilala ni Liam sa mga board of directors niya… well, iyon ang pagkakaalam ko.Pero kung ako ang pinakilala niyang asawa, bakit walang nakakakilala sa akin? I mean, hindi naman sa pa-main cha
“Ms. Hayes, puwedeng pabigay ng mga ‘to kay Ms. Lara?” sabi ni Raven habang nakataas ang isang kamay na may hawak na mga papeles, pero ang mata niya ay nanatili sa dokumentong binabasa at mukhang may binibilugan pa.Tumayo ako at lumapit.Nakarating ako na gano’n pa rin ang puwesto niya.Dahan-dahan kong inabot ang mga papeles mula sa kanya. Nang kukunin ko na 'yon sa mga kamay niya, hindi ko agad nakuha dahil humigpit ang hawak niya.Napatingin ako sa kanya—nasa binabasa pa rin ang atensyon niya. Basta talaga mga CEO, hindi maalis ang mata sa mga dokumentong binabasa nila.Napaangat siya ng tingin sa akin. Bahagya naman akong napataas ng kanang kilay at itinuro pa ang mga dokumentong hawak niya. Pero hindi niya tinapunan ng tingin ang mga iyon—nanatili sa mga mata ko ang tingin niya.Ibinaba niya ang mga dokumentong hawak.“Are we good?” bigla niyang tanong.Ang nakataas kong kanang kilay ay bigla kong naibaba, at napalitan ng kunot-noong ekspresyon.Napaisip ako sa ibig niyang sabih
Napatingin ako sa sahig at pasimpleng pinunasan ang luha ko.Pag-angat ko ng tingin, inayos ko ang tindig ko at dahan-dahang naglakad papalapit kay Raven.Nakakunot ang noo niya. Nakita kong gusto niya akong lapitan pero nanatili na lang siya sa pwesto niya dahil papalapit na rin naman ako.“Mind to explain kung bakit mo sinampal ang ka-business partner ko?” agad niyang bungad pagkalapit ko. Bahagya pa rin ang pagkakunot ng noo niya, pero kasama na roon ang nagtatanong niyang ekspresyon.Nang hindi ako makasagot, marahan siyang napahawak sa magkabilang braso ko at napatingin sa buong pagkatao ko—mula ulo hanggang paa.Nawala ang pagkakunot ng noo niya at sumilay ang buong pag-aalala sa mukha niya.“May ginawa ba siyang hindi maganda sa’yo? Tell me, so that I can cancel our partnership right away,” handa na siyang makipag-away sa tono niya. At hindi lang pag-aalala ang nasa boses niya, parang may halong takot na baka t
Pagbalik ko sa office ni Raven, andoon na siya. Nakatalikod at mukhang abala sa cellphone. Ilang segundo pa ang lumipas nang itapat niya iyon sa tenga niya. Bigla namang tumunog ang phone ko. Napatalikod si Raven, at ako naman ay agad na hinanap ang phone ko. Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan niya sa screen. Pag-angat ko ng tingin pabalik sa kanya ay eksaktong nasa harap ko na siya. Bago pa ako makareact ay naramdaman ko na ang katawan kong nakakulong sa bisig niya. Napakurap ako ng dalawang beses. “Sabi ni Ms. Lara, bumaba ka raw para kumuha ng kape. Kaya kinabahan agad ako nang makita kong may naiwan at natapong kape sa elevator,” sabi niya habang nakayakap pa rin sa akin. Ramdam ko ang kaba sa tono niya. Nakaramdam ako ng isa pang presensya sa likod ko. Kaya naman hinawakan ko si Raven sa braso at dahan-dahang inilayo siya sa akin. Nakita ko siyang may tinitingnan sa likod ko, kaya napatalikod na rin ako. Nakita ko si Liam—walang emosyon ang mukha. Bigla akong ki
Narinig ko ang doorbell kaya naglakad ako papunta sa pinto.Binuksan ko ‘yon at bumungad sa akin si Sol. May bitbit siyang paper bag.“Tita Solaire!” masiglang sigaw ni Liana mula sa likod ko. Hindi ko alam na sumunod na pala siya.“Hello, pretty girl,” yumuko si Sol para halikan ito sa pisngi.Nakangiti namang tinanggap ni Liana iyon bago niya hinalikan pabalik sa pisngi ang Tita Solaire niya. Pagkatapos ay tumakbo na ito pabalik sa loob para maglaro.Pumasok si Sol at sinara ang pinto, pagkatapos ay malapad ang ngiting hinarap ako. May dalang panunukso sa ngiting iyon, at sa tingin ko, alam ko na kung bakit.“So, tell me, kumusta pag-uusap niyo?” excited na tanong niya.Napaikot ang mata ko at tumalikod papalakad sa sala. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya sa akin.“Hi, Lexie,” bati ni Sol kay Lexie sabay abot ng paper bag na dala. “Cupcakes,” simpleng sabi niya.“Dito ka na ba magdi-dinner?” tanong ko rito dahil pagabi na rin naman.“Yep,” sagot niya. “Pero maiba ako,” lumapit s
"So, pumayag ka na talagang makipagkita kay Liam?" tanong ni Sol.Sabay kaming nag-lunch ngayon, may pinuntahan kasi siya malapit sa workplace ko.Tango lang ang sinagot ko sa kanya."Ready ka na ba?"Napaisip ako."Hindi."Nakita ko siyang napailing habang nakangiti."Kung maghihintay ako hanggang sa maging ready ako, baka hindi na kami makapag-usap. Kasi pakiramdam ko, never na ata akong magiging handa na harapin siya."Napatango naman si Sol."Pero saan ka makikipagkita? Ready ka na bang ipaalam na andito kayo?""Hindi ko alam. Plano ko sa Indonesia na lang, mas malapit sa aming dalawa. At para hindi niya madaling malaman na nasa Australia kami.""Paano kung may mangyari sa inyo doon at magkabati kayo? Uuwi na ulit kayo ng Pilipinas?" may panunukso sa tono niya.Inirapan ko siya dahil sa tanong niya. Pero sa totoo lang, wala sa isip ko na magbabati kami ni Liam. Hindi ko rin alam kung anong mangyayari kung sakali ngang m
Nakauwi na si Raven. ‘Yung dalawang bata naman, kakakatulog lang. Tinulungan ako ni Lexie na dalhin sila sa kwarto. Hinila ko ang kumot nila at ipinatong sa katawan nila. Pagkatapos, pareho ko silang hinalikan sa noo. Tumayo ako at pinagmasdan sila.“What is it, Lexie?”Kahit nasa kambal ang tingin ko, nakita ng peripheral vision ko kung paano agad lumingon si Lexie sa akin. Kanina ko pa kasi nararamdaman na parang may gusto siyang sabihin.“Wala po,” ramdam ko ang pag-aalinlangan niya.Hinarap ko siya.“Ano nga?”“Ayaw ko po kasi sanang mangialam—”“It’s okay, pwede kang magsabi ng opinyon mo, part ka na ng pamilyang ‘to,” binigyan ko siya ng tipid na ngiti.“Hindi naman po sa kinakampihan ko si Sir Liam—”Pagkarinig ko pa lang ng pangalan niya, parang ayoko na agad pag-usapan. Pero sa tingin ko, kailangan ko rin ng opinyon ng mga taong