What do you mean by that, Zachary?” boses ni Jael, puno ng galit at pagkalito. Ang kanyang mga mata ay sing-init ng apoy habang nakatingin sa lalaking hindi nagpatinag.“I don’t know, why don’t you find it yourself,” ngumisi si Zach at inalalayan si Jhaira na makaupo sa tabi niya.“What is that, Zach?” tanong ni Mrs. Olsen, puno ng pagtataka habang sinusubukang basahin ang reaksyon ng apo niya. Ngunit ngumisi lamang si Zach, halatang nasisiyahan sa tensyon na unti-unting bumalot sa paligid.“Aren’t you cold, baby?” tanong ni Zach kay Jhaira nang mapansin ang bahagyang panginginig nito.“Hindi naman,” mahinang sagot ni Jhaira, ngunit hindi niya maitago ang kaba sa kanyang boses. Hinaplos ni Zach ang braso niya at inusal, “Don’t be scared, okay? Everything’s going to be fine.”Ngingiti na sana si Jhaira bilang tugon, ngunit naramdaman niya ang mga tingin ng pamilya Olsen. Halos magliyab ang mukha niya sa hiya nang marinig ang mga bulong sa paligid.“Hindi man lang sinabi ni Zach na may
Magang-maga ang mata ni Jhaira kakaiyak, kasalukuyang nakaupo siya sa gilid ng kama sa condo ni Zach. Napalilibutan siya ng katahimikan, ngunit tila lalong bumibigat ang kanyang dibdib sa bawat sandaling dumadaan. Hindi niya alam kung paano haharapin ang sunod-sunod na rebelasyon sa kanyang buhay.Hindi niya lubos maisip na siya pala ang tunay na anak ng kanyang ama—isang katotohanang itinatago sa kanya ng mga taong akala niya ay magmamahal sa kaniya tulad ng isang pamilya. Sa halip na maipagmamalaki siya, pakiramdam niya'y isa siyang pasanin. Ngayon, malinaw na sa kanya ang dahilan kung bakit gustong-gusto siyang palayasin nila Risa sa bahay—dahil siya ang tunay na anak, at si Diane, ang anak na itinuring na perpekto, ay hindi naman pala tunay na kadugo. Ramdam niya ang bigat ng kawalang-katarungan. Paulit-ulit ang mga salitang binitawan ng kanyang ama kanina sa party—ang malamig, mapanakit, at hindi makatarungang akusasyon.Sa gitna ng kanyang pagluha, narinig niya ang mahina nguni
Umayos ng tindig si Zach, inayos ang kanyang suot na polo habang sinisiguradong maayos ang lahat bago siya umalis. Tumayo si Jhaira malapit sa pinto, nakasandal sa gilid habang sinusundan ng tingin ang bawat kilos ng lalaki. Sa mga nakaraang araw, hindi ito lumabas ng condo at halos siya lang ang iniintindi. Pero ngayon, kailangang pumasok ni Zach sa kanyang kumpanya."Are you sure you'll be okay, baby?" tanong ni Zach habang inaayos ang kurbata nito. Lumapit siya kay Jhaira, hinawakan ang bewang nito at tinitigan nang mariin.Ngumiti si Jhaira, bagama't may bahid pa rin ng kalungkutan sa kanyang mukha. "Magiging okay Zach, kailangan mong pumasok at baka hindi ka pa suwelduhin" mahina niyang ani na may bahid ng ngiti sa labiNgumiti si Zach, ngunit hindi pa rin siya makapaniwala na kailangan niyang iwan si Jhaira kahit sandali. Tumungo siya para magbigay ng isang halik sa kanyang noo, pagkatapos ay dahan-dahang ibinagsak ang mga labi sa kanyang mga labi—isang mahinang halik, puno ng
Pagkatapos ng maikli ngunit tensyonadong pagkikita kay Jael, nagpasya si Jhaira na pumunta sa isang cafe upang mapakalma ang kanyang sarili. Umorder siya ng kanyang paboritong lava cake at isang mainit na tsokolate. Habang nilalasap ang matamis na dessert, unti-unting nawala ang bigat na bumalot sa kanya mula sa nakaraang pag-uusap.Matapos kumain, naisipan niyang dumaan sa grocery mall para mamili ng ilang kailangan sa condo. Habang naglalakad patungo sa mall, naisip niyang tawagan si Celly. Hinugot niya ang telepono mula sa bag at agad na tinawagan ito."Hello, Nay" bungad niya, halatang na-miss ang boses ng babae."Jhaira ikaw na bata ka---- pinag-alala mo ako mabuti naman at tumawag ka. K-kamusta ka naman?" sagot ni Celly, puno ng pagmamalasakit sa tinig."Ayos lang po ako, Nay. Medyo pagod, pero kaya naman. Kayo po? May balita ba sa bahay ni..." saglit siyang tumigil bago ituloy ang tanong, "p-papa?"Narinig niya ang mahinang buntong-hininga mula sa kabilang linya bago sumagot si
Bumangon ang malamig na hangin sa loob ng taxi habang naglalakbay si Jhaira pabalik sa condo. Mabilis ang tibok ng puso niya, tila bawat minuto na lumilipas ay nagiging mas mabigat. Parang hindi pa rin siya makalabas mula sa gulo ng isip na iniwan sa kanya ni Arjay. Nasa taxi siya ngayon, ngunit ang mga salitang binitiwan ng lalaki ay paulit-ulit na sumasakit sa kanyang tenga. Parang hindi siya makatawid ng hakbang, at ang bawat sandali ay parang may isang pader na humaharang sa kanya.Hinilot niya ang sintido at sumandal sa upuan ng taxi, natigilan lang siya sa pag-iisip ng makitang iti next siya ni ZachZach:Where are you? Naalala niya ang nalaman noon kay zach, may gps tracker ang cellphone niya kaya alam ng lalaki kung saan siya nagpupunta kapag dala niya ang cellphone. Nagtipa siya ng sagotMe:Bumili ako ng grocery, pabalik na ako sa condo Hindi niya sinabi ang totoong buong nangyari, ang paglapit ng ama niya at ni Arjay. Ang daming nangyari sa araw na iyon at hindi niya alam
Nakapako ang tingin ni Jhaira kay Mrs. Olsen. Ang mga salitang binitiwan nito ay tila martilyo sa kanyang dibdib. Divorce? Bakit? Parang nabingi siya, ang tunog ng kanyang paghinga ay mas malakas kaysa sa mga salitang umaalingawngaw sa isip niya."A-anong ibig niyong sabihin, Mrs. Olsen?" tanong niya, pilit kinakalma ang sarili.Tumayo si Emily mula sa pagkakaupo, ang kilos nito ay puno ng awtoridad at pagiging elegante. Humakbang ito papalapit sa bintana ng condo, tinitigan ang tanawin sa labas. Tumalikod ito kay Jhaira, ngunit ang presensya ng babae ay tila bumalot sa buong kwarto."Hindi ko kailangang magpaligoy-ligoy pa, Jhaira," sagot nito, ang boses ay kalmado ngunit may diin. "I want you to divorce my son. It’s for the best."Humigpit ang hawak ni Jhaira sa laylayan ng kanyang palda, pilit hinahanap ang lakas ng loob. "Pero bakit po? Mahal ko po si Zachary, at alam kong mahal din niya ako."Lumingon si Emily, ang mga mata nito ay puno ng determinasyon. "Jhaira, I understand tha
Madaling araw na nang bumukas ang pinto ng condo. Narinig ni Jhaira ang tahimik na pagkalansing ng mga susi ni Zachary at ang mahinang yabag nito papasok. Nasa sofa siya, nakaupo at nakatulala, habang hawak ang isang tasa ng malamig na tsaa na hindi niya man lang naubos. Agad na napansin ni Zachary ang malungkot niyang hitsura."Hey, baby," bungad ni Zachary habang nilalapag ang kanyang bag malapit sa pinto. Dumiretso siya kay Jhaira, yumuko, at magaan siyang hinalikan sa noo. "Why are you still up? It’s late."Hindi agad sumagot si Jhaira. Inilapag niya ang tasa sa mesa at tumingin kay Zachary, ang mga mata niya puno ng pag-aalinlangan at takot. Ramdam ni Zachary ang bigat ng aura ng babae, na para bang may mabigat itong dinadala."Something’s wrong," mahinang sabi ni Zachary habang umupo sa tabi niya. Hinawakan niya ang mga kamay ni Jhaira at tinignan ito ng malalim sa mata. "Tell me, what’s bothering you?"Nag-iwas ng tingin si Jhaira, pilit na nilalabanan ang sariling emosyon. Per
Maaga pa lang ay abala na si Jhaira sa harap ng salamin. Ang mga damit na gusto niyang isukat ay nagkalat na sa kama, pero tila wala pa rin siyang mapiling tama para sa kanilang date ni Zach ngayong umaga. Inaya kasi siya ni Zach kagabi na lumabas Napabuntong-hininga siya at tumingin sa direksyon ng lalaki.Nakahiga pa rin si Zach sa kama, ang braso’y nakapatong sa noo pero ang titig ay naka'y Jhaira na ang tanging suot lang ngayon ay ang white towel na na nakatapis sa kaniyang katawan, kakalabas lang ng shower. Sa bawat galaw nito—ang simpleng pag-aayos ng buhok, o ang bahagyang pagyuko para kunin ang isang damit—hindi matatanggal ang tingin ni zach sa babae"Zach, ano sa tingin mo dito?" tanong ni Jhaira, hawak ang isang floral na dress habang inilalapit ito sa katawan.Nagtagal ang tingin ni Zach bago ngumiti nang bahagya. "Pretty" sagot niya, ngunit may kakaibang lalim sa kanyang boses. Hindi mapigilan ni Jhaira ang pamumula ng kanyang pisngi. "Hindi ka paba magbibihis?," tanon
Masaya at payapang umaga ang bumalot sa condo nila ni Zach. Habang nakaupo siya sa dining table, abala siya sa pagkain ng almusal—isang simpleng meal na gawa ni Zach mismo. He insisted na siya ang maghanda, knowing how weak she felt last night.Her appetite was back, at kitang-kita iyon sa paraan ng pagkain niya. Hindi niya napansin na mula pa kanina ay tahimik lang si Zach, nakasandal sa upuan habang mariing nakatitig sa kanya. His sharp eyes followed every little movement she made—mula sa pagkuha niya ng pagkain hanggang sa pagnguya niya.Napansin niyang may ilang hibla ng buhok na humarang sa kanyang mukha, at bago pa niya iyon maalis, may mainit na kamay nang naunang humawi roon.Zach.Naramdaman niya ang banayad na pagdampi ng daliri nito sa kanyang balat habang marahang inaayos ang buhok niya. She looked at him, at nagtagpo ang mga mata nila—his eyes held something she couldn't quite place, pero isa lang ang sigurado siya. He was looking at her with so much intensity.Napakurap
Malamig ang simoy ng hangin sa loob ng kwarto, pero ang init ng balat na bumabalot sa katawan niya ang pumipigil sa kanya para ganap na ginawin. Marahang nagmulat ng mata si Jhaira, pakiramdam niya ay parang may mabigat na bagay na nakapatong sa katawan niya—hindi naman ganun kabigat, pero sapat para pigilan siyang gumalaw nang malaya.Nanatili siyang nakahiga habang pinapakiramdaman ang paligid. Ramdam niya ang malalakas na bisig na mahigpit na nakayakap sa kanyang baywang mula sa likuran, ang mainit na hiningang dumadampi sa kanyang batok na nagbibigay ng banayad na kiliti. Hindi na niya kailangang lumingon para alamin kung sino iyon—dahil alam na alam na ng puso niya kung kaninong bisig siya nakakulong.Si Zach.Dama niya ang init ng katawan nito, ang matitigas na dibdib na nakadikit sa kanyang likuran. Ang isang braso nito ay nakaipit sa ilalim ng kanyang ulo, habang ang isa naman ay mahigpit na nakayakap sa kanyang bewang, para bang ayaw siyang pakawalan kahit pa sa gitna ng pagt
Napuno ng init at tamis ang gabing iyon.Katahimikan ang bumabalot sa buong kwarto, tanging ang mahinang tunog ng keyboard at ang paminsang buntong-hininga ni Jhaira ang pumupuno sa espasyo. Malalim ang kunot ng kanyang noo habang sinusuri ang mahahabang dokumentong ipinasa sa kanya kanina.Mula nang maupo siya bilang CEO, halos hindi na siya magkanda-ugaga sa dami ng kailangang pag-aralan. Hindi niya akalaing ganito pala kahirap ang magpatakbo ng isang malaking kompanya. Alam niyang magiging challenging ito, pero ngayon lang niya talaga naramdaman ang bigat ng responsibilidad na iniwan sa kanya ng kanyang ama.Bumuntong-hininga siya at marahang hinilot ang kanyang sintido. Kanina pa masakit ang kanyang ulo, pero hindi siya pwedeng tumigil. Hindi ngayon.Bigla na lang niyang naramdaman ang isang mainit at matigas na katawan na dumikit sa kanyang likuran. Muntik na siyang mapatalon nang may dumaan na braso sa kanyang bewang, mahigpit na yumakap sa kanya mula sa likod. Isang pamilyar na
Umaalon ang dibdib ni Jhaira habang pinagmamasdan niya kung paano pilit na nagpupumiglas sina Risa at Diane habang isinasakay ng mga pulis sa kanilang patrol car. Sa kabila ng kanilang pag-aalma, wala silang magawa — naka-posas na ang dalawa, at ang mga pulis ay walang balak palampasin ang kanilang mga kasalanan.Malamig na sumunod si Jhaira sa loob ng conference room, ramdam ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Kasabay ng mga bulungan ay ang mabilis na pagtaas ng tensyon sa silid. Mula sa mga investor na kanina lamang ay nakangiti at pumapalakpak kay Risa, ngayon ay puro pagdududa na ang kanilang mga mukha.Biglang tumayo ang isa sa mga pinakarespetadong investors — isang matandang lalaki na may presensya pa lang ay nagbibigay na ng awtoridad. Malamig at mabigat ang tono ng boses nito nang magsalita."Ms. Jhaira, I’m afraid you have no right to claim the CEO position just like that."Matiim ang tingin nito sa kanya, bakas sa ekspresyon nito na hindi siya sang-ayon sa pagkuha n
Pagkatapos ng kanilang mainit na tagpo, halos manghina si Jhaira habang nakasandal sa upuan ni Zach. Ramdam pa rin niya ang kirot sa mga binti at braso niya, para bang piniga ang bawat kalamnan sa katawan niya. Napansin iyon ni Zach kaya hindi na siya pinayagang bumalik sa upuan niya sa kabilang side ng mesa.Ngayon, si Jhaira ay nakaupo sa isang maliit na upuan sa tabi ni Zach, ang kanyang mga binti ay nakapatong sa kandungan nito. Si Zach naman ay abala sa pagsusulat sa isang dokumento, hawak ang ballpen sa kanyang kanang kamay habang ang kaliwang kamay naman ay abala sa pagmamasahe sa talampakan ni Jhaira.Napapapikit siya sa tuwing marahang pinipisil ni Zach ang masakit niyang binti. Dama niya kung paanong bawat hagod ng mga daliri nito ay tila unti-unting pinapawi ang sakit."Masakit pa ba?" tanong ni Zach, hindi inalis ang tingin sa mga papeles sa harapan niya."Medyo," mahinang sagot ni Jhaira, napangiti siya nang bahagya."That's what you get for teasing me kanina," ani Zach, m
Sa loob ng opisina na dating pagmamay-ari ng ama ni Jhaira, nanatiling tahimik ang paligid maliban sa mahihinang pag-click ng ballpen ni Risa habang naglalaro ito sa daliri niya. Nasa likod siya ng malaking mesa — ang mesa ng dating boss — habang ang mga papeles ay nakakalat sa harapan nila.Si Diane naman ay nakaupo sa isang gilid ng mesa, may hawak na baso ng wine na tila pang-relax lang sa kanya. Sa kabilang banda, ang Lolo ni Zach ay kampanteng nakaupo sa malambot na armchair malapit sa bintana, hawak ang isang baso ng whisky na bahagyang niyayanig sa kanyang kamay. Ang malamig na ngiti nito ay tila nanunukso habang pinagmamasdan si Risa."Hindi pa rin ako makapaniwala na naloko natin ang mga pulis ng ganun kadali," pabirong sabi ni Diane bago uminom sa kanyang baso."Pera lang naman ang kailangan," sagot ni Risa, halatang may yabang sa boses niya. "Kung wala kang pera, wala kang laban. Simple.""Simple?" singit ng Lolo ni Zach, ibinaba nito ang baso ng whisky sa maliit na lamesa s
Malalim ang gabi nang sa wakas ay nakatulog si Jhaira tahimik si Zach sa tabi niya na mariing pinagmamasdan ang pagtulog ng dalaga... Nakahaplos ang kamay ni Zach sa bewang at likuran niya kaya mas naging mahimbing ang pagtulog ni Jhaira Mariing pumikit si Zach at hinalikan ang nuo ni Jhaira, mukhang kailangan na niyang gumawa ng aksiyon para matigil na ang pangangahas ng lolo niya sa relasyon nila ni Jhaira"I will make them pay" Sa gabing din iyon, umalis ng tahimik si Zach sa kuwarto ni Jhaira. Kailangan niyang I secure ang lola niya na ngayon ay nagpapagaling na sa hospital, hindi niya alam kung ano ang maaring gawin ng lolo niya kaya kailangan niyang ingatan lahat ng minamahal niya sa buhayPagmulat ng mga mata ni Jhaira, parang mas maliwanag ang paligid kaysa dati — hindi dahil sa araw, kundi dahil parang malinaw na sa kanya kung ano ang dapat niyang gawin."Hindi puwedeng ganito lang 'to matatapos..." bulong niya sa sarili habang nakatitig sa kisame.Mabilis siyang bumangon,
Tatlong araw na ang lumipas, pero parang isang siglo na ang nararamdaman ni Jhaira. Hindi na niya alam kung umaga ba o gabi na. Paulit-ulit na tumatakbo sa isipan niya ang imahe ng Papa niya — ang boses nito, ang tawa, pati na rin ang mga pangarap nilang dalawa na hindi na mangyayari.Nakapulupot siya sa makapal na kumot habang nakaupo sa may sofa, nakatanaw sa madilim na bintana. Sa tabi niya, naroon pa rin ang tray ng pagkain na iniwan ng isa sa mga kasambahay kanina — hindi man lang niya nagawang hawakan. Parang wala nang saysay ang lahat. Wala na siyang lakas, wala na siyang gana.Mabigat ang dibdib niya, parang may batong bumabara sa lalamunan niya. Hindi na niya kayang humagulgol tulad ng dati — ubos na yata ang luha niya.Tahimik ang buong paligid, pero biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya. Sa una, hindi siya gumalaw. Akala niya isa na naman sa mga kasambahay iyon na mag-iiwan ng pagkain at aalis din kaagad.Pero nang pumasok ito sa loob, may naamoy siyang pamilyar — mabango
Mabilis na huminto ang sasakyan, halos lumipad si Jhaira palabas ng pinto bago pa ito tuluyang magpreno. Parang wala na siyang pakialam kung may masaktan siya sa pagmamadali — kailangan niyang makita si Papa.Ang malamig na hangin ay dumampi sa mukha niya, pero hindi iyon sapat para palamigin ang apoy ng kaba sa dibdib niya. Isa-isa niyang nilapitan ang mga sasakyang nakasunod sa kanila — kumakatok, pilit na binubuksan ang mga pinto."Papa! Nasaan ka?!" halos pasigaw na tawag niya habang patuloy sa paghahanap. Bawat pagbukas ng pinto ay nagdadala ng panibagong pag-asa — at panibagong pagkadismaya. Iba't ibang mukha ng mga tao ang bumungad sa kanya — mga guwardiya, kasambahay, pati na rin mga taong tila hindi niya kilala — pero kahit isa, wala roon ang ama niya.Nang makita niya si Nanay Celly na bumaba mula sa isang van kasama ang ilang kasambahay, para siyang nabuhusan ng ginhawa."Nay!" Mabilis siyang tumakbo papunta rito, niyakap ito ng mahigpit na tila doon siya kumukuha ng lakas.