Chapter 1- Ang kamatayan

Nasa delivery room si Khelowna. Dumudugo ang labi niya sa tindi ng kaniyang pagkagat habang namumutla ang mukha. Ang kanang kamay niya ay mariing nakahawak sa mattress ng hospital bed habang ang kaniyang kaliwang kamay ay may hawak na telepono.

Kasalukuyan niyang tinatawagan ang asawa niya ngunit hindi nito sinasagot. Tumingin siya sa ulit sa teleponong hawak niya, at tinawagan niya ulit ito. At gaya kanina, hindi pa rin siya sinagot.

“Paano nga naman niya ako sasagutin kung ngayon rin pala ang kasal niya sa iba?” tumulo ang luha sa isang mata ni Khelowna. “Ni wala man lang siyang pakialam na ngayon ko ipapanganak ang anak namin.” Sabi niya sa sarili niya.

Akala niya e magiging masaya sila bilang pamilya. Akala niya e mababago ang isipan ni Max no’ng magkakaroon na sila ng anak pero nagkamali siya. Alam niyang aksidente lang ang pagbubuntis niya pero nasaktan pa rin siya sa sinabi ng asawa niya sa kaniya.

"Ipanganak mo ang bata. Papalakihin ko siya, bibigyan ko ng pangalan, at ang babaeng mahal na mahal ko ang maging bagong ina niya, na siyang papalit sayo."

Pumikit si Khelowa. Sobrang sakit ng sinabi ni Max sa kaniya. Ni wala man lang itong pakialam sa kaniya. Para bang hindi siya nito trinato bilang asawa.

Biglang bumukas ang pinto ng delivery room at maraming tao ang pumasok sa loob. Namukhaan agad ni Khelowna ang taong nasa harapan niya. Ito ay si Katherine, at kasunod nito ang dalawa pang nurse na hindi niya kilala.

Nagsalita si Katherine habang malamig na nakatitig sa kaniya. "Binabalaan kita na huwag istorbohin ang kasal ng kapatid ko at ni Maximillian! May utang ka pa sa kapatid ko. At kapag inistorbo mo ang kasal nila, tiyak na papatayin ka ni Max!"

“Hindi ko sinaktan ang kapatid mo!" Sigaw ni Khelowna dahil pinaparatangan na naman siya sa salang hindi niya ginawa.

Ngumisi si Katherine, "Sa tingin mo ba mahalaga pa ang sasabihin mo? Kung naniniwala si Max na ikaw ang may kasalanan, ikaw iyon.”

Tumingin si Katherina sa tiyan niya. “At kung ibibigay mo ang bata, ang kapatid ko na siyang magiging bagong asawa ni Max ang magiging ina ng anak mo, at mamumuhay sila ng masaya at kumpletong pamilya. Habang ikaw, na siyang may kasalanan kung bakit naaksidente ang kapatid ko ay mamatay sa kulungan!"

"H...Hindi ko siya sinaktan!" Sigaw ni Khelowna habang tinitiis ang matinding sakit.

Wala siyang kasalanan. Hindi niya sinaktan si Maveliene pero siya ang inaakusahan ni Max ng lahat.

Umiyak siya dahil hindi niya gustong ibigay ang anak niya. Mahal na mahal ni Khelowna ang batang nasa sinapupunan niya pero wala siyang magagawa dahil maimpluwensya ang pamilya ni Max habang siya ay isang ordinaryong tao lamang.

Paano niya po-protektahan ang anak niya matapos niya itong maipanganak?

Hindi na nakipagtalo pa si Khelowna kay Katherine. Tinawagan niya ulit si Max pero hanggang ngayon ay busy pa rin ang linya ng cellphone nito.

Tumawa ng malakas si Katherine. "Akala mo pa ba papansinin ka ni Max? Wala kang halaga sa kaniya kasi ang kapatid ko ang mahal niya. Kapag naipanganak na ang bata, wala ka nang silbi. Mas gugustuhin ni Max na hiwalayan ka at pakasalan ang babaeng comatose.”

Ang sinabi ni Katherine ay parang punyal na tumarak sa puso niya. Hindi niya aakalain na walang puso pala ang asawa niya. Hindi niya aakalain na magtatapos ang dalawang taon na pagsasama nila dahil sa babaeng kinababaliwan nito.

Gusto niyang magprotesta. Gusto niyang humingi ng tulong na iligtas ang anak niya ngunit tuluyan na siyang hinila ng kadiliman at nawalan ng malay.

"Dumudugo siya ng husto! Lalabas na ang bata!" Ang huling salitang narinig niya mula sa nag-aalalang sigaw ng nurse.

Malamig na tinignan ni Katherine si Khelowna na itinutulak papuntang operating room. Nandiri siya nang makita ang dugo na pumatak sa sahig. Hindi na siya sumunod at naghintay na lang sa labas.

Makalipas ang tatlongpung minuto, lumabas ang doctor bitbit bata. Agad kinuha ng nurse na kasama ni Katherine ang sanggol.

“Anong nangyari sa babaeng yun?” tanong niya.

“Ang bata lang po ang nailigtas namin ma’am Katherine. Maraming dugo po ang nawala kay Khelowna. H-Hindi na po namin siya nailigtas. P-Patay na po siya.”

“Mabuti kung ganoon. Sige, e cremate niyo nalang ang bangkay niya. Wala naman yung silbi.”

Kilala ng lahat si Maximillian Linae. Alam nila kung gaano ka maimpluwensya ang pamilya nito. At alam rin ng lahat na ang mahal niya ay si Maveliene at hindi ang asawa niyang si Khelowna. Nang makaalis si Katherine, dala ang bagong silang na sanggol, nagmamadali ang doctor na pumasok muli sa loob.

"Mabuti na lang at umalis kaagad si Ms. Katherine. Sige na, tulungan niyo na si Ms. Khelowna.” Sabi ng doctor sa mga nurse na kasama niya. 

May isang nurse ang umiyak na dating kaibigan ni Khelowa. “Salamat po doc at tinulungan niyo si Khelowna. Naisalba pa natin ang dalawa niyang anak." sabi nito habang hawak ang sa isa sa triplets.

"Salamat po, Doc Santos. God bless Ms. Khelowna at sa tatlo mong anak!" Sabi ng ibang nurses na kasama nila sa operating room. Sila ang mga taong naawa ng husto sa sinapit ni Khelowna sa kamay ng asawa niya.

Pagkalipas ng anim na taon, sa bahay ni Katherine.

Tahimik na nakaupo sa silid ang isang cute na batang lalaki, at may mga laruan sa harapan. Ang kanyang mata ay puno ng kalungkutan, habang may marka ng sampal ang kaniyang inosenteng mukha.

Pumasok si Katherine sa loob ng bahay suot ang isang cocktail dress.

"Chicago, nandito na lahat ang mga bisita sa birthday mo. Magpalit ka na ng damit at sumama ka sa akin."

"Ayokong pumunta."

Natigilan si Katherine at galit na tumingin sa kaniya. "Magpalit ka na ng damit!"

"Ayoko!"

Bumalatay ang galit sa mukha niya. Agad niyang kinuha ang paboritong laruan ni Chicago at sinira ito.

Nanlaki ang mga mata ng bata, agad na tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. 

"Bakit mo sinira ang favorite toy ko, tita?!"

Mas lalong nagalit si Katherine nang marinig niyang tinawag siyang "Tita" ni Chicago. Nagkaroon siya ng pasanin dahil sa anak ng iba. Wala siyang katiting na pagmamahal sa bata, in fact, kinasusuklaman niya ito ng husto.

“Sabi ko, bumaba ka na! Ayaw mo bang makinig? Ha?!”

"I hate you."

Namula ang mata ni Chicago dahil sa luha. Pinulot niya ang sirang laruan at ibinato kay Katherine.

Galit na hinawakan ni Katherine ang kamay niya at sinabing, "Animal kang bata ka. Makinig ka. Kung hindi dahil sa akin, nasa ampunan ka na at baka pina-adopt ka na sa iba. Wala akong pakialam sa kapritso mo, ang gusto ko e sumama ka sa akin sa party ngayon din kun’di dadalhin kita sa isang orphanage!"

Excited si Katherine sa birthday party ni Chicago dahil alam niyang magtatabi sila mamaya ni Max habang sinasalubong ang mga bisita. Hindi niya hahayaan na sirain ng batang ito ang gusto niya. 

"Kung ayaw mong bumaba ngayon, edi wag!"

Lumabas siya ng kwarto at ni-lock ang pinto mula sa labas.

Nakakulong si Chicago mag-isa sa isang madilim na kwarto. Kinulong na siya dati ni Katherine noon kasama ng mga daga sa isang madilim at mabahong bodega, at ang masakit na alaala ng panahong iyon ay naging dahilan kung bakit takot na takot ngayon si Chicago sa dilim.

Umiyak siya at kumatok sa pinto.

"Tita, s-sorry…. Palabasin niyo na po ako dito please. Tita... Ayokong mag-isa, parawang awa mo na po..."