Isang mapupusok na halik ang ibinibigay sa akin ni Liam. Hindi ko mapigilan ang aking sarili na sabayan ang bawat paggalaw ng kaniyang labi. Para siyang uhaw na uhaw sa halik at ngayon ay pinainom ng halik ay ayaw niya ng tumigil. Hinubad niya ang suot kong coat at itinapon ito sa sahig. Napadilat ako ng mata nang bigla niya akong buhatin at pinaupo sa malambot na kama. Nakapikit siya at abala sa paghalik sa akin. "I miss you so much..." He whispered in the midst of our kiss.He gently traced his fingers along my thighs, up my stomach, and then to my ribs, eventually reaching my chest. I closed my eyes as I felt a peculiar warmth despite the numbness. When his finger reached the sensitive area on my right breast, I shivered. He delicately massaged it with just one finger. "Do you like it?" He asked me, his voice deep and pleasing to the ears.With one smooth motion, he freed my breast from my bra and dress. I opened my eyes, feeling a strange warmth spreading through me as he saw t
"I won't choose you, Liam," I said, causing him to fall silent, his lips slightly parted. Bumaba ako sa kama at pinulot ang aking mga gamit sa sahig. Nagmadali akong suotin ito. Ngumiti ako at pinipigilan ang sarili na huwag maging emosiyonal. Kahit anong gawin namin, kung hindi talaga kami para sa isa't-isa, sinasaktan lang namin ang aming mga sarili. Panahon na para tanggapin ang katotohanan. "No. Huwag mo sabihin 'yan, Francine. Hindi totoo ang sinasabi mo." Sabi niya sabay ngiti at hindi makapaniwala. "Mahal mo ako 'di ba? Bakit ayaw mo sa akin? Ikaw ang gusto kong makasama. I'll protect you." I took a deep breath before speaking. "How will you protect me? Through your connections? You can't even protect your own family, and you want to protect me?" Umiling-iling siya. "Hindi ko sila kayang protekhanan dahil ikaw ang una kong pinoprotektahan noon!" Nanlaki ang aking mga mata sa gulat. Napatitig ako sa kaniya nang napansin ang pangingilid ng kaniyang mga luha sa mata. Sumingha
Bumangon ako sa pagkakahiga nang napansing wala si Liam sa aking tabi. Luminga-linga ako sa paligid ng kuwarto. Nasa sahig pa rin ang aming mga damit. I found myself clutching my stomach. We had just finished our second fuck of the day. I felt so sore. I had a feeling it wasn't just his size that caused it, but also the repeated release. It made me hypersensitive and sore. "Good morning, honey! Nagpa-deliver ako ng pagkain natin." Sabi ni Liam na kalalabas lang galing banyo. Agad kong tinakpan ang aking mga mata nang napansin na nakahubad pa rin siya at hindi man lang gumamit ng tuwalya o bath robe pagkatapos maligo. "Wala ka bang towel o bath robe man lang? Magdamit ka nga, Liam!" Asik ko. Hindi ko pa rin inaalis ang aking mga kamay sa aking mata. "Ayaw mo ba makita ang alaga ko? Pagmamay-ari mo naman 'to at baka namimiss mo rin dahil ilang taon din -" "Magdamit ka na, Liam!" Pagputol ko sa sasabihin niya. Ang aga-aga at nangibabaw ang kapilyohan niya. "Yes, honey. Magbibihis
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Nanatili akong nakatitig kay Nanay. Hindi pa rin ako makapaniwala. Nagkita na kami noon ni Liam sa mismong araw pa nang naaksidente sila ni Vanessa. "Nagugulohan po ako, Nay. Bakit hindi ko po maalala na si Liam ang tinulongan ko dati?" Sabi ko sabay iling-iling ng aking ulo. "Hindi ko rin alam kung papaano ipapaliwanag sa 'yo ng mabuti ang nangyari, Anak. Masyadong mabilis ang mga nangyari noon. Basta naisalba mo ang mga buhay nila bago sumabog ang sasakyan." Sagot ni Nanay. Humigpit ang paghawak niya sa aking kamay. "Tumilapon ka rin sa kalsada pagkatapos mo silang iligtas dahil sa lakas ng pagsabog. Akala ko noon ay mawawala ka na sa akin. Mabuti na lang at kaunti lang ang natamo mong sugat." "Ang ibig ba sabihin nito, ikaw ang babaeng nakita ko bago ako nawalan ng malay noon?" Bumaling ako kay Liam. Palipat-lipat ang paningin niya sa
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)"Will you marry me, Francine?"I blinked in surprise. Now, I was the one wondering if all of this was just a dream. I didn't know what was going through his mind when he proposed to me."Liam...""Just answer it, Francine. Is it yes or no?""What about Celine?" I asked, worried."I won't marry her." "But she's your fiancée." Umiling-iling si Liam. "Ikaw ang gusto kong pakasalan. Ikaw ang mahal ko. At ikaw ang gusto kong makasama for the rest of my life, Francine." Hinalikan niya ang singsing na nasa aking kamay. "I can't wait to build a family with you. To grow old together while watching our children grow. I will love you even when my hair turns white."I smiled and hugged Liam. "Thank you for your unconditional love. I will marry you, Liam," I whispered. Nangilid ang luha ko sa saya. Agad ko itong pinunasan bago kumalas sa yakap sa kani
Gabi na at wala pa rin akong natanggap na tawag galing kay Liam. Hindi rin siya nag-text man lang sa akin. Iniisip ko na lang na baka naging busy siya. Umupo ako sa kama ni Max. Pinagmasdan ko siya habang mahimbing nang natutulog. Hindi niya pa rin kami kinakausap. Hindi rin siya lumabas sa kuwarto niya para sabayan kaming kumain ng hapunan. Pinahatdan ko na lang siya ng pagkain kanina. Hinawakan ko ang singsing na ibinigay ni Liam sa akin. Kapag maayos na ang lahat, sasabihin ko kay Max ang totoo. Wala ako balak na ilihim ang lahat sa kaniya. Ginagawa ko lang ito para ma-protektahan siya. Inayos ko ang kumot ni Max at tinabihan siya sa pagtulog. Hinalikan ko ang kaniyang noo bago ko ipinikit ang aking mga mata. Tanghali na nang nagising ako kinabukasan. Masakit ang aking buong katawan. Agad akong bumangon nang wala na si Max sa aking tabi. Naglakad ako patungo sa aking kuwarto para gawin ang daily routine. Tahimik ang buong sala pagbaba ko. Hinahanap ng aking paningin sina Britne
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Malaki ang pinagbago ni Greg. Mas naging matured ang mukha niya. Hindi ko aakalain na after almost six years ay magkikita ulit kami. At pagmamay-ari niya ang mall na 'to. "How are you? It's been awhile nang huli kitang nakita at nakausap." Sabi ni Greg pagkaupo ko sa ibinigay niyang silya. "Ayos lang, gano'n pa rin." Sagot ko. "Ikaw kumusta ka na?" "Same. Mukha at edad ko lang yata ang nagbago." Pabirong sagot ni Greg. "Anyway, congratulations on passing the bar exam. Hindi ko aakalain na ikaw pala ang nawawalang anak nina Tita Diana at Tito Apollo. When I saw you at first, akala ko ay kamukha mo lang ang kapatid mo na si Britney." "Thank you, Greg. Paano mo pala nakilala ang mga magulang ko? And you know my twin? Ang liit lang talagang mundo." Natatawang sabi ko. "Well, nasa business industry rin ang mga magulang ko. Na-meet ko ang m
Nagugulohan ako kung sino ang uunahin kong puntahan. Si Max ba na anak ko o si Selena. Natatakot akong lumapit kay Max dahil baka biglang sumabog ang bomba sa katawan ni Selena. Kahit hindi kami magkaayos ng kaniyang ina, bata lang siya at kapatid siya ni Max sa ama. "Mommy, help me!" Sigaw ni Max habang umiiyak. "Please help, Ma'am!" Pagmamakaawa naman ni Selena. Nag-vibrate ang aking cellphone. Nanginginig ang aking mga kamay nang tingnan ko kung sino ang nag-text. Muntik ko nang nabitawan ang aking cellphone pagkatapos kong basahin ang mensahe. From: 09******200 Nanganganib ang buhay ng mga bata. Kailangan mong mamili kung sino ang ililigtas mo at kung sino ang hahayaan mong mamatay. Bilisan mong magdesisyon dahil tumatakbo ang oras. Sasabog ang bomba pagkatapos ng dalawampung minuto. Umiiling-iling ako. "No... Hindi ko kailangan mamili. Ililigtas ko sila pareho. Walang buhay ang mawawala!" Sigaw ko. Mabilis akong tumakbo pabalik sa aking sasakyan para kumuha ng gunting sa l