Chapter 1 - Hyacinth

"Kung may kahilingan man akong gustong matupad. Hindi sa tala sa mga langit ako hihiling, kundi sa Diyos. Hihiling ako sa kanya ng isang himala."

***

Kelly's Bloom is a vintage flower shop located at the downtown of Sunny Ville, owned by our family for almost 40 years. Pagmamay-ari pa ito ng lola ko, hanggang sa ipamana niya ito kay mommy. Ni-renovate nang kaunti at ipinangalan sa akin, Kelly.

Our shop is not huge, nasa 80 square meters ang sukat nito. Tama lang ang laki para sa design room, lobby at check out counter.

There's an LED floral display cooler right across from the front door, kung saan naka-display ang iba't ibang flower arrangement.

Cacti and succulents are presented inside the large gray cabinets with glass doors. Bunches of flowers and non-floral items such as chocolates, balloons and animal stuffed toys were displayed on a white shelving and wooden cubby hole along the wall.

The front door of the shop was painted in light blue, while the signage was in a fabulous vintage neon.

After ko maka-graduate ng college, tumulong na ako kina mommy sa pagpapatakbo nitong flower shop, kahit napakalayo naman nito sa course ko na HRM. Magkaganun man, masaya naman ako sa ginagawa ko.

Nakakalimutan ko ang problema ko sa tuwing pinagmamasdan ko ang mga magagandang bulaklak sa loob ng shop. Pakiramdam ko nasa paraiso ako sa tuwing nandito ako dahil napapalibutan ako ng mga nagbabanguhang bulaklak.

Mag-isa pa lang akong nagbabantay ngayon dahil nagdeliver si kuya ng mga bulalak sa isang five star hotel sa kabilang lungsod. Kaninang umaga pa siya umalis.

Wala kasi si Kuya Danny, our delivery man. Naka-leave ito dahil may sakit ang anak kaya si kuya muna ang umako sa trabaho niya. Si mommy naman, nasa probinsya pa. Inaasikaso kasi niya ang pagbebenta ng bahay namin sa doon.

A small smile crept on my lips, the moment my eyes landed on the purple hyacinth in the white vases set. Sa lahat ng bulaklak, isa ang purple hyacinth sa paborito ko. Why? Because it symbolizes regret. It expresses my sadness and longing for forgiveness.

Then I suddenly remembered him.

Gabriel Van Perez, my first love. Ang lalaki sa buhay ko na labis kong sinaktan noon.

Apat na taon ang mabilis na lumipas. Kamusta na kaya siya? Galit pa rin kaya siya? Hanggang ngayon, nagiguilty pa rin ako sa nagawa ko sa kanya noon.

I don't regret what I did in the past, I regret the pain I inflicted on him. I hope time can heal all the wounds in our hearts.

Napabalik ako sa wisyo ko nang tumunog ang chime sa front door. Pumasok ang isang matangkad at medyo chinito na lalaki. He's wearing a navy blue hoodie and denim pants. May sukbit siyang itim na Jansport na backpack sa balikat niya. Nakabaligtad naman ang suot-suot niyang white baseball cap. I could feel a childish air on him. Siguro nasa 18 years old lang ito.

"Yes, sir. What can I do for you?" I greeted enthusiastically, flashing a bright smile at my young customer.

"G-Good afternoon po," he greeted back. I saw him blush. Mukhang nahihiya. Totoy pa nga.

"Uhm...Ano po kayang flowers ang pwede kong ibigay sa nililigawan ko? Birthday po kasi niya," sambit nito. Napakamot pa siya sa likod ng batok niya.

Aww. Young love. Young love.

I handed him the catalogue for our hand bouquet para makapamili siya ng gusto niyang bouquet but he looked at me, confused. His face contorted into a deep frown. Nahihirapan ata siyang magdecide kung anong klaseng bouquet ba ang ibibigay niya kaya tinulungan ko na siya.

"How about this one?" I suggested.

"Special Wishes?" basa niya sa itinuro kong hand bouquet sa catalogue. It features a three stalk of small sunflowers, eustoma, carnation, misty whites and leaves.

"Tamang-tama 'yan para sa mga special na ocassion, since it's her birthday. Sigurado ako, magugustuhan 'to ng nililigawan mo," I explained.

I saw how his face lit up. He looked at me convinced and amused.

"Iyan na lang po," he said. May nilabas siya sa bag niya na box na kasing laki ng palad niya. To my surprise, pera pala ang laman nun. Puro bundles ng 100 pesos.

Napangiti ako habang pinagmamasdan siyang magbilang. Nakakatuwa naman ang batang 'to. Halatang pinag-ipunan niya ang pambili ng flowers.

"Maupo ka muna, gagawin ko lang yung bouquet mo," paalam ko saglit. Tumango naman siya at umupo sa dark wood chair sa lobby. Nakita kong kumuha pa siya ng isang magazine na nakapatong sa walnut coffee table at tahimik na nagbasa.

Pumasok ako sa design room para gawin na ang bouquet niya. I was humming a song while cutting the long stem and foliage of the flowers, fixing it into a beautiful hand bouquet wrapped in pink floral paper.

My grandma and mom were both florist. Bata palang kami ni kuya, tinuruan na kami ni mommy ng tungkol sa mga flower arrangement kaya marami na rin kaming alam ni kuya kahit paano.

Minutes passed, I smile proudly when I finished my masterpiece.

"Perfect," I whispered.

I went back to the counter. My young customer quickly stood up when he saw me.

"Wow! Ang ganda po!" he exclaimed as I handed him the bouquet.

Sobrang sarap talaga sa pakiramdam kapag nakikita mo ang satisfaction sa mata ng mga customer mo. 

Nang magbabayad na siya, nagulat pa siya dahil binigyan ko siya ng isang bar ng dark chocolates.

"Libre na 'yang chocolates. Goodluck!" I smiled.

"Thank you po!" He bowed countless times as a sign of his gratitude to me, smiling from ear to ear when he left the shop.

Saktong dumating naman si kuya Mike, nakasalubong niya pa yung bata pagpasok niya.

"O, mukhang ang saya-saya ata ng customer mo?"

"Syempre, kuya. Ganda ko kasi," biro ko. 

My brother just shrugged, messing my medium bob cut hair. Tumingkayad ako para abutin din ang kulot na buhok ni kuya para guluhin din ito. Natawa na lang kami parehas dahil sa kakulitan namin.

Mikael Romualdez, or simply Mike is my older brother. Four years ang tanda niya sa akin. Siya na rin ang tumayong tatay ko nang mamatay si daddy noong 1st year highschool ako.

"Mag-lunch ka na nga, Muning." Inabot sa akin ni kuya ang isang paper bag na naglalaman ng favorite kong value meal.

Muning. Nickname 'yon ni kuya sa akin mula noong bata pa kami, because of my upturned eyes na parang mata ng pusa. Isa pa, forever kuting niya daw ako kahit na 24 years old na ko. 

"Thanks kuya!" I beamed.

He just flashed me his one in a million smile. Lumabas tuloy ang dimple niya. Bihira lang ngumiti ang kapatid ko. Sabi ng iba suplado ito at napakaseryoso. I agree with them. Minsan nga bugnutin pa. Pero sa totoo lang, and daming nagkakagusto diyan sa kapatid ko. Siguro dahil na din sa myterious na aura nito, plus gwapo pa. Ang definition ng tall, dark and handsome.

Kailan kaya siya magkaka-girlfriend? 28 years old na ang kuya ko, malapit na siyang mawala sa kalendaryo. Sana naman ay may makabihag na sa puso niya.

"Uwi ka na, doon ka na lang sa bahay."

"Ayos lang ako dito. Ang boring naman kapag nasa bahay lang ako. Mas gusto ko dito para may ginagawa naman ako," sagot ko habang prenteng nakaupo sa wood chair sa lobby. Nagsimula na rin akong kumain.

"Para naman makapagpahinga ka, alam mo naman—"

"Kuya. Napag-usapan na natin 'to nila mommy di ba?" putol ko. "Tutulong pa rin ako dito sa shop. Ito na nga lang magagawa ko para makatulong kahit paano, kaya hayaan niyo na ako. Please?"

Napailing-iling na lang si kuya. Wala talaga silang magawa sa katigasan ng ulo ko.

"Kamusta pala si Brix? Kailan ang balik no'n?" pag-iiba niya sa usapan.

"Baka next month pa," sagot ko habang pumapapak ng chicken.

Pagkatapos ng lahat ng mga nangyari noon, Brix and I remained friends. Even after he graduated, we never lost contact with each other. Minsan naiinggit ako sa mga kaibigan ko, kung hindi ako huminto ng isang taon sa pag-aaral, kasabay sana nila akong naka-graduate. Tumigil kasi ako on my third year, kalagitnaan ng school year.

Malaki rin ang kasalanan ko kay Brix noon. Gabriel was his bestfriend, at dahil sa kagagahan ko, nasira ang pagkakaibigan nila. Sana pala, hindi ko na lang ginawa ang bagay na 'yon.

"There's no point crying over a spilled milk, huwag mo na lang uulitin 'yong ginawa mo noon," kuya Mike stated seriously.

Napatingin ako sa kanya. Kapatid ko nga talaga ito. Basang-basa niya ang nilalaman ng isip ko.

"Ang tanga ko ba kuya?"

"Sobrang tanga. Kaya kung ako sa'yo, kapag nabigyan ka ng isa pang pagkakataon, ayusin mo na ang mga nasira mo noon," pangaral pa nito.

Napabuntong-hininga na lang ako. Sana nga ganun kadali 'yon.

***

"Gaga ka talaga. Ano naman ang naisipan mo at gustong-gusto mong mag-bar?" My bestfriend Danika asked, a bit frustrated.

"Maghahanap ng pogi?" I joked but she just rolled her eyes.

"Gandahan mo make-up mo sa akin ha, tapos gawin mo na ring smokey eyes. Iyong agaw pansin, iyong makakaakit talaga ng maraming lalaki," pagbibiro ko pa ulit kaya this time mahina na niya akong sinabunutan.

"Joke lang! Tutugtog kasi sina Aiyah ngayong gabi kaya gusto ko sila mapanuod."

"OMG! You mean nandito na sila ulit?"

Ramdam ko ang excitement sa boses ni Danika. After niyang marinig tumugtog ang banda nila Aiyah sa Battle of The Bands noong college pa kami, naging sobrang fan na siya ng mga ito kahit mula sila sa kalabang school namin noon. Ang Capotes Band.

Aiyah is my childhood friend, kaya lang bihira na lang kami magkita simula ng naging busy siya sa pagbabanda niya. Kabi-kabilaan kasi ang mga gig at recordings nila.

Minsan na lang din talaga siyang umuwi dito sa Sunny Ville kaya naman sobrang saya ko nang tumawag siya sa akin para ipaalam na tutugtog sila ngayon sa isang sikat na bar dito sa lungsod namin.

"Sabihin mo naman, baka pwede akong humingi ng autograph mamaya. Alam mo naman, sobrang fan talaga ko ng kababata mo," pangungulit ni Danika.

"Oo naman, ikaw pa ba?"n

Nakita ko naman ang pagliwanag ng mukha ni Danika. Ang saya-saya niya habang inaayusan ako.

Nakaupo ako sa harap ng royal dressing table sa loob ng kwarto ni Danika. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa harap ng salamin. She painted my nails red and it matches the bright red lipstick on my lips. She draw a wing on my eyelid, kaya lalong sumingkit tuloy ang mga mata ko.

"Who is that girl I see, staring straight back at me. When will my reflection show, who I am inside," pagkanta ko na may kasama pang pag-emote.

"Anong feeling mo? Ikaw si Mulan?" kontra ni Danika kaya napa-ismid na lang ako. Basag trip.

"Alam ba 'to ni tita at ng kuya mo?" tanong pa ng bestfriend ko habang nilalagyan ako ng blush on sa pisngi pati ang ilong ko nilagyan niya. Drunk blush ata tawag dito o sun-kissed? Ewan. Wala talaga akong sa alam sa pagme-make up.

"Nasa probinsya pa si mommy. Ang sabi ko naman kay kuya, mag-oovernight ako sa inyo. Hayaan mo na. Hindi naman nila malalaman," I smiled and winked.

"Lokaret ka talaga. Kinakabahan tuloy ako dahil sa'yo. Kapag may nangyaring masama sa'yo, patay talaga ko," litanya niya.

"Hindi 'yan. Huwag kang nerbyosa." I said reassuringly. 

I heard her sighed, defeated. "Okay. But promise me, hindi ka hihiwalay sa amin ni Jules. And no drinks okay?"

"Yes, ma'am!" I saluted. Natawa siya kaya pati ako ay natawa na rin.

I looked at her beautiful face. I really like her big round eyes, para siyang mata ng manika. Matangos ang ilong, heart-shape ang labi. Some says that Danika is an 'it' girl. 

Maraming humahanga kay Danika kahit nga noon pang kalilipat lang nila dito sa Sunny Ville noong first year college kami. Nakuha na agad niya ang atensyon ng mga tao dito. There's something in her beauty na talaga namang mapapalingon ka.

Akala ko nga noong una, suplada siya dahil sa resting bitch face niya pero 'yon pala, malakas din saltik sa utak.

I'm really lucky to have her as a friend. Sobrang supportive niya sa akin. Hindi niya ako iniwan lalo sa mga panahong kailangan ko ng masasandal. She's like my guardian angel.

"Natulala ka na diyan? Natitibo ka na ba sa kagandahan ko?" she asked, as she flips her shoulder length hair.

"You know, you will always be my girl crush. Kung lalaki lang talaga ako niligawan na kita," I grinned.

Mahina siyang tumawa at binatukan ako. "Puro ka biro. Loka-loka ka. Anyway, alam mo na ba 'yung balita?"

I frowned. "Balita saan?"

"Gabriel is back. For good. Kararating niya lang noong isang araw. Nakita ko post niya sa facebook," she answered simply.

Nawala bigla ang ngiti sa labi ko. I deactivated all my social media accounts kaya wala na talaga akong balita tungkol sa kanya. After our break up, hindi na talaga kami nag-usap. Para akong naging isang estranghero sa paningin niya.

"Napatawad na kaya niya ko?" I mumbled.

"Siguro. Malay mo naman. Ang tagal na no'n, baka nakalimutan na rin niya ang mga nangyari."

Sana nga. A girl can hope.

***

Eclipse is the largest bar in our city. Dinadayo talaga ang lugar na 'to kahit ng mga hindi tagarito. Friday pa ngayon, kaya asahan talaga na dagsa ang mga tao, lalo pa at may isang kilala na bandang tutugtog.

"Encore! Encore! Encore!"

Nakakabingi ang sigawan at palakpakan ng mga tao nang matapos tumugtog ang Capotes Band.

Nakaupo kami sa bandang left side ng bar hindi kalayuan sa malaking stage kung saan tumutugtog ang kababata ko. Kasama ko sa table si Danika at ang boyfriend niyang si Jules.

"Encoreeee! Last song pa, please!" Malakas na tili ni Danika habang may malapad na ngiti sa labi niya. 

Napangiti na lang din ako dahil halatang enjoy na enjoy siya sa pagtugtog nila Aiyah.

"Okay! Dahil sobrang taas ng energy niyo tonight. May isa pa kaming kakantahin," sambit ni Aiyah kaya lalo pang naghiyawan ang mga tao na sinabayan ni Jepoy ng paghampas sa drums niya, making a drum roll sound.

Tumingin si Aiyah sa paligid na parang may hinahanap at nang makita niya ako, kumaway-kaway pa siya sa akin. Nagtinginan tuloy ang mga tao sa direksyon ko. Bigla tuloy akong nahiya.

Tumalikod siya saglit, para kausapin ang mga kabanda niya. Tahimik lang akong nakamasid sa kanila.

She looked so gorgeous in her red leather skirt and black halter top that hugging her petite body. Nakasuot siya ng ankle boots na mukhang ilang inches ang taas ng heels.

Hindi na nakakapagtaka kung nababaliw na ang mga kakalakihang nanunuod, lalo na nang itali na ni Aiyah into pony tail ang mahaba niyang buhok bago humarap ulit sa crowd at lumapit sa mic.

"This last song is dedicated to my childhood friend, Kelly. I just want you to know that whatever happens, I'm just here for you. Thank you for coming and supporting us tonight. I love you, bes!" she winked.

Pumailanlang ulit ang masigabong palakpakan ng mga tao kasunod noon ang pagpapakitang gilas ng lead guitarist nila na si Ritz. After him, sabay na nagpakitang gilas naman ang rhythm guitarist nilang si Benj at ang bassist na si Dodi.

Halos magwala ang mga taong nanunuod at lumakas pa ang mga hiyawan. Aiyah raised her right hand in the air, senyales para tumahimik ang mga taong nanunuod.

Nang kumalma na ang paligid, she sends us a heartwarming smile as she serenade us once again with their last song.

Lift your head, baby, don't be scared

Of the things that could go wrong along the way

Hindi inaalis ni Aiyah ang tingin niya sa akin. Through her song, parang sinasabi niya sa akin na 'Okay lang, magiging maayos din ang lahat.' 

She knows what I've been through. She knows my tragic past.

You'll get by with a smile

You can't win at everything but you can try.

Napakaganda talaga ng boses niya. Para akong idinuduyan sa alapaap. Ang talented talaga ng babaeng ito. Small, but terrible.

Baby, you don't have to worry

'Coz there ain't no need to hurry

No one ever said that there's an easy way

Ang mga babae naman ang nagsimulang magwala nang kantahin ni Jolo ang kasunod na stanza. He's the male vocalist.

When they're closing all their doors

And they don't want you anymore

This sounds funny but I'll say it anyway.

Sinabayan na ni Aiyah ang pagkanta ni Jolo kaya tuluyan na kaming nalunod sa malamyos nilang tinig. Sobrang sarap sa pandinig ng blending ng boses nila. Natahimik ang lahat ng mga nanunuod, ang iba ay nakapikit, letting Aiyah and Jolo's soulful voices fill their ears.

After their last song, tumalon agad si Aiyah pababa ng stage. Napatayo na rin ako nang makitang tumatakbo na siya papalapit sa table namin. Nakasunod sa kanya ang mga kabanda niya.

"Kellyyyyy!"

Mahigpit kaming nagyakapan. Kulang na lang magtatatalon na kaming dalawa dahil sa sobrang saya.

"Ang galing-galing niyo," puri ko sa kanya.

"Maliit na bagay," she winked.

Natawa na lang ako. Hindi talaga siya nagbabago. Same old, same old.

Hindi rin nagtagal sina Aiyah dahil kailangan din nilang umalis agad, kaya after ng maikling tsikahan, nagpaalam na sila. Hindi ko rin tuloy sila naipakilala nang maayos sa mga kaibigan ko. Pero nangako naman si Aiyah na babalik ulit sila para bisitahin ako kapag nakaluwag ang schedule niya.

Si Danika naman, ayun tulala pa rin. Hindi siya makapaniwala na nakausap niya ang Capotes Band.

***

Neon lights blinding my eyes, loud music blasting my ears and a sea of wild party-people blocking my way. Kung hindi lang talaga dahil sa banda nila Aiyah, hindi talaga ko pupunta sa lugar na 'to.

Nag-cr lang naman ako saglit, pagbalik ko halos punong-puno na ang malawak na dance floor. Hindi lang pala sa dance floor, kung saan-saan nagkalat ang mga tao at wala na akong madaanan.

"Excuse me!" sigaw ko habang dumadaan sa gitna ng mga nagsasayawan.

Para ngang nasa rave party na ako, sobrang wild na ng mga tao sa dance floor. Para na akong nalulunod, naninikip na rin ang dibdib ko dahil sa malalakas na pagdagundong ng stereo. 

I feel anxious as seconds passed by. I couldn't find my way back on our table. Napapalibutan pa ako ng mga nagmemake-out na couple. 

My heart almost jumped out of my chest when I felt someone touch my butt and squeezed it. I turned around and saw a guy eyeing me like a predator watching its prey. Natakot ako bigla. Mabuti na lamang at balot na balot ako sa suot kong leather pants at leather jacket, kundi baka lalo lang akong nabastos ng mga manyak dito.

Gusto ko sanang sampalin 'yung manyak na lalaki kaso ayoko namang mag-eskandalo. Nagmadali na lang ako na sumiksik sa daloy ng mga tao para makalayo agad sa manyak na 'yon.

Finally, natanaw ko na din ang table namin. Nakahinga ko ng maluwag nang makaupo na ko.

"Ayos ka lang?" Danika asked when she noticed that my hands were trembling.

"S-Someone touch my butt. Natakot ako ng slight," pag-amin ko.

"Sino nang masapak ko?" Napatayo si Jules, ang boyfriend ni Danika. Malakas pa siyang napahampas sa mesa.

"Hayaan na natin, baka magkagulo lang," awat ko sa kanya.

"No! Hindi pwede yun, Kels. Binastos ka! Sasaktan ko 'yon, eh!" giit pa ni Danika.

"Uwi na lang ta—"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang biglang magkagulo ang mga tao na nasa dance floor. Natigil silang lahat sa pagsasayaw. Panay ang sigawan nila at napakaingay kaya napukaw nito ang atensyon namin.

"Gago ka ba, pre?! Ano bang problema mo?!" nanggagalaiting sigaw ng isang lalaki.

My mouth hang opened when I realized that it was the guy who touched my butt earlier. Putok na ang labi nito.

Sinugod niya ang isa pang lalaki at kinuwelyuhan niya ito. Hindi ko maaninag ang mukha nung lalaki dahil nahihilo ako sa neon lights na tumatama sa mata ko. Nakasuot pa ito ng itim na facemask at itim na hoodie na nakasaklob sa ulo niya, kaya imposibleng makita ko talaga ang mukha niya.

Malakas na naghiyawan ang mga tao sa paligid nang malakas na itulak ng lalaki iyong nambastos sa akin. Mukhang nakainom na rin yung manyak na lalaki at hindi na makapagbalanse nang maayos kaya paupo itong bumagsak sa sahig. Sa galit nito, agad siyang tumayo para ambahan ng suntok 'yong lalaking naka-facemask pero nakailag ito. Isang suntok ang pinakawalan pa ng lalaking naka-facemask kaya ayun, knock down ulit sa sahig si manyak. Mukhang nawalan na ito ng malay.

Lahat kami gulat na gulat sa nasaksihan.

"Tara Kels, uwi na tayo." Naramdaman kong hinila ni Danika ang kamay ko. Napasunod na lamang ako sa kanya habang hindi inaalis ang tingin ko doon sa lalaking naka-facemask.

Hindi ko na inda ang pananakit ng mata ko dahil sa pagtama ng mga ilaw. Bigla akong na-curious doon sa lalaki. Napalingon siya sa direksyon namin, nagtama ang mga mata namin pero mabilis din niya itong binawi. Hindi ako sigurado kung sa akin nga ba siya nakatingin nang mapalingon siya, but those piercing eyes look familiar.

Gab?

Napailing ako. Imposible. Nananaginip lang ata ako ng gising.