Chapter 2

"Tinakot mo ako kanina. Akala ko ay tatakbo ka na palabas ng simbahan."

Nilingon ko si Chester sa kama habang nagtatanggal ng makeup. Alas tres na ng madaling araw at katatapos lang ng reception ng kasal namin.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nabuhay akong muli.

"Siguro ay pagod lamang ako," tipid kong sagot.

Dalawang taon mula ngayon ay lalabas ang tunay na kulay ng asawa ko. Kaya siguro nabuhay akong muli para pigilan ang mga mangyayari at putulin ang sungay niya, bago pa iyon tumubo.

Kinuha ko ang ipad ko at tiningnan ang schedule bukas. Kung hindi ako nagkakamali ay may business meeting ako sa businessman na si Mr. Guerrero, natatandaan ko pa iyon.

Hinahanap ko sa ipad ang schedule ko para tiyakin kung tama nga ang natatandaan ko. Nakita ko nga pangalan ni Mr. Guerrero sa planner.

Napaiktad ako nang maramdaman ang isang kamay na humaplos sa leeg ko. Agad akong umiwas nang makitang naroon si Chester sa likuran ko at unti-unting gumagapang ang mga kamay.

"Let's go to bed. Kanina pa ako naghihintay," punong-puno ng pagnanasa ang tuno niya. "Hindi mo alam kung gaano kita kagusto na hubaran, sa simbahan pa lang."

Naikuyom ko ang kamao ko at inalis ang kamay niya, tsaka siya hinarap. "Chester, gusto ko na magpahinga."

Naiwang nakabukas ang bibig niya sa ere dahil sa sinabi ko. Tinalikuran ko na siya at itinapon ang sarili sa kama. Kung ako ang dating Cassidy na mahal na mahal siya ay baka humagikhik na ako sa tuwa sa mga haplos ng asawa ko. Pero hindi... hindi ako nabuhay muli para lang magpakatanga sa kanya.

Nang magising ako kinabukasan ay wala na si Chester sa tabi ko, pero naroon ang tray na may lamang breakfast sa tabi ko. May isang piraso ng rosas at may nakaipit na note.

"Good morning, Mrs. Montecalvo. I made a breakfast for you. I hope you enjoy it. I love you..." basa ko sa note. There's a part of me na humaplos sa puso ko, pero taliwas iyon sa sinisigaw ng utak ko.

Si Chester pa lang ang lalaking minahal ko kaya alam ko na hindi siya ganon kabilis kalimutan. Pero ayaw ko pagdaan ulit ang nangyari sa amin ni daddy dahil lang pinairal ko ang puso ko. Hinding-hindi ko makakalimutan ang mga ginawa sa akin ng asawa ko para lang makuha ang kompanya sa akin.

"Manang!" malakas kong sigaw. Wala pang ilang minuto ay naroon na sa itaas si Manang. "Pakiligpit nito. Ipagluto mo ako ng french toast."

Iniwan ko sa kama ang ginawang breakfast ni Chester at tinungo na ang shower para maligo at pumasok sa opisina.

"Oh, she's here," bungad sa akin ni daddy pagbukas ko ng opisina niya. Naroon sa sofa si Chester at abala sa folder na hawak.

"What's going on?" tanong ko kay daddy at hinalikan siya sa pisngi.

"Mr. Guerrero wants to meet us early. Mas maaga sa napagkasunduang oras," ang asawa ko ang sumagot. Naglakad siya papunta sa akin at hinapit ako sa bewang. Hindi ako nakapalag dahil nasa harapan kami ni daddy. Ayaw ko may mapuna siya sa mga ikinikilos ko.

"Mas mabuti kung ganon. Mas mahaba ang oras natin siyang makakausap," sagot ko.

"I think mas magugustuhan ko kung ibibigay mo na lamang ang project na ito kay Chester, anak. Tumatanda na ako at gusto ko na magkaapo. I'm looking forward sa magandang balita bago matapos ang taon na ito."

Dahan-dahang kumunot ang noo ko. Very supportive sa akin si Daddy. Noong unang beses akong ikasal kay Chester ay ni minsan, hindi niya ako pinilit at pinangungunahan sa mga bagay tungkol sa pagiging mag-asawa namin ni Chester. Bakit biglang gusto niya magkaapo?

"Dad, I work hard on this project. Tatapusin ko ang sinimulan ko," may bahid na inis kong sabi at hindi na nakapagpigil hiklasin ang kamay ko mula kay Chester. Sinusulsulan ba niya si Daddy na huwag na ako makialam sa business namin?

Bumukas ang pintuan ng opisina ni daddy at pumasok ang secretary niya. "Mr. Vargas, nariyan na sir Mr. Guerrero," sabi nito.

Nagbuntong-hininga ako at tsaka inayos ang damit ko, bago sumunod palabas sa secretary papunta sa meeting room.

Agad hinanap ng mga mata ko si Mr. Guerrero, pero hindi ko siya makita. Ang tanging narito lamang sa loob ay ang... matangkad na lalaki, matipuno ang katawan, pormal ang suot, at malakas ang aura.

"We meet again, Ms. Vargas—Oh, it should be Mrs. Montecalvo," nakangiting wika ng lalaking nasa harapan ko at inilahad ang kamay sa akin.

Nagsalubong ang mga kilay ko. "I'm sorry, but who are you?" Hindi ko maalala na nagkita kami, kahit isang beses. Sino ba siya?

"Ma'am, he's Mr. Guerrero," pagpapakilala ng secretary ni daddy. Nanlaki naman ang mga mata ko at nagpalipat-lipat ng tingin sa lalaki at sa secretary.

"What? Siya si Mr. Guerrero?" gulat kong tanong, hindi makapaniwala.

"Do you have any problem with me, Mrs. Montecalvo?" taas niyang kilay.

Paanong ang lalaki na ito ay si Mr. Guerrero? Hindi ako pwede magkamali. Si Mr. Guerrero ay isang matandang lalaki, malaki ang tiyan, at balo. Bakit hindi siya ang narito ngayon sa harapan ko?

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang sunod na pumasok sina daddy at Chester sa meeting room at nakipag-usap kay Mr. Guerrero. Nagsimula ang meeting hanggang sa matapos ay nakatulala lang ako, naguguluhan. Pilit kong inaalala kung saan kami nagkita ni Mr. Guerrero dahil sa tunog ng pakikipag-usap niya sakin ay para bang may pinagsamahan kaming dalawa.

"Then it's all settled?" tanong ni Mr. Guerrero.

Napabalik ako sa ulirat nang tumayo na si Chester sa tabi ko. "Makakaasa ka na quality ang isu-supply namin sayo, Mr. Guerrero."

"That's good to hear, then." Muli itong nakipag-kamay kay daddy at Chester, at tsaka bumaling sa akin. "Mrs. Montecalvo, I'll go ahead." Bago ito tuluyang tumalikod sa amin ay nakita ko pa ang pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi.

I need to know kung sino talaga siya, kung anong koneksyon namin, at kung bakit wala akong maalala tungkol sa kanya.

"I'll be back," paalam ko kay Chester at mabilis na humabol kay Mr. Guerrero.

Naabutan ko siya na papasok na nasa loob na ng elevator. Pero nang makita niya ako na humabol sa kanya ay humakbang siya palabas, naroon na naman ang ngisi sa labi.

"Oh, you're chasing me?" Halatang nang-aasar siya.

"Saan tayo unang nagkita? Bakit hindi kita maalala?" deriktang tanong ko sa kanya.

Mahina siyang natawa at nagkrus ng mga kamay sa dibdib. "Perhaps, you were too drunk?"

Lasing?

"That's not true," mabilis kong tanggi. "Kahit kailan ay hindi pa ako naglasing. I drink responsibly."

"Really?" pang-aamok niya. "Noong nakita kita sa bar parang hindi naman yun drink responsibly?"

Mas lalo lamang akong naguluhan. Paano akong napunta sa bar? Kailan iyon?

"I went to... what? Pinaglololoko mo ba ako?" Humakbang ako sa kanya papalapit at mariin siyang tinitigan. "I'm not that type of a woman, Mr. Guerrero. Alam mo bang pwede kita kasuhan dahil gumagawa ka ng maling kwento?"

Itinaas niya ang dalawang kamay, umakto na para bang sumusuko. "Bakit naman ako gagawa ng maling kwento? Seriously, hindi mo ba talaga maalala? You were too drunk, and you asked me to fuck you, to spent the night with you... And I did."

Umawang ang bibig ko. Pakiramdam ko ay namula ang buong mukha ko sa sinabi niya. Inaya ko siya makipagtalik? Anong klaseng babae ako kung ginawa ko nga iyon?

"Stop! Shut up!" Umiling-iling ako para pigilan siya sa buksan ng bibig niya. "I didn't do that!"

"Yes, you did," he insisted, ayaw patalo sa akin. No, hindi ko iyon ginawa!

Napapahiyang akong tumalikod sa kanya at mabilis na naglakad paalis. Hindi ko na alam kung anong nangyayari. Kung totoo ngang nangyari ang sinasabi ni Mr. Guerrero ay bakit ko iyon matandaan? Bakit maraming nangyari na hindi naman nangyari noon? Bakit hindi na nagtutugma ang mga nakaraan ko?