“Take a rest now, love. Pupuntahan kita mamaya rito, okay?” ani Primo pagkaparada niya ng sasakyan sa harap ng bahay namin. Bahagya naman akong napanguso kasi parang hindi ko pa siya gustong pakawalan. Nothing happened last night. Natulog lang kaming magkayakap, at nagising na magkayakap pa rin. We had our breakfast, stayed for a bit more at tapos ay nagpasya kaming mag-lunch sa bahay nila Luigi kasama sina Nanang at Tatang. Tapos ay nagpahinga lang saglit at nagpasya nang umuwi. Alas kuwatro na ng hapon nang makarating kami rito sa bahay, si Luna naman ay hinatid na ni Attorney Marcus. “Why?” malambing na tanong ni Primo nang mapansing nakanguso ako at hindi pa bumababa sa sasakyan niya, mahina pa siyang natawa na parang nababasa ang nasa isip ko. “H-Hindi ka ba puwedeng mag-stay rito kahit… saglit lang?” mahinang tanong ko. “I would love to. Pero marami pa kasi akong kailangang gawin sa firm, by seven or e
“Hindi ka ba sasabay sa aming mag-dinner, anak?” tanong ni Mama sa akin. Kasalukuyan kaming nasa hapag nina Dad, at silang dalawa lang ang kumakain. Alas seis na ng gabi, ang akala ko ay kaninang alas cinco ako pupuntahan ni Primo rito pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya. Nag-text naman ako sa kanya kaninang pagkagising ko, at nagsabi rin naman siya na baka medyo ma-late daw siya. “Baka sabay na po kami ni Primo,” sagot ko naman, ngumiti si Mama bago marahang tumango. “Alright, then,” aniya. “Naging kayo ba habang nasa Isla Amara kayo?” tanong ni Dad, tumango naman ako. “Opo,” “Pero may article akong nabasa na sinabi niyong engage na kayo noong dumalo kayo ng business conference sa Lakehouse,” sabi pa ni Dad. “Uhm, nandoon po kasi si Jeric noon, kaya gano’n ang pinalabas namin,” paliwanag ko. “Jeric Ignacio?” tanong niya, tumango naman ako ulit. “Yes,
Pagkatapos kumain ng dinner ay nagpahinga pa kami ro’n kasama si Attorney Marcus habang nagkukuwetuhan. Mamayang konti pa naman daw kasi ang lakad nila. Sa totoo lang ay hindi na ako makapaghintay na maka-uwi kami ni Primo. Hindi ko alam kung sa bahay ba o sa condo niya. Pero ayos lang kahit na saan. Basta gusto ko na kasama ko siya at excited na ako na mag-cuddle kami. “Aliyah?” sabay-sabay kaming napalingon nang marinig iyon. Bahagya pa akong nagulat nang makita si James Reynolds. Iyong Fil-Am na isa sa mga naging ex ko. “James,” gulat na wika ko. Bahagya pa akong napalingon kay Primo at napangiwi nang makitang tinaasan niya ng isang kilay si James kahit na wala pa itong ginagawa. “How have you been?” nakangiting tanong ni James na halatang masayang makita ako. “Never been better,” sagot ko. “Why are you here?” “I’m one of the shareholders of Lim Mobiles,” aniya na ang tinutukoy ay ang telco c
“Baby, please! Let’s talk about this,” puno ng pagsusumamo na saad ni Primo habang naglalakad ako palabas ng hotel. Matapang ko naman siyang hinarap kahit na ang totoo ay sobrang nanlalambot na ang mga tuhod ko dala ng sakit na nararamdaman. “Kaya mo pinasok ang kumpanya namin dahil gusto mong makaganti?” hindi makapaniwalang tanong ko. “At first—” “Yes or no, Attorney! I don’t want to hear your excuses!” mahina pero madiin na pagputol ko sa sasabihin niya. “Yes…” nanghihinang sagot naman niya, bakas na rin sa mukha niya ang labis na pag-aalala. “So, making me fall in love with you was part of your plan all along, huh?” tanong ko. “Enjoy ka ba na paglaruan ako at gawing tanga?” dagdag ko pa. “Baby, no… it’s not like that, okay?” pagsusumamo ulit niya. “You know what? Just forget it! Pagod ako at gusto ko nang magpahinga,” nanghihinang saad ko at tatalikuran ko na sana siya pero mara
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at napangiwi nang maramdaman ang pagkirot ng ulo ko. Sinabunutan ko pa ang sarili ko na akala mo ay may magbabago. Pilit kong inalala ang mga nangyari kagabi. Agad naman akong nanlumo at napa-upo sa kama nang maalala ang lahat. Iyong sakit na nararamdaman ko kagabi ay biglang bumalik. Pakiramdam ko tuloy ay wala akong ibang gawin ngayong araw kung hindi ang humiga na lang dito sa kama at magmukmok. Ayaw kong pumasok sa opisina at magtrabaho. Alam ko rin kasi na kung gagawin ko iyon ay baka magkita lang kami ni Primo ro’n. Hindi ko pa siya kayang harapin. Ayaw ko muna. Sa huli ay napabuntong hininga na lang ako bago nagpasyang tumayo, maligo at gumayak na rin. Wala namang magbabago kung mananatili lang ako rito. Mas maigi pa na ibaon ko na lang ang sarili ko sa trabaho para kahit na papaano ay ma-divert ko sa ibang bagay ang atensiyon ko. Alas onse na ng umaga at late na ako. Nang mat
Hindi pa kami masyadong nakakalayo sa subdivision. So I asked Youan and Alison to stop the car. Halatang gusto nilang magtanong kung bakit pero hindi na nila ginawa. Pagkababa ko ng sasakyan ay agad akong pumara ng taxi at muling nagpahatid sa bahay. Sinabi ko lang ang mga hinanakit ko kay Dad, pero aminado ako na naging bastos ako sa kanya. After watching that video, I realized that he loves us. Madalas talaga ay hindi lang niya alam kung paano iyon ipakita at iparamdam sa amin. Pagkabalik sa bahay ay agad akong nagbayad at bumaba na, tapos ay nagmamadali akong pumasok sa loob. Naabutan ko naman sa sala sina mom at dad na parehong nakaupo sa sofa. Si Dad ay bahagyang nakayuko habang humihikbi, si Mom naman ay marahang hinahaplos ang likod ni Dad. And to see them that way was heartbreaking. “D-Dad…” mahinang pagtawag ko sa kanya. Nag-angat naman siya ng tingin nang makita ako. Pilit siyang ngumiti sa akin ba
“Bes!” masaya at malakas na sigaw ni Luna pagkapasok ko sa bahay namin. Mahina pa nga akong natawa nang halos makipag-unahan pa siya sa pagsalubong sa akin at agad niya akong niyakap. “Kumusta, Luna?” nakangiting tanong ko at niyakap ko rin siya pabalik. “Okay na okay, bes! Naku, ang saya naman kasi nandito ka nang gaga ka!” sabi niya kaya napangiti ako, hindi ko alam kung gaano niya ako katagal na yakap. “Luna, kami naman! Masyado mo nang sino-solo ang anak ko, aba, hindi lang ikaw ang naka-miss sa kanya!” may halong pagbibiro na wika ni dad kaya natawa kaming lahat. Mabilis na lumipas ang tatlong buwan, at sa tatlong buwan na iyon ay wala akong ibang ginawa kung hindi ang mag-travel sa iba’t ibang bansa gamit ang ipon ko. Pinayagan naman ako ni dad kasi alam niya na iyon ang kailangan ko para makapag-isip sa kung ano ba talaga ang gusto kong gawin sa buhay ko. Sa loob ng tatlong buwan ay hindi ako nagparam
“Welcome back!” nagulat ako pero agad ding napangiti nang pagkapasok ko sa opisina ko sa WGC ay nakita ko ang head ng iba’t ibang departments, kasama rin nila si Lyn. May hawak na bouquet ang HR Manager habang si Lyn naman ay hawak ang isang chocolate cake. Tapos sa lamesita ay ang daming nakalapag na pagkain. Hapon na nang dumating ako. Kung tutuusin ay wala pa akong plano na pumasok ngayong araw, pero dahil wala naman akong jetlag at naiinip ako sa bahay ay nagpasya ako na magpunta na lang sa opisina ko. Alam ko naman na marami akong kailangang habulin na trabaho. Malamang ay si dad ang may sabi kay Lyn na darating ako kaya nakapaghanda sila ng ganito. “Grabe, nag-abala pa talaga kayo. Hindi naman ako matagal nawala, ah?” nakangiti pero may halong saya na wika ko. “Luh, ang tagal kaya ng tatlong buwan, ma’am! Na-miss ka namin!” masayang sagot nung HR Manager. Nang araw na iyon, imbes na magtrabaho ay nauwi
They say that time has always been the state of mind, which means when we want it to go fast, it slows down and vice versa. Pakiramdam ko ay totoo iyon. Sobrang bilis kasing lumipas ng oras sa bawat araw na kasama ko si Primo. It’s been more than five years since we got married and built our own family… Siguro ay iisipin ng iba ng sobrang tagal na naming magkasama at mag-asawa, pero para sa amin ni Primo ay maiksi pa ang mahigit limang taon. We still have a lot of time together. At hindi ako magsasawa na siya ang kasama ko, at ang mga anak namin. “Priyah, Pierre, stop running too fast, please!” pakiusap ko tapos ay medyo napangiwi pa at agad na napahawak sa tiyan ko. “Are you okay?” mahina pero may halong pag-aalala na tanong ni Primo sa akin. Kasalukuyan kaming nasa isang park at nagpi-picnic. It’s actually Sunday, and it’s our family day. Ganito na ang nakasanayan naming gawin tuwing linggo, lalo pa’t busy hanggang saba
Hindi ako mapakali at parang isang baliw na naglalakad ng pabalik-pabalik habang ang asawa kong si Aliyah, ay nasa loob ng delivery room at kasalukuyang nagle-labor. It’s been more than a year since we got married. Malinaw pa rin sa ala-ala ko ang lahat. Pagkatapos ng kasal namin ay nanatili pa kami ng tatlong araw kasama ang ilang kaibigan at pamilya sa Isla Amara. Pagkauwi naman namin ay agad kaming lumipad kinabukasan papunta sa Maldives para doon mag-honeymoon. It was actually a sponsored trip given to us by Youan and his wife, Alison, Aliya’s twin sister. Wedding gift daw nila sa amin. We stayed on Maldives for over a month, without thinking of anything but ourselves. Ipinagkatiwala talaga namin ang mga trabaho at kompanya sa mga malalapit sa amin. Ipinagkatiwala ko ang firm ko kay Attorney Marcus, at pansamantala namang bumalik ang dad ni Aliyah sa WGC at tinulungan din siya ni Lyn. Iyon ang naging pasya namin kasi desidido kami na makabuo
Napangiti ako habang nakaupo at nakatingin sa sarili ko sa salamin, si Luna naman ay hindi rin maalis ang masayang ngiti sa mukha habang nilalagyan ako ng light na makeup. Huminga pa ako ng malalim dala ng konting kaba na nararamdaman. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako, o excited o ano. Ni hindi ko nga rin alam na puwede palang magsabay-sabay at maghalo-halo ang gano’ng mga pakiramdam. I mean, today’s our wedding day! Parang kailan lang mula nang mangyari ang lahat. Parang kailan lang ay… nasasaktan at nadi-disappoint ako dahil sa mga panloloko sa akin. Pero heto ako ngayon… nahanap na rin sa wakas ang tamang tao para sa akin at wala akong ibang maramdaman sa araw-araw kung hindi ang saya. “Ikaw Luna, hindi ka sumabay kay Attorney Marcus sa pagpunta rito! Hindi mo pa rin siya sinasagot at pinapatawad? I mean, ilang buwan na rin ang nakakalipas mula nang mag-away kayo, ilang buwan na rin siyang nagro-sorry at nanliligaw, hindi ba?” mahabang wika ko kaya na
Mataman kong pinagmasdan ang mga larawan na nasa screen ng laptop ko tapos ay biglng humigpit ang hawak ko sa ballpen dala ng galit na nararamdaman. Ito kasi ang larawan ng pamilya na gusto kong sirain at hilain pababa. Sila ang mga tao na gusto kong saktan ar pahirapan, kasi iyon ang ginawa nila sa akin. Gusto kong ibalik ng doble sa kanila ang lahat ng mahihirap na pinagdaanan ko. For the past years, I tried my hardest to be successful so I could get even. They might not know me, but I consider them as my enemy. Mula noon ay lagi ko nang sinasabi sa sarili na sa bawat luha na lumabas sa mga mata ko, at sa bawat sakit at hirap na pinagdaanan ko, ay dobleng parusa ang mararamdaman nila… na sasaktan ko sila ng tagos sa kaluluwa at sagad sa buto. Bakit ganito ang galit ko sa kanila? Well… I was in high school when mom got caught in a car accident. Sinabi ng pulis na kausap ko na hindi raw nahuli ang may sala. But just when I was about to go home, I heard them talking while holding
I couldn’t contain my happiness! I mean, masaya ako kapag sinasabi ni Primo na magiging mag-asawa rin kami, na pakakasalan niya ako at kung ano-ano pa. Pero labis pa sa labis ang saya na nararamdaman ko ngayong engaged na talaga kami. “I’ve been wanting to propose to you for quite some time now, pero hinihintay ko talaga itong singsing na pina-customize ko pa,” may halong lambing na saad niya habang nakaupo pa rin kami sa damuhan, sa tabi ng puntod ng mama niya. Napangiti naman ako dahil sa narinig. Ito pala ang sinabi niya nung isang araw sa harap ng mga magulang ko na hinihintay niya. Sigurado ako na magiging masaya sina mom at dad kapag nalaman nila ito. Hindi ko nga lang alam kung… good timing ba na sabihin na agad sa kaibigan kong si Luna lalo pa’t alam ko na may pinagdadaanan siya ngayon. But Luna’s kind and very considerate. Kita niyo? Ni hindi nga agad nagsabi ng problema sa akin kahit pa mabigat din ang pinagdadaanan niya dahil alam niya na may mga problema rin akong hin
Nang makabalik kami sa condo niya ay dumiretso na rin kami sa kuwarto. Agad ko namang ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama at napabuntong hininga. Pakiramdam ko ay nakakapagod ang gabing ito kahit na wala naman akong ibang ginawa kung hindi ang makinig lang kay Luna sa pagkukuwento niya sa akin ng mga nangyari sa pagitan nila ni Attorney Marcus kung kaya’t medyo matagal siyang hindi nagparamdam sa akin. “Sinabi sa ’yo ni Marcus ang lahat?” tanong ko na may halong pagtataka, ngumiti naman si Primo na kasalukuyang hinuhubad isa-isa ang suot na damit bago tumango. “He’s stupid,” aniya at mahina pang natawa. Napanguso naman ako dahil sa narinig. Para sa akin ay mali naman talaga si Marcus, pero mukhang natauhan naman na siya lalo na’t sobrang sincere niya sa paghingi ng sorry kay Luna kanina. Malamang ay pinagsabihan na siya nitong si Primo. “Oo nga pala, tatawagan ko muna si mom para makapagpaalam na dito ako matutu
“Wake up, sleepyhead…” marahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang malambing na bulong na iyon. May mainit ding hininga na dumadampi sa kaliwang tenga ko na nagdudulot ng ibayong kiliti sa akin. Una ko namang nakita ang nakangiting mukha ni Primo. “What? Natutulog ang tao, eh…” kunware ay reklamo ko kahit na kinikilig ako sa ganitong sitwasyon. “Hindi ba’t magkikita kayo ni Luna ng 7:00 PM? It’s already six…” malambing na bulong pa niya. Agad akong napa-upo sa kama dahil sa narinig. Napalingon pa ako sa wall clock at nakitang alas seis na nga ng gabi. Goodness! Hindi ko namalayan na napasarap pala ang tulog ko. Sobrang gaan lang kasi sa pakiramdam ang matulog sa tabi niya, habang yakap niya ako. “Bakit hindi mo ’ko ginising agad?” may halong paninisi na saad ko at mabilis na tumayo, mahina na naman siyang napahalakhak dahil doon. “Kaninang alas cinco pa kita ginigising,” sagot naman n
Lumipas pa ang mga araw at hindi pa rin talaga nagpaparamdam sa akin si Luna. Sobra na talaga akong nag-aalala sa kanya dahil nga hindi naman siya ganito. Tapos ay hindi ko pa siya ma-contact kasi ay ilang araw na ring unattended ang phone niya. Hindi tuloy ako makapag-focus sa trabaho ko. Hindi ko naman alam kung saan siya nakatira. Sana pala ay tinanong ko siya noon, para kapag may ganitong nangyayari ay madali ko siyang napupuntahan at nakakausap. Sa huli ay napabuntong hininga ako at nagpasyang pilitin na lang na magtrabaho. Ilang sandali pa, habang nakaharap ako sa laptop ko ay tumunog ang cellphone ko na nakapatong lang din sa office table. Nang tignan ko iyon ay napansin kong si Luna ang tumatawag kaya naman halos magkumahog pa akong abutin iyon para masagot ang tawag niya. “Hello, Luna?” bati lo. “Uy, bes! Nakaka-abala ba ako?” agad na tanong niya. “Gaga ka ba? Ilang araw kang hindi nagparamdam tapos iyan ang itatanong mo? Yo
Gaya nang sinabi ko ay sinubukan kong tawagan si Luna pagkatapos kumain, ang kaso ay un-attended ang phone niya. Kaya naman nag-iwan na lang ako ng mensahe sa mga social media accounts niya, at sa number niya mismo na tawagan niya ako agad kung may problema man siya. Iyon nga lang, lumipas ang mga araw na wala pa rin siyang paramdam sa akin na siyang nakakapagtaka. Although naging okay naman na ang lahat, at humupa na ang tungkol sa malaking issue na kinasangkutan ko ay sa kaibigan ko naman ako nag-aalala. Iniisip ko na lang na baka masyado siyang abala sa negosyo niya. Sa kasalukuyan ay nandito ako sa opisina ko at inaabala na lang ang sarili ko sa trabaho. Habang abala na nakaharap sa laptop ko ay may kumatok sa nakasarang pinto ng opisina, napangiti nga ako sa pag-aakalang si Primo iyon pero nang magbukas iyon ay si Lyn ang pumasok. “Miss, may bisita ka!” nakangiting wika niya kaya tipid na lang akong ngumiti at tumango. “Si Luna ba? Papasukin