Chapter 32

Marahan kong iminulat ang mga mata ko at napangiwi nang maramdaman ang pagkirot ng ulo ko. Sinabunutan ko pa ang sarili ko na akala mo ay may magbabago. Pilit kong inalala ang mga nangyari kagabi.

Agad naman akong nanlumo at napa-upo sa kama nang maalala ang lahat. Iyong sakit na nararamdaman ko kagabi ay biglang bumalik.

Pakiramdam ko tuloy ay wala akong ibang gawin ngayong araw kung hindi ang humiga na lang dito sa kama at magmukmok. Ayaw kong pumasok sa opisina at magtrabaho.

Alam ko rin kasi na kung gagawin ko iyon ay baka magkita lang kami ni Primo ro’n. Hindi ko pa siya kayang harapin. Ayaw ko muna.

Sa huli ay napabuntong hininga na lang ako bago nagpasyang tumayo, maligo at gumayak na rin. Wala namang magbabago kung mananatili lang ako rito. Mas maigi pa na ibaon ko na lang ang sarili ko sa trabaho para kahit na papaano ay ma-divert ko sa ibang bagay ang atensiyon ko.

Alas onse na ng umaga at late na ako. Nang mat