ซิกแพค และหัวxxอมชมพู

“สีหน้าแบบนั้นคืออะไร?”

“หืม! เปล่านี่! ไม่ได้คิดอะไรเล้ย บอกได้ยังว่าลากฉันมาที่นี่เพื่ออะไร?”

ฉันทำหน้ายียวนมากขึ้น ไม่ได้กลัวเขาเท่าตอนแรก เพราะมีคนอยู่รอบตัวเราเยอะ ถ้าฉันถูกเขาทำอะไร น่าจะพอร้องขอความช่วยเหลือได้แหละ

“ถ่ายแบบ แค่นี้ก็ดูไม่ออกหรือไง”

ดวงตาคู่นั้นของไลน์เนอร์ เหมือนกำลังด่าฉันว่าโง่อยู่เลย ฉันเลือกที่จะมองข้ามไป เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง ถ้าแค่ถ่ายแบบเฉยๆ รีบถ่ายให้มันจบดีกว่า จะได้แยกย้ายกับเขาสักที

“แค่ถ่ายแบบ บอกดีๆก็ได้นะ ไม่ต้องทำแบบนี้”

ฉันขืนมือออกจากข้อมือของไลน์เนอร์ เขาปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ แต่ไม่นานก็โน้มตัวลงมาใกล้ จนใบหน้าแทบจะชนกับหน้าของฉัน ซ้ำยังใช้มืออ้อมมาดันแผ่นหลัง ไม่ให้ฉันขยับหนีไปไหน

“บอกดีๆแล้วจะยอมมา?”

เออว่ะ! บอกดีๆฉันก็ไม่มาหรอก เพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉันไง

“ไม่อะ!”

“ก็นั่นแหละ! ไปเปลี่ยนชุดดิ!”

ไลน์เนอร์หยัดตัวขึ้นตรง ไล่ให้ฉันไปเปลี่ยนชุด ฉันเดินหน้าตึงผ่านร่างของเขาไป หยุดยืนอยู่ข้างๆราวเสื้อผ้า หันกลับไปมองเขาอย่างสงสัย ว่าชุดที่ฉันต้องใส่ถ่ายแบบนั้น มันใช่ชุดที่แขวนอยู่ในราวนี้จริงเหรอ

“มีอะไร?”  น้ำเสียงของเขายังคงห้วน ทำเอาใจฝ่อจนไม่อยากถาม แต่ก็ต้องถามเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

“คือ ชุดที่ฉันต้องใส่ คือชุดพวกนี้เหรอ?”

ในราวผ้าขนาดความยาวสองเมตร มีกางเกงชั้นในแบบสปอร์ตแขวนอยู่ และอีกครึ่งในนั้นก็เป็นชุดว่ายน้ำของผู้ชาย สรุปง่ายๆว่าในราวนี้ มีแต่เสื้อผ้าของผู้ชาย ซึ่งฉันเป็นผู้หญิง  จะให้ใส่กางเกงตัวแค่นี้ถ่ายแบบ บ้าหรือเปล่า!

“เออ! ชุดพวกนั้นแหละ”

มุมปากหยักคล้ำเหมือนคนติดบุหรี่เหยียดออก ถ้ามันไม่มีแววตายียวน ฉันคงชมว่ามันโคตรมีเสน่ห์ แต่มันมีแววตาแบบนั้นส่งมาด้วยไง มันถึงให้ความรู้สึกชวนหงุดหงิด มากกว่าจะทำให้รู้สึกดี หรือมีเสน่ห์

ไอ้นี่กำลังกวนประสาทฉันอยู่แน่ๆ เขาก็รู้แล้วว่าฉันเป็นผู้หญิง ยังจะให้ฉันใส่ชุดแค่นั้นถ่าย ไอ้! ไอ้ประสาทเอ้ย!

“ไอ้โรคจิต! ฉันไม่ถ่ายหรอก! ก็เห็นอยู่ว่าฉันเป็นผู้หญิง ใส่ชุดแบบนั้นก็เห็นหน่มหน้มฉันนะสิ!”

“อย่างเธอ!” ไลน์เนอร์หยุดพูด ลากสายตาลงต่ำ จ้องนิ่งอยู่หน้าอกฉัน มุมปากเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ  “มีให้เห็นด้วยหรือไง”

กรี๊ด! ไอ้บ้านี่มันกำลังบูลลี่หน่มหน้มฉันอยู่ใช่ไหม ฉันแค่แต่งตัวเหมือนผู้ชาย ใส่เสื้อตัวใหญ่อำพรางรูปร่าง ความจริงฉันหุ่นดี ส่วนที่ควรมีแม่ก็ให้มาเยอะมาก

“แก! แก! อย่ามาบูลลี่น้องนมฉันนะ! แม่ให้ฉันมาเยอะมากเหอะ! ฉันแค่ไม่ชอบโชว์เว้ย!”

เหมือนมุมปากของไลน์เนอร์จะกว้างกว่าปกติ ดวงตาดุคู่นั้นก็เหมือนจะอ่อนโยนขึ้นด้วย

“งั้นเหรอ! ไหนดูหน่อย”

ไลน์เนอร์พูดจบก็ก้าวเร็วๆเข้ามาใกล้ ใช้สายตาดุร้ายจ้องไว้ไม่ให้ฉันคิดหนี สองมือใหญ่ช่วยกันถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกไป นิ้วเรียวยาวปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ฉันใส่ออกด้วยความเร็วแสง ดวงตาฉันเบิกกว้าง เป็นครั้งแรกที่เปิดเผยส่วนสำคัญให้ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ฝาแฝดตัวเองเห็น

“กรี๊ด! อึก!”

“อย่ากรี๊ดเชียว! ถ้าไม่ฟังฉันจะปิดปากเธอด้วยปากฉัน”

นิ้วมือที่ปิดปากอยู่ ผละออกไปหลังจากที่ขู่ฉันเสร็จ ไลน์เนอร์เดินหนีไปยืนหันหลังอยู่อีกมุม ฉันทรุดตัวนั่งลงบนพื้นปูนขัดมันอย่างคนสิ้นเรี่ยวแรง ยกสองมือขึ้นกุมหัวใจที่เต้นแรงจนเหมือนจะกระดอนออกมาเต้นข้างนอกไว้ ใบหน้าหล่อเหลาดุร้ายเอี้ยวกลับมาส่งยิ้มยียวนให้  ร่างกายกำยำหันกลับมา จากนั้นก็ลงมือทำสิ่งที่ส่งผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจฉันอีก  

มะ! แม่เจ้า ! ซิกแพค และหัวนมอมชมพู

ไลน์เนอร์ยังคงปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาว ด้วยความเชื่องช้ายิ่งกว่าเต่าคลาน  ส่วนฉันก็ลากสายตาไปที่ไหนไม่ได้ ราวกับอยากรู้อยากเห็นร่างกายส่วนต่อไปของเขา ยิ่งเขาปลดลงต่ำเท่าไหร่ ซิกแพคก็ยิ่งแน่น และชวนให้อยากลองลูบไล้ฝ่ามือลงไปพิสูจน์ความแข็งแน่นของมัน

อึก! ให้ตายสิ! หุ่นของไลน์เนอร์โคตรดี สัดส่วนก็ลงตัวสุดๆ สมบูรณ์แบบกว่านายแบบบางคนซะอีก ที่สำคัญที่สุดคือฉัน เกิดความรู้สึกอยากลูบไล้มัน ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน

“หึ! อึ้งเลยละสิ!”

คำพูดของไลน์เนอร์ กับรอยยิ้มแปลกๆของเขา ดึงสติของฉันกลับมา ฉันก้มหน้าลงต่ำ เพื่อซ่อนสีหน้าที่มันคงแปลกมากๆไว้

กลัวเขาสิ ฉันควรหวาดกลัวเขาเหมือนตอนแรก ทำไมตอนนี้ถึงไม่กลัว จะรู้สึกวูบวาบแบบนี้ไม่ได้นะ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ควรเกิดขึ้นกับคู่อริหมายเลขหนึ่งของน้องชาย

พรึ่บ!

“อ๊ะ!”

เสื้อสีขาวที่เคยอยู่บนตัวไลน์เนอร์ ถูกเขาฟาดมันมาปิดหน้าฉัน ฉันคว้ามันมากำไว้ รู้สึกได้ถึงความอุ่นของเขาที่ยังเหลืออยู่

“ใส่นี่แล้วตามมาซะ!”

ไลน์เนอร์ออกคำสั่งเสียงห้วน ใส่ฉันที่ยังนั่งมึนอยู่บนพื้น ฉันมองเสื้อในมือ มันตัวใหญ่ก็จริง แต่มันจะปิดท่อนล่างฉันได้เหรอ?

“ให้ใส่แค่เสื้อของนายนี่นะ?”

“หรือจะใส่แค่กางเกงตัวนั้น เลือกเอา!”

“เลือกอย่างอื่นได้ไหม?”

“มีชุดอื่นให้เลือกหรือไง?”

ไลน์เนอร์มองรอบห้องไม่ต่างจากที่ฉันทำ การถ่ายแบบวันนี้มันธีมอะไรเนี่ย ทำไมชุดที่ใช้ถ่าย ถึงได้มีเนื้อผ้าบางเบาขนาดนั้น กางเกงในแบบสปอร์ตเอ่ย ชุดว่ายน้ำเอย ชุดนอนไม่ได้นอนเอ่ย มันใช่การถ่ายแบบจริงๆเหรอ

“…”

“รีบๆเปลี่ยน เขารอถ่ายอยู่”

เพราะอยากจะมีชีวิตรอดออกไปแบบสวยๆ ฉันจึงมองหาที่ๆพอจะใช้เปลี่ยนชุดต่อจากที่ไลน์เนอร์ถอดค้างไว้ เขาเหมือนรู้ความคิดฉัน หมุนตัวหันไปอีกด้าน เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครมองแล้ว ฉันรีบถอดเสื้อนักศึกษาสีขาวออก เหลือไว้เพียงบราเซียสีเดียวกัน ด้วยความที่ไม่ไว้ใจเขา ฉันจึงร้องบอกเขาไปอีกครั้งหนึ่ง

“อย่าแอบมองนะเว้ย!”

“รีบๆเปลี่ยนก่อนที่คนอื่นจะเข้ามาเหอะ!”

“ชิ!”

ฉันสวมเสื้อนักศึกษาของไลน์เนอร์เข้ากับตัว กลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังฉุนจนขึ้นจมูก ฉันเบ้ริมฝีปาก ไม่นานก็คลายลมหายใจรับเอากลิ่นหอมเย้ายวนนั้นเข้าร่าง ทุกอย่างที่เป็นไลน์เนอร์ ดูดีไปหมด ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงฮอตสุดๆ ทั้งที่ชอบทำหน้าโกรธอยู่ตลอดเวลา

ถ้าไม่ติดว่าเขาหมายหัวไนท์อยู่ แล้วฉันถูกหมายหัวตามเพราะความหน้าคล้าย ฉันอาจจะหลงรักเขาก็ได้ ก็แค่อาจจะนั่นแหละ ฉันไม่เคยรักชอบใครเลย รู้สึกว่าผู้ชายก็มีนิสัยคล้ายๆกับไนท์หมด ไม่ทำตัวน่าปวดหัว ก็ทำตัวน่ารำคาญ