ชอบแบบนั้น ?

“ถ้ามันทำอะไรแปลกๆ มาบอกพี่”

ดวงตาสีเทาอ่อนที่ฉายแต่ความน่ากลัวออกมา ในตอนนี้ฉันเห็นว่ามันอบอุ่นและอ่อนโยนลง  ดวงตาของเขามักจะเป็นแบบนี้เสมอ หลังจากที่ฉันตีตัวออกห่างจากกลุ่มที่เขาดูแลอยู่ พี่อาเธอร์ไม่เหมือนเดิมเลย ฉันก็ไม่ต่างกัน ตอนนี้เรากลายเป็นเพียงแค่คนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกัน ความรู้สึกชอบที่มีให้เขานั้น มันเป็นแค่อดีตที่ฉันอยากลืม

“ฉันออกมาจากกลุ่มนานแล้ว การที่พี่โผล่มาที่นี่ มันทำให้ฉันใช้ชีวิตลำบากขึ้น อย่ามาหาฉันอีกเลย ฉันไม่ใช่ไวท์คนเดิมแล้วนะ”

ฉันยืดตัวขึ้นจากเก้าอี้ ขยับไปด้านข้างเอื้อมไปคว้ากระเป๋ามาสะพาย ตั้งใจเดินผ่านพี่อาเธอร์ไปเงียบๆ แต่เขาไม่ยอมให้ฉันทำแบบนั้น มือใหญ่เอื้อมมากำท่อนแขน ดึงเข้าหาตัวช้าๆ ลดใบหน้าต่ำลงอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยนะ!”

“ยังโกรธพี่เรื่องนั้นอยู่เหรอ?”

“ไวท์ไม่โกรธหรอก พี่ไม่ผิดอะไรเลย และพี่ก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่น ไวท์เข้าใจ ใครๆก็คงมองไวท์เหมือนที่พี่มองนั่นแหละ”

ฉันยิ้ม ประโยคพวกนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกทั้งหมดของฉัน ประชดประชัน น้อยเนื้อต่ำใจ  เขาเป็นคนแรกที่ฉันนึกว่ามันจะต่าง แต่ก็ไม่ เขาไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นเลย มองฉันที่รูปลักษณ์ภายนอก ซึ่งมันไม่ผิดที่เขาจะมองฉันแบบนั้น คนที่ผิดมันตัวฉันเอง ที่มองว่าเขาพิเศษกว่าคนอื่น

“ไม่ใช่! พี่ … ไม่ได้มองไวท์แบบนั้น”

ฉันได้ยิน และพอจะรู้ตัวเองดี ว่าเขาไม่ได้มองฉันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่มันก็เป็นเพราะฉันอีกนั่นแหละ เขารู้แล้วไงว่าฉันเป็นผู้หญิง ถ้ายังมองว่าฉันเป็นผู้ชายอยู่ ก็คงโดนฉันต่อยหน้าหงายไปแล้วแหละ

“อย่าเสียเวลาในการเปลี่ยนความคิดไวท์เลย ไวท์ไม่กลับไปหรอก ปีนี้พี่ก็จะเรียนจบแล้วด้วย ตั้งใจเรียนดีกว่านะ”

ฉันเตือนพี่อาเธอร์ด้วยความหวังดี คนตัวโตถอยห่างออกไป ถอนหายใจดังๆให้ฉันได้ยินด้วย ฉันเดินออกมาแบบไม่หันกลับไปมอง

ไม่มีเหตุผลอะไรให้ฉันกลับไปเข้าร่วมกลุ่มนั้นอีกแล้ว อีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันไม่กลับไป คือฉันได้ยินข่าวลือเรื่องการเลือกหัวหน้ากลุ่มที่จะจัดขึ้นในเร็วๆนี้ ไลน์เนอร์จะได้ขึ้นเป็นผู้นำของกลุ่ม Scorpio กลุ่มคู่อริของกลุ่ม Leo ถ้าฉันกลับเข้าไปร่วมกลุ่มอีกครั้ง ชีวิตต้องชิบหายแน่ๆ

กลุ่มที่ฉันพูดถึง  คือ Zodiac  เป็นการรวมตัวของนักศึกษาหลากหลายคณะ ที่มีความสามารถ ชื่อเสียง หน้าตา และฐานะที่โดดเด่น โดยมีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 12 กลุ่ม  ยึดจากราศีที่เกิดเป็นเกณฑ์ในการเข้าร่วม ชื่อเรียกของแต่จะกลุ่ม จะใช้ชื่อของกลุ่มดาวในราศีนั้นๆ เป็นชื่อเรียก แต่ละกลุ่มดาวจะมีหัวหน้าอยู่หนึ่งคน เป็นคนคอยจัดการดูแลคนในกลุ่มของตัวเอง

กลุ่มที่ฉันเคยสังกัด มีชื่อว่า Leo กลุ่มดาวของคนราศีสิงห์ มีพี่อาเธอร์เป็นหัวหน้ากลุ่ม และเขาเป็นหัวหน้ามาสองปีซ้อน ทั้งที่คนอื่นได้เป็นหัวหน้าก็ตอนที่อยู่ปีสี่ทั้งนั้น

พี่อาเธอร์เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเรื่องการชกต่อยมากที่สุดในมหาวิทยาลัย ฉันปลื้มฝีมือการชกต่อยของเขาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง ตอนนั้นไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว จนกระทั่งฉันจะขึ้นปีสอง ไนท์ก็มาชวนฉันไปเข้าร่วมกลุ่มจักรราศี ด้วยความที่กลุ่มนี้มีพี่อาเธอร์เป็นหัวหน้า ฉันที่ต้องการอยู่ใกล้ๆคนมีฝีมือจึงเข้าร่วมอย่างไม่ลังเล

พี่อาเธอร์สนิทกับไนท์ มันพลอยทำให้ฉันกับเขาสนิทกันไปด้วย ตอนนั้นฉันยังแต่งตัวคล้ายผู้ชายไปรวมกลุ่ม เขาเลยเข้าใจผิดว่าฉันเป็นผู้ชายเหมือนไนท์ ฉันไม่ต้องการแก้ไขความผิดนั้น เพราะมันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของฉัน ฉันยังคงใช้ชีวิตอยู่แบบนั้น ส่วนความรู้สึกของฉันที่มีต่อพี่อาเธอร์ มันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นในทุกๆวัน ฉันเกือบจะเรียกมันว่าความรัก จนกระทั่งบังเอิญได้ยินเขาพูดกับเพื่อน

“ชอบแบบนั้นเหรอ?”

ในขณะที่กำลังจะเดินพ้นมุมตึกของคณะบริหาร เสียงห้วนที่คอยหลอนอยู่ในหูตลอดสองวันก็ดังขึ้น ฉันถอนหายใจเบาๆ อุตส่าห์พูดจาร้ายๆใส่เขา เพื่อทำให้เขาเกลียดฉันแท้ๆ ทำไมชอบมาวอแวนักนะ  

“ชอบ!”

ฉันหันกลับไปตอบไลน์เนอร์ คำตอบของฉันทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นแปลกไป และไม่นานมันก็กลับมาหงุดหงิดเหมือนเดิม เพราะประโยคถัดมาของฉัน  “ชอบเสือกเรื่องคนอื่นนะเรา!”

“เหมือนกูเคยเตือนมึงแล้วนะไวท์ ว่าให้พูดกับกูดีๆ”

ร่างสูงในชุดช็อปสีเข้มก้าวมาใกล้จนได้กลิ่นบุหรี่ สองมือที่เคยสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำ ถูกดึงออกมากำรอบลำคอของฉัน แรงบีบไม่ได้ทำให้รอยยิ้มยั่วโมโหหายไป ฉันยังคงยิ้มอย่างนั้นใส่เขา ทั้งๆที่ลมหายใจเริ่มติดขัดแล้ว

“ …! แม่ง! ดื้อชิบหายเลย!”

เป็นไลน์เนอร์ที่ยอมแพ้ไปเอง คนหน้าตาหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาขยับไปทำฟึดฟัดอยู่ห่างๆ ปล่อยให้ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่เข้าใจ

คำว่าอิหยังวะ ดังขึ้นมาในหัวตลอด มันเป็นอีหยังของมัน ฉันไม่เข้าใจจริงๆ

“ฟังนะไลน์เนอร์!”

ฉันพูดพลางขยับเท้าเดินไปหาคนตัวสูง ที่ราวกับกินเสาไฟฟ้าเข้าไปทั้งต้น เงยหน้ามองความน่าอิจฉาบนใบหน้านั้น เมื่อความสูงมันยังต่างกันอยู่ ฉันก็กำเสื้อของเขาแล้วดึงมันลง ใบหน้าราวกับรูปสลักของเทพเจ้ากรีก อยู่ใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจกลิ่นมินต์

“เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แกเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นปี เพราะฉะนั้น อย่าเสือกเรื่องของฉันได้ไหม!”

ฉันยังรู้สึกกลัวตัวตนของไลน์เนอร์อยู่ เขาเป็นคนดังของมหาวิทยาลัย การที่เขามาป้วนเปี้ยนรอบๆตัวฉัน มันจะทำให้ฉันกลายเป็นจุดสนใจมากกว่าเดิม ถึงเขาจะน่ากลัวสุดๆ แต่คงไม่เท่าคนพวกนั้นที่ต้องการฆ่าฉันให้ตาย

ตายที่หมายถึงตายจริงๆ ไม่ใช่การขู่เพื่อให้ฉันกลับอย่างที่ไลน์เนอร์ทำ