Twins III - Accident Kiss

Jaxon's Point of View

Nagpaliwanag ako sa lalaki na isa sa mga tauhan sa hotel ko habang sinasamahan niya ako kung saan ginaganap ang meeting. Isang oras ang lumipas at sa wakas ay naayos ang problema ng kompanya. Kailangan lang pala nila ng permission ko sa pag-approve sa mga bagay-bagay. Isa-isa silang umalis sa kwarto. Tumingala ako sa kisame at inisip ang caretaker ng kambal ko, si Autumn.

Tama ang desisyon kong ibigay sa kanya ang trabaho. Sigurado akong magiging mabuti siyang ina someday. Napangiti ako, tumayo, at lumabas ng kwartong iyon.

Habang naglalakad sa hallway, naalala kong suot ni Autumn ang polo ko ngayon. Sana ay wala nang biglang papasok sa kwarto ko dahil nakakahiya para sa aming dalawa. Ang hitsura niyang nakasuot ng polo ko ay hindi mawala sa isip ko. Palaging lumalabas at hindi ko mapigilang isipin. Nag-init ang pisngi ko at tinakpan ang bibig gamit ang likod ng kanan kong palad.

Ano ang pakiramdam na ito? This is so weird, I don't like it.

Umiling ako at ipinikit ang mata habang papunta ako sa comfort zone ko, sa office.

Binuksan ko ang pinto at tatawagin sana si Autumn nang makita kong tulog siya kasama ang mga anak ko sa sofa.

“Cute,” bulong ko.

Wait, why did I say that?

Again, I shook my head and then took my suit off. Hindi pa rin humihinto ang ulan. At kahit nakabukas na ang heater, hindi sapat iyon para mainitan ako. Habang iniisip ang exposed na legs ni Autumn, tinakpan ko iyon ng suit ko at lumuhod sa sahig katabi nila. The three of them looked cute together. She looks like she's their mother.

Maliban na lang sa totoo nilang ina na walang pakialam sa kanila. Ang masama, hindi naramdaman ng dalawang bata ang pagmamahal ng isang ina. Tama ang desisyon kong mag-hire ng caretaker.

I chuckled to myself. “A nanny, huh?” 

Hinalikan ko ang noo ng mga anak ko saka tumayo. Naupo ako sa office chair at nagsimulang magtrabaho ulit.

* * *

Lumipas pa ang mga oras at sa wakas ay tapos na ang trabaho ko ngayong araw, pero tulog pa rin si Autumn at ang mga bata.

I guess they got tired from playing.

Napangiti ako at tinawagan ang numero ng reception. “Yes, Sir Jaxon? How can I help you?” tanong ng receptionist.

“Get Luke up here in my office and get the ground floor cleared for half an hour, not even you should be there,” sagot ko at ibinaba ang tawag.

Si Luke iyong nakakita sa aming dalawa, kay Autumn na nakasuot ng polo ko habang kita ang legs. Bata pa siya, pero kailangan niyang itikom ang bibig. Ayaw kong may kumalat na tsismis dito sa hotel.

“Tawag n'yo raw po ako, sir?” tanong ni Luke nang mabuksan ang pinto.

I raised my hand. “Shhh, they're sleeping.”

“Oh, sorry,” aniya sa mahinang boses.

“Get the twins, gently put them in their stroller. Get that bag, my laptop is in there. Wait for me at the elevator,” utos ko. Mabilis naman niyang ginawa ang iniutos ko.

Napabuntonghininga ako at tinusok ang pisngi ni Autumn. “So, you're one of those people who sleep like a log. Well then, upsy daisy, I'm going to carry a nanny.” Natawa ako nang mahina sa biro ko at lumabas ng office.

Habang naglalakad karga si Autumn, kinamot ni Autumn ang pisngi niya. Tila huminto ang mundo ko. Why do I feel so drawn to this woman? I don't get it.

“Sir Jaxon?” tawag ni Luke na nakapagpabalik sa akin.

“Oh, yeah, coming,” sagot ko at nagtungo sa kung nasaan siya.

Pumasok kami nang bumukas ang elevator. “Parang close ka rito sa babae,” ani Luke na nakangisi.

“What, Luke? I'm attached to all of you here.” Inikot ko ang mata sa kanya, habang sinusubuman na huwag tumingin sa mukha ni Autimn.

He wriggled his eyebrows. “Pero hindi sobrang attached katulad ng sa babae ngayon.”

“Luke,” I warned and glared at him.

“Ano? P'wede mong iutos na kargahin ko siya, pero kinarga mo siya mag-isa. Ngayon mo sabihin na hindi 'yon kakaiba.” Nagpatuloy ang paggalaw ng kilay niya. Sa inis ko ay siniko ko siya.

“She's their nanny. It's her first day. She's tired and I thought that it was my time to work out, so why not carry a woman?” sagot ko. Bumukas na rin ang elevator.

Siniko ako pabalik ni Luke. “Mag-deny ka hangga't gusto mo, pero naniniwala akong may something ka sa katulong, sir.”

“Whatever,” tipid kong sagot. Lumabas kami ng elevator at pumunta sa malaking exit door.

Walang tao, tahimik ang ground floor. Wala ring mga guwardya. Mas sumusunod na sila ngayon. Pagkatapos kong iupo si Autumn sa passenger seat, kinabitan ko siya ng seatbelt. Tulog pa rin siya. Tulog mantika. Tulad ng kambal ko.

“Thanks, Luke.” Tinapik ko ang balikat niya nang maibaba niya ang kambal ko sa likod.

“No problem, sir. Alagaan mo siya,” pang-aasar niya.

“Shut up. She's the caretaker of my twins. That's all there is to it, period,” sagot ko at mahinang sinapak ang balikat niya.

“Kahit ano pang sabihin mo, sir, kahit ano pa,” sagot niya.

Sumakay ako sa driver's seat at ibinaba ang bintana sa gilid ni Autumn. “Get back to work, all of you,” I ordered. Sumaludo siya kaya't napangiti ako bago umalis.

* * *

Bumukas ang mga gate nang makauwi ako. P-in-ark ko ang kotse. Inuna ko munang kargahin ang kambal papasok sa kanilang kwarto. Saka ko binalikan ang kotse para i-off ito, at kinarga si Autumn.

At dahil wala akong kasama bukod sa mga bata, ibibigay ko sa kanya ang kwarto katabi ng akin. Pinasadya ko talaga na gawing pambabae ang kwartong iyon. Wala namang masama kung dito matutulog si Autumn, hindi ba?

Tinanguan ko ang sarili bilang sagot ko sa aking tanong.

Yeah, I guess I am weird.

Nang makapasok ako sa kwarto ay malinis pa rin ito. Matagal na noong pumunta ako rito. Walang natutulog dito kahit na nagha-hire ako ng tao para linisin ang buong bahay isang beses sa isang linggo.

Kaunti na lang ang lalakarin ko patungo sa kama nang maramdaman kong gumalaw ang ulo ni Autumn. Nang tingnan ko siya ay gising na siya at nanlalaki ang mga mata sa gulat.

Well, this isn't good.

Sinubukan niya akong itulak para makawala sa pagkakakarga ko, pero dahil nag-aalala ako na baka mahulog siya ay nawalan pa rin ako ng balanse, pero nakaabot kami sa kama. Ang masama lang ay nasa ibabaw niya ako habang ang labi ko ay nakalapat sa labi niya. Nanlaki pa lalo ang mga mata niya. At alam kong confused siya kung itutulak ba ako, sasampalin, o manati sa ganoong posisyon para hindi masaktan ang boss niya.

Lumayo ako sa kanya. Hindi lang siya ang nagulat.

Mabilis siyang tumayo, at mula sa namumutla niyang mukha, naging mapula iyon, parang kamatis. Oh, fuck. What did I do? Literal pero aksidente ko siyang n*******n! Ang caretaker ng mga anak ko. Isang tao na hindi ko karelasyon.

Paano kung una niya iyon? Hindi ko na alam!

“I...I'm sorry, Autumn, I didn't mean to.” Namula ang pisngi ko at nag-iwas ng tingin.

“Naiintindihan ko po, sir,” sagot niya. Nanatili kaming ganoon, takot gumalaw sa hiya at sa takot na baka may mangyari na naman.

“Well, don't think about it too much, it was an accident, and I'm so sorry for that. I lost my balance and I didn't want you to fall on the floor, I'm sorry,” mabilis kong sagot. I was trying to pull myself together and act cool.

“Opo, sir. Pasensya na rin. Dahil sa akin kaya nandito tayo sa sitwasyon na 'to,” sagot niya habang nakayuko.

“Well then, it's gonna be a long day tomorrow. Please take some rest once again. Oh, by the way, this will be your room.” Pagkatapos niyon, iniwan ko siya at nagtungo sa kwarto. Ibinagsak ko ang pinto at nahiga sa kama.

“Why does a person who sleeps like a log need to wake up at a time like that?” tanong ko sa kawalan. At bakit hinayaan ng Diyos na mahalikan namin ang isa't isa sa ganoong paraan?

Inulubog ko ang ulo sa paborito kong unan at inilabas doon ang frustration. Mainit pa rin ang mukha ko.

I'm so fucking shy.