Chapter Twenty-One : Hit

Napatingin naman ako kay Sawyer na nakatingin kay Damon. Kita kung kalmado ang mukha nito.

"I taught her how to use gun." Sagot ni Sawyer. Nakahinga naman ako ng maluwag ng dahan-dahang tumango si Damon. Akala ko naman tataas ang sungay nito.

"You."

Napatayo naman ako ng tuwid. "Yes Damon." Narinig kung mapatawa kaunti si Sawyer sa sagot ko. Eh alangan naman! Sinabi ni Damon na 'wag ko siyang tawaging Sir.

Pero ampangit nagpagkakasabi ko. Yes Damon.

"Nasa bahay na ang mga bata. Kanina ka pa hinahanap." Aniya tsaka walang pasabi-sabing tinalikuran kami.

Sinenyasan ko namang si Sawyer na aalis na tsaka tumakbo para sundan si Damon na naglalakad papunta rin sa loob mansion.

"Damon!"

"Pst!"

Tawag ko pero hindi man ako pinansin nito.

Galit pa ba 'to sa 'kin? Bakit naman siya galit sa 'kin? Ni hindi ko nga alam bakit hindi niya ako pinapansin ng ilang araw.

"Uy Damon!"

Mas nilakihan nito ang hakbang kaya napatakbo tuloy ako para maabutan siya.

"Damon, hindi mo na ako pinapansin