CHAPTER 92

NALIE ATHALIA...

Isang buwan na ang nakalipas simula ng makulong ang kan'yang ama. At sa loob ng mga panahong iyon ay walang humpay din ang pagdadalamhati nilang dalawa ng kan'yang nanay.

Hindi sila nabigyan ng kahit na isang pagkakataon man lang na madalaw, makita at makausap ang kan'yang ama na sa pagkakaalam n'ya ay nakakulong pa rin sa bayan.

Hindi na sila makakaalis sa lugar ng mga Abuena dahil nalaman ni senyor Romeo ang pagpunta n'ya sa presento kaya ngayon ay may mga taohan ito na nagbabantay sa paligid ng bahay nila.

Pinuntahan din sila ng mga ito at pinagbantaan. Ngunit kahit ganon pa man ay nagpapasalamat pa rin s'ya na hindi sila sinaktan ng mga ito.

Naaawa s'ya sa kan'yang ina. Simula ng mapagbintangan at makulong ang kan'yang tatay ay wala na itong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak.

Minsan ay nahuhuli n'ya itong kinakausap ang larawan ng kan'yang ama. Kahit s'ya ay hindi matatawarang pagdadalamhati din ang kan'yang nararamdaman ngunit pilit n'yang pinatatag ang kan'yang