NALIE ATHALIA..."Ohhhhh!" malakas na ungol n'ya ng bumaba ang labi ng kasintahan sa kan'yang t'yan. Halos panawan na s'ya ng ulirat sa ginagawa nito.Hindi n'ya din alam kung saan ibabaling ang kan'yang ulo. Lukot-lukot na ang kanilang bedsheets dahil sa hindi maiiwasan na paghatak n'ya para doon mangunyapit.Nakakawala sa katinuan ang ginagawa ni Adrian sa kan'ya. Pero gustong-gusto n'ya din at ayaw n'yang tumigil ito.Humantong sa kan'yang pusod ang dila ng lalaki. At nang kalikutin nito ang kan'yang pusod gamit ang dila nito ay matinis s'yang napahiyaw sabay liyad ng katawan.Pakiramdam n'ya ay nanginginig ang kan'yang buong katawan dahil sa sobrang kiliti. Nanayo din ang kan'yang mga balahibo sa batok na hindi n'ya mawari kung sa kaba ba o sa sarap.Malakas din kasi ang pagkalabog ng kan'yang dibdib ng mga oras na iyon. Awang ang mga labi habang mariin na nakapikit ang mga mata ay ninamnam n'ya ang hindi matatawarang sarap dulot ng dila ni Adrian sa kan'yang pusod ang ang kamay
NALIE ATHALIA..."Hmmmm," ungol n'ya sabay alis ng kung sino na panay ang halik sa kan'yang mukha at leeg. Antok na antok pa s'ya at gusto n'ya pang matulog."Baby wake up na, kailangan mo ng kumain," narinig n'yang sabi ng isang boses ng lalaki na walang iba kundi si Adrian."Antok pa ako," paos ang boses na sagot n'ya rito."But it's already five in the afternoon at buong araw ka ng walang kain baby. Magkakasakit ka n'yan," dagdag pa ng lalaki. Natigilan naman s'ya at nangunot ang kan'yang noo ng marinig ang sinabi nito."Five in the afternoon?" lihim na tanong n'ya sa sarili at ng napagtanto ang lahat ay mabilis s'yang bumalikwas ng bangon para lang mapangiwi ng sumigid ang kirot sa kan'yang gitna."Awwwww!" hiyaw n'ya sabay ngiwi."Hey baby, slow down," saway ng lalaki na biglang lumuhod sa kan'yang harapan. Doon lang naging malinaw sa kan'ya ang lahat ng makita ang mukha ni Adrian na puno ng pag-alala sa mga mata habang nakatunghay sa kan'ya."A-Adrian," pabulong na tawag n'ya sa
NALIE ATHALIA...Nagulo saglit ang kan'yang isip ngunit agad din namang nawala dahil sa ina ni Adrian. Hinatak s'ya ng ginang papasok sa kusina at wala s'yang nagawa kundi ang magpatianod na lang at sumunod dito.Hindi pa s'ya nakabawi sa pagkagulat ng makita at malaman na nasa bahay ni Adrian ang mga magulang nito. Hindi n'ya ito inaasahan dahil ang pagkakaalam n'ya ay silang tatlo lang ni Adrian at Khairo ang nakakaalam na nandito sila.Kahit si Peter na matalik n'yang kaibigan at pinsan mismo ni Adrian ay hindi n'ya sinabihan kung saan sila uuwi paglabas nila ng hospital dahil kahit s'ya ay wala ding alam na dito sila dadalhin ng binata."Iha tikma mo itong niluto ko, paborito ito ni Adrian at hindi ko alam na paborito din pala ng apo ko. Oh my gosh, I'm so happy to meet my dear Khairo, iha. At talagang sinunod mo pa sa pangalan ng ama ni Adrian,huh! You are so sweet darling, thank you so much Nalie, thank you for loving Adrian at sa pagpapakilala mo sa apo namin sa amin. Hindi mo
NALIE ATHALIA...Nagising s'ya na mag-isa na lamang sa kwarto. Inilibot n'ya ang kan'yang tingin at walang ibang tao sa loob. Siguro ay lumabas si Adrian at hinayaan na muna s'ya na makapagpahinga. Marahas s'yang napabuntong hininga dahil alam n'ya kung bakit nandito na naman s'ya sa kama at nakahiga. Hindi n'ya napigilan ang sarili kagabi. Itinaon pa talaga na nandito ang mga magulang ni Adrian at sinumpong s'ya ng kan'yang sakit.Nawalan s'ya ng malay kanina ng makita ang litrato ng kan'yang ama na ipinadala ng kung sino. Nang maalala iyon iyon ay dali-dali s'yang bumangon at hinanap ang kan'yang cellphone ngunit hindi n'ya ito makita kaya wala s'yang nagawa kundi ang pabagsak na naupo sa kama.Naihilamos n'ya ang kan'yang mga palad sa mukha dahil sa sobrang frustration."Kailan pa matatapos to? Kailan pa mawawala sa akin ang ganitong sakit sa tuwing may bumabalik na alaala ng pamilya ko? Pagod na ako Dyos ko, hanggang kailan ko dadalhin ang mapait na karanasan sa nangyari sa pamil
NALIE ATHALIA...FLASHBACK...Totoo sa sinabi nito si mang Berto. Inihatid sila nito sa sariling bahay sa bayan. Namangha pa s'ya ng makita ang bahay ng matanda. Napakalayo nito sa nakasanayan na bahay ng mga taga lugar nila.Gawa sa semento ang bahay at maayos ang pagkakagawa. Halatang ginastosan ito ng malaking halaga. Nasa loob din ng isang subdivision ang bahay ni mang Berto at medyo tahimik dito banda at malayo ang agwat ng mga kapitbahay kaya masasabi n'ya na ligtas sila dito at hindi agad-agad na mahuhuli ng mga taohan ni senyor Romeo kapag ipinahanap sila."Nalie pagpasensyahan n'yo na itong bahay ko. Hindi pa kumpleto ang mga gamit ngunit ang mga pangunahing gamit sa araw-araw ay mayroon naman dito. Ikaw na ang bahala dito ha at mag-iingat kayo ng nanay mo. Ang mga habilin ko sayo, huwag na huwag mong kakalimutan. Dito ko kayo pinatira dahil hindi ito alam ni senyor Romeo at hindi maisip ng matandang iyon na sa isang subdivision kayo nagtatago. Kaya kahit paano ay panatag ang
NALIE ATHALIA...Nang mahimasmasan ay dali-dali s'yang tumayo. Hindi man lang s'ya tinulongan ng lalaki na nabangga n'ya. Kahit s'ya ang nakabangga dito ngunit babae pa rin s'ya at sana ay nagpaka gentleman man lang ito.Pero ano ba ang aasahan n'ya? Sa hitsura n'ya pa lang ay walang lalaki na papansin sa kan'ya. Mukha lang naman s'yang manang na bumaba mula sa bundok."Nakakainis ang lalaking iyon ah, hindi man lang ako tinulongan," maktol n'ya habang nagpapagpag ng kan'yang palda. Nagpalinga-linga s'ya ngunit hindi n'ya na nakita pa ang lalaki. Hindi n'ya na lamang pinansin pa ang nangyari, may mahalagang bagay s'ya na kailangan na unahin.Nagpatuloy s'ya sa paglalakad para maghanap ng law firm na makakatulong sa kaso ng kan'yang ama.Hindi n'ya ininda ang init na tumatama sa kan'yang balat. Ang mahalaga sa kan'ya ay ang mahanap ang kan'yang hinahanap.Inisa-isa n'ya ang lahat ng mga establishmento sa lugar na iyon. Marami-rami na din ang mga tao sa paligid dahil mag-aalas otso n
NALIE ATHALIA...FLASHBACK...Umuwi s'ya agad sa bahay ni mang Berto. Naabutan n'ya ang kan'yang ina na nasa kwarto at nakaupo sa kama. Ngunit nawindang s'ya ng makitang hilam sa luha ang mukha nito."Nay, anong nangyari? Bakit ka umiiyak?" agad na tanong n'ya rito at mabilis na lumapit sa ina.Lumuhod s'ya sa harapan nito at agad na hinawakan ang dalawang kamay ng ginang."Nay bakit ka umiiyak, anong nangyari? May masakit ba sayo?" puno ng pag-aalala na tanong n'ya."Umuwi ka? Hindi mo ako iniwan? Akala ko iniwan mo na din ako katulad ni Alonso. Lungkot si Narsing, iniwan na ng lahat," sagot nito habang umiiyak. Parang piniga ang kan'yang puso ng marinig ang sinabi nito.Agad n'yang niyakap sa tyan ang ina at isinubsob ang mukha doon. Ipinalibot n'ya din ang mga braso sa bewang nito para maramdaman nito na nandito lang s'ya, na magkasama pa rin sila. Na hindi n'ya ito iniwan at kahit kailan ay hindi n'ya naisip na gawin iyon.Magkamatayan na ngunit mananatili sila na magkasama ng kan
NALIE ATHALIA...Natigil s'ya sa pag-iwas ng marinig ang pagsigaw ng lalaki. Hindi s'ya humarap dito at nanatili lamang na nakatayo dahil sa sobrang takot."May nakita ka bang mag-ina dito? Isang matanda at isang dalagita na mahaba ang buhok at maputi?" narinig n'yang tanong muli ng lalaki.Hindi s'ya kumilos at nanatili lang na nakatayo sa kan'yang kinatatayuan."Wala po, wala namang nagawi dito na mag-ina na sinasabi mo. Kung mayroon mang mag-ina ay mga bata ang kasama at hindi dalagita," narinig n'yang sagot ng isang babae.Mariin n'yang naipikit ang kan'yang mga mata at dahan-dahan na nagpakawala ng hangin. Akala n'ya ay s'ya na ang tinatawag ng lalaki. Akala n'ya ay mahuhuli na s'ya ng mga ito.Nang maisip ang bagay na iyon ay agad s'yang nahimasmasan. Pa simply s'yang umalis sa lugar na iyon at hindi na lamang tumuloy sa pagbili ng tinapay para sa kan'yang ina.Nang medyo malayo na sa mga taong nag-uusap ay dahan-dahan s'yang lumingon sa mga ito at nakita n'ya na hinaharang ng