NALIE ATHALIA...FLASHBACK...Lihim na nanginig ang kan'yang laman ngunit hindi n'ya pinakita rito ang takot. Kahit sobrang takot n'ya sa lalaki ngunit hindi n'ya ito bibigyan ng pagkakataon na mas lalo pa s'yang takutin. Ngising aso ito na nakatingin sa kan'yang mukha at inilabas pa ang dila at dinilaan ang labi nito.Napakamanyak ng hitsura nito at parang gusto n'yang kalmutin ang hitsura ng lalaki para magising ito sa ka demonyohan na pinagagawa sa kan'ya.Ilang beses s'yang lihim na napalunok ng laway at diring-diri sa hitsura ng lalaking anak ng kanilang amo. Namumula ang mga mata nito at parang nag-iiba ang galaw ng bibig at panay ang igting ng mga panga. Nangingitim din ang ilalim ng mga mata ng lalaki na parang hindi nakatulog ng ilang araw. Mahaban ang balbas nito sa pisngi na mas lalo pang nagpadagdag sa nakakatakot na hitsura ng lalaki.Ang sabi ng kan'yang ama ay nasa bente singko pa lang ito ngunit kung titingnan mo ang hitsura ng lalaki ay parang nasa forties na. Siguro
NALIE ATHALIA...Nakalabas sila ng hospital pagkalipas ng ilang araw. Nag-aalala pa ang kan'yang mga magulang sa babayaran nila ngunit nagulat sila ng sabihin ng nurse na wala na silang babayaran dahil bayad na ang kanilang bill.Tinanong nila ang nurse kung sino ang nagbayad ngunit ang sabi nito ay wala itong alam dahil sa accounting galing ang notice na pwede na silang lumabas kapag pinayagan na sila ng doctor dahil bayad na naman ang kanilang bill.Palaisipan sa kan'ya kung sino ang nagbayad ng kanilang bills ngunit napalitan ito ng ibayong takot ng bumibyahe na sila pauwi sa kanilang bahay.Babalik na naman sila sa sakop ng mga Abuena at natatakot s'ya na baka kung ano ang gawin ng mga ito sa kanila ng kan'yang nanay at tatay.Nanginig pa lalo ang kan'yang katawan ng papalapit na sila sa kanilang bahay. Tahimik ang buong paligid at wala man lang katao-tao sa kanilang dinadaanan papasok sa lugar na pag-aari ng mga Abuena."T-Tay babalik pa ba tayo dito?" alanganing tanong n'ya sa
NALIE ATHALIA...FLASHBACK..."Nay wala pa ba si tatay?" tanong n'ya sa kan'yang ina ng maabutan n'ya ito sa kusina na nagluluto ng kanilang hapunan.Kagagaling n'ya lang sa ilog sa likod ng kanilang bahay nila para maglaba. Takipsilim na at maya-maya pa ay didilim na sa kanilang lugar. Sabado ngayon at wala s'yang pasok. Parang kailan lang ay isang buwan na ang nakalipas simula ng may hindi magandang nangyari sa kanila ng kan'yang ina sa mga kamay ng anak ng kanilang amo.Parang nawala na din sa kan'yang isip ang trauma na dinanas dahil na rin sa tulong ng kan'yang mga magulang. Pinatingnan din s'ya ng kan'yang ina sa psychiatrist at nagtataka s'ya kung saan ito kumuha ng pera para may ipambayad sa doctor.Wala silang pera at alam n'ya iyon ngunit nadala pa s'ya nito sa isang private psychiatrist para mapasuri.At sa tuwing tatanungin n'ya ito kung saan ito kumuha ng perq ay ang madalas na sagot nito sa kan'ya ay may tumulong sa kanila para sa gastusin.Hindi s'ya naniniwala dahil w
NALIE ATHALIA..."Nay!" sigaw n'ya ng makita na nawalan ng malay ang kan'yang ina. Mabuti na lang at maagap s'ya sa pagsalo dito at hindi ito tuloyan na nabuwal sa lupa. Bigla na lamang itong nawalan ng malay ng marinig ang balitang hatid ni Aling Perlita tungkol sa kan'yang ama na kanina pa nila hinihintay na umuwi."Nalie sandali lang at tutulongan kita na maipasok sa loob ng bahay n'yo ang nanay mo," boluntaryo ni Aling Perlita na agad na nilagay ang lampara na dala sa upoan at dinaluhan s'ya para tulongan na maipasok sa loob ang kan'yang ina.Kahit mahirap dahil parehong walang lakas ay ginawa nila ang lahat para maipasok sa loob ng bahay ang walang malay na nanay. Pinahiga nila ito sa kawayan na upoan sa sala ng kanilang bahay.Agad na kumuha ng pamaypay ang matandang kasama at pinaypayan ang kan'yang nanay."Nalie maghanap ka ng pwedeng maipahid sa nanay mo para madali s'yang magising mula sa pagkawala ng kan'yang malay," utos sa kan'ya ni Aling Perlita.Dali-dali naman s'yang
NALIE ATHALIA..."Nalie, anak ang tatay mo? Nasaan ang tatay mo anak? " napabalikwas s'ya ng bangon ng marinig ang nag-aalala na boses ng kan'yang ina."Nay," tawag n'ya rito."Anak ang tatay mo nasaan? Nasaan ang tatay mo?" umiiyak at balisa na tanong ng kan'yang ina. Mabilis s'yang bumangon at agad na niyakap ito ng mahigpit."Nay, kumalma ka nay. Makakauwi din si tatay dito, pangako ko yan sayo," naiiyak na din na awat n'ya sa kan'yang ina para pakalmahin ito. Masakit sa kan'ya na nakikita ito sa ganitong sitwasyon. Saksi s'ya kung gaano kamahal ng kan'yang mga magulang ang isa't-isa at napakasakit para sa kan'ya bilang anak ang makikita na nasasaktan ang mga ito dahil sa paghihiwalay ng hindi inaasahan."Nalie pauwiin mo na ang tatay mo anak, maawa ka Nalie, sunduin na natin ang tatay mo,"napahagulhol na sabi nito habang mahigpit na nakayakap sa kan'ya.Masuyo n'yang hinahagod ang likod nito habang mariin na pinipigilan ang kan'yang luha sa pagbagsak nito.Nakatulog pala s'ya ka
NALIE ATHALIA..."Iwan na kita dito Nalie, may emergency pa kasi ako na pupuntahan," paalam ni Spike sa kan'ya ng marating nila ang harapan ng police station."Maraming salamat," pagpapasalamat n'ya dito. Nawala talaga sa isip n'ya ang manghingi ng tulong sa lalaki na nagmagandang loob na ihatid s'ya sa police station kung saan ikinulong ang kan'ya ama."Maliit na bagay! Oh s'ya, aalis na ako at pasensya na kung nabangga kita kanina dahil sa pagmamadali ko," ang lalaki sa kan'ya. Tipid s'yang tumango dito at ngumiti bilang tugon.Tinapunan pa muna s'ya nito ng tingin bago tuloyang iniwan sa harapan ng police station. "Your eyes looks familiar," mahinang sabi ni Spike ngunit malinaw n'yang narinig. Agad din itong umalis pagkatapos sambitin ang mga katagang iyon.Nagpakawala muna s'ya ng hangin at tinapangan ang kan'yang sarili na naglakad palapit sa mismong bungad ng naturang istasyon ng pulisya.Pagpasok n'ya ay nakita n'ya agad ang isang pulis na nasa isang mesa sa harapan malapit s
NALIE ATHALIA...Umuwi s'yang bigo at luhaan. Parang wala s'ya sa kan'yang sarili habang sakay ng pamapasaherong jeep pauwi sa kanila.Narating n'ya ang bungad ng lupain ng mga Abuena na parang lutang. Ang nasa isip n'ya ay ang kan'yang ina. Ang mararamdaman nito mamaya kapag nakita nito na hindi n'ya kasama ang kan'yang ama sa pag-uwi.Paano n'ya sasabihin sa kan'yang nanay ang balita na dala n'ya. Natatakot s'ya na baka damdamin ng kan'yang ina ang pag-uwi n'ya na hindi kasama ang kan'yang tatay.Bumaba s'ya sa jeep at naglakad papasok na parang wala sa sarili. Hindi n'ya alintana ang mga security guard na sinisigawan s'ya ng papasok s'ya sa balwarte ng mga Abuena.Basta na lamang s'yang pumasok at walang pakialam sa paligid."Hoy! Saan ka pupunta?" sigaw ng isang gwardiya sa kan'ya. Nahinto s'ya sa paglalakad dahil hinarangan s'ya nito ng maabutan.Nakayuko lang s'ya at ng hindi pa umaalis ang gwardiya sa kan'yang harapan kaya nag-angat s'ya ng ulo para harapin ito. At ganon na la
NALIE ATHALIA...Isang buwan na ang nakalipas simula ng makulong ang kan'yang ama. At sa loob ng mga panahong iyon ay walang humpay din ang pagdadalamhati nilang dalawa ng kan'yang nanay.Hindi sila nabigyan ng kahit na isang pagkakataon man lang na madalaw, makita at makausap ang kan'yang ama na sa pagkakaalam n'ya ay nakakulong pa rin sa bayan.Hindi na sila makakaalis sa lugar ng mga Abuena dahil nalaman ni senyor Romeo ang pagpunta n'ya sa presento kaya ngayon ay may mga taohan ito na nagbabantay sa paligid ng bahay nila.Pinuntahan din sila ng mga ito at pinagbantaan. Ngunit kahit ganon pa man ay nagpapasalamat pa rin s'ya na hindi sila sinaktan ng mga ito.Naaawa s'ya sa kan'yang ina. Simula ng mapagbintangan at makulong ang kan'yang tatay ay wala na itong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak.Minsan ay nahuhuli n'ya itong kinakausap ang larawan ng kan'yang ama. Kahit s'ya ay hindi matatawarang pagdadalamhati din ang kan'yang nararamdaman ngunit pilit n'yang pinatatag ang kan'yang