MARAMING SALAMAT PO SA INYONG LAHAT!
ZENNARA“Lumayo ka nga sa akin,” sabi ko at tinulak ko siya palayo sa akin.“Bakit ka namumula? Siguro gwapo ako noh?” mukhang inaasar niya ako.“Feeling,” masungit na sabi ko sa kanya.“Ayaw mo pang aminin na gwapo talaga ako.” sabi pa niya.“Alam mo magdrive ka na lang d’yan. Babaan mo naman ang upuan mo kasi ang taas masyado eh.” sabi ko sa kanya habang nakangiti ako.“Mas lalo kang gumaganda kapag nakangiti ka,” sabi niya sa akin kaya biglang nawala ang ngiti ko.Hindi ko alam pero bigla na lang bumilis ang t*bok ng puso ko na para bang kinakabahan ako. May kung ano rin sa tiyan ko na hindi ko maintindihan. Mas pinili ko na tumahimik na lang. Wala akong balak na magsalita dahil hindi na ako komportable. Tumingin na lang ako sa labas ng bintana habang nasa biyahe kami. “Ang tahimik mo?” tanong niya sa akin.“Gusto ko lang,” sagot ko sa kanya at inayos ko ang coat niya na suot ko.“Aalis ka ba talaga? Hindi na ba kita mapipigilan? Gusto ko pa kasi sanang magkaroon ng maraming projec
THIRD PERSON POVHindi makatulog ang batang si Zevi. Nakatingin lang siya sa kanyang kakambal na ngayon ay mahimbing na natutulog. Naiinis siya, ayaw niya sa ibang lalaki para sa mommy niya. Isang tao lang ang gusto niya at iyon ang daddy niya. Wala siyang balak na tanggapin ang ibang lalaki. Ayaw niya ng ibang daddy. His tito Jetro is kind and caring pero iba pa rin kapag ang tunay niyang daddy ang mag-aalaga sa kanya. Mas gusto niya ‘yun/ mas gusto nila ni Zian ng ganun. Mabilis niyang kinuha ang drawing na nasa ilalim ng kanyang unan. Pinagmasdan niya ng mabuti ang drawing niya. Sigurado siya na ito ang mukha ng kanyang ama. Malakas ang pakiramdam niya na ito ang daddy nila. Pareho ang kulay ng mga mata nila. Ginawa niya ang lahat para maging maganda ang drawing niya. Para makuha niya ang mukha ng lalaki na nakita noong nasa mall sila. Ilang araw at linggo na ang lumipas pero malinaw pa rin sa alaala niya ang mukha nito.Kahit pa sabihin ng kanyang mommy na patay na ang daddy nila
ZENNARA “Mommy!” tawag niya ulit sa akin.Mabilis mo namang sinalubong ang anak ko at niyakap ko siya ng mahigpit. Hindi ko na muna binigyan ng pansin ang taong kasama niya dahil ang mahalaga sa akin ay ang anak ko. Sobrang nag-aalala at natatakot ako habang naghihintay ako dito. Kaya naman mas humigpit pa ang yakap ko sa kanya.“I can’t breathe, mom.” sabi niya sa akin.“Baby, saan ka ba nagpunta? Bakit ka umalis? Nag-aalala si mommy. Please, ‘wag mong gawin ito ulit ha. Promise me, Zevi.” umiiyak na kausap ko sa kanya.“I’m sorry, mommy.” Umiiyak niya akong niyakap ulit.“Promise me, hindi mo na ito gagawin.” sabi ko sa kanya.“Promise po, mommy. Mabuti na lang po at nakita ako ni uncle.” sabi niya sa akin sabay turo kay Timothy.“Thank you, Tim. Thank you kasi ikaw ang nakahanap sa anak ko.” sabi ko sa kanya.“Masaya ako na makatulong,” sagot niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko.Ngumiti ako sa kanya dahil nagpapasalamat talaga ako. Kung kanina ay hindi ko na alam kung ano
ZENNARA“Hindi mo man lang ba ako iimbitahin sa loob?” tanong niya sa akin.“Pasok ka sa loob,” sabi ko lang sa kanya para makapagkape siya.Pagpasok naman ay pababa ang mga anak ko sa hagdan. Tumigil sa paglalakad si Zian pero bigla ring tumakbo pababa. At mabilis na lumapit kay Timothy.“Ikaw po ba ang—”“Ang ano boss?” nakangiti na tanong ni Tim sa anak ko.“Ang nakahanap sa kapatid ko?” tanong ni Zian habang nakangiti sa lalaki.“Opo ako nga po,” sagot ni Tim at bigla na lang niyang binuhat ang anak ko.“Thank you po dahil nahanap mo ang kapatid ko.” malambing na sabi ni Zian at hinalikan niya sa pisngi si Timothy.“Ang sweet pala ng mga anak mo.” sabi niya sa akin.“Oo, mabait silang mga bata at talagang malambing sila.”“Mabuti naman,” sabi niya at binuhat rin si Zevi dahil nagpabuhat ito.“Baby, maligo ka kaya muna parang hindi pa kayo nagkikita ng tubig.” sabi niya sa akin kaya bigla akong nahiya at tumingin sa sarili ko.Nagulat rin ako dahil nakapantulog pa rin ako. Sa sobran
ZENNARA“Mommy, wake up. Kailangan na nating umalis,” narinig ko ang boses ng mga anak ko.“Mga anak, maaga pa.” sabi ko sa kanila.“Mom, it’s already nine in the morning and uncle is here.” narinig ko na sabi ni Zevi kaya mabilis akong nagmulat ng mga mata.“What? Oh my gosh!” nagulat ako dahil tama sila. Tama ang sinabi nila na nandito nga si Timothy.“Akala ko talaga maaga pa. Sorry, labas na muna kayo dahil maliligo lang ako.” sabi ko sa kanila.“Good morning,” sabi niya at may binigay sa akin na bulaklak.“What’s this?” tanong ko sa kanya.“Wala lang,” sagot niya sa akin.“Thank you,” sabi ko at bumangon na ako.“Huwag kang magmadali. Take your time nasa baba lang kami,” sabi niya sa akin at binuhat na niya palabas ang mga anak ko.Hindi pa nga ako naka-move on sa paghalik niya sa noo ko kagabi ay may pa-flowers naman siya ngayon. Ewan ko sa kanya. Bahala na siya. Pumasok na ako banyo para maligo. Ayaw ko rin na magtagal dahil nakakahiya na paghintayin ko pa siya ng matagal. Alam
ZENNARA“Ikaw ba talaga si Timothy?” tanong ko sa kanya.“Hindi ba ako si Timothy?” nakangiti na tanong niya sa akin na para bang natutuwa siya sa akin.“Nevermind,” sabi ko at nauna na akong naglakad pero nakalimutan ko na hawak pala niya ang kamay ko kaya bigla na lang akong bumalik sa kanya.Niyakap niya ako kaya tinulak ko siya.“Bitiwan mo na nga ang kamay ko. Puwede naman kasi tayong maglakad na hindi mo kailangan na hawakan pa ang kamay ko.” mataray na sabi ko sa kanya.“Mga boss, ayaw ng mommy niyo na hawakan ko ang kamay niya. Diba dapat happy family tayo?” talagang ganap na ganap siya ngayong araw kaya mas lalo akong naiinis sa kanya.“Mommy, pumayag ka na po kanina kaya hayaan niyo na po na maging isang happy family tayo dito. Pumayag naman po si uncle, i mean daddy na siya ang gaganap eh.” sabi ng anak ko na si Zevi na halatang kinakampihan talaga si Timothy.“Ewan ko sa inyo,” sabi ko na lang pero tumawa lang silang tatlo.Nagpatuloy kami sa mga rides. Pagkatapos ay naghah
ZENNARA“Thank you sa araw na ito,” pasasalamat ko kay Timothy.“You’re welcome, wifey.” nakangiti na sagot niya sa akin pero sinamaan ko siya ng tingin.Okay na sana eh. Nagpasalamat na nga ako sa kanya pero ganyan naman siya. Inirapan ko siya at akmang baba na ako sa kotse niya pero bigla na lang niyang hinawakan ang kamay ko.“Nagbibiro lang ako. Ako na ang magbubuhat sa kanila,” mahinahon na sabi niya sa akin.“Sana ito na ang una at huling beses. Pasensya ka na, ayaw ko lang talaga ma ma-attach ang anak ko sa kahit na kanino.” sabi ko sa kanya“I understand,” nakangiti na sagot niya at binuhat na niya si Zevi. Pumasok siya sa loob at hindi rin naman siya nagtagal dahil binalikan niya si Zian. Habang nakatingin ako kay Timothy ay talagang nagtataka ako sa mga ikinikilos niya sa akin. I find it weird pero hinayaan ko na lang. Kasi malaki pa rin ang pasasalamat ko sa kanya dahil nahanap niya ang anak ko. Siya ang tao na masasabi ko ngayon na kailangan kong maging mabuti. Kung hindi
ZENNARA“Are you okay?” nag-aalala na tanong sa akin ni Timothy sa akin.“Okay lang ako, lalabas na ako.” walang emosyon na sagot ko sa kanya.Nandito kasi kaming dalawa sa office niya. Sa kakahila niya sa akin kanina ay hindi niya namalayan na nadala na niya ako dito sa office niya. Sa totoo lang ay hindi naman niya ako kailangan na ipagtanggol pero ginawa niya pa rin. Kaya nalilito na ako sa mga ikinikilos niya. Hindi ko na talaga siya maintindihan.“Zen,” tawag niya sa akin kaya naman lumingon na ako sa kanya.“Bakit?” tanong ko sa kanya.“Tuloy pa rin ang lunch natin diba?” “Tuloy pa rin,” sagot ko sa kanya at tuluyan na akong lumabas sa office niya.Pumasok ako sa office ko ay ginawa ang trabaho ko. Pero nagulat na lang ako dahil biglang pumasok si OIivia dito at sinabuyan na naman ako ng kape. Sa totoo lang ay naiinis na ako sa kanya dahil lagi na lang niyan dinudumihan ang damit ko.“Hindi pa ba sapat ang sampal ni Timothy sa ‘yo?” malamig na tanong ko sa kanya.“Matapang ka la
ZENNARANagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Kaagad akong bumangon para tingnan kung nasaan ba ako. Ang huling naaalala ko ay nasa loob ako ng silid ko. “Nasaan ako?” tanong ko sa sarili ko.Lumapit ako sa may bintana. Naka-lock ito pero nakikita ko naman ang mga halaman sa baba. Ang ganda ng mga bulaklak sa garden. May balcony rin ang silid na ito pero naka-lock rin ang pintuan bago makalabas sa balcony.“Nananaginip ba ako?” tanong ko sa sarili ko.Kinurot ko ang sarili ko pero nasaktan ako kaya ibig sabihin ay hindi ako nananaginip at totoo ang nangyayaring ito sa akin. Hindi ko alam kung paano ako napunta sa lugar na ito. Sino ang dumukot sa akin? Nasaan ako?Lumapit ako sa may pintuan at kinalampag ko ito pero wala yatang nakakarinig sa akin o baka naririnig naman nila ako pero ayaw lang nila akong pagbuksan. Tumigil na ako kaysa sumakit ang kamay ko sa kakahampas sa pintuan. Naglakad ako papunta sa may kama, umupo ako at iniisip ko ang mga anak ko.Nasaan sila? Kinuha rin k
TIMOTHYHindi ko alam kong ano ba ang magiging reaksyon ko sa narinig ko mula sa kaibigan ko. Pero mas pinili ko pa rin na maging kalmado na para bang wala lang sa akin ang narinig ko.“Thanks, bro.” ang tanging nasabi ko na lang sa kanya.Huminga muna ako ng malalim bago ako naglakad papunta sa mag-ina ko. Hindi pa sila nagsisimula dahil sa tingin ko ay hinihintay nila ako. O tamang sabihin na hinihintay ako ng anak ko.“Kain na po tayo, daddy.” nakangiti na sabi sa akin ni Zian habang tahimik naman ang dalawa. “Kain na tayo,” nakangiti na sabi ko at nilagyan ko sila ng pagkain sa plato.“Kaya kong kumuha ng pagkain ko,” malamig na sabi ni Zen nang akmang lalagyan ko ang plato niya ng pagkain.Hindi na lang ako nagpupumilit at nilagyan ko na lang ang plato ko ng pagkain. Hinayaan ko na lang siya. Mas inasikaso ko na lang ang mga anak namin. Napangiti naman ako dahil magana silang kumain na dalawa. Maliban sa mommy nila.“Daddy, ang sarap mo na po magluto ngayon. Ilang buwan lang po
TIMOTHY“Mr. Richmon, you are—”“Ano po ba ang nangyayari?” putol ko sa sasabihin ng pulis.“May nagreport po sa amin na sapilitan mo daw na isinama ang batang ito.” sagot niya sa akin.“What? Hindi ko siya pinilit,” sabi ko sa kanya habang nakakunot ang noo ko.“Pero may natanggap po kaming report kaya sumama na lang po kayo sa amin. Sa presinto na lang po kayo magpaliwanag, Sir.” sabi niya sa akin.“What’s happening, dad?” tanong sa akin ng anak ko.“Kailangan ko lang sumama sa kanila, boss.” nakangiti na sagot ko sa kanya.“No, he’s my dad kaya wala po siyang kasalanan.”“Daddy mo siya?” nagulat na tanong ng pulis sa anak ko.“Opo, daddy ko po siya.” magalang na sagot ng anak ko sa mga pulis na nasa harapan namin. “Daddy niya pala eh,” narinig ko na sabi ng isa.“Mr. Richmon, sorry po. Sige po, aalis na po kami.” paalam nila sa akin.“It’s okay,” sabi ko at naglakad na kaming dalawa ni Zevi papasok sa loob ng building.Naguguluhan man ako pero saka ko na lang iisipin ang tungkol sa
TIMOTHY“Gusto mong malaman ang sagot ko sa tanong mo?” tanong niya sa akin. “B–Babe–”“Hindi kita minahal. Hindi ko kayang magmahal ng isang r*pist.” malamig na sabi niya sa akin. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang galit niya sa akin. At parang mas tumindi pa ito. Inaasahan ko na ito ang isasagot niya sa akin pero ang sakit lang na marinig ulit sa kanya ang salitang ito. Hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko sa kanya. Kaya naging tahimik ako dahil nais kong mag-isip. Mag-isip ng mabuti bago ako magsalita dahil alam ko na wala rin naman siyang pakialam sa mga sasabihin ko. Hindi pa rin siya makikinig sa paliwanag ko sa kanya dahil pagdating sa akin ay sarado na ang tainga at bato na ang puso niya.“Sana ay hayaan mo naman ako na magpaliwanag. Pero hindi na talaga ay sorry. Sorry sa nagawa ko sa ‘yo at oo, r*pist ako, pero hindi ko naman sinasadya ang bagay na ‘yon. I’m sorry kung sinira ko ang buhay mo. Puwede mo akong isumpa, puwede mo akong kamuhian pero sana ay hayaan mo ak
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy