Kumusta po kayo, sorry po kung walang update. umuwi po kasi ako sa probinsya at kababalik ko lang ulit dito sa Manila.. balik update na po ako ulit dito. thank you sa paghihintay at ingat po kayo lagi!
ZENNARA“Hindi mo man lang ba ako iimbitahin sa loob?” tanong niya sa akin.“Pasok ka sa loob,” sabi ko lang sa kanya para makapagkape siya.Pagpasok naman ay pababa ang mga anak ko sa hagdan. Tumigil sa paglalakad si Zian pero bigla ring tumakbo pababa. At mabilis na lumapit kay Timothy.“Ikaw po ba ang—”“Ang ano boss?” nakangiti na tanong ni Tim sa anak ko.“Ang nakahanap sa kapatid ko?” tanong ni Zian habang nakangiti sa lalaki.“Opo ako nga po,” sagot ni Tim at bigla na lang niyang binuhat ang anak ko.“Thank you po dahil nahanap mo ang kapatid ko.” malambing na sabi ni Zian at hinalikan niya sa pisngi si Timothy.“Ang sweet pala ng mga anak mo.” sabi niya sa akin.“Oo, mabait silang mga bata at talagang malambing sila.”“Mabuti naman,” sabi niya at binuhat rin si Zevi dahil nagpabuhat ito.“Baby, maligo ka kaya muna parang hindi pa kayo nagkikita ng tubig.” sabi niya sa akin kaya bigla akong nahiya at tumingin sa sarili ko.Nagulat rin ako dahil nakapantulog pa rin ako. Sa sobran
ZENNARA“Mommy, wake up. Kailangan na nating umalis,” narinig ko ang boses ng mga anak ko.“Mga anak, maaga pa.” sabi ko sa kanila.“Mom, it’s already nine in the morning and uncle is here.” narinig ko na sabi ni Zevi kaya mabilis akong nagmulat ng mga mata.“What? Oh my gosh!” nagulat ako dahil tama sila. Tama ang sinabi nila na nandito nga si Timothy.“Akala ko talaga maaga pa. Sorry, labas na muna kayo dahil maliligo lang ako.” sabi ko sa kanila.“Good morning,” sabi niya at may binigay sa akin na bulaklak.“What’s this?” tanong ko sa kanya.“Wala lang,” sagot niya sa akin.“Thank you,” sabi ko at bumangon na ako.“Huwag kang magmadali. Take your time nasa baba lang kami,” sabi niya sa akin at binuhat na niya palabas ang mga anak ko.Hindi pa nga ako naka-move on sa paghalik niya sa noo ko kagabi ay may pa-flowers naman siya ngayon. Ewan ko sa kanya. Bahala na siya. Pumasok na ako banyo para maligo. Ayaw ko rin na magtagal dahil nakakahiya na paghintayin ko pa siya ng matagal. Alam
ZENNARA“Ikaw ba talaga si Timothy?” tanong ko sa kanya.“Hindi ba ako si Timothy?” nakangiti na tanong niya sa akin na para bang natutuwa siya sa akin.“Nevermind,” sabi ko at nauna na akong naglakad pero nakalimutan ko na hawak pala niya ang kamay ko kaya bigla na lang akong bumalik sa kanya.Niyakap niya ako kaya tinulak ko siya.“Bitiwan mo na nga ang kamay ko. Puwede naman kasi tayong maglakad na hindi mo kailangan na hawakan pa ang kamay ko.” mataray na sabi ko sa kanya.“Mga boss, ayaw ng mommy niyo na hawakan ko ang kamay niya. Diba dapat happy family tayo?” talagang ganap na ganap siya ngayong araw kaya mas lalo akong naiinis sa kanya.“Mommy, pumayag ka na po kanina kaya hayaan niyo na po na maging isang happy family tayo dito. Pumayag naman po si uncle, i mean daddy na siya ang gaganap eh.” sabi ng anak ko na si Zevi na halatang kinakampihan talaga si Timothy.“Ewan ko sa inyo,” sabi ko na lang pero tumawa lang silang tatlo.Nagpatuloy kami sa mga rides. Pagkatapos ay naghah
ZENNARA“Thank you sa araw na ito,” pasasalamat ko kay Timothy.“You’re welcome, wifey.” nakangiti na sagot niya sa akin pero sinamaan ko siya ng tingin.Okay na sana eh. Nagpasalamat na nga ako sa kanya pero ganyan naman siya. Inirapan ko siya at akmang baba na ako sa kotse niya pero bigla na lang niyang hinawakan ang kamay ko.“Nagbibiro lang ako. Ako na ang magbubuhat sa kanila,” mahinahon na sabi niya sa akin.“Sana ito na ang una at huling beses. Pasensya ka na, ayaw ko lang talaga ma ma-attach ang anak ko sa kahit na kanino.” sabi ko sa kanya“I understand,” nakangiti na sagot niya at binuhat na niya si Zevi. Pumasok siya sa loob at hindi rin naman siya nagtagal dahil binalikan niya si Zian. Habang nakatingin ako kay Timothy ay talagang nagtataka ako sa mga ikinikilos niya sa akin. I find it weird pero hinayaan ko na lang. Kasi malaki pa rin ang pasasalamat ko sa kanya dahil nahanap niya ang anak ko. Siya ang tao na masasabi ko ngayon na kailangan kong maging mabuti. Kung hindi
ZENNARA“Are you okay?” nag-aalala na tanong sa akin ni Timothy sa akin.“Okay lang ako, lalabas na ako.” walang emosyon na sagot ko sa kanya.Nandito kasi kaming dalawa sa office niya. Sa kakahila niya sa akin kanina ay hindi niya namalayan na nadala na niya ako dito sa office niya. Sa totoo lang ay hindi naman niya ako kailangan na ipagtanggol pero ginawa niya pa rin. Kaya nalilito na ako sa mga ikinikilos niya. Hindi ko na talaga siya maintindihan.“Zen,” tawag niya sa akin kaya naman lumingon na ako sa kanya.“Bakit?” tanong ko sa kanya.“Tuloy pa rin ang lunch natin diba?” “Tuloy pa rin,” sagot ko sa kanya at tuluyan na akong lumabas sa office niya.Pumasok ako sa office ko ay ginawa ang trabaho ko. Pero nagulat na lang ako dahil biglang pumasok si OIivia dito at sinabuyan na naman ako ng kape. Sa totoo lang ay naiinis na ako sa kanya dahil lagi na lang niyan dinudumihan ang damit ko.“Hindi pa ba sapat ang sampal ni Timothy sa ‘yo?” malamig na tanong ko sa kanya.“Matapang ka la
ZENNARA “Anong sabi mo?” tanong ko sa kanya dahil nais kong marinig ng malinaw ang sinabi niya.“Sabi ko mag-date tayo mamaya,” nakangiti na sagot niya sa akin.“Date? Bakit?”“Wala lang, gusto lang kitang ilabas. Kung okay lang—”“Alam mong hindi okay,” sagot ko sa kanya.“Hindi mo naman talaga siya boyfriend.” Saad niya kaya kumunot ang noo ko.“Anong sinasabi mo na hindi ko siya boyfriend?”“Sabi ng kambal kaibigan mo lang siya.” Hindi naman ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya. Talaga bang sinabi ng ‘yun ng mga anak ko. Nagdedate naman kasi talaga kami ni Jetro.“Tim, stop it, stop this nonsense. Hindi magandang biro ‘yan.” Sabi ko sa kanya.“Hindi naman ako nagbibiro. I’m serious, Zen.” Sagot niya sa akin.“I need to now,” sabi ko sa kanya pero hinawakan niya ang kamay ko.“No, just stay. Kung ayaw mo na mag-date tayo ay okay lang pero magstay ka at tapusin natin itong lunch, please.” sabi niya sa akin kaya naman nanatili ako.Habang kumakain kaming dalawa ay ang tahimik
ZENNARA“Mas mabuti na ‘wag mo na lang itong ulitin.”“Bakit naman? Wala namang masama kung magdate tayong dalawa–”“May mga anak na ako at hindi ako bagay sa ‘yo. Hindi magandang tingn–“Tanggap ko sila.” sabi niya kaya nakatingin na lang ako sa kanya dahil hindi ko inaasahan na sasabihin niya ito.“Tim, kasi—”“Wala namang problema sa akin. Kaya ko namang tanggapin ang anak mo.”“Kung walang problema sa ‘yo ay may problema sa akin,” sabi ko sa kanya.“Bakit hindi mo ako bigyan ng chance?” tanong niya sa akin.“Chance para saan? Para masaktan ulit kita?” tanong ko sa kanya.“No, I’m sorry. Alam ko na kasalanan ko, hindi ko man lang inalam ang totoo.”“Sabi ko naman sa ‘yo na tapos na ‘yun kaya kalimutan mo na,” sabi ko sa kanya.“Pero dahil sa akin kaya ka nahirapan,” sabi niya sa akin.“Wala ka namang kasalanan sa akin. I understand kung bakit naging ganun ka sa akin. Kasalanan ko rin kasi,” sabi ko sa kanya.“Kung hindi ako umalis noong araw na ‘yun ay hindi ‘yun mangyayari sa akin.
ZENNARAInayos ko na lang ang mga binili ko kanina habang hinihintay ko si Tim na matapos. Sa totoo lang ay kanina pa ako nagpipigil ng ihi ko. Bakit ba kasi ang tagal niyang maligo? Tumayo na ako dahil balak ko na lang sa baba ako magbabanyo pero mabuti naman ay bumukas na ang pinto kaya mabilis akong pumasok sa loob ng banyo.Nakahinga naman ako ng maluwag dahil nakaraos na rin ako sa wakas. Paglabas ko sa banyo ay nakaupo siya sa may couch at may hawak na baso na may alak. Ang lamig kasi kaya siguro umiinom siya ngayon. Kinakabahan lang ako kanina pero ngayon naman ay hindi na. Alam ko sa sarili ko na hindi niya ako kayang saktan.“You want some?” alok niya sa akin.“Okay lang ako, ikaw na lang.” sagot ko sa kanya at bumalik ako sa banyo para maligo. Warm shower ang ginamit ko dahil ang lamig na kasi ng panahon. Mabuti na lang at may bathrobe dito kaya ito na lang ang gagamitin ko. Hanggang bukas para naman maitabi ko muna ang damit ko. Ayaw ko namang labhan dahil baka hindi matuyo
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy
TIMOTHYNapa-buntong hininga na lamang ako. Gustuhin ko man na pumasok sa loob ay nawalan na ako ng lakas ng loob lalo na ramdam ko talaga ang galit sa akin ni Zen. Tumalikod na lang ako at naglakad papunta sa kotse ko. Siguro ay kailangan ko na munang makuntento sa kung ano lang muna ang meron sa ngayon.Nakasama ko na kanina ang mga anak ko kahit pa maikling oras lang. Sumakay ako sa kotse ko at sa condo ko na ako umuwi. Habang nasa daan ay napamura ako dahil hindi ko man lang naalala na kunan ng litrato ang mga ako. Sobrang sinulit ko kasi ang oras kaya nawala na sa isip ko na magpicture kami.“Okay lang, may susunod pa naman.” kausap ko sa sarili ko.Nang makarating na ako sa condo ko ay hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam pero kahit na ang pakiramdam ko ay pagod ako pero hindi ako makatulog. Bumangon ako para kumuha ng alak pero wala na pala akong alak sa fridge. Kaya nagpasya ako na lumabas na lang para bumili. Maganda rin ito na maglakad-lakad ako.Paglabas ko sa building
TIMOTHYNang makita ko ang text message ay mabilis akong tumayo. Wala akong pakialam sa party na ito dahil ang inaasahan ko talaga ay makita ang mag-ina ko. Lumabas ako sa venue para tawagan ang number na nagtext sa akin.“Hello, Zevi?”“Hello po, daddy.” narinig ko ang boses niya kaya bigla na lang pumatak ang luha ko. Sobrang miss na miss ko na talaga ang mga anak ko.“Yes, boss. I’m here, nasaan ka? Puwede ba tayong magkita? Si Zian kasama mo ba? Ang mommy mo kasama mo rin ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Where are you po, daddy?”“Nandito ako sa labas. Lumabas muna ako kasi gusto ko na makausap ka ng maayos.”“Wala ka po dito sa loob?” tanong niya sa akin.“Wala po, dito ako sa labas. Gusto mo bang puntahan kita d’yan?” tanong ko sa kanya.“Ako na lang po ang pupunta. Kasama ko po si Zian,” sagot niya sa akin.“Okay, I’ll wait here.” sabi ko sa kanya.Nawala na ang tawag. Ako naman itong lakad ng lakad dahil sa kaba na nararamdaman ko. Kinakabahan ako pero mas lamang ang ex
THREE MONTHS LATERTIMOTHY “Sir, here's the monthly sales report.” Sabi sa akin ni Ryan at nilapag niya sa harap ko ang mga reports.“Thank you,” malamig na turan ko sa kanya.“Kapag po may kailangan ka ay tawagin mo na lang po ako.” “Ryan, alam ko. Matagal ka na sa akin. Matagal na kitang kasama, pinagkakatiwalaan kita.”“Lagi lang akong nasa tabi mo, Sir.” Sabi niya sa akin. “Huwag na, mas gusto ko na gawin mo na ang lahat ng nais mo. Magbagong buhay ka na,” sabi ko naman sa kanya.“Bakit naman ako magbabagong buhay, Sir?”“Alam ko na ang lahat, alam ko na ang totoo. Bakit? Bakit mo ginagawa ang bagay na ‘yun? Sinira mo ang buhay ko.” Kalmado ko na tanong sa kanya kahit pa ang totoo ay gusto kong basagin ang mukha niya.“Hindi ko alam ang sinasabi niyo.”“Hindi mo alam? Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang nag-utos sa ‘yo? All this time ay niloloko mo lang ako. Hindi ka basta secretary lang para sa akin. Kasi naging kaibigan kita pero hindi ko alam na ikaw pa pala ang sasaksak sa a
THIRD PERSON POVMalungkot na nakatingin si Mrs. Miller kay Zen. Pero alam niya na nasasaktan ito ngayon. Alam niya na hindi madali ang pinagdadaanan nito ngayon. Nalulungkot lang siya dahil ang buong akala niya ay magiging masaya na ito, na magkakaroon ito ng masayang pamilya.Pero may mga sitwasyon talaga na hindi kontrolado. Nalulungkot siya para sa mga bata. Alam niya na mas nasasaktan ang mga ito. Tatlong araw na ang nakalipas. “Mga apo, kumain na kayo.” saad niya sa mga bata.“Wala po kaming gana, grandma.”“Alam ko na malungkot kayo. Pero kailangan niyong kumain. Para kapag nagkita kayo ng daddy niyo ay hindi siya malungkot. Diba gusto niyo siyang makasama?” tanong niya sa mga bata.“Opo, gusto po namin. Gusto namin ng isang happy family. Alam po namin na galit si mommy. Pero gusto po namin na makasama ang daddy namin.” umiiyak na sambit ni Zevi.“Alam ko, pero bigyan natin ng time ang mommy niyo. Malay niyo kapag nakapag-isip na siya ay bumalik na kayo ulit sa Pilipinas. Makak