Caroline was all smiles as she walked down the carpeted aisle. Ang lapad ng ngiti niya at nag-iinit ang gilid ng mga mata habang marahang naglalakad at titig na titig sa lalaking naghihintay sa kaniya sa ginawang altar. Finally, after their long-term relationship, nauwi na rin sila sa kasalan. After five years of planning her Filipiniana-themed beach wedding, she is finally wearing her dream gown. Suot niya ngayon ang Filipiniana-inspired two-piece gown made of tulle fabric. Floral embroidered cropped top with butterfly sleeves. Hanggang sahig naman ang haba ng pang-ibabang skirt na may thigh-high slit, at high-heeled white sandals. Simple lang ang ayos ng buhok niya, nakaipon at nakatali ito sa gitna ng ulo at nilagyan ng white floral band that matches her gown, and her hair bangs were split into two sides. Light lang din ang make up niya; nude brown for her eyeshadows, nude mini orgasm blush on, and sand nude for her lips. Umaalingaw-ngaw rin sa buong paligid ng resort ang malamyo
Malamig natubig, mabangong paligid, matipunong bisig, mainit na palad. Hindi na malaman ni Caroline kung saan siya nalalasing. Nalalasing ba siya dahil sa nilaklak na wine o dahil sa mabangong amoy ng lalaking kasama, o dahil sa paghaplos nito sa katawan niya? Malamig ang tubig na bumabagsak sa buong katawan niya, ngunit pinapawi ang lamig na iyon ng mainit na palad na humahaplos sa kaniya, ng mainit na hiningang tumatama sa kaniya. Ilang sandali pa, tumayo ang lalaki at iniwan siya. Pagbalik nito, naramdaman niya ang magaspang pero malambot na telang bumalot sa kaniya at ang pag-angat ng katawan niya. Hinabol ba siya ni Jordan at nakita sa tulay? It was Jordan, right? Kilala niya ang amoy ng kasintahan. Naluha siya sa isiping hinabol at inaasikaso siya nito. She can be selfish, right? Puwede pa rin naman sila kung tatanggapin niya ang kasalanan nito. Mahal niya si Jordan, at kung pipiliin siya ng kasintahan, kayang-kaya niyang tanggapin at maging ina sa magiging anak nito kay Clari
“Teacher Carol, I’m done!” “Wow, Carl! You are so fast!” puri niya sa batang lalaking lumapit sa table niya at inilapag ang papel kung saan puno iyon ng sinulat na buong pangalan nito. “Yes, Teacher. Can I have my stars na, Teacher Pretty?” “Okay.” Kinuha niya ang stamp na hugis star at idiniin iyon sa stamp pad. “Three stars for the fastest Carl.” Tatlong beses niyang itinatak iyon sa likod ng palad nito. “Yey! Thank you, Teacher Caroline!” umalingaw-ngaw ang masaya nitong boses bago patakbong bumalik sa desk nito. Ibinalik naman ulit niya ang atensiyon sa ginagawa, ngunit hindi pa nagtatagal, nakarinig na siya ng iyakan. Mabilis siyang tumayo pagkakita sa dalawang estudyante niyang nag-aaway na. “Anong nangyari? Ronie, why are you crying? Carl?” mahinahon niyang tanong sa dalawang bata. Nakatayo si Carl sa tabi ng desk nito, si Ronie naman, nakaupo at umiiyak. “It was Carl’s fault, Teacher! It should be me who finished first, not him!” “Teacher, wala po akong ginagawa kay Ron
“Mimi!” Nilingon ni Caroline ang nagmamay-ari ng matinis na boses, at napangiti nang makita ang kambal niyang anak. Si Lottie, ang bunso niya ang tumawag sa kaniya. Napangiti siya pagkakita sa nakabusangot nitong mukha. Pinatay niya ang screen ng laptop at iniurong ang ergonomical chair para harapin ang mga anak. Agad na yumapos ang mabilog na mga braso ni Lottie sa batok niya at kumandong sa mga hita niya. “Mimi, iaaway ako ni Tover,” pagsusumbong nito na ang tinutukoy ay ang kakambal nitong si Clover. “And what Clover did to you?” tanong niya rito habang nakatingin sa panganay, na seryoso lang na naupo sa gilid ng kama niya, paharap sa kaniya. “Nitatabi niya, buyoy yaw ako. I’m not buyoy, mimi, yayt?” Matamis niyang nginitian ang anak habang pinapasadahan niya ng mga daliri ang mala-Goldilocks nitong buhok. “Natural lang ang pagiging bulol, baby. As you grow up, you will learn to speak properly. Right, Clover?” Baling niya sa anak na may tuwid na tuwid naman at maayos na nakatal
NANGUNOT ang noo ni Caroline nang mabasa ang pangalang nakarehistro sa telepono na dahilan ng pagva-vibrate niyon. Sa mahabang panahon, hindi na pumasok sa isip niya na isang araw may isa sa mga taong bahagi ng buhay niya ang magpaparamdam pa sa kaniya.“All right, may phone call akong dapat na sagutin. I will give you time to study the 8 Earth History. Magkakaroon tayo ng recitation after this call. Are we clear?”“Yes, Ma’am.”In-off niya ang camera ng laptop at nag-mute ng speaker. Bago dinampot ang cellphone na muli na namang nag-vibrate matapos nang ilang segundong pananahimik.“H-hello?” nag-aalangan niyang tanong.“C-Carol, si— si Tita Bridgitte mo ito.”“Napatawag po kayo?” may kaba nang pag-uusisa niya. Garalgal kasi ang boses ng nasa kabilang linya at halatang nagpipigil na lang na umiyak“A-ang papa mo. Your father Carlo is dying, hija. And he’s looking for you.”“Po? A-ano pong nangyari kay Papa? ‘Asaan siya, Tita?”“We are in the hospital. Please visit your father. He rea
Pumasok ang itim na pajero sa nakabukas na gate at huminto iyon sa harap ng dalawang palapag na bahay. Huling tuntong ni Caroline doon was years ago, seven or eight years old palang yata siya noon. Bakas pa ang karangyaan sa bahay na iyon noon. Buhay na buhay sa mga ilaw sa buong paligid. Namumukadkad ang mga tanim na halaman at mga bulaklak sa hardin. Malayo sa nakikita niya ngayon.Walang kabuhay-buhay at mukhang hindi na naaalagaan. May bahagi ng pader na nabibitak na ang puting pintura, at ang hardin, tuyot na ang ilang mga halaman. Ang lupa na berdeng-berde dati dahil sa bermuda grass, ngayon, nakatiwangwang na lupa na lang ang mas malaking bahagi, at ligaw na damo na lang ang sa iba pa.Hindi niya alam kung ano ang nangyari, dahil simula nang ipagtabuyan siya palabas sa bakuran na iyon, hindi na siya muling tumapak pa roon.“Anyaki nan hawt, mimi!” bulalas ni Lottie nandilat pa ang bilugan nitong mga mata habang iginagala ang paningin sa paligid. Pero mabilis itong nagtago sa l
“Papa… ni Bullet…” Humigpit ang yakap ni Clover sa batok ng lalaking nakatalungko sa harapan niya at saka humikbi-hikbi habang hinahagod nito ang likod ng paslit.“Are you lost, pretty?” tanong ng lalaki na tinangu-tanguan ni Clover.Humiwalay ang paslit sa pagkakayapos dito at pinunasan ang basa sa luhang mukha. “Nakita ko po kasi kayo kaya sinundan ko po kayo. Kayo po papa ni Bullet, ‘di ba?”Nangunot ang noo ng lalaki at pinakatitigan ang batang babae. “Oh, you are that kid in the airport. I see.”“Naaalala n’yo na po ako?” Kumikinang sa tuwa ang mga mata ni Clover, lalo na nang tumango ang lalaki.“And why did you follow me? If my bodyguards didn’t tell me a kid was looking for me, I would not notice you.”“I—” Napayuko si Clover nang walang maisagot.Hinaplos ng estranghero ang tuwid na buhok ng paslit. “Next time, don’t follow anyone even if you know them. Do you understand?” paalala nito habang nakasapo sa magkabilang pisngi ni Clover ang malalaki nitong kamay.“Opo. Hindi na p
“Are you all right, hija?” Nag-aalalang lumapit si Bridgitte kay Caroline nang magulat ito sa naging reaksiyon ng anak ng asawa.Panay ang singhap at buga ng hangin ni Caroline habang kunot na kunot ang noo. Nag-angat siya ng tingin sa madrasta. “W-wala naman na po tayong connection sa Pure Falls, ‘di ba?” tanong niya rito.“B-bakit? May problema ba? Binigyan ni Mr. Salcedo ng 5% share ang papa mo. At iyon ang bumubuhay sa amin ngayon. May problema ka ba sa kaniya? Kilala mo ba siya?”“W-wala, Tita.” Umiling-iling siya at pilit na nginitian ang madrasta. “Mabuti pa po, matulog na tayo.”Tumango si Bridgitte bago sabay nilang inakyat ang second floor kung nasaan ang mga silid. Nanghihina siyang napaupo sa kama nang makapasok sa kuwartong okupado niya. Kung may maliit na shares pa rin ang ama niya sa dati nitong kumpaniya, may posibilidad na magkita pa sila ng dating kasintahan, lalo na kung mananatiling nasa ganitong kondisyon ang ama. At hindi niya alam kung handa na ba siyang makahar
“Good afternoon, Mr. Donovan. Angelo Cervantes from ValSecA. Pleased to meet you, sir,” bati ng lalaking nakasuot ng smart formal attire na cream trouser, mint green button-down shirt, at white sneakers nang tumayo ito para salubungin si Timothy. Inilahad niya ang kamay nang makalapit ito sa kaniya.Tinanggap naman ni Timothy ang palad nito para makipagkamay. “Please to meet you too, Mr. Cervantes. Have a seat please,” pagbati niya rito ‘saka inilahad ang kanang kamay para ialok dito ang upuang inuupuan nito bago siya dumating.“My apology to keep you waiting," paghingi niya ng paumanhin `saka naupo sa bakanteng upuan sa katapat ni Angelo.“You are still early, sir. Nasa itaas lang naman ng hotel na `to ako naka-check-in.”Tumango si Timothy bilang tugon sa kaharap. Hindi naman na nagpaligoy-ligoy pa si Angelo, dinampot nito ang folder na nakapatong sa mesa malapit sa kopitang pinag-inuman at inilahad iyon kay Timothy. Tinanggap iyon ng binata at walang salitang binuklat ang folder pa
“DADA, when will you and mimi get married?” inosenteng tanong ni Charlotte habang sinusuklayan nito ang laruang manika.Natigilan naman si Timothy. Nilingon niya ang anak at hindi agad nakasagot sa taong kausap sa telepono. “I will call you back.” Tinapos niya ang tawag at naupo sa single couch para samahan ang kambal. Sasagot na sana siya sa tanong ng bunso niya, ngunit naunahan siya ni Clover.“Mima won't marry him, Lottie.”“Bakit hindi, Clover? Anak nila tayo kaya dapat papakasal na sila!”“Having us doesn't mean they have to get married. Mima doesn't love him anyway. Mima loves that Jordan.”Kunot ang noong nailipat ni Timothy ang tingin sa panganay na anak. Hindi niya alam kung ano'ng nalalaman ni Clover at nasasabi nito ang ganoon.Hinaplos niya ang buhok ng bunso na nasa harapan niya. “Once your mom recovers from all of these, we will talk about it, honey,” malambing niyang saad rito.Nag-angat naman ng mukha si Clover na nasa kaliwang gilid ng center table at nagkukulay. “Are
Inikot-ikot ni Timothy ang basong hawak habang prenteng nakaupo sa ergonomic chair at matiim na nakatitig sa labas ng malaking bintana ng sarili niyang opisina. Hindi niya maiwasang hindi mahulog sa malalim na pag-iisip tuwing sumasagi sa isip niya ang mga nangyari this past years. He was lost when they lost Caroline. Ang hirap ng adjustment na kailangan niyang gawin lalo na pagdating sa pagiging ama sa dalawa nilang anak. Clover and Charlotte did not grow up with him, kaya sobrang hirap mangapa. At alam niyang naging mahirap din sa dalawa ang biglang pagkawala ng ina ng mga ito.And now that Caroline was back, the kids were so excited to reunite with their mom. The problem is, Caroline couldn’t recognize them. She was trying, unfortunately, the overdose of the drugs that Jordan gave her, made Caroline’s memory—lost. And the experts are still monitoring her condition as she undergoes rehabilitation.Hindi sana mangyayari ang lahat ng ito kung mabilis nilang nahanap si Jordan. But what
TIMOTHY couldn't process what he just heard from the officers. Jordan, the mastermind, was nowhere to be found. Caroline was drugged intentionally to erase her memory. At mababa ang chance na maibalik pa ang memorya nito. Ang sabi ng ina nito, six years ago ang naaalala ni Caroline nang ipaalaga ito ni Jordan dito. Memory nito hanggang sa bago niya ito na-meet sa tulay para sagipin siya sa pag-aakala nitong tangka niyang pagsu-suicide. Alaala kung saan bago ang kasal nito kay Jordan na hindi natuloy dahil sa pagkakabuntis sa kapatid niya.The situation became too complicated. Nagpapasalamat na lang siyang nagising itong hindi na naghihisterya para hanapin si Bullet. Ngunit hindi dahil unti-unti na itong nakaka-recover, kundi dahil hindi na nito naaalala kung bakit ito nasa hospital ngayon, maging ang pamangkin niyang inakala nitong anak.“Si Jordan? Baka hinahanap na ako ni Jordan. Kasal namin ngayon, Mister,” puno ng pag-aalala ang namamaos na boses ni Caroline nang sabihin nilang na
“Mamila? Mami ka ni Mima po?” nandidilat ang mga matang tanong ni Lottie.Mabilis na tumango-tango si Celine na sinasabayan ng paghikbi at pagsinghot. Inangat niya ang mga braso para abutin ang paslit na may bilugan at nangungusap na mga mata.“Mamila!” Pasugod na nilapitan ni Lottie ang lola nilang ngayon lang nakita.Sumisikip naman ang dibdib na agad sinalubong ni Celine ang isa sa mga apo at mahigpit itong niyakap.“Apo ko!” Hindi pa rin makapaniwala, ngunit ramdam ni Celine ang kakaibang saya habang yapos-yapos ang paslit. Hinagod-hagod niya ang mahaba nitong buhok at mas humigpit pa ang yakap dito habang tumatagal.Matapos ang ilang sandaling yakapan, kusang bumitiw si Charlotte sa lola niya at sinapo ang magkabila nitong pisngi.“Where have you been, po, Mamila? Mimi said you were in a faraway place—”“You were with Mima the whole time she was missing, right? Why you didn't tell grandpa? Why didn't you inform us that Mima is alive and she was with that evil man? Why you didn't
Nanlalatang inilapat ni Timothy ang likod sa sandalan ng backseat nang makasakay sa sasakyan. Ramdam niya ang buong pagod, ngunit alam niyang wala siyang karapatang indahin ang kahit anong pakiramdam matapos na maihatid ang nag-iisang kapatid sa huli nitong hantungan.“Dada...” mahinang tawag ni Charlotte na nasa kabilang dulo ng upuan, katabi ng kakambal na si Clover.Tumayo si Lottie at lumipat sa tabi ng ama kaya napagitnaan na ito ng dalawa. “Dadalawin natin si Mima?” tuwid na ang pananalitang tanong nito.“Mimi isn't fine yet, Lottie,” masungit na sagot ni Clover na ikinalingon dito ni Charlotte at ng ama ng dalawa.Malalim namang napabuntonghininga si Timothy. Ilang araw na buhat nang matagpuan nila si Caroline na nakalugmok sa lupa, sa kalsada ilang metro mula sa bahay-bakasyunan ng kapatid at tinatawag nang paulit-ulit ang pangalan ng pamangkin niya.At mula naman nang mai-confine ito, magigising lang ito para tawagin ang pangalan ni Bullet kaya kailangan itong pakalmahin ng
“HONEY?”Sabay na napalingon ang tatlo sa gawi ng pintuan ng banyo nang marinig ang malakas na boses na iyon ni Jordan na ikinatalima ni Clarisse.“Come on, son.” Hinatak ni Clarisse ang wheelchair para mailabas ito sa closet, habang nakaalalay sa magkabilang hawakan sa likod ng upuang de-gulong si Bullet.“Clarisse!” dinig nilang tawag ni Jordan kaya mabilis na pinalitan ni Clarisse ang anak sa pagtutulak sa wheelchair ni Caroline nang tuluyan silang makalabas sa secret door ang tatlo.“Mom....” kabadong tawag ni Bullet sa ina habang mabibilis ang hakbang ng maiikli nitong binti na sinusundan ang dalawa.“Just walk fast, son, and don't look back.”“Clarisse, I'm warning you! Nasaan si Caroline?!” sigaw na naman ni Jordan.“Clarisse, mabuti pa ibalik mo na lang ako sa loob. Bumalik na lang tayo,” ani Caroline, nilingon niya ang babaeng nagtutulak sa wheelchair niya.“No, Carol. Kailangan nating makaalis dito, or else, Jordan will kill us, and you will never see your twins anymore!”“P
“WHAT the hell do you mean by that?” paasik na tanong ni Clarisse sa security guard. Plano sana niyang lumabas para makapag-jogging sa palibot ng lugar, subalit ayaw siyang palabasin ng bantay!“Pasensiya na po, Ma'am. Mahigpit pong bilin ni Sir Jordan na walang lalabas at papasok hangga't walang pahintulot niya.”Napamaang siya sa narinig. Pinamaywangan niya ito at pinanlakihan ng mga mata. “In my freaking own house? Alam mo ba na ako ang may-ari ng property na `to?” sindak niya sa guard na ikinatungo lang nito ng ulo.“Pasensiya na po talaga, Ma'am. Sumusunod lang po ako kay sir.”“Damn it!” Walang nagawang tinalikuran ni Clarisse ang lalaki.She wanted to go outside para sana kontakin ang Kuya Timothy niya at humingi ng tulong dito. Hindi niya puwedeng gamitin ang cellphone o kahit ang landline dahil naka-monitor iyon sa cellphone ni Jordan. Hindi naman siya puwedeng umalis nang hindi niya dala ang anak, kaya iyon ang naisip niyang paraan.But the hell with Jordan. Mukhang pinaghihi
MARIING ipinikit ni Caroline ang mga mata nang maramdaman ang pagbukas ng pintuan. Halos pigilin niya ang paghinga at mahigpitan ang pagkakayakap kay Bullet na natutulog sa kanan niya habang pinakikiramdaman ang kilos ni Jordan.Lumapit sa kama ang kinilala niyang asawa at naramdaman na lang niya ang pagdampi ng labi nito sa pisngi at sentido niya, dahilan para maamoy niya ang alak sa hininga at singaw ng katawan nito bago lumayo. Dinig niya ang yapak ng mga paa nito patungo sa bathroom. “Saka lang siya nakahinga nang maluwag nang marinig ang pagbukas at pagsara ng pinto.Inalis ni Caroline ang pagkakayakap sa paslit sa takot na magising ito dahil sa bigat ng braso niya. Hinila na lang niya ang comforter para itakip nang maigi sa katawan niya.Ilang sandali pa, narinig na niya ang muling pagbukas ng pinto sa banyo kaya ipinikit niya ulit ang mga mata at pinakiramdaman na lang ang paligid.“Hey, honey…” ungot ni Jordan nang umupo ito sa kaliwang pwesto ni Caroline. Isiniksik niya ang k