บทที่ 16 ข่าวลือหลังจากอีริคเดินออกไปอย่างหัวเสีย วงสนทนาก็จบลง แพกซ์กับเพื่อนเตรียมตัวจะกลับบ้านและอีริคก็สั่งให้พาเวลมาบอกให้แพกซ์พาซินซินกลับไปด้วย“ไม่กลับ!” กอดอกยืนกรานว่ายังไงก็ไม่กลับไปกับเพื่อนคนนี้ “กลับไปบอกริคเลย ว่าฉันไม่กลับไปกับแพกซ์ และพรุ่งนี้จะกลับเอง”“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวผมไปบอกคุณริคให้”“จุ้นจ้าน มาที่นี่ก็มากวนริคมันใช่ไหม เธอน่ะ”“เสือก!”“ปากดี” แพกซ์ทำท่าจะเดินเข้าไปหาซินซิน แต่เธอไหวตัวก่อน เลยวิ่งเข้าไปที่ห้องพักตัวเอง “วุ่นวายจริง” ชายหนุ่มหันหลังเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปจากสนามม้าอีริคนั่งเคาะนิ้วอยู่ในโต๊ะทำงานในห้องรับรองแขก สายตาพุ่งตรงไปที่ร่างเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟานุ่ม ๆครืด~ ครืด~โทรศัพท์อีริคสั่นอยู่บนโต๊ะ พอเห็นชื่อที่โชว์หราอยู่บนจอ เขาก็คว้าโทรศัพท์แล้วเดินออกมาจากห้องรับรองแขก“ถามหายาคุม เพราะเผลอปล่อยในหรือไง” เป็นซินซินที่โทรหาอีริค“เปล่า ถุงแตก”“ฮะ!” คนเป็นพี่หน้าเหวอกับคำตอบตรง ๆ ของอีริค “ถุงยางแตกเนี่ยนะ”“อืม แล้วไอ้ยาพวกนั้นต้องไปซื้อที่ไหนวะ”“นายไม่เคยซื้อติดตัวไว้เลยเหรอ ไม่นอนกับผู้หญิงอื่นทำยังไง”“ก็ใส่ถุง แต
บทที่ 17 เด็กดีหลายชั่วโมงต่อมา“ป่านนี้คุณอีริคจะทำงานถึงไหนแล้วนะ” เธอไม่รู้เลยว่าเขาทำงานเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหมหรือว่ามีเรื่องให้หงุดหงิดใจอยู่หรือเปล่า “อยากกลับไปที่สนามม้าอีกจัง”ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาโดยไม่ให้สุ่มเสียง ทว่าคนที่เดินอาด ๆ เข้ามานั้นคืออีริค แต่ใบหน้าคมเข้มดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่“คุณอีริค” คนโปรดแย้มยิ้มแล้วลุกไปหาชายหนุ่ม “ทำไมคิ้วขมวดแบบนี้คะ”“...” เสียงหายใจฮึดฮัดของอีริคทำหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ด้วยกลัวว่าจะโดนดุเธอจึงก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่มทันที แต่กลับถูกเชยปลายคางให้เงยหน้าขึ้น“กินอะไร”“คะ?”“อยากกินอะไร”“อะไรก็ได้ค่ะ โปรดกินได้หมด...ถ้าคุณอีริคอยู่ด้วย”“พาเวล”“ครับนาย”“สั่งอาหารมาที่นี่ ขอไวน์ด้วย”“ครับ”“ทำไมวันนี้ดูเครียดจังเลยคะ งานยุ่งเหรอ” คำถามของเธอไม่ได้รับการตอบกลับจากอีริค ทว่าเขากลับผละตัวออกแล้วก้าวขึ้นไปนอนบนฟูกนุ่ม ๆ การกระทำที่เดาทางได้ยากแบบนี้ทำเอาคนโปรดไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้เขามากกว่านี้“เธอเลือกที่จะขอให้ฉันปล่อยเธอไปก็ได้ ทำไมไม่ขอล่ะ”“ขอ...โปรดขอแบบนั้นได้ด้วยเหรอคะ”“...” อีริคมองมา “ก็ของรางวัล ขอได้ทุกอย่าง”“
บทที่ 18 'โฮบาร์ท'หลายวันต่อมาครืด~ ครืด~“ว่ายังไง”(คนโปรดฝากถามว่านายจะเข้ามากินข้าวกับเธอไหมครับ)“ไม่ ฉันไม่เข้าไปที่คอนโด”(ครับนาย) คนที่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ พาเวลทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ด้วยหลายวันมานี้อีริคไม่มาหาเธอเลย จากวันที่เขาบอกว่าจะไปทำธุระ แล้วก็หายเงียบไปเลยตั้งหลายวัน“แต่เย็นนี้จะเข้าไปที่สนามม้า”(ครับ)“พาเธอไปพบฉันที่นั่นแล้วกัน”(ได้ครับนาย)หลังจากวางสายกับพาเวล อีริคก็ปิดแฟ้มงาน และเตรียมตัวไปที่สนามม้าหลายนาทีต่อมาคนโปรดนั่งกอดเข่าดูทีวีอยู่ในห้องเฉกเช่นทุกวันก๊อก ก๊อกรอยยิ้มหวานบนใบหน้าปรากฏขึ้นทันทีที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอรีบไปยืนรออยู่หลังประตูทันที“สวัสดีค่ะพี่พาเวล”พาเวลชะงักเล็กน้อย เพราะเขาไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อเล่นอย่างสนิทสนมแบบนี้ แต่ทว่าคนโปรดก็อยู่มานานและตอนนี้เธอก็เป็นเด็กที่เจ้านายเขาเลี้ยงเอาไว้“นายบอกให้ฉันมาพาเธอไปที่สนามม้า"“เย้ ๆ ไปสนามม้าเหรอคะ”“อืม ไม่ต้องเอาของไป นายน่าจะไม่พักที่นั่น”หญิงสาวม้วนตัวกลับมาทำตาแป๋วใส่ชายหนุ่ม เธอพร้อมออกเดินทางมาก“คุณริคจะไปพักผ่อนเหรอคะ แล้วพี่ซินซินไปไหม"“อย่าถามมาก”คนโดนดุก้มหน้า“พี่พาเ
บทที่ 19หลายนททีต่อมาคนโปรดเงยหน้ามองคนตัวโต “โปรดขี่มันเองได้ไหม แบบขี่คนเดียว” เธอกลืนน้ำลายลงคอเมื่ออีริคก้มมองหน้า เสี้ยวหนึ่งเหมือนเขายิ้มมุมปาก แต่ก็เป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น“ไม่ได้ ม้ามันรู้จักเจ้าของ”“ค่ะ” หญิงสาวซบศีรษะกับอกแกร่ง แล้วนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง นานหลายนาทีที่เขาพาเธอเดินเล่นอยู่ในสนามกระทั่งซินซินขี่ตัวโปรดมาเทียบ“โปรดอยากขี่ม้าไหม”“เอ่อ...” เธอเลิ่กลั่กมองหน้าชายหนุ่มอย่างขออนุญาต “โปรดกลัวตกม้าค่ะ” สีหน้านิ่งเรียบของอีริคเป็นเสมือนคำตอบดี ๆ นี่เอง“อ๋อ งั้นให้ริคพาเดินเล่นนั่นแหละ เดี๋ยวพี่พาม้าไปพักก่อน”“ค่ะ” พอซินซินบังคับม้าวิ่งออกไปไกลแล้ว อีริคจึงบังคับม้าเดินไปอีกที่หนึ่ง “พาไปไหนเหรอคะ คอกม้าอยู่ตรงโน้นนะ” เธอหันหลังมองไปที่คอกพักม้า แต่ตอนนี้อีริคกำลังพาเธอไปอีกที่หนึ่งอยู่ ซึ่งมันไม่ไกลกันมาก“จะพาไปดูอีกที่หนึ่งไง ปกติไม่ค่อยมีใครไปที่นั่นเพราะมันรกร้าง”“แล้ว...พาโปรดไปทำไมเหรอคะ หรือว่าที่นั่นมีอะไรสวยงามให้ดู”“เลิกสงสัยแล้วนั่งนิ่ง ๆ เถอะน่า”“...” หญิงสาวเม้มปาก จากนั้นก็นั่งเงียบจนม้าเดินมาหยุดอยู่ทางเดินแคบ ๆ ซึ่งเป็นทางเดินเท้า อ
บทที่ 20 ประมูลเพชรวันต่อมาแหล่งกบดานของธวัตร...ชายร่างสูงนั่งสูบบุหรี่อยู่ในห้องเช่าเก่า ๆ แถวชานเมือง หลังจากหนีตายจากเงื้อมืออีริค เขากับลูกน้องคนสนิทก็มากบดานอยู่ที่นี่ และมักจะย้ายที่อยู่ในทุกสิบวันเพื่อไม่ให้อีริคจับได้“เรื่องของที่ให้ผมไปหามาคืนอีริค ผมหามาได้แค่นี้นะครับเสี่ย มันหายากจริง ๆ แถมคนของอีริคก็อยู่ทุกที่เลย ถ้าถูกจับไปตอนนี้คงหนีไม่พ้นตายเป็นศพให้หนอนแดกที่บ้านไอ้ริคแน่”“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะฮะ!” ธวัตรตะคอกลูกน้อง “อีนั่นมันทำให้ไอ้บ้านั่นหลงก็ดีสิ หรือมันถูกฆ่าทิ้งไปแล้วก็ไม่รู้”“ผมว่าเราต้องออกไปสืบดูครับเสี่ย ให้ลูกน้องกับสายของเราไปสืบดู”“งั้นมึงก็ไปจัดการให้เรียบร้อย”“ครับ”เสี่ยธวัตรแสยะยิ้มอย่างมีความหวัง หากคนโปรดยังสำนึกในบุญคุณที่เขาเลี้ยงเธอมาอยู่บ้าง ก็น่าจะตอบแทนบุญคุณนี้ได้โดยไม่มีข้อกังขาสองวันต่อมาหญิงสาวร่างผอมเพรียวในชุดเดรสสีขาวเดินกลับไปกลับมาระหว่างห้องโถงกับระเบียง เพราะกำลังจัดสวนเล็ก ๆ เอาไว้นั่งเล่นและนั่งกินข้าวกับอีริคอยู่“ของขวัญอีกชิ้นกำลังจะมาถึง เอาไว้ตรงไหนดีนะ” ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้อีริคพึงพอใจ เขาถึงได้ให้รางวัลเธอเยอะ
บทที่ 21 พื้นที่สบายใจกลางดึกวันเดียวกันอีริคถือขวดไวน์เดินลงมาจากชั้นสอง และได้หยุดยืนอยู่กลางห้องโถงแล้วมองออกไปที่หน้าบ้าน กำลังจะเรียกหาพาเวลพอดีแต่หางตากลับเหลือบเห็นลูกน้องนั่งทำแผลอยู่หน้าบ้าน เขาจึงรีบเดินไปดู“ไปโดนอะไรมา”“ครับนาย”“กูถามว่าไปโดนอะไรมา”“น่าจะโดนตอนที่สู้กับไอ้นั่นที่ร้านข้าวต้มครับ”“หึ แปลกนะ” อีริควางขวดไวน์ลงบนที่นั่งแล้วแย่งสำลีที่พาเวลชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลจากมือมาเช็ดให้เอง พาเวลขบกรามแน่นเพราะทั้งแสบทั้งเจ็บ จนเขาแอบนึกในใจว่าเจ้านายอยากแกล้งเขาหรือเพราะเขาทำงานพลาดเลยลงโทษด้วยการล้างแผลมือหนักขนาดนี้ “คนไม่ได้มุ่งมาทำร้ายฉัน แต่อยากทำร้ายนายมากกว่า” ไม่รู้ว่าเจ้านายอารมณ์ขันมาจากไหน เขาเล่นมุกนี้ตั้งแต่อยู่ร้านข้าวต้มแล้ว จนกระทั่งพาเวลควบคุมคนคนนั้นได้อีริคก็ยังนั่งกินข้าวต้มอย่างสบายใจ ไม่มีความกระตือรือร้นที่จะหนีตายเหมือนคนอื่น“แหมนายครับ ทุกคนที่ผมกำจัดไปล้วนอยากฆ่านายทั้งนั้น”“ฆ่าฉัน? ฉันทำอะไรให้พวกมันแค้นนักหนา”พาเวลอยากจะขำอยู่หรอก แต่ฝืนขำไม่ไหว“อ๊า!” เขาหลุดเสียงร้องเพราะอีริคหยิบเบตาตีนมาทาแผลให้ ตอนรู้ว่ามีแผลยังไม่รู้สึกเจ็บเท่าตอนท
บทที่ 22 บอกรัก NC“เมื่อกี้คุณริคเรียกโปรดว่าโปรดเหรอคะ” ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนยาวกะพริบถี่ ๆ มองหน้าอีริค“น่าแปลกตรงไหน คิ้วขมวดเข้าหากันยุ่งแล้ว”“โปรดแค่แปลกใจค่ะ ว่าคุณริคเรียกโปรดด้วยชื่อเล่น”“เธอชื่อคนโปรดไม่ใช่ไง?”“ค่ะ”อีริคแสยะยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากคนโปรดอย่างเย้าหยอก“เลิกทำหน้างงใส่ฉัน”“...” คนตัวเล็กเม้มปาก “วันนี้คุณริคมีเวลาให้โปรดเยอะจังเลยค่ะ”“ไม่ชอบหรือไง เห็นพาเวลบอกว่าเธอถามหาฉันตลอด พอมาหาแล้วอยากให้ฉันกลับเหรอ”“เปล่านะคะ” ทั้งยกมือขึ้นมาและส่ายหน้าพัลวัน “โปรดแค่สงสัย กลัวทำคุณริคเสียเวลาค่ะ”“หึหึ ฉันรู้จักเวลาตัวเองดี”“งั้น...นั่งอยู่แบบนี้สักพักนะคะ” คนโปรดโน้มใบหน้าไปใกล้ใบหน้าคมคาย รวบรวมความกล้าประกบปากจูบปลายคางบึกบึน แล้วซบหน้าลงกับคำลอหนา อย่างออดอ้อน “โปรดแค่อยากอยู่ใกล้คุณริค อยากให้คุณริครู้สึกดีที่มีโปรดอยู่ข้าง ๆ และจะมะ อุ๊บ!” ฝ่ามือหนาเลื่อนมาปิดปากเธอเพื่อไม่ให้พูดต่อ ก่อนอีริคจะส่ายหน้าเบา ๆทั้งสองตกอยู่ใต้ภวังค์ของความเงียบ คนโปรดเม้มปากและซุกหน้ากับลำคอหนาของอีริคต่อ ขณะที่ฝ่ามือหนาลูบแผ่นหลังบอบบางเบา ๆ เขาทอดสายตามองไป
บทที่ 23 ความรักไม่มีอยู่จริงอีริคแค่นหัวเราะอย่างนึกขำกับคำบอกรักของหญิงสาว“หัวเราะทำไมเหรอคะ” คนโปรดผละใบหน้าออกจากอกแกร่ง ทั้งยังหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอยู่ “โปรดพูดอะไรผิดไปเหรอ”“เธอคิดว่าความรักมันมีจริงเหรอ”“...” ส่ายหน้าเบา ๆ เพราะไม่รู้ว่ามันต้องรู้สึกยังไง เธอเองก็ไม่เคยมีคนรักหรือรักใครมาก่อน จึงเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจในความรู้สึกนี้“ความรักมันไม่มีบนโลกนี้หรอก ที่พูดออกมาเมื่อกี้มันก็แค่ความรู้สึกชอบเท่านั้น ไม่มีความรักบทเตียงหลังจากเรามีเซ็กซ์กัน หลอกลวงทั้งนั้น”“เหรอคะ โปรดแค่รู้สึกดีกับคุณริค”“หึหึ สาวน้อย...เธอไร้เดียงสามาก” ฝ่ามือหนาทาบลงที่แก้มนุ่ม ๆ ก่อนที่จะเกี่ยวปอยผมที่ตกลงมาขึ้นไปทัดหูให้คนโปรด “วันนี้ฉันพอใจมาก อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม” เขาอุ้มคนโปรดลงจากตัวแล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ถอดเครื่องป้องกันแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย “ว่ายังไง อยากได้อะไรไหม”“โปรดอยากให้คุณริคอยู่กับโปรดค่ะ”“หึ ถ้าอย่างนั้น...”“ว้าย!” คนโปรดถูกอีริคอุ้มเข้ามาในห้องแล้ววางเธอลงบนฟูกนุ่ม ๆ“วันนี้ฉันว่างพอดี” อีริคไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เดินไปหยิบถุงยางอนามัยอันใหม่มาสวมใส่กับแก
ตอนพิเศษ 3 จบตอนจากเด็กน้อยแบเบาะในวันนั้น ตอนนี้น้องกันต์มีอายุครบสาวขวบพอดี เด็กชายในชุดเอื้อมยีนเดินไปหาพ่อตัวเองด้วยรอยยิ้มสดใส ในมือถือของเล่นที่เตรียมมาเล่นกับพ่อด้วย“ป๊า น้องกันต์อยากได้ของเล่นอีกครับ” น้ำเสียงและแววตาสดใสจดจ้องใบหน้าของพ่อที่กำลังนั่งทำงานอยู่กับพาเวล อีริคละสายตาจากหน้าลูกน้องมามองลูกชาย เขาอุ้มน้องกันต์ขึ้นมานั่งบนตักแล้วหอมศีรษะไปหนึ่งฟอด“หนูซื้ิอของเล่นเยอะแล้วเล่นหมดไหมครับ”“...” เด็กชายสั่นหน้า“ของเล่นเยอะแยะเลยลูก อันไหนที่หนูไม่เล่นแล้วป๊าขอเอาไปให้น้องได้ไหม น้องไม่มีของเล่น”“น้อง น้องไหนครับ”“ก็น้องที่เขาไม่มีตังค์ซื้อของเล่นครับ น้องอยู่ไกล ๆ เลย”“ได้ครับ”“งั้นน้องกันต์ไปเก็บของเล่นที่น้องกันต์ไม่เล่นแล้วกับลุงพาเวลนะ เดี๋ยวป๊าทำงานเสร็จป๊าไปหา”“ครับ”อีริคพยักหน้าให้พาเวลพาลูกชายเข้าไปในบ้าน ส่วนเราเร่งทำงานให้เสร็จ“อ้าว” คนโปรดถือจานผลไม้สดที่เธอตั้งใจจะเอาออกไปให้สองพ่อลูกที่หน้าบ้านเอ่ยทักเมื่อเห็นลูกกับพาเวลเดินกลับเข้ามาในบ้าน“นายให้มาเก็บของเล่นที่คุณหนูไม่เล่นเอาไปบริจาคให้เด็กบนดอยครับ” พาเวลตอบ“อ๋อ ดีมากเลยค่ะ ของเล่นน้องกันต์
ตอนพิเศษ 2สองเดือนต่อมาเสียงอ้อแอ้ของลูกน้อยช่วยปลุกอีริคให้ตื่นจากการนอนพักสายตาในช่วงกลางวัน เขารีบลุกขึ้นมาดูลูก“พี่ริค” คนโปรดมองใบหน้าคมคายที่แสดงออกถึงความง่วงงุนด้วยความเอ็นดู “นอนต่อเถอะค่ะ โปรดดููลูกได้”“ไม่เอา ฉันหายง่วงแล้ว”“น้องกันต์หนูอย่ากวนป๊าสิลูก ป๊าไม่ได้นอนตั้งหลายคืนแล้วนะครับ”“ป๊ายินดีครับลูก” อีริคเขยิบเข้ามาใกล้แล้วก้มลงไปหอมลูกชายที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเบาะ “ตัวหอมจังเลย”“โปรดกับคุณแม่เพิ่งอาบน้ำให้เมื่อกี้เองค่ะ”“ถึงว่าละ ตัวก็หอมหน้าก็ขาว”“หึหึ”“แล้วมีคนมาหาฉันไหม”“ไม่เลยค่ะ พี่ริคนัดใครไว้เหรอคะ”“เปล่าหรอก ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลย เผื่อมีคนอยากเจอหน้า”“ค่ะ”“น้องกันต์หลานป้า~” เสียงแหลม ๆ ของซินซินดังมาแต่ไกล แต่น้องกันต์กลับไม่ตกใจแถมยังดีดดิ้นและยิ้มร่าเหมือนว่ากำลังรอเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น “อ้าว” ซินซินเลิกคิ้วทักทายน้องชายแล้วรีบนั่งลง “วันนี้ป้าซินมีชุดหล่อมาฝากด้วยนะคะ”“ชุดแดง”“ใช่ ใกล้ตรุษจีนแล้วผมอยากเป็นอาตี๋น้อยครับ”“หึหึ แล้วอีกชุดล่ะ”“อีกชุดเหรอ” เธอหยิบออกมาจากถุงกระดาษ ทุกคนขำขันเมื่อได้เห็นชุดเต็ม “ชุดหมูน้อยค่า”“ลูกกูไม่ใช่หม
ตอนพิเศษ 1ห้าวันต่อมาหลังจากออกจากโรงพยาบาลมาอีริคก็ได้พาคนโปรดมาพักฟื้นอยู่ที่บ้านตัวเองโดยมีฮาน่ากับซินซินช่วยดูแลคนโปรดกับน้องกันต์“หลานป้าหล่อจังเลย เห็นหน้ากันกี่ครั้งก็หลง” ซินซินนั่งเฝ้าหลานชายคนแรกอยู่ข้างเบาะนอนสำหรับเด็กทารกที่เธอซื้อมาให้หลานไม่ห่างไปไหนไกล ส่วนฮาน่ากำลังสอนคนโปรดปั้มนมอยู่อีกที่หนึ่ง“คุณท่านคะ เอ่อ...คุณผู้ชายท่านจะโกรธไหมคะ ที่โปรดกับลูกมาอยู่ที่นี่” สิ่งที่เธอเป็นกังวลมาโดยตลอดก็เรื่องพ่อของอีริค ตั้งแต่ท้องจนคลอดเธอก็ไม่เห็นท่านมาที่นี่สักครั้ง และเหมือนว่าอีริคกับพ่อก็ไม่ค่อยถูกกันด้วย“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เราเพิ่งคลอดลูกอย่าไปเครียดเลย เดี๋ยวน้ำนมจะไม่ไหลเอานะลูก” ฮาน่าปลอบใจคนโปรด อันที่จริงเธอก็เปรย ๆ เรื่องอีริคมีแฟนและแฟนลูกกำลังท้องให้สามีฟังบ้างแล้ว และเมื่อวันก่อนก็เพิ่งส่งรูปน้องกันต์ให้เขาดู แต่ยังไม่มีปฏิกิริยาหรือการตอบกลับจากสามี แต่เธอก็ดูออกว่าสามีนั้นพึงพอใจอยู่บ้างที่หลานคนแรกเป็นผู้ชาย“โปรดกลัวพี่ริคทะเลาะกับคุณท่านอีก”“ไม่หรอก เชื่อแม่”“ค่ะ” คนโปรดมองไปหาน้องกันต์ที่เพิ่งกินนมหลับไป “น้องกันต์กินเก่งมากเลยค่ะ ตอนกลางคืนแ
บทที่ 70 บทส่งท้ายหลังจากกินข้าวเสร็จ ทุกคนก็มารวมกันอยู่ข้างบ้านซึ่งมีระแนงไม้ที่พ่อเลี้ยงปูเอาไว้ และสั่งเก้าอี้มาไว้สำหรับนั่งชมพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า จิบกาแฟไปด้วย“เอาอีกไหม”อีริคส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อพ่อเลี้ยงยื่นขวดไวน์มาทางเขาหมายจะรินให้เขาอีก“กินเยอะก็ปวดหัว”"ปกติไม่ปฏิเสธนี่"“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ มึงก็อย่าไปคะยั้นคะยอให้มันกิน” ชรัณเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ เมื่อก่อนจำได้ว่าเคยดื่มด้วยกันจนเข้าเรียนไม่ทัน มัวแต่อ้วกกับเมาค้างจนอาจารย์ให้ทำงานเก็บคะแนนย้อนหลังกันทั้งสามคน“ถ้าเมียมึงง่วงแล้วก็พาไปนอนได้นะเว้ย”“ง่วงยัง” อีริคเอ่ยถามคนข้างกาย แต่พอมองตาเธอแล้วยังตาแป๋วอยู่เลย “ไม่ตอบก็พอจะรู้”“โปรดขอนั่งอยู่อีกนิดนะคะ ยังสนุกอยู่เลย ชอบฟังพี่ ๆ เล่าความหลังสมัยเรียน สนุกดีค่ะ”“เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังว่าไอ้ริคมันแสบมากแค่ไหน” ชรัณเลิกคิ้วท้าทายอีริค“ปรานีกูด้วยครับ”“หึหึ” พ่อเลี้ยงหัวเราะขบขัน “สมัยก่อนก็ต่างคนต่างห้าวแหละ ไม่มีใครยอมใคร”“ยังไงเหรอคะ”“อ้าว ไหนบอกจะไม่เผาเพื่อนไง” ชรัณเลิกคิ้วถามองศาที่จู่ ๆ ก็เปิดประเด็นขึ้นมาซะอย่างนั้น“นิดหนึ่ง”“อา เล่าเลยงั้น”“เมื่อก่อนเคยไ
บทที่ 69 ความสุข“ที่ของมึงกูให้คนไปดูแล้วนะ เห็นช่างกำลังขนของมาลงกันเยอะเลย อีกไม่นานคงได้ลงเสาเข็ม” พ่อเลี้ยงเอ่ยขึ้นระหว่างขับรถเข้ามาในทางที่ตรงไปยังไร่ปาริฉัตร“ขอบใจ” อีริคกล่าวสั้น ๆ“ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยกัน แล้วนี่เธอจะมาอยู่นานไหม” คราวนี้เขามองหน้าคนโปรด “เพราะถ้ามาอยู่นานฉันจะให้แม่บ้านและคนของฉันพาเที่ยว หลังไร่มีน้ำตกด้วย เผื่อสนใจอยากเล่นน้ำคลายร้อน”“ดีจังเลยค่ะ”“ถ้าอยากไปก็บอก จะได้ให้คนพาไป เพราะทางมันค่อนข้างรกและไปยากนิดหน่อย”“เราไปกันนะ” คนโปรดหันมามองหน้าคนรัก อีริคพยักหน้าตอบเบา ๆ แล้วมองไปโดยรอบ“อยากได้ที่สวย ๆ แบบนี้อีก มีอีกไหม” อีริคเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคน ชรัณทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยตอบ“ก็พอมีนะ มึงอยากได้ติดเขาไหมล่ะ หรืออยากได้ติดลำธารดี”“อยากได้ทั้งสองที่เลย”“เอาว่ะ เออ ๆ เดี๋ยวจะหาดูให้ ชาวบ้านแถวนี้เอาที่ดินมาเสนอขายกูเยอะอยู่ ร้อนเงินกันทั้งนั้น ส่งลูกเรียนน่ะ”“อืม”“เสียสละมากเลยนะคะ ขายที่เพื่อเอาเงินส่งลูกเรียน”“อืม แต่ลูกเหี้ยก็ไม่ไหวนะ” ชรัณยกยิ้ม“ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าเสียใจแทนพ่อแม่ค่ะ โปรดเองก็อยากทำให้พวกท่านภูมิใจบ้างสักครั้ง
บทที่ 68 พักผ่อนวันต่อมาหญิงสาวตื่นขึ้นมาในเช้าที่สดใส บรรยากาศที่สนามม้าด้านนอกมีไอหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่ว แถมอากาศยังเย็นฉ่ำสบายจนอีริคไม่ยอมตื่น“ตื่นได้แล้วค่ะ” เธอโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มสากสองฟอดเพื่อเป็นการปลุกอีริคให้ตื่น ทว่าชายหนุ่มกลับเบือนหน้าหนีสัมผัสแล้วเอามือมาปิดหน้าไว้ “ขี้เซาจัง”“ให้ฉันนอนเต็มอิ่มบ้าง ไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้มานานมากแล้ว” อีริคพึมพำอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อได้ฟังแบบนั้นคนโปรดจึงไม่เซ้าซี้เขา เธอก้าวลงจากเตียงแล้วเดินไปเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุม จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก“ตื่นแล้วเหรอ” พาเวลกำลังก่อกองไฟอยู่พอดี เขาส่งยิ้มทักทายคนโปรด “ดื่มนมอุ่นหน่อยไหม”“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้สนามพร้อมกับรับแก้วนมอุ่นมาดื่ม “นมอุ่นนี่อร่อยมากเลยค่ะ”“อืม...แล้วนายยังไม่ตื่นเหรอ”“ยังค่ะ เห็นว่าอยากนอนอีกสักพัก”“อืม สงสัยคงเหนื่อยมาก ทำงานหนักมาหลายวัน”“ครับ”“พี่พาเวลล่ะคะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” เมื่อมีโอกาสได้อยู่กับพาเวลสองต่อสอง เธอจึงถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาบ้าง“ก็ดี ช่วงนี้ทำงานหนักหน่อยแต่ก็มีความสุข”“เห็นพี่มีความสุขกับการทำงานโปรดก็ดีใจค่ะ”“แล้วจะไปเชีย
บทที่ 67 ดูแล“หมูสุกแล้ว ทำไมหนูไม่ตักกินล่ะคะคนสวย” ซินซินสังเกตุเห็นคนโปรดนั่งมองหม้อชาบูอยู่นาน แต่เธอไม่ได้คีบหมูใส่จานตัวเอง กลับคีบให้อีริคกินเสียส่วนใหญ่“โปรดไม่ค่อยหิวค่ะพี่ซิน กินฝรั่งไปเมื่อตอนนั่งเล่นกับพี่ซินโปรดยังอิ่มอยู่เลย"“อ๋อ"“คุณริคกินเยอะ ๆ นะคะ”“คุณริค พี่ว่าเรียกแบบนั้นมันดูห่างเหินไปนะ”“…” อีริคเงยหน้ามองซินซิน “แล้วแต่จะเรียก เอาที่ตัวเองชินปาก”“ป๊ะป๋า"“แค่ก ๆ” ซินซินสำลักน้ำซุปจนหน้าแดงกับสรรพนามที่คนโปรดใช้เรียกอีริค “ป๊ะป๋าเนี่ยนะ” เธอหัวเราะอย่างขำขัน“แต่เหมือนคุณอีริคไม่ชอบเลย งั้นโปรดเรียกพี่ได้ไหมคะ พี่ริค"“…” อีริคไม่ได้ตอบกลับ เพียงส่งยิ้มให้คนโปรดรู้อย่างเดียว“แบบนี้ก็น่ารักดี” ซินซินยกมือขึ้นไปลูบผมน้องสาวด้วยความเอ็นดู “กินเยอะ ๆ นะแกน่ะ ช่วงนี้แพกซ์บอกว่าแกทำงานหนักมาก”“อืม”“พี่แพกซ์หายไปไหนเหรอคะ ไม่เห็นหน้าตั้งนานแล้ว”“เขากำลังยุ่งอยู่กับการเปิดคลับใหม่อยู่น่ะโปรด อีกสักพักเลยล่ะ”“อ๋อค่ะ” เธอหันมามองหน้าอีริค “พี่ริค…เอ่อ อยากได้เครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมคะ” รู้สึกไม่ชินปากเลยที่ต้องเรียกอีริคด้วยสรรพนามใหม่แบบนี้“อยากได้ไวน์"“อย่าเ
บทที่ 66 ทะนุถนอมสี่เดือนต่อมาหลังจากทราบว่าตัวเองตั้งท้องลูกของอีริคอยู่นั้น ตอนนี้ก็ย่างเข้าสู่เดือนที่ห้าแล้ว จากท้องแบนราบตอนนี้ท้องเธอก็เริ่มโตเท่าลูกแตงโมแล้ว“จะไปไหนเหรอคะ โปรดเตรียมชุดให้ไหม” หญิงสาวเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล วันนี้อีริคตื่นตั้งแต่เช้าไปออกกำลังกาย และเธอเห็นเขาพูดกับพาเวลด้วยสีหน้าเครียดขรึมเหมือนมีเรื่องอะไรกวนใจอยู่ แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเพราะกลัวว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องสำคัญ“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะออกไปทำธุระข้างนอก แล้วลูกน้องจะพาเธอไปที่สนามม้านะ” อีริคเดินเข้ามาโอบเอวคนโปรดแล้วหอมขมับเธอไปหนึ่งฟอด จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องแต่งตัว เขาใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมาด้วยชุดไพรเวตสบาย ๆ โบกมือให้คนโปรดแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันทีร่างอวบอิ่มเดินตามหลังคนรักมาหยุดยืนอยู่ทางลงบันไดบ้าน ครั้นจะถามเอาความให้เข้าใจก็กลัวอีริคหงุดหงิดใส่ เธอจึงไม่ถามอะไรเขาแล้วหันหลังเดินกลับห้องนอน มาหยิบกระเป๋าสะพายข้างเดินลงไปรอลูกน้องที่จะพาไปสนามม้าพักนี้อีริคพาเธอไปพักที่สนามม้าบ่อยมาก เขาให้เหตุผลว่าอากาศที่สนามม้าดีกว่าที่บ้านในเมืองที่อยู่กับควันรถและฝุ่นพีเอ็ม“นายหญิงต้องการ
บทที่ 65 รักมากคนโปรดปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วเงยมองคนตัวโตกว่า“คุณริครู้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะว่าโปรดท้อง”“เธอก็รู้ว่าไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาฉันได้”“แล้วรู้เลยเหรอคะว่าโปรดท้อง”“เปล่า ฉันให้พาเวลไปถามหมอที่โรงพยาบาล ก็เธอเองนั่นแหละที่มีพิรุธก่อน ถ้าบอกกันตั้งแต่แรกก็จบ”“โปรดกลัวว่าตัวเองจะเป็นภาระคุณริค กลัวไปหมดเลยค่ะ”“เด็กน้อย เธอเป็นเมียฉันนะ อีกอย่างเธอกำลังอุ้มท้องลูกฉันอยู่” อีริคเลื่อนสายตาลงจ้องที่ท้องแบนราบ “อีกไม่กี่เดือนเขาก็ลืมตาดูโลกแล้ว” คงเป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับหน้าท้องคนโปรดหลังจากที่รู้ว่าเธอท้อง“โปรดใจชื้นขึ้นมากแล้วค่ะ หลังจากที่เก็บความกดดันมาหลายวัน”“ก็เธอไม่ยอมบอกฉันเอง อีกอย่างเธอเป็นคนพูดเองว่าจะไม่โกหกฉัน แต่กลับโกหกซะเอง”“ก็ตามที่โปรดบอกไปค่ะ โปรดกลัวคำว่าลูกจะไปทำลายความสุขของคุณริค”“เด็กน้อย” อีริคยกมือขึ้นลูบพวงแก้มนวล “มีอะไรก็คุยกันก่อน ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแล้วเอาไปคิดมากแบบนี้”“ขอโทษนะคะ ขอโทษที่โปรดปิดบังคุณริค”“เอาเถอะ อาหารมาพอดีเลย” อีริคถอยกลับมานั่งที่ตัวเอง เขาคอยตักอาการใส่จานให้คนโปรดเรื่อย ๆ จนเธอต้องดันมือเขากลับ แล้วสั่นหน้า