Chapter 44

Para siyang isang papel na ibinato ng mga ito sa kama. Basta na lamang siya ibinato ng mga ito at halos malapit nang mahulog sa sahig. Mabuti na lamang at malambot pa ang kama dahil kung hindi ay baka nagkandadurog- durog na ang buto niya sa kaniyang katawan.

Dahil nga nakatali ang mga kamay niya ay hirap siyang gumalaw. Limitado lamang ang kaniyang paggalaw. Hirap na hirap siyang bumangon sa kama pagkatapos ay umusog sa gilid upang doon umupo.

Narinig niya ang paglock ng pinto mula sa labas kung nasaan siyang silid. Bigla na naman niyang naramdaman ang pagtutubig ng kaniyang mga mata.

At unti- unting nilulukob ng takot ang buo niyang pagkatao. Anong gagawin nila sa kaniya? Papatayin ba siya ng mga ito?

Napahikbi siya pagkatapos ay napapikit. Naisip niya ang kaniyang anak. Hindi na yata niyang muli makikita ang anak niya dahil wawakasan na ng mga ito ang buhay niya.

Bakit? Napatanong siya sa kaniyang isip. Ang daming mga tanong na kailangan ng sagot ngunit hindi niya alam kung saan m