Alana Amoire's Point of ViewNanatili lang akong nakatayo at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko ngayon. Habang tinitignan siyang papalapit sa gawi ko. Ni kahit isang salita ay walang lumabas sa bibig ko. Habang siya ay hindi ako kaagad napansin. Ang atensyon niya ay sa mga kaibigan nito. Seryoso ang mukha nito habang naglalakad. Tumabi sa bandang kanan ni Charles habang ako naman ay nasa kaliwa."Ladies and gentlemens, Let's start the introduction portion!" anunsyo ni Charles.Hindi ako makakilos ng mabuti habang nasa malapit siya. Hinarap ako ni Charles at ngumiti ng matamis. "Let's start!" Dinala niya ako sa tabi ni Azvameth. Lahat ng tingin ay pupunta ulit sa akin. Ang hindi ko kinaya ay ng mapadako ang tingin niya sa akin. Ang tanging hinihiling ko nalang ngayon ay ang makaalis at matapos na ito. Hanggang ngayon ay hindi ko pa din pala kayang makita siya. Kahit ang makatabi siya ay hindi ko magawa."Mi Amoire," he whispered.Minabuti kong hindi siya tingnan at yumuko na lang. Humi
Alana Amoire's Point of View"You need to go back here! As soon as possible!""Ganyan talaga ang gagawin ko. Akala ko ay magiging maayos ang pagbalik ko dito pero hindi pala.""Kaya nga kailangan mo ng umalis dyan.""Inaayos ko nalang ang mga gamit ko. I'll see you soon, Syn." Wika ko, pagkatapos ay ibinaba ko na ang telepono ko. Binalik ko ang atensyon ko sa pag-aayos ng gamit at inilagay iyon sa maleta ko. Ngayong din ay kailangan kong makaalis. Nalaman ni Syn kung ano ang mga nangyari kaya ganoon nalang ang pag-aalala niya sa akin.Ang gusto niya ay sundan pa ako dito pero mabuti na lang ay napilit ko siyang ako nalang ang babalik sa Canada. Agad naman siyang nag-pabook ng flight ko dahil sa mga oras na ito ay alam kong hindi talaga ako titigilan ni Azva. Hindi ko alam kung saan niya nakuha ang gamit kong numero. Malawak ang impluwensya niya at iyon ang hindi ko kayang labanan.Mukhang nakuha na niya ang position na inaasam niya noon pa man. Alam ko na malawak ang impluwensya ng pa
Alana Amoire's Point of View"You'll be my son's mother."Para akong nabingi ng marinig ko ang huling sinabi niya. Bawat letra ng mga salitang iyon ay parang punyal na pumasok sa dibdib ko. "Nagbibiro ka lang diba?" Hindi makapaniwalang wika ko."No."Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko sa mga oras na ito. Kung hindi ay baka sumabog ako sa sobrang galit ko. Salita pa lang iyon pero masakit na mismo nanggaling sa kanya iyon."Kung nagbibiro ka lang ay itigil mo na. Hindi nakakatuwa ang mga sinasabi mo!" I said, sa pagtingin ko sa kanya ay galit at poot ang nararamdaman ko."I'm not." He shortly replied.i sarcastically chuckled, "Kung gayon ay itigil mo na itong mga ginagawa mo. Hindi na ako natutuwa at mas lalo hindi ako nakikipaglaro sayo!""Well.. I'm not playing either.""Talagang nababaliw ka na! Pero ito lang ang masasabi ko sayo. Kahit kailan hinding-hindi na ako magpapakatanga pa ulit sayo. Higit sa lahat hinding-hindi ako papayag na maging ina ng anak mo! Alam kung bakit?
Alana Amoire's Point of View"Miss..."Gamit ang isang kamay ni Thorn ay binuksan niya ang pinto habang sa kabila ay may dala-dala siyang tray ng pagkain. Tipid akong ngumiti sa kanya pagkatapos niyang maibaba iyon sa side table."Thank you..""Ginagawa ko lang po ang utos ni Supremo. Kumain kana po at baka sumakit pa ang tiyan mo.""Salamat.""Wala po anuman. Pagkatapos po ninyo ay hinabilin ni Supremo na pwede kang makalabas at maglibot-libot sa may dalampasigan."Tumango ako at inayos ang pagkakaupo ko. Inabot ko ang tray at inilagay sa mga harapan ko. Simula kagabi ay hindi pa ako kumakain. Pagkatapos ng pag-uusap namin kagabi ni Azvameth ay agad akong nakatulog."Kumain kana ba?" "Kanina pa po... Pinapasabi din po pala ni Supremo na mawawala siya ng ilang araw dahil may aasikasuhin siya.""Mawala na lang siya sana ng tuluyan." I whispered.Laking pasasalamat ko na hindi niya narinig ang sinabi ko. Pinagtuunan ko na lang ng pansin ay ang pagkain ko. Ang kaso lang ay naiilang ako
"Goodnight po.."Isang ngiti ang iginawad ko sa kanya bago siya tuluyang makatulog. Hinaplos ko ang buhok niya pagkatapos ay hinalikan siya sa ulo. Sa sobrang pagod ay agad siyang nakatulog. Buong araw ay ayaw niyang umalis sa tabi ko. Natatakot siya na umalis ako kapag nawala lang akong saglit sa paningin niya.Nakakaawa lang na maagang nawalay siya sa ina niya. Kahit pa sobrang galit ko ay hindi ko magagawang hihilingin na mawala si Kyla. Sa murang edad ng batang ito ay walang pagmamahal ng ina ang kinalakihan niya.Mahina ang mga hakbang na lumabas mula sa kwarto ni Alva. Balak ko na sanang bumalik sa kwarto ko ng makarinig ako ng maingay mula sa baba. Sinilip ko kung ano iyon at nakita si Azvameth na inaalalayan ni Thorn paakyat."Ano ba! Bitawan niyo nga ako!"Napailing nalang ako habang pinagmamasdan sila. Hindi na lang niya naisip ang anak habang siya ay nagpapasaya. Ito ba ang sinasabi niyang naging desisyon niya? Ang iwan ang anak at magpakasaya na parang binata."Supremo...
Alana Amoire's Point of View"Let's get to the point, Azva. Ano ba talagang gusto mong mangyari? Kasi sa totoo lang ay hindi ko na alam kung ano ang tumatakbo sa utak mo."Nandito kami ngayon sa opisina niya. Iniwan muna namin saglit si Alva kay Thorn. Kailangan kong makausap ng masinsinan si Azva dahil sa totoo lang ay hindi ko na kayang tumagal pa."What do you mean?""Bakit lahat ng ito ay ginagawa mo? Ano ba talagang gusto mong mangyari? Kasi sa totoo lang ay natatakot na ako sa mga ginagawa mo. You kidnapped me, locked me in this island, and lastly; you threatened me to be your son's mother! Give me a valid reason why you always try to pester me?""I'm desperate... " he uttered, "I'm desperate to have you back.""Kahit pa makuha mo ako ay wala na talaga. Gaya ng sinabi ko sayo noon ay wala na talaga! Kahit pa gawin mo lahat ng bagay na ito ay wala na talaga.""Are you already in love with another guy?"Hindi ako nakapagsalita sa naging tanong niya."Let's not talk about it. Ang p
Third Person's Point of ViewMalamig na simoy ng hangin ang siyang bumatid kay Alana pagbaba niya ng sasakyan. Ilang oras din ang biyahe niya patungong Canada. Alam niyang labis ang pag-aalala ng mga taong iniwan niya dito kaya ganoon na lang niyang gustong makabalik kaagad. Tinanaw niya ang bahay ni Syn bago pinindot ang doorbell nito. Ilang minuto lang ay lumabas ang kaibigan."Who's the hell are you?""It's me Alana.."Napaigtad siya ng biglang sumigaw ito. Hilam siyang napangiti dahil sa reaksyon nito. "Babaeng malandi! Saan ka nagpunta? Anong nangyari sayo? Bakit ngayon ka lang bumalik? Alam mo bang alalang-alala ako sayo!" Sunod-sunod nitong wika."Papasukin mo muna kaya ako? Sobrang lamig na kaya."Binuksan nito ang gate at sabay silang pumasok sa loob. Iniwan muna siya ni Syn at nagpunta sa kusina. Pagbalik nito ay may dala ng kape at tinapay. Umupo sa tapat niya ito at mariin siyang tinignan."Care to explain, what happened to you? Mommy and I are worried about you!"Alana si
Alana Amoire's Point of View "You shall do your work now girl. It's been a week since the last time you worked in your office. Kung ako sayo ay gagawin ko na ang mga nakatambak na mga papeles ko. Remember, you have a meeting with Ms. Consuelo tomorrow." Ani ni Syn.I sighed, "Yeah right... Thanks for the effort." Syn shrugged his shoulders. Ibinalik niya ang atensyon sa ginagawa niya. Habang ako naman ay nagdadabog na bumalik sa opisina ko. Maghapon na labanan na naman ang gagawin ko sa buong araw ko. "Sheena, can you get me a black coffee?" Tawag ko sa sekretarya ko.I closed my eyes because of stress. Maaga pa lang ay ganito na kaagad ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung bakit, para bang may hindi magandang mangyayari sa akin sa araw ito. "Here's your coffee!" Pumasok si Sheena dala-dala ang kape. Ibinababa niya to sa tabi ko, "Mukha kang stress girl? Anyare sayo at para kang hinulugan ng langit at lupa?" aniya."I don't know... Ang alam ko lang ay ganito na ako pagpasok ko.
Special Chapter #1Millianna Xixiazeth WilliamsMafia Boss #1: The Real Mafia Heiress---------------"Ang tanging kailangan nalang natin ngayon ay ang magpunta sa Xavier University para i-confirm na ang school nila ang magiging host by this year. Kaya anong oras tayo pwedeng magpunta ngayon araw, Pres?" Namira asked while looking at me curiously. Saglit akong huminga ng malalim bago siya sagutin. "By one in the afternoon. I need to go muna sa library to settle my siblings problem. Kita nalang tayo sa parking at 'yun sasakyan ko nalang ang gagamitin natin." I boredly replied.She just nodded her head then continue to do her works. Kasalukuyan kaming nasa office ng student council ngayon dahil sa mga papeles na kailangan naming tapusin. Bilang isang student president ay kailangan kong masiguro na magiging maayos ang lahat para sa upcoming festival week. Malaki nalang ang pasasalamat ko na hindi ang eskwelahan namin ang host ngayong taon kundi ang Xavier University. Pero bilang kami a
"I surrender!" David said exhaustedly while sitting in a single couch. Mabigat din ang paghinga niya dahil siguro sa sobrang pagod. "I won't live if I stay here longer! Manang-mana sila sa tatay nila!" I laughed. "Come on, David. Just play a little bit with them. Ngayon ka nalang nila ulit nakasama 'tas ganyan ka pa." Pagkukunsensya ko sa kanya. Umangat ang ulo niya at tinignan ako na para bang isang kaaway. "That three mini version of him will be the death of me!" Pagrereklamo niya. "They just miss you." Nakangising sagot ko. He just looked at me annoyingly. "Just give me a piece of time. I wanna peace at this moment, please!" He pleaded. I just shrugged my shoulder. "If you say so, but I think your wish will not be commanded." Nakangiwing ani ko habang nakatingin ngayon sa tatlong maliliit na nakangisi nakatayo sa likuran kung saan nakaupo si David. "Alis muna ako, ikaw muna ang bahala sakanila. See you later, guys!" Mahina akong napahagikgik. Bago ako nakalabas ay narinig ko
Alana Amoire's Point of View Nang pagkatapos niyang sabihin ang salitang iyon ay hindi agad ako nakakibo. Parang pinupunit ang puso ko. Diba iyon naman ang gusto mo Alana? Ang palayain ka niya at layuan ka? Pero bakit parang hindi ako masaya? Napayuko nalang ako at iniwas ang tingin sakanya. Ayaw kong makita niya akong mahina sa pangalawang pagkakataon. Ang tanging nagawa ko nalang ay ang tumango "Thank you for letting me go." Naging basag ang boses ko habang nagsasalita. Tumingin ako kay sakanya at ngumiti ng pilit. "Salamat at humihingi din ako ng tawad sa nagawa ng mga magulang ko." Ang sakit lang na marinig ang mga salitang iyon sa pangalawang pagkakataon. Akala ko magiging masaya ako sa oras na palayain at tigilan niya ako. Pero bakit kung kailan sumuko na siya ay doon ko pa narealized na hindi ko pa din pala kaya na iwan siya. Bakit kahit nasaktan na ako ay paulit-ulit pa din ako bumabalik sa kanya?I wiped my tears. "Azva, can I ask for the last time?" I asked while looki
Alana Amoire's Point of View "Mommy!" Mixi shouted when she saw me. Dali-dali siyang kumalas sa pagkakayakap sa daddy niya at tumakbo sa gawi ko. "Mommy, I miss you!" Binuhat ko ang anak ko sabay yakap ng mahigpit. Mariing akong napapikit dahil sa sobrang pagkamiss ko sakanya. Halos mamatay ako sa sobrang pag-aalala sa anak ko."I miss you too, my baby girl." I responded. Ilang minuto kaming nagkayakapan bago kusang kumalas ang anak ko sa bisig ko. Pagkatapos ay agad siyang bumalik sa daddy niya. Kaya naman binuhat din siya ni Azva. Halos manubig ang mata ko sa nakikita kong tagpo nilang mag-ama. Si Mixi na masayang nakayakap sa bisit ng kanyang ama. Habang si Azva na ay may ngiti din sa kanyang mga labi. "Alana," Natuon ang atensyon ko kay David ng lumapit siya sa'kin. Isang tipid na ngiti ang iginawad niya. "Kamusta ka na?" He asked. I took a deep breath. "Honestly, I'm not okay, David. Sa mga pangyayari, I think I need some space to think." I answered. Nang matapos dakpin
Third Person's Point of View "Ang kinikilala mong ama ngayon ay hindi mo tunay na ama." Seryosong wika ng ina ni Alana. "Habang ang totoo mo namang mga magulang ay matagal ng wala sa mundong ito." Halos lahat ay napasinghap sa mga sinabi ng ginang. Kahit si Alana ay gulat na gulat din sa mga nalaman. Habang si Azvameth naman ay tila natuod sa kanyang kinatatayuan. "Mommy, what are you talking about?" Pabulong na tanong ni Alana. Her mother smiled at her weakly. "I'm trying to correct my mistakes, sweety." Sagot nito. Muling lumingon ang ginang kay Azva. Hilam itong ngumiti at unti-unting pumatak ang mga luha. "Ayos lang kung kamuhian mo ako sa malalaman mo. Kahit papaano ay mababawasan ang bigat sa dibdib ko." "E-explain!" Mariing wika ni Azva. Malalim na huminga ang ginang bago muling nagsalita. "Matagal ng may gusto ang asawa ko sa nanay mo, Azva " panimula nito. "Pero kahit anong gawin ni Ali ay hindi siya magawang mahalin ni Ynna, bagkus ay mahal nito ang iyong ama na si Axe
Third Person's Point of View Hindi napigilan ni Azva ang mapangisi habang pinapanood ang ginagawa nila Ashton sa matandang ngayon ay namimilipit sa sakit. Ang makita ito sa ganoong sitwasyon ay tila isang masayang pangyayari sa mga oras na ito. Sa dami ng kasalanang ginawa nito ay madali lang na paghihiganti ang kamatayan. Kung kaya unti-untiin nila ang pagpaparusa dito hanggang sa ito na mismo ang humingi ng kamatayan niya. "Fuck! It's good to see this old man in this kind of situation." Narinig niyang wika ni Ashton pagkatapos ay muli itong sumuntok sa tiyan ng matanda. Sumuka ng dugo ito ngunit imbis na maawa ay tila wala lang sa kanya ito. "Tangnamo, Ashton, maghinay-hinay ka naman! Baka biglang mawalan ng hininga 'yan at hindi ako makabawi!" Sigaw ni Markheus.Ashton groaned. "Tangna mo din! Kulang pa nga yung ginawa ko sa kanya sa lahat ng ginawa niya sa'kin!""Tarantado! Ang sabi ko ay magdahan-dahan ka lang at baka hindi na ako makakabawi din!" Balik ni Markheus. Lumapit it
Ashton Sky's Point of View Kingina! Ngayon palang nararamdaman ko na yung galit ni Supremo sa matandang 'yun. Sa sobra ba namang bilis magpatakbo ng sasakyan, akala niya ay siya lang yung susugod. "Pakiramdaman ko wala tayong magiging silbi sa pagsugod na 'to." Banat ni Astrein. "Sinabi mo pa... Kita mo nga eh, nauna na sa atin." Napailing nalang ako sa mga sinabi nila. Kahit sino man na lalake kapag yung babaeng mahal niya ay nasa panganib ay walang kinikilala kahit demonyo. Ay mali, demonyo na pala yung makakaharap ni Supremo. Ang ipinagtataka ko ay kung demonyo yung matandang 'yun? Edi? May lahing demonyo din si Alana? Ano 'yun half angel? Half demon kaya? "Tangina mo, Ashton! Tignan mo yang dinadaanan mo! Wala na sa harapan natin si Supremo!" Sigaw ni Markheus.Tangina ng mga 'to! Ako na nga yung mabait na nagmamaneho, sila pa yung mga walang kwentang naisakay. Bwiset! Sana pala naiwan nalang ako at yumakap buong magdamag sa bebe ko. "Kamusta nga pala si David, Ash?" Tanon
Third Person's Point of View Napatiim-bagang na lang si Azva ng malaman niya ang ginawa ng matandang iyon kay Alana. Kung maaari lang na sumugod siya doon ay ginawa niya kahit mag-isa pa siya. Pero dahil na din sa sinabi ni David ay pinanghahawakan niya na hindi muling masasaktan si Alana. "Just calm yourself, man. Ako na ang bahala kay Alana dito, ang gawin ninyo ay maghanda." David said."Damn that old man. Sa oras na makita ko siya ay kahit mata niya ay mawawala sa mundong ito."Azva said, frustratedly. Azva heard a laugh from the other line. "What the fuck! Why are you laughing?" Nakakunot-noong tanong niya. "You're so hot, man." Nararamdaman ni Azva ang ngumingisi si David. "Chillax..." "The fuck! Are you gay, Davidson?"David just laughed harder. "I like you, papa azva." Pang-aasar nito.Kaagad na pinatay ni Azva ang linya at nakakunot na ibinagsak ang cellphone na hawak niya. In order to complete the plan. Kinailangan ni David na muling magkunwaring magbalik-loob kay Mr. H
Third Person's Point of View"Pinatunayan mo lang na hanggang ngayon ay wala ka pa ding kwentang ama, Ali!" Galit na wika ng ginang sa asawa nito. "Sarili mong anak nagawa mong gawin sa kanya iyon! Hindi paba sapat yung nakaraang ginawa mo? Winasak at ginawang mong miserable ang buhay niya noon!"Kahit anong gawing kapa ng ginang sa sarili niya ngayon ay hindi nito maipagkakaila ang labis na galit nito sa asawa. Nang makita niya ang anak ay labis ang pagkagulat ang naramdaman niya. Hindi niya lubos maisip na sa loob ng ilang taong hindi niya ito nakita ay bumalik sa kanila.Naisin man niyang lapitan ito ay hindi niya alam kung paano. May kung ano ang pumipigil sa kanya na lumapit sa kanyang anak. Labis ang takot niya dahil alam niya sa sarili ang mga nagawa niyang kasalanan sa anak."Siya ang gumawa ng desisyon! Mas ninais pa niyang kumampi at tulungan ang lalaking iyon kaysa sa ating kadugo niya." sagot nito.Pagak na natawa ang ginang. "Naririnig mo ba yang sarili mo? Hindi mo masis