Chapter 39

Alana Amoire's Point of View

Nang pagkatapos niyang sabihin ang salitang iyon ay hindi agad ako nakakibo. Parang pinupunit ang puso ko.

Diba iyon naman ang gusto mo Alana? Ang palayain ka niya at layuan ka? Pero bakit parang hindi ako masaya?

Napayuko nalang ako at iniwas ang tingin sakanya. Ayaw kong makita niya akong mahina sa pangalawang pagkakataon. Ang tanging nagawa ko nalang ay ang tumango

"Thank you for letting me go." Naging basag ang boses ko habang nagsasalita. Tumingin ako kay sakanya at ngumiti ng pilit. "Salamat at humihingi din ako ng tawad sa nagawa ng mga magulang ko."

Ang sakit lang na marinig ang mga salitang iyon sa pangalawang pagkakataon. Akala ko magiging masaya ako sa oras na palayain at tigilan niya ako. Pero bakit kung kailan sumuko na siya ay doon ko pa narealized na hindi ko pa din pala kaya na iwan siya.

Bakit kahit nasaktan na ako ay paulit-ulit pa din ako bumabalik sa kanya?

I wiped my tears. "Azva, can I ask for the last time?" I asked while looki