Kabanata 5

Kabanata 5

Si Althea ang unang tumakbo palabas ng silid-pulong.  Bumalik siya sa kanyang opisina, na may pakiramdam ng hindi komportable.  Sa sandaling ito, may kumatok sa pinto ng kanyang opisina.  Lumingon siya at pumasok si Sebastian sa pinto.

"Miss Fuentes," agad na tumitig sa kanya.  Talagang pinahihirapan siya.

 "Mayroon bang nangyari, Mr. Dela Torre?" Umupo si Althea sa upuan.  Hindi siya nakipag-usap sa kanilang boss kahit kailan, at mukhang medyo hindi ito mapakali.

 Sebastian ay humugot ng upuan sa tapat ng kanyang mesa at umupo nang elegante.  Ang kanyang malamig at marangal na aura ay tahimik na nahayag, at ang kanyang kaakit-akit na boses ay malamig at manipis, "Miss Fuentes, mag-usap tayo."

 "Trabaho ba ang pag-uusapan natin?" Itinaas ni Althea ang kanyang kilay at nagtanong.

"Dapat mong malaman na noong ako'y limang taong gulang, ako'y kinidnap. Ang iyong ina ang nagbuwis ng kanyang buhay para iligtas ako. Dahil dito, ang pamilyang Dela Torre ay nagpapasalamat at nais kayong suklian. Basta't handa kang humiling, susubukan kong gawin ang lahat para matugunan ka." Tumingin si Sebastian sa kanya nang kalmado, ipinapahayag ang kanyang intensyon na suklian siya.

 Tulad ng inaasahan, hinabol siya nitocupang bayaran siya.

 "Walang anuman, sinagip ka ng nanay ko dahil siya ay isang pulis at ito ay kanyang responsibilidad. Hindi mo kailangang bayaran ako, at hindi ko ito tatanggapin." Matigas na tumanggi si Althea.

 "Narinig ko na may anak ka. Kung gusto mo, maaari ko siyang alagaan kasama ka at magiging pamilya tayo." Sumiksik si Sebastian at nagmungkahi.

 Biglang itinaas ni Althea ang kanyang ulo at tumingin sa lalaking nasa tapat.  Sa isang sulyap na ito, agad na nagkaroon ng ilusyon.

 Ano'ng nangyayari?

Talaga bang naramdaman niya na ang kanyang anak ay katulad ng lalaking ito?  Ang mga tampok sa mukha, mga mata, ugali, at maging ang buhok ay magkapareho.

 Talagang kakaiba.

"Hindi ko kailangan ng iba para alagaan ang anak ko." Muling tumanggi si Althea. "Kaya ko siyang alagaan kahit na single mother lang ako."

"Ang lola ko ay gusto akong pakasalan ka at alagaan ka at ang mga anak mo sa buong buhay mo. Handa ka bang pakasalan ako?" diretsong sinabi ni Sebastian.  Bagaman pinag-uusapan nito ang isang mahalagang pangyayari sa buhay tulad ng kasal, tila walang pakialam ang kanyang mga mata na parang isa lamang itong responsibilidad na kanyang tinatanggap.

Biglang tumawa si Althea.  Itinaas niya ang mahaba niyang buhok at tumingin sa lalaking nasa tapat, "Sa tingin mo ba, ang itsura kong ito ay hindi magkakaroon ng asawa?"

 Napakaganda niya, sobra siyang nakakabighani.  Masasabi na siya ay parang diyosa ng kagandahan.

 "Hindi ba gusto ni Miss Fuentes na magpakasal sa akin?" Nagnguso si Sebastian at lihim na huminga ng maluwag.

 "Kahit na makapangyarihan at guwapo ka, hindi kita gusto." sabi ni Althea nang may kumpiyansa.

 Ang guwapong mukha ni Sebastian ay bahagyang nagulat.  Mukhang wala siyang atraksyon sa harap ng babaeng ito.  Well, ito ang eksaktong gusto niya.

 Gaya ng kanyang nais, hindi sila nagkagustuhan sa isa't isa.

 "Sana makilala ni Miss Fuentes ang lola ko nang personal." muling nagsalita si Sebastian.  Tanging ang babaeng ito lamang ang makakaputol sa mga iniisip ng kanyang lola.

 Dahil sa kaibuturan ng puso ni Sebastian, kailangan pa rin niyang maging responsable para sa ibang babae, ito ay si Trixie Cruz

 Nag-isip si Althea ng ilang segundo, pinikit ang kanyang mga mata at nagtanong, "Talaga bang nakuha mo ang QR?"

 "Mula ngayon, ako na ang boss mo, huwag kang mag-alala! Ako na ang bahala sa'yo." Sabi ni Sebastian na kung hindi niya siya mapapangasawa, siya na ang bahala sa kanya sa trabaho.

 Pumikit si Althea, "Sige, tapos na ang pag-uusap natin! Paalam, President Dela Torre."

 Si Sebastian ay muling naguluhan.  Wala pang babaeng tumingin sa kanya nang ganito. Si Althea lang ang nakapagbigay sa kanya ng ganung tingin na wala siyang gusto sa kanya.

 Si Sebastian ay tumayo at umalis.  Huminga ng maluwag si Althea dahil tuluyan na nga umalis si Sebastian.  Sa mga sandaling ito, kumatok si Sasa sa pinto at sumilip, "Miss Fuentes, ano ang pinag-usapan ninyo ni President Sebastian! Gusto ka ba niya nang labis?"

 "Sino ang nagsabi na gusto niya ako?"

 "Ngayon, sinasabi ng buong kumpanya na tinititigan ka niya sa conference room." chismis ni Henry.

Si Althea ay lihim na naiinis.  Mukhang magbibigay ng problema si Sebastian para sa kanya.  Dapat siyang maging mabuting boss kung siya ang boss.  Dapat lang na magtrabaho siya sa ilalim niya.  Huwag kang magpakita sa harap niya sa hinaharap.

 Nakatayo sa harap ng bintanang Pranses, kinuha ni Althea ang telepono at tinawagan ang kanyang ama.

 "Hello! Sino ito?" Isang pamilyar na boses ang narinig mula sa kabilang linya.

 Masakit ang ilong ni Althea, at tinawag niya ang nasa kabilang dulo, "Pa, ako ito! Ako si Althea."

 "Althea? Ikaw...saan ka na ba nitong nakaraang limang taon? Hindi kita mahanap." Ang boses ni Federico ay puno ng gulat.

 Ang ama at anak na babae ay konektado ng puso, paano magkakaroon ng pangmatagalang galit sa pagmamahal ng pamilya?  Mainit ang mga mata ni Althea, "Pa, pasensya na, nagtrabaho ako sa ibang bansa sa mga nakaraang taon, at ngayon ay bumalik na ako dito sa Pilipinas upang dito na ako magtrabaho."

 "Sige, masaya akong makabalik. Kailan ka uuwi?"

 "Uhm... uuwi ako sa loob ng dalawang araw."

 "Sige, basta't ikaw ay malusog at ligtas, kasalanan ko. Hindi dapat kita pinapalayas."

 "Huwag na nating pag-usapan ang nakaraan." Pinayuhan siya ni Althea.  Naranasan na niya ang lahat ng hirap at ayaw na niyang isipin pa ito.

 "Sige, bumalik ka sa bahay sa lalong madaling panahon!" napabuntong-hininga si Federico.

 Inilapag ni Althea ang telepono at huminga ng malalim.  Ayaw pa rin niyang bumalik sa bahay na iyon.  Basta't malusog at walang alalahanin ang kanyang ama, ayos lang.

 Sa oras na ito, kumatok si Vice-President Henry sa pinto at lumapit na may hawak na kahon, "Althea, nandito ako para bigyan ka ng isang bagay."

 Tumingin si Althea sa kahon na inilagay niya sa mesa nang may gulat, "Ano ito?"

 "Hulaan mo."

 Tumingin si Althea sa apat na salitang nakasulat sa kahon, "Amethyst No. 1." Mukhang pangalan ito ng isang gusali.

 "Sabihin mo na lang nang direkta!" Ngumuso si Althea at tinamad nang maghula.

 "Amethyst one, nagkakahalaga ng 120 milyon, marangyang malaking flat, 370 square meters, marangyang dekorasyon, top property, lumipat na kasama ang iyong bagahe, karapat-dapat ka dito." Natapos ni Henry ang pagsasalita nang isang hininga, binuksan ang kahon, at may anim na susi at isang door card dito.

Direktang nagkunot ng noo si Althea, "Para sa akin ba ito?"

"Althea, ito ang partikular na hiling ni President Sebastian, na palitan ang iyong apartment ng isang malaking flat sa Amethyst One, nagulat ka ba?"

 "Kunin mo na, hindi ko na kailangan." malamig na tumanggi si Althea.  Ayaw niyang tumanggap ng anumang pabor mula sa pamilyang Dela Torre.  Nang mamatay ang kanyang ina, nagkaroon siya ng napakasakit na pagkabata. Hindi naging madali ang buhay niya simula noong nawala ang kanyang ina.

Bagaman nakamit ng kanyang ina ang isang malaking karangalan, nawalan siya ng pinakamalapit na tao.

 Si Henry ay naguluhan ng ilang segundo.  Ang ganda ng trato, tumanggi pa siya?

 "Althea, hindi ka ba nagbibiro? Ito ay isang natatanging regalo para sa iyo!" Si Henry ay 35 taong gulang at walang asawa. Sa katunayan ay nahulog na rin si Henry sa kagandahan ni Althea ngunit hindi niya akalain na may balak palang pakasalan ni Sebastian si Althea.

 "Sabihin mo kay President Dela Torre na hindi ko kailangan ng espesyal na pagtrato sa kumpanya." sabi ni Althea, itinulak ang kahon sa harap niya, at muling sinabi, "Kunin mo na."

 "Huwag mong gawin 'yan, mahirap para sa akin na i-report, kunin mo na lang!" Nakita ni Henry na nagustuhan ni Sebastian, ang malaking boss, si Althea.

 Matigas na sinabi ni Althea, "Ibalik mo ito, talagang hindi ko kailangan magpasalamat sa iyo."

Nakita ni Henry na seryoso siya, kaya kinailangan niyang kunin ang susi.  Sa sandaling ito, hindi bumalik si Sebastian sa kanyang Empire Group upang magtrabaho, kundi nagtrabaho siya sa pangkalahatang opisina.

 "President Sebastian, hindi tinatanggap ni Miss Althea ang mjga regalo kahit na ano mang sabihin ko sa kanya." Ulat ni Henry nang walang magawa.

 "Okay." Ang itim na mga mata ni Sebastian ay puno ng mga malalalim na pag-iisip. Inaasahan na niya na hindi iyon tatanggapin ni Althea pero nagulat pa rin siya.

Mas mabuti kung maibabalik niya ang kabutihan ng ina nito sa pamamagitan ng mga materyal na bagay, upang hindi niya kailangang magpakasal dito.

 Bahay ng mga Fuentes.

Katatapos lang bumalik ni Federico Fuentes mula sa labas.  Habang tinitingnan ang kanyang asawang nanonood ng TV sa sofa, siya'y huminga ng malalim at sinabi, "Hon, may tumawag sa akin kanina. Hulaan mo kung sino?"

 "Sino?" Tanong ni Susan na may pag-usisa.

 "Si Althea ito. Siya ay nakatira sa ibang bansa nitong mga taon. Kaya hindi nakapagtataka na hindi ko siya mahagilap at ngayon nga ay nakikipag-ugnayan na siya sa akin ulit." masayang sinabi ni Federico.

Hindi niya napansin na biglang nagbago ang mukha ng kanyang asawa sa sofa, at nagalit ang mga mata ni Susan. Sumimangot ito bago nagsalita, "Bakit mo pa rin siya iniisip? Napahiya ka noon dahil sa kanya. Huwag mo siyang hayaan na makabalik dito sa bahay."

 "Hon, sa tingin ko hindi ganun si Althea. Siguradong may hindi pagkakaintindihan. Napakatagal na ng mga taon. Hayaan na lang natin ito!"

 "Anong hindi pagkakaintindihan? Nakuhanan ni Annie ng litrato si Althea na pumapasok at lumalabas sa ganung lugar sa kalagitnaan ng gabi. Malinaw ang ebidensya." Talagang hindi inasahan ni Susan na babalik si Althea na kanilang itinaboy noon.

Gusto ba niyang bumalik upang makipagkumpetensya para sa ari-arian ng pamilya dahil nakita niyang umuunlad nang mabuti ang kumpanya ng pamilya Fuentes?  Hmph!  Lahat ng mga iyon ay pagmamay-ari ng kanyang anak na babae na si Annie.  Ngunit hindi man lang maisip ni Althea na makakuha ng kahit isang sentimos. Wala siyang pakialam sa kayamaman ng kanyang ama.

Nakita ni Federico na hindi masaya ang kanyang asawa, tumigil siya sa pagsasalita at umakyat sa itaas na medyo pagod.

 Mabilis na kinuha ni Susan ang kanyang telepono at tinawagan ang numero ng kanyang anak na babae.

 "Hey! Mom."

 "Annie, hulaan mo kung sino ang bumalik?"

 "Sino?"

 "Yung impakta na babaeng 'yon, si Althea, nakipag-ugnayan sa papa mo kanina. Bumalik na siya."

 "Ha? May lakas pa siyang bumalik?"

 "Siguro'y pinagkakainteresan na niya ang ating ari-arian at gusto niyang bumalik para makakuha ng bahagi nito. Ngunit nandito pa ako, mas mabuti pang kalimutan na niyang makakakuha siya ng parte sa kayamanan ng mga Fuentes." Si Susan ay humalakhak nang malamig, ang kanyang mukha ay puno ng pang-aasar.

 "Napalayas ko siya limang taon na ang nakalipas, at kaya ko pa rin siyang paalisin kung babalik siya ulit." Napaka-kumpiyansa pa rin ni Annie.