Aubrey's POVNag-spend kami ng mas maraming araw sa Singapore, exploring the city. Bawat araw ay puno ng bagong karanasan para sa amin at mga alaala na tiyak naming hindi malilimutan. Isa sa mga pinaka-exciting na araw namin ay noong pumunta kami sa Universal Studios. Pagdating namin doon, ramdam ko agad ang energy ng lugar—ang ingay ng mga tao, ang musika na tumatalon mula sa speakers, at ang vibrant na kulay ng mga rides at attractions.Una kaming sumubok ng "Transformers: The Ride." Habang nakasakay kami sa simulator, parang nasa loob kami ng isang action-packed movie. Ang realistic na mga eksena at ang mabilis na paggalaw ng sasakyan ay nagdala sa amin sa ibang mundo. Napangiti ako habang nakatingin kay Adon na tila gustong-gusto rin ang experience. “Ang galing talaga nito,” sabi ko habang natatawa.Sumunod naming sinubukan ang "Jurassic Park Rapids Adventure." Medyo medyo natatakot ako sa ideya ng tubig at malalaking dilaw na dinosaur, pero na-inspire ako na subukan ito dahil sa e
Aubrey's POVPagbalik namin sa New York, ramdam ko ang shift sa atmosphere. Mula sa vibrant at energetic na vibe ng Singapore, biglang bumalik ang pakiramdam ng realidad. Nandito kami ulit sa lugar kung saan nag-umpisa ang lahat—ang mga komplikasyon, ang pressure, at ang mga expectations na bumabalot sa arranged marriage namin ni Adon.Pagdating namin sa bahay, halos hindi na ako makagalaw mula sa jet lag. Pagbukas ng pintuan ng apartment, ramdam ko agad ang malamig na ambiance ng lugar. Malinis at maayos ang lahat, pero parang may kulang. Dati, nakikita ko lang ito bilang simpleng lugar ng trabaho at responsibilidad, pero ngayon, may kakaibang pangungulila akong nararamdaman. Parang nawala ang warmth ng Singapore—ang mga tawa at masasayang alaala namin ni Adon na tila naiwan na sa likod.Pagpasok ko sa kwarto namin, napansin kong nakaayos na rin ang mga gamit ni Adon. Maingat niyang nilagay ang mga maleta sa gilid at agad nagpalit ng damit, tila handa na muling harapin ang mundo. Ako
Aubrey's POV"Good evening, Mrs. Gustav. Did you have a wonderful day?" bati sa akin ng butler ng Gustav mansion nung binuksan niya ang pinto. Kakaalis ko lang sa rehabilitation center kung saan ko binisita si Mama."Oo, salamat, Bernard," sabi ko habang naglakad papasok sa mansion, papunta sa gitna kung saan naroon ang isang bilog na mesa. Sa ibabaw ng mesa, may malaking vase na puno ng magagandang pulang rosas na bagong pitas mula sa hardin. Naging habit ko na ang amuyin ang mga bulaklak tuwing dumarating ako.Simula nung bumalik kami mula sa honeymoon namin sa Singapore, dito na ako tumira sa mansion ni Adon. Mabait at magiliw ang mga staff, tinrato nila ako nang maayos bilang maybahay ng mansion.Malaki ang mansion ni Adon, halos kasing laki ng mansion ng mga magulang niya, ayon kay Mrs. Jones, ang head housekeeper ng mansion. Ang design ng bahay ay kombinasyon ng classic at modern, kasama na ang Artificial Intelligence, FREDA. Solid at mula sa iba't ibang parte ng mundo ang mga m
Aubrey's POVSandali kaming nanatiling magkayakap. Ramdam ko ang init ng katawan niya, at ang tibok ng puso ko ay tila sumasabay sa bawat hininga niya. Ang pakiramdam ay napakaganda—parang ang yakap na iyon ay isang lugar ng kaligtasan, isang lugar kung saan lahat ng takot at alinlangan ay nawawala. Parang bahay. "Goodnight, Aubrey," bulong niya habang dahan-dahan niya akong binitiwan. Pakiramdam ko, bawat segundo ng aming paghiwalay ay parang isang pahina ng libro na kailangang basahin ng mabuti, dahil puno ito ng mga hindi mabigkas na salita at damdamin.Pumasok ako sa kwarto ko at umupo sa gilid ng kama, pinagmasdan ko ang kwarto na tila naging saksi sa bawat pag-iisip at pag-aalinlangan ko. Hindi ko maiwasang balikan sa isip ang mga nangyari kanina. Ang mga yakap niya, ang tanong niya tungkol sa pag-ibig, at ang paghawak niya sa kamay ko—lahat ng ito ay nagpapasabog sa isip ko. Bawat detalye ng gabing iyon ay nakaukit sa puso't isipan ko, at hindi ko mapigilang mag-isip kung anon
Adon's POVNang maglakad kami patungo sa theater room, ramdam ko ang tahimik na excitement na bumabalot sa amin. Si Aubrey, sa bawat hakbang, ay tila naglalabas ng isang aura ng kasiyahan na para bang ang bawat maliit na detalye ng gabing ito ay mahalaga sa kanya. Ang panggabing hangin na dumadaloy mula sa mga bintana ng mansion ay malamig ngunit nagbibigay ng kapanatagan. Habang binubuksan ko ang pinto ng theater room, sinamahan ko siya sa loob, ang mga mata ko ay hindi mapigilan na maglakbay sa kanyang mukha, na tila nagniningning sa pag-asa at kasiyahan.Ang theater room ay dinisenyo para magbigay ng ultimate relaxation experience. Ang malalambot na mga upuan na parang mini sofa ay nakaayos sa harap ng malaking flat screen TV na nag-aanyaya ng maramdaman ang kilig at saya ng mga pelikula. Sa mga sulok, may mga malalambot na unan at kumot na nagbigay ng cozy na ambiance. Nang nakita ko ang kasiyahan sa mukha ni Aubrey habang nagsisimula kaming mag-settle down, naramdaman kong ang ba
Adon's POVMakaraan ang ilang linggo ng magkasamang pagbuo ng mga plano para sa kumpanya, ramdam ko ang pag-unlad sa bawat aspeto ng buhay ko. Sa araw-araw na pag-uusap namin ni Aubrey, lalo kong natutunan ang kahalagahan ng suporta at pagpapahalaga sa mga simpleng bagay, hindi lang sa negosyo kundi pati na rin sa aming relasyon. Ang gabing iyon, gayunpaman, ay puno ng ibang hamon—isang pangunahing isyu na humahadlang sa aming pag-unlad.Ilang araw ang nakalipas mula nang magdesisyon kaming magtrabaho sa mga problema ng kumpanya, nakatanggap ako ng tawag mula sa isa sa mga supplier. Nagkaroon ng malubhang problema sa logistics ng mga materyales na dapat dumating, at ang hindi inaasahang delay ay maaaring magdulot ng malaking epekto sa aming production schedule.Nang gabi na iyon, habang nag-aasikaso kami sa dinner table, ramdam kong ang bigat ng isyu ay nagsisimulang dumapo sa akin. Ang mga problema sa supply chain ay patuloy na lumalala, at kailangan kong maghanap ng mabilis na solus
Aubrey's POVPagkatapos ng isang napaka-abala na linggo ng trabaho sa fashion manufacturing company, nagpasya akong maglaan ng oras para sa sarili ko. Tumanggap ako ng imbitasyon mula kay Pia para sa isang espesyal na hapunan sa kanilang bahay. Hindi ko na nagawang tumanggi, lalo na’t alam kong ang ganitong okasyon ay isang magandang pagkakataon na makilala pa ang pamilya ni Adon.Nagbihis ako ng pormal na damit, at sa oras na iyon, pakiramdam ko ay maganda ako sa aking royal blue na gown. Pumunta ako sa bahay nila at sinalubong ako ni Pia sa pintuan. “Aubrey! Ang saya kong makita ka!” Masigla niyang sabi habang tinutulungan akong magtanggal ng coat. Ang mainit at malugod na pagtanggap niya ay tila nagbigay sa akin ng kapanatagan. “Nais kong ipakilala ka sa aking mga kaibigan na dumating para sa okasyong ito.”Pagpasok ko sa loob ng bahay, agad akong tinambangan ng mga bisita. Ang sala ay pinalamutian ng mga eleganteng dekorasyon at ang bango ng mga bulaklak mula sa mga vase ay pumuno
Adon's POV"I'm going to drive today. Parang I’m out of practice na," sabi ko kay Hugo habang pababa kami sa elevator ng Gustav Building papunta sa basement parking. Iba ang vibe ng araw na 'to, parang masarap mag-drive kahit sandali lang."Did Mrs. Gustav beat you again last night?" Hugo asked, and I chuckled. Medyo naging inside joke na namin ito dahil halos palagi akong natatalo ni Aubrey sa mga racing games na nilalaro namin online."Yeah, she did. All the time," I admitted with a smile. "Aubrey is really good sa mga racing games. May thing siya for racing, and I'm planning to bring her to Monaco para mapanood niya yung F1 Grand Prix soon.""She would love that," Hugo agreed, nodding. Alam ko magiging special ‘yun para kay Aubrey, especially since na-enjoy niya talaga ang racing. Alam ko rin na magiging magandang opportunity ito para sa aming dalawa. Step up na rin ito sa relationship namin, a sign na seryoso ako sa kanya.Habang naglalakad kami papunta sa kotse, sinubukan kong hi
Aubrey's POVAfter 5 years...Pumasok ako sa sementeryo mag-isa. Mabagal kong tinahak ang daan habang hawak ang mga bulaklak sa kamay ko. Huminto ako at tumayo sa harap ng isang libingan.“Hello, Grandpa,” yumuko ako at inilagay ang mga bulaklak sa libingan niya, “sorry, hindi ko nasama ang death anniversary mo kahapon. Bilang isang businessman, alam mo kung bakit, at sigurado akong naiintindihan mo.”Abala ako sa isang business engagement na hindi ko matanggihan. Oo, nagma-manage pa rin ako ng kumpanya, pero ngayon kasama na si Adon.Pinagsama namin ang dalawang kumpanya, Gustav at Mañas, nang ikasal kami. Nag-liquidate kami ng ilang assets at nag-invest ng mas marami sa robotic company namin. Genius si Adon sa pag-papatakbo ng grupo ng mga kumpanya namin. May mga brilliant ideas siya na nagiging malaking tagumpay.“Si Sebby ay pitong taong gulang na,” ngumiti ako habang iniisip ang anak namin.“Napaka-handsome at smart niya, pero medyo makulit.”Naalala ko nung isinara ni Sebby ang
Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros
Aubrey's POVLove makes you crazy. It causes strong infatuation and obsessive thinking about what he's doing, where he is, and who he's with. It gives you too much stress, especially if you're prevented from being with him.Ganun ang naramdaman ni Mom. Parang bumalik siya sa nakaraan, twenty-five years ago, na naglalaban para sa kanyang pag-ibig kay Gareth Danes, at ako naman ay ang mas batang version ng Grandpa, na pumipigil sa kanya na makasama ang kanyang lover.Nasa kwarto kami ni Adon. Ang guwapo niya, may dark hair na basang-basa mula sa shower, at nakatayo sa harap ko na may puting towel sa kanyang hips. Napatingin ako sa v-line niya, medyo nakaka-distract."Akala ko magiging masaya ang reunion na ito," sabi niya, sabay kunot noo, "eh, parang okay naman, maliban sa iyo.""Paano mo gusto akong mag-react? Tumalon sa saya? Grabe, sa 25 taon ng buhay ko, akala ko patay na ang tatay ko.""Kaya nga dapat ipagdiwang. Buhay siya, at dapat kang magpasalamat sa bagay na iyon," sabi niya,
Aubrey's POVAng tatay ko ay buhay at malakas!Isang malamig na panginginig ang dumaloy sa akin. Parang kakaibang pakiramdam na makita ang sarili kong tatay na nakatayo sa harap ko, nang akala ko ay natutulog na siya ng mahigit sa anim na talampakan sa ilalim ng lupa.Kakaiba.Totoo rin ang sinasabi ng private investigator. Pinag-utos ni Grandpa na patayin ang tatay ko.May isang lalaki na tinatawag na Gaston na hinikitan ang preno ng kotse. Si Grandpa ang responsable sa aksidenteng nagdulot ng pagkamatay ng mga lalaki sa loob ng kotse.Si Grandpa ay isang demonyo!Totoo nga ang mga chismis na narinig ko noong libing na siya ay pumatay ng tao. Hindi ko makapaniwala na ang dugo na dumadaloy sa akin ay nagagawa ng ganitong kasamaan. Ang ginawa niya ay hindi mapapatawad!Muli akong nagalit sa kanya, higit pa kaysa sa kahit sino sa buhay ko. Pero wala na kaming magagawa. Patay na siya.Nabigla at nagalit ako. Ang hirap pigilan ang nararamdaman ko. Nanginig ang mga kamay ko.Na-shock din s
Adon's POV"Nadinig mo ba 'yun? Sinabi niyang mama!" Masayang-masaya si Aubrey sa pag-usad ni Sebastian, na ngayon ay anim na buwang gulang na. Nakaupo siya sa loob ng crib, suot lang ang kanyang diaper, at hawak ang isang asul na rattle. Lumaki ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Aubrey na masiglang-masigla. Siguro iniisip niya kung ano ang nangyayari."Hm... ang nadinig ko, dada," sabi ko, sinasabi ang talagang narinig ko."Talaga?" napakunot ang noo niya, pagkatapos ay binalingan si Sebastian, "sige na Seb, sabihin mo ma-ma... ma-ma..."Tumili si Seb at kinain ang rattle, hindi pinansin si Aubrey. Pagkatapos ay sumigaw siya, "da-da. Da-da.""Sabi ko sa'yo," natatawa kong sabi habang tinutukso si Aubrey, at napasimangot siya."Hindi patas 'yun, Seb. Mas madalas tayo magkasama," kinuha niya ang aming baby at niyakap ito.Mula nang mamatay ang lolo ni Aubrey, naging abala siya sa pag-aasikaso ng lahat. Mula sa libing, sa pangangalaga ng negosyo ng mga Mañas, sa pagdadala kay Seb
Aubrey's POVLumipas ang tatlong araw mula nang pumanaw si Lolo. Parang isang malakas na alon ang bumalot sa akin ng kalungkutan, na paulit-ulit na bumabagsak sa bawat oras na naaalala ko siya. Walang tigil ang dating ng mga bisita sa mansion, mga kamag-anak, at mga kaibigan na nais makiramay. Si Mama, na kahit pa matagal nang sanay sa mga pagsubok, ay hindi maitago ang lungkot sa kanyang mga mata.Hindi ko rin alam kung saan ko hinuhugot ang lakas ko. Siguro dahil may kailangan akong gawin—ang magpakatatag para kay Sebastian at kay Mama. Minsan, iniisip ko kung paano kinaya ni Adon lahat ng ito. Walang pag-aalinlangan, laging nandiyan siya para sa amin, hindi ko man sabihin. Nangyari ang libing ni Lolo nang may dignidad at tahimik. Marami ang dumalo, pero parang ako lang ang naroon sa mga oras na iyon. Halos hindi ko narinig ang mga dasal o ang mga bulong ng pakikiramay mula sa mga bisita. Ang naririnig ko lang ay ang mga huling salitang binitiwan ni Lolo—ang hiling niyang alagaan k
Aubrey's POVBumalik kami ni Adon sa mansyon ng mga Gustav habang ang Mommy ko ay nasa mansyon ng mga Mañas kasama si Lolo. May hardin siya ng mga gulay at dalawang aso na nagbibigay aliw sa kanya.Engaged na kami ni Adon, pero pinili naming ipagpaliban ang kasal hanggang sa ipanganak ang baby namin. Isang gabi habang nagdidinner kami, pinag-uusapan namin ang pangalan ng aming baby boy.“Milton, Earl, Blake, Tony, Donald,” mungkahi ko.“Hindi… hindi… hindi…” patuloy na shaking ng ulo ni Adon. “Panglalaki na pangalan. Parang Caleb, Hardin, Zion, Enrique…”“Hindi pwede! Para silang mga karakter sa romance fiction,” saka ko naisip, “paano kung Sebastian, mula sa isang martir na Santo? Ano sa tingin mo?”“Gusto ko si Sebastian. Bagay na bagay sa Gustav.”“Sebastian Gustav. Wow,” punung-puno ako ng saya at bigla akong napasigaw, “Ouch!”“Okay ka lang?”“Kick na naman siya, sobrang lakas.”“Oh. Masakit ba kapag sinasakal ka niya?”“Medyo,” inuyin ko ang ilong ko, “pero ayos lang. Masaya ako
Aubrey's POVAng puso ko ay tila tumatalon ng mabilis nang makita ko si Adon sa Sweetdreamer café, nakaupo sa isang padded chair, at umiinom ng kape. Huminto ako at tiningnan siya ng saglit. “Relax ka lang, Aubrey,” sabi ko sa sarili ko. Pero hindi ko mapigilang tingnan ang gwapong mukha niya at magandang katawan. Grabe, sobrang hot niya. Namiss ko siya ng sobra. Ngayon, magkasama kaming muli.Pinipigilan kong umiyak nang sabihin niyang mahal niya ako. Matagal ko nang inaasahan ang pagkumpuni ng kanyang nararamdaman para sa akin, kaya't sobrang naiinis ako nung binigyan niya ako ng diborsyo. Naging paranoid ako, nag-iisip ng mga hindi makatwirang dahilan na gusto lang niyang umalis sa kasal namin.Nasa sofa kami sa Sweetdreamer Café, nagliligaya at nagmamahalan. Hindi kami makasawa sa isa’t isa.“Lumabas tayo dito at pumunta sa penthouse,” sabi niya habang hinahalikan ang leeg ko at dinidilaan ang likod ng tainga ko. Grabe, talaga namang nakakagana.“May meeting ako sa isang oras. Ka
Adon's POVSa wakas. Pumayag na si Aubrey na magkita kami.Nasa gitna ako ng isang board meeting nang dumating ang text message niya. Gusto niyang magkita kami. Agad-agad.Iniwan ko ang lahat at agad na umalis ng meeting. Sobrang excited akong makita siya na hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko.“Kailangan kong makipagkita kay Aubrey para mag-kape. Hindi ko sigurado kung makakabalik pa ako. Mas mabuti pa, i-cancel mo na lahat ng appointments ko for the rest of the day,” sabi ko kay William, ang executive secretary ko.“Pero sir, may meeting po kayo with the CNN executives ng alas-dos ng hapon.”Isa pang meeting tungkol sa media at ang pinakabagong robotic invention namin. Patuloy itong dumarating dahil curious ang mundo sa futuristic project namin.“I-move mo na lang sa bukas.”“Noted, sir,” mabilis na sagot ni William.Agad akong umalis ng opisina at dumaan muna sa florist para kumuha ng bouquet. Paborito niya—peach roses.Dumating ako sa Sweet Dreamer café at umorder ng kape para sa