Chapter 25

Aubrey's POV

Sandali kaming nanatiling magkayakap. Ramdam ko ang init ng katawan niya, at ang tibok ng puso ko ay tila sumasabay sa bawat hininga niya. Ang pakiramdam ay napakaganda—parang ang yakap na iyon ay isang lugar ng kaligtasan, isang lugar kung saan lahat ng takot at alinlangan ay nawawala. Parang bahay.

"Goodnight, Aubrey," bulong niya habang dahan-dahan niya akong binitiwan. Pakiramdam ko, bawat segundo ng aming paghiwalay ay parang isang pahina ng libro na kailangang basahin ng mabuti, dahil puno ito ng mga hindi mabigkas na salita at damdamin.

Pumasok ako sa kwarto ko at umupo sa gilid ng kama, pinagmasdan ko ang kwarto na tila naging saksi sa bawat pag-iisip at pag-aalinlangan ko. Hindi ko maiwasang balikan sa isip ang mga nangyari kanina. Ang mga yakap niya, ang tanong niya tungkol sa pag-ibig, at ang paghawak niya sa kamay ko—lahat ng ito ay nagpapasabog sa isip ko. Bawat detalye ng gabing iyon ay nakaukit sa puso't isipan ko, at hindi ko mapigilang mag-isip kung anon