Adon's POVMakaraan ang ilang linggo ng magkasamang pagbuo ng mga plano para sa kumpanya, ramdam ko ang pag-unlad sa bawat aspeto ng buhay ko. Sa araw-araw na pag-uusap namin ni Aubrey, lalo kong natutunan ang kahalagahan ng suporta at pagpapahalaga sa mga simpleng bagay, hindi lang sa negosyo kundi pati na rin sa aming relasyon. Ang gabing iyon, gayunpaman, ay puno ng ibang hamon—isang pangunahing isyu na humahadlang sa aming pag-unlad.Ilang araw ang nakalipas mula nang magdesisyon kaming magtrabaho sa mga problema ng kumpanya, nakatanggap ako ng tawag mula sa isa sa mga supplier. Nagkaroon ng malubhang problema sa logistics ng mga materyales na dapat dumating, at ang hindi inaasahang delay ay maaaring magdulot ng malaking epekto sa aming production schedule.Nang gabi na iyon, habang nag-aasikaso kami sa dinner table, ramdam kong ang bigat ng isyu ay nagsisimulang dumapo sa akin. Ang mga problema sa supply chain ay patuloy na lumalala, at kailangan kong maghanap ng mabilis na solus
Aubrey's POVPagkatapos ng isang napaka-abala na linggo ng trabaho sa fashion manufacturing company, nagpasya akong maglaan ng oras para sa sarili ko. Tumanggap ako ng imbitasyon mula kay Pia para sa isang espesyal na hapunan sa kanilang bahay. Hindi ko na nagawang tumanggi, lalo na’t alam kong ang ganitong okasyon ay isang magandang pagkakataon na makilala pa ang pamilya ni Adon.Nagbihis ako ng pormal na damit, at sa oras na iyon, pakiramdam ko ay maganda ako sa aking royal blue na gown. Pumunta ako sa bahay nila at sinalubong ako ni Pia sa pintuan. “Aubrey! Ang saya kong makita ka!” Masigla niyang sabi habang tinutulungan akong magtanggal ng coat. Ang mainit at malugod na pagtanggap niya ay tila nagbigay sa akin ng kapanatagan. “Nais kong ipakilala ka sa aking mga kaibigan na dumating para sa okasyong ito.”Pagpasok ko sa loob ng bahay, agad akong tinambangan ng mga bisita. Ang sala ay pinalamutian ng mga eleganteng dekorasyon at ang bango ng mga bulaklak mula sa mga vase ay pumuno
Adon's POV"I'm going to drive today. Parang I’m out of practice na," sabi ko kay Hugo habang pababa kami sa elevator ng Gustav Building papunta sa basement parking. Iba ang vibe ng araw na 'to, parang masarap mag-drive kahit sandali lang."Did Mrs. Gustav beat you again last night?" Hugo asked, and I chuckled. Medyo naging inside joke na namin ito dahil halos palagi akong natatalo ni Aubrey sa mga racing games na nilalaro namin online."Yeah, she did. All the time," I admitted with a smile. "Aubrey is really good sa mga racing games. May thing siya for racing, and I'm planning to bring her to Monaco para mapanood niya yung F1 Grand Prix soon.""She would love that," Hugo agreed, nodding. Alam ko magiging special ‘yun para kay Aubrey, especially since na-enjoy niya talaga ang racing. Alam ko rin na magiging magandang opportunity ito para sa aming dalawa. Step up na rin ito sa relationship namin, a sign na seryoso ako sa kanya.Habang naglalakad kami papunta sa kotse, sinubukan kong hi
Adon's POVAs I drove away from the basement, my thoughts drifted back to the moments I shared with Aubrey. Hindi ko maikakaila na she was constantly on my mind. Every time I thought about her, there was this warmth that spread through my chest—a feeling I hadn’t experienced before. It was strange yet comforting at the same time, as if her presence alone made everything in my life more meaningful.The sun was beginning to set as I maneuvered through the city streets. The sky was awash with hues of orange and pink, creating a breathtaking backdrop against the towering buildings. For the first time in years, I allowed myself to slow down and take in the beauty of the moment. My life had always been a relentless pursuit of success and power, but now, it felt different. Things had changed ever since Aubrey became a part of it.Pagdating ko sa building, I parked my car and headed straight to the elevator. My day was far from over, and I knew there were pressing matters at the office that r
Pag-alis ko ng opisina, my thoughts were still focused on everything that had happened today. The unexpected confrontation with Trisha, the issue with Monteros, and the brief but meaningful call with Aubrey—everything seemed to be swirling in my mind. I needed to clear my head, so I decided to take the long route home, driving through the quieter parts of the city where the lights were dimmer, and the streets were less crowded.Habang nagmamaneho, I couldn’t help but replay the conversation I had with Trisha. Her desperate attempt to win me back was almost laughable, pero it also made me realize something—how far I’ve come since the days when I thought I needed someone like her in my life. Noon, Trisha was everything I thought I wanted: beautiful, sophisticated, and ambitious. But now, her presence only reminded me of a time in my life that I wanted to forget—one filled with superficial connections and empty promises.Aubrey was different. She was real, honest, and completely unpreten
Aubrey's POVTwo months later, finally na-open na ang ANELE Fashion, ang aking kumpanya. Grabe ang tulong ni Adon sa akin—mula sa financial consultant, advisers, lawyers, accountants, at marami pang iba. Sobrang saya ko na makita ang mga pinaghirapan namin na maging reality.Nakabili kami ng malaking warehouse at pina-renovate ito para maging mas functional. Kumuha din kami ng mga vans at service vehicles para sa logistics, at syempre, mga makinarya, kagamitan, furniture, at fixtures na kakailanganin para sa production. Mga suppliers naman namin ng textiles ay galing pa sa India, China, Indonesia, Italy, at Germany. Nag-hire kami ng workers, designers, financial advisers, production managers, at iba pa para mabuo ang organisasyon ng kumpanya.Ang best friend ko na si Camella ay sobrang laking tulong din. Siya ang right hand ko at siya na rin ang Marketing Manager ng kumpanya.“Finally, nagawa na natin ang dream natin!” tili ni Camella habang tumatalon sa tuwa, sabay yakap sa akin.“Ala
Aubrey's POVAfter successfully resolving the issue with our supplier, bumalik kami ni Adon sa regular na trabaho. Pero kahit naayos na ang problema, hindi pa rin ako mapakali. Ramdam ko pa rin ang bigat ng mga pangyayari, lalo na't naaalala ko pa rin ang huling pag-uusap namin ni Grandpa. Hindi ko maiwasang isipin ang mga banta niya, at kung gaano kalayo ang kaya niyang gawin para kontrolin ang buhay ko.One afternoon, habang nasa opisina ako ng ANELE Fashion, may natanggap akong tawag mula kay Mom. Medyo matagal na kaming hindi nagkausap, kaya agad ko itong sinagot."Hi, Mom! Kamusta ka na?" tanong ko, pilit na tinatago ang pag-aalala sa tono ko."Aubrey, anak, we need to talk," sagot niya, and I could sense the urgency in her voice. "Can we meet for lunch?""Sige, Mom. I'll finish up here and meet you in an hour," sabi ko, although medyo kinabahan ako sa tono ng boses niya. Hindi ko alam kung ano ang dahilan, pero naramdaman kong may kinalaman ito kay Grandpa.We met at a small, co
Adon's POVTiningnan ko ang oras sa wall clock—alas dose y media na, at wala pa ring sign na makakauwi si Aubrey. Hindi ko mapigilan ang sarili kong maglakad pabalik-balik sa loob ng kwarto, habang paminsan-minsan ay sinisilip ko ang labas ng bintana. Ang init ng ulo ko ay parang hindi ko na kayang kontrolin. Kailangan ko nang tigilan ang kakahintay. Mabubaliw ako sa pagtingin sa orasan, bawat segundo na dumaan ay parang isang taon. Nagdesisyon akong bumalik sa kama at magpanggap na hindi ako nag-aalala. Humiga ako, sumiksik sa ilalim ng kumot, at nag-clap ng dalawang beses para patayin ang ilaw. Ngunit kahit nakapikit na ang mga mata ko, hindi ko maiwasang mag-isip ng mga posibleng senaryo. Paano kung may nangyari sa kanya? Baka naabutan siya ng dilim sa daan, o kaya naubusan siya ng gas sa isang madilim na kalsada. Ang mga kalokohang ito ay naglalaro sa isip ko, at lalong nagpapataas ng kaba ko. Hindi ko na kayang lokohin ang sarili ko. Bigla akong bumangon mula sa kama, sumuot n