Aubrey's POV"Good evening, Mrs. Gustav. Did you have a wonderful day?" bati sa akin ng butler ng Gustav mansion nung binuksan niya ang pinto. Kakaalis ko lang sa rehabilitation center kung saan ko binisita si Mama."Oo, salamat, Bernard," sabi ko habang naglakad papasok sa mansion, papunta sa gitna kung saan naroon ang isang bilog na mesa. Sa ibabaw ng mesa, may malaking vase na puno ng magagandang pulang rosas na bagong pitas mula sa hardin. Naging habit ko na ang amuyin ang mga bulaklak tuwing dumarating ako.Simula nung bumalik kami mula sa honeymoon namin sa Singapore, dito na ako tumira sa mansion ni Adon. Mabait at magiliw ang mga staff, tinrato nila ako nang maayos bilang maybahay ng mansion.Malaki ang mansion ni Adon, halos kasing laki ng mansion ng mga magulang niya, ayon kay Mrs. Jones, ang head housekeeper ng mansion. Ang design ng bahay ay kombinasyon ng classic at modern, kasama na ang Artificial Intelligence, FREDA. Solid at mula sa iba't ibang parte ng mundo ang mga m
Aubrey's POVSandali kaming nanatiling magkayakap. Ramdam ko ang init ng katawan niya, at ang tibok ng puso ko ay tila sumasabay sa bawat hininga niya. Ang pakiramdam ay napakaganda—parang ang yakap na iyon ay isang lugar ng kaligtasan, isang lugar kung saan lahat ng takot at alinlangan ay nawawala. Parang bahay. "Goodnight, Aubrey," bulong niya habang dahan-dahan niya akong binitiwan. Pakiramdam ko, bawat segundo ng aming paghiwalay ay parang isang pahina ng libro na kailangang basahin ng mabuti, dahil puno ito ng mga hindi mabigkas na salita at damdamin.Pumasok ako sa kwarto ko at umupo sa gilid ng kama, pinagmasdan ko ang kwarto na tila naging saksi sa bawat pag-iisip at pag-aalinlangan ko. Hindi ko maiwasang balikan sa isip ang mga nangyari kanina. Ang mga yakap niya, ang tanong niya tungkol sa pag-ibig, at ang paghawak niya sa kamay ko—lahat ng ito ay nagpapasabog sa isip ko. Bawat detalye ng gabing iyon ay nakaukit sa puso't isipan ko, at hindi ko mapigilang mag-isip kung anon
Adon's POVNang maglakad kami patungo sa theater room, ramdam ko ang tahimik na excitement na bumabalot sa amin. Si Aubrey, sa bawat hakbang, ay tila naglalabas ng isang aura ng kasiyahan na para bang ang bawat maliit na detalye ng gabing ito ay mahalaga sa kanya. Ang panggabing hangin na dumadaloy mula sa mga bintana ng mansion ay malamig ngunit nagbibigay ng kapanatagan. Habang binubuksan ko ang pinto ng theater room, sinamahan ko siya sa loob, ang mga mata ko ay hindi mapigilan na maglakbay sa kanyang mukha, na tila nagniningning sa pag-asa at kasiyahan.Ang theater room ay dinisenyo para magbigay ng ultimate relaxation experience. Ang malalambot na mga upuan na parang mini sofa ay nakaayos sa harap ng malaking flat screen TV na nag-aanyaya ng maramdaman ang kilig at saya ng mga pelikula. Sa mga sulok, may mga malalambot na unan at kumot na nagbigay ng cozy na ambiance. Nang nakita ko ang kasiyahan sa mukha ni Aubrey habang nagsisimula kaming mag-settle down, naramdaman kong ang ba
Adon's POVMakaraan ang ilang linggo ng magkasamang pagbuo ng mga plano para sa kumpanya, ramdam ko ang pag-unlad sa bawat aspeto ng buhay ko. Sa araw-araw na pag-uusap namin ni Aubrey, lalo kong natutunan ang kahalagahan ng suporta at pagpapahalaga sa mga simpleng bagay, hindi lang sa negosyo kundi pati na rin sa aming relasyon. Ang gabing iyon, gayunpaman, ay puno ng ibang hamon—isang pangunahing isyu na humahadlang sa aming pag-unlad.Ilang araw ang nakalipas mula nang magdesisyon kaming magtrabaho sa mga problema ng kumpanya, nakatanggap ako ng tawag mula sa isa sa mga supplier. Nagkaroon ng malubhang problema sa logistics ng mga materyales na dapat dumating, at ang hindi inaasahang delay ay maaaring magdulot ng malaking epekto sa aming production schedule.Nang gabi na iyon, habang nag-aasikaso kami sa dinner table, ramdam kong ang bigat ng isyu ay nagsisimulang dumapo sa akin. Ang mga problema sa supply chain ay patuloy na lumalala, at kailangan kong maghanap ng mabilis na solus
Aubrey's POVPagkatapos ng isang napaka-abala na linggo ng trabaho sa fashion manufacturing company, nagpasya akong maglaan ng oras para sa sarili ko. Tumanggap ako ng imbitasyon mula kay Pia para sa isang espesyal na hapunan sa kanilang bahay. Hindi ko na nagawang tumanggi, lalo na’t alam kong ang ganitong okasyon ay isang magandang pagkakataon na makilala pa ang pamilya ni Adon.Nagbihis ako ng pormal na damit, at sa oras na iyon, pakiramdam ko ay maganda ako sa aking royal blue na gown. Pumunta ako sa bahay nila at sinalubong ako ni Pia sa pintuan. “Aubrey! Ang saya kong makita ka!” Masigla niyang sabi habang tinutulungan akong magtanggal ng coat. Ang mainit at malugod na pagtanggap niya ay tila nagbigay sa akin ng kapanatagan. “Nais kong ipakilala ka sa aking mga kaibigan na dumating para sa okasyong ito.”Pagpasok ko sa loob ng bahay, agad akong tinambangan ng mga bisita. Ang sala ay pinalamutian ng mga eleganteng dekorasyon at ang bango ng mga bulaklak mula sa mga vase ay pumuno
Adon's POV"I'm going to drive today. Parang I’m out of practice na," sabi ko kay Hugo habang pababa kami sa elevator ng Gustav Building papunta sa basement parking. Iba ang vibe ng araw na 'to, parang masarap mag-drive kahit sandali lang."Did Mrs. Gustav beat you again last night?" Hugo asked, and I chuckled. Medyo naging inside joke na namin ito dahil halos palagi akong natatalo ni Aubrey sa mga racing games na nilalaro namin online."Yeah, she did. All the time," I admitted with a smile. "Aubrey is really good sa mga racing games. May thing siya for racing, and I'm planning to bring her to Monaco para mapanood niya yung F1 Grand Prix soon.""She would love that," Hugo agreed, nodding. Alam ko magiging special ‘yun para kay Aubrey, especially since na-enjoy niya talaga ang racing. Alam ko rin na magiging magandang opportunity ito para sa aming dalawa. Step up na rin ito sa relationship namin, a sign na seryoso ako sa kanya.Habang naglalakad kami papunta sa kotse, sinubukan kong hi
Adon's POVAs I drove away from the basement, my thoughts drifted back to the moments I shared with Aubrey. Hindi ko maikakaila na she was constantly on my mind. Every time I thought about her, there was this warmth that spread through my chest—a feeling I hadn’t experienced before. It was strange yet comforting at the same time, as if her presence alone made everything in my life more meaningful.The sun was beginning to set as I maneuvered through the city streets. The sky was awash with hues of orange and pink, creating a breathtaking backdrop against the towering buildings. For the first time in years, I allowed myself to slow down and take in the beauty of the moment. My life had always been a relentless pursuit of success and power, but now, it felt different. Things had changed ever since Aubrey became a part of it.Pagdating ko sa building, I parked my car and headed straight to the elevator. My day was far from over, and I knew there were pressing matters at the office that r
Pag-alis ko ng opisina, my thoughts were still focused on everything that had happened today. The unexpected confrontation with Trisha, the issue with Monteros, and the brief but meaningful call with Aubrey—everything seemed to be swirling in my mind. I needed to clear my head, so I decided to take the long route home, driving through the quieter parts of the city where the lights were dimmer, and the streets were less crowded.Habang nagmamaneho, I couldn’t help but replay the conversation I had with Trisha. Her desperate attempt to win me back was almost laughable, pero it also made me realize something—how far I’ve come since the days when I thought I needed someone like her in my life. Noon, Trisha was everything I thought I wanted: beautiful, sophisticated, and ambitious. But now, her presence only reminded me of a time in my life that I wanted to forget—one filled with superficial connections and empty promises.Aubrey was different. She was real, honest, and completely unpreten