Aubrey's POVPagdating namin sa hotel sa Singapore, ramdam ko ang bigat ng emosyon sa loob ko. Ang pag-uusap namin ni Adon kanina ay naging magaan, pero hindi pa rin nawawala ang mga tanong at pag-aalala ko. Habang nag-aayos kami ng mga gamit sa kwarto, tumunog ang telepono ko. Nakita kong pangalan ng lolo ko ang lumalabas sa screen. Naramdaman ko ang panggigigil sa loob ko. Hindi ko talaga gusto ang lolo ko; mas pinili niyang magalit kaysa makipag-ayos sa pamilya ko, at ngayon, nagmamagaling siya na makialam sa buhay ko.“Sige, sagutin ko na,” sabi ko kay Adon na nasa kabilang dako ng kwarto, na nag-aayos din ng mga gamit. Nilingon ko siya at nagbigay ng maliit na ngiti. “Kailangan kong sagutin ito.”Pinindot ko ang sagot at sinagot ang tawag. “Hello, Lolo. What’s up?”“Hi, Aubrey,” nagsalita ang lolo ko sa kanyang malamig na tinig. “Kumusta ka diyan sa Singapore? Kamusta ang pag-aasikaso ni Adon sa iyo?”“Okay naman kami,” sagot ko, sinisikap na maging magalang kahit na nagagalit na
Aubrey's POVPagkagising ko sa umaga, naamoy ko ang masarap na amoy ng pagkain mula sa kusina. Nang bumangon ako at lumabas ng kwarto, nakita ko si Adon na abala sa pag-aasikaso ng breakfast. Nakakatuwang isipin na siya pa ang nagluto para sa amin. Pinilit kong ngumiti habang pinagmamasdan siya."Good morning, Adon," bati ko, habang bumabalik sa mesa at umupo. Nakita kong nagpre-prepare siya ng mga pagkain—eggs, bacon, at pancakes na mukhang ginawa sa pagmamahal. "Good morning, Aubrey," sagot niya, sabik na ngumiti sa akin habang nag-aalaga sa mga pancake na nagbabubble sa pan. “I thought I’d surprise you with breakfast. I hope you like it.”"Wow, hindi ko naisip na magluluto ka pa," sagot ko. “Thank you. Ang cute naman ng surprise mo.”“Walang anuman,” sabi niya, parang tuwang-tuwa sa pag-praise ko. “Gusto ko lang na magsimula tayo ng maganda ang araw.”Habang nag-eenjoy ako sa pagkain, naisip kong magandang pagkakataon na magtanong tungkol sa aming schedule. “Adon, kailan ba tayo u
Aubrey's POVPagkatapos naming magligpit ng mga pinggan, napagdesisyunan namin ni Adon na lumabas para mamili ng pasalubong. Mula sa paglabas namin ng hotel, hanggang sa bawat hakbang sa makulay at masiglang mga kalye ng Singapore, nararamdaman ko ang excitement sa hangin. Ang init ng araw ay tumatama sa aming mga mukha, ngunit imbes na mainis, mas naramdaman ko pa ang saya dahil kasama ko si Adon.Habang naglalakad kami sa paligid ng isang sikat na shopping district, hindi ko maiwasang mapansin ang natural na ganda ni Adon. Bagaman naka-simpleng polo shirt at jeans lang siya, parang siya pa rin ang pinaka-stylish na lalaki sa paligid. Wala siyang kahit anong suot na accessories, pero kitang-kita ko ang confidence sa bawat galaw niya. Very fresh, very pogi talaga itong si Adon—hindi lang dahil sa itsura niya, kundi dahil sa aura na dala-dala niya. Napangiti ako sa isip-isip ko habang iniisip ang mga ganitong bagay.Pumasok kami sa isang tindahan na nagbebenta ng iba't ibang souvenirs—
Aubrey's POVNag-spend kami ng mas maraming araw sa Singapore, exploring the city. Bawat araw ay puno ng bagong karanasan para sa amin at mga alaala na tiyak naming hindi malilimutan. Isa sa mga pinaka-exciting na araw namin ay noong pumunta kami sa Universal Studios. Pagdating namin doon, ramdam ko agad ang energy ng lugar—ang ingay ng mga tao, ang musika na tumatalon mula sa speakers, at ang vibrant na kulay ng mga rides at attractions.Una kaming sumubok ng "Transformers: The Ride." Habang nakasakay kami sa simulator, parang nasa loob kami ng isang action-packed movie. Ang realistic na mga eksena at ang mabilis na paggalaw ng sasakyan ay nagdala sa amin sa ibang mundo. Napangiti ako habang nakatingin kay Adon na tila gustong-gusto rin ang experience. “Ang galing talaga nito,” sabi ko habang natatawa.Sumunod naming sinubukan ang "Jurassic Park Rapids Adventure." Medyo medyo natatakot ako sa ideya ng tubig at malalaking dilaw na dinosaur, pero na-inspire ako na subukan ito dahil sa e
Aubrey's POVPagbalik namin sa New York, ramdam ko ang shift sa atmosphere. Mula sa vibrant at energetic na vibe ng Singapore, biglang bumalik ang pakiramdam ng realidad. Nandito kami ulit sa lugar kung saan nag-umpisa ang lahat—ang mga komplikasyon, ang pressure, at ang mga expectations na bumabalot sa arranged marriage namin ni Adon.Pagdating namin sa bahay, halos hindi na ako makagalaw mula sa jet lag. Pagbukas ng pintuan ng apartment, ramdam ko agad ang malamig na ambiance ng lugar. Malinis at maayos ang lahat, pero parang may kulang. Dati, nakikita ko lang ito bilang simpleng lugar ng trabaho at responsibilidad, pero ngayon, may kakaibang pangungulila akong nararamdaman. Parang nawala ang warmth ng Singapore—ang mga tawa at masasayang alaala namin ni Adon na tila naiwan na sa likod.Pagpasok ko sa kwarto namin, napansin kong nakaayos na rin ang mga gamit ni Adon. Maingat niyang nilagay ang mga maleta sa gilid at agad nagpalit ng damit, tila handa na muling harapin ang mundo. Ako
Aubrey's POV"Good evening, Mrs. Gustav. Did you have a wonderful day?" bati sa akin ng butler ng Gustav mansion nung binuksan niya ang pinto. Kakaalis ko lang sa rehabilitation center kung saan ko binisita si Mama."Oo, salamat, Bernard," sabi ko habang naglakad papasok sa mansion, papunta sa gitna kung saan naroon ang isang bilog na mesa. Sa ibabaw ng mesa, may malaking vase na puno ng magagandang pulang rosas na bagong pitas mula sa hardin. Naging habit ko na ang amuyin ang mga bulaklak tuwing dumarating ako.Simula nung bumalik kami mula sa honeymoon namin sa Singapore, dito na ako tumira sa mansion ni Adon. Mabait at magiliw ang mga staff, tinrato nila ako nang maayos bilang maybahay ng mansion.Malaki ang mansion ni Adon, halos kasing laki ng mansion ng mga magulang niya, ayon kay Mrs. Jones, ang head housekeeper ng mansion. Ang design ng bahay ay kombinasyon ng classic at modern, kasama na ang Artificial Intelligence, FREDA. Solid at mula sa iba't ibang parte ng mundo ang mga m
Aubrey's POVSandali kaming nanatiling magkayakap. Ramdam ko ang init ng katawan niya, at ang tibok ng puso ko ay tila sumasabay sa bawat hininga niya. Ang pakiramdam ay napakaganda—parang ang yakap na iyon ay isang lugar ng kaligtasan, isang lugar kung saan lahat ng takot at alinlangan ay nawawala. Parang bahay. "Goodnight, Aubrey," bulong niya habang dahan-dahan niya akong binitiwan. Pakiramdam ko, bawat segundo ng aming paghiwalay ay parang isang pahina ng libro na kailangang basahin ng mabuti, dahil puno ito ng mga hindi mabigkas na salita at damdamin.Pumasok ako sa kwarto ko at umupo sa gilid ng kama, pinagmasdan ko ang kwarto na tila naging saksi sa bawat pag-iisip at pag-aalinlangan ko. Hindi ko maiwasang balikan sa isip ang mga nangyari kanina. Ang mga yakap niya, ang tanong niya tungkol sa pag-ibig, at ang paghawak niya sa kamay ko—lahat ng ito ay nagpapasabog sa isip ko. Bawat detalye ng gabing iyon ay nakaukit sa puso't isipan ko, at hindi ko mapigilang mag-isip kung anon
Adon's POVNang maglakad kami patungo sa theater room, ramdam ko ang tahimik na excitement na bumabalot sa amin. Si Aubrey, sa bawat hakbang, ay tila naglalabas ng isang aura ng kasiyahan na para bang ang bawat maliit na detalye ng gabing ito ay mahalaga sa kanya. Ang panggabing hangin na dumadaloy mula sa mga bintana ng mansion ay malamig ngunit nagbibigay ng kapanatagan. Habang binubuksan ko ang pinto ng theater room, sinamahan ko siya sa loob, ang mga mata ko ay hindi mapigilan na maglakbay sa kanyang mukha, na tila nagniningning sa pag-asa at kasiyahan.Ang theater room ay dinisenyo para magbigay ng ultimate relaxation experience. Ang malalambot na mga upuan na parang mini sofa ay nakaayos sa harap ng malaking flat screen TV na nag-aanyaya ng maramdaman ang kilig at saya ng mga pelikula. Sa mga sulok, may mga malalambot na unan at kumot na nagbigay ng cozy na ambiance. Nang nakita ko ang kasiyahan sa mukha ni Aubrey habang nagsisimula kaming mag-settle down, naramdaman kong ang ba