Raven's P. O. V.
Kumikirot ang leeg ko, ramdam ko pa rin ang pagbaon ng kuko niya sa akin. Ayoko lang ipakita na mukha akong mahina at iiyak na dahil lang sa kuko ng babaeng nasa harapan ko ngayon. I act normal, although hindi ako makaupo dahil ramdam ko ang dumi sa aking pants.
"Mr. Aguilar, I am very sorry. Bata pa ang anak ko at nakakagawa ng mali, sana bigyan mo pa siya ng isa pang pagkakataon," ani Mrs. Rosario, ang ina ni Madeline.
Hindi ko akalain na ang babaeng ito ang papakasalan ko, ang hirap isipin na araw-araw kong makikita at makakasama ang kagaya niya, paano na lang ako? Hanggang kailan ako magtitiis sa ugali ng babaeng 'to.
"Mom, I told you, siya po ang nauna. Wala nga akong ginagawa, kung hindi niya ako tinalsikan ng putik, eh 'di sana okay na okay kami ngayon," reklamo ni Madeline.
Napabuntong hininga ako. Mukhang wala siyang balak magpatalo.
"Mr. and Mrs. Rosario, I want to forget this incident. Iyon ay kung hihingi ng tawad sa akin ang anak niyong si Madeline, saka lang din ako hihingi ng tawad sa kaniya."
Bakas ang gulat sa mukha ni Madeline. Dapat, habang bata pa siya, matuto na siyang tanggapin ang pagkakamali niya. Hindi yung dadaanin pa sa gulo.
"Anak, do it." Hinawakan ni Mr. Rosario ang balikat ng kaniyang anak.
"D-Daddy..." bulong niya at tumingin sa kaniyang ama.
Tignan mo nga naman, makukuha pa niyang magpaawa.
"He is older than you, anak. You must respect him, isa pa, magiging asawa mo siya."
Umasim ang mukha ni Madeline nang sabihin iyon ng kaniyang ina. Tila ba ayaw niya rin ang nasabing plano para sa aming dalawa. Tumingin ito sa akin ng masama.
"Sorry."
Napangiti ako sa kanyang sinabi. Now, I won.
"I'm sorry, Ms. Madeline. Huwag ka mag-alala papalitan ko ang uniform mo, bibili na lang ako ng bago kung ayaw mong tanggapin yung pera na nilukot mo lang," ani ko at kinuha mula sa bulsa ko ang pera na hawak niya kanina. Nabitawan niya ito nang pinipilit niyang hubarin ang pants ko.
"A-Ano ka ba, Mr. Aguilar? Hindi mo na kailangan palitan pa ang uniform ng anak namin."
"Kami nang bahala sa uniform ni Maddy. Gusto naming magkasundo kayong dalawa bago kayo pumirma sa kontrata," ani ng ama nito.
Nilapag niya sa lamesa ang mga papel. Kinuha niya ang isang box at binuksan, laman nito ay isang mamahaling ballpen na signiture pen. Yumuko ako saka kinuha ito.
"I already read the soft copy of the contract," ani ko.
"Bakit nabasa na niya? Sa akin hindi niyo man lang pinabasa?" inis na tanong ni Madeline.
Napangisi ako sa kakulitan niya, parang wala siyang ginawa kundi magalit at magreklamo.
"Anak, hindi mo rin naman maiintindihan ang nilalaman ng kontrata. Just sign those papers because we already give you a consent," ani Mrs. Rosario.
Habang pumipirma ako sa kontrata nang nakayuko lamang sa lamesa.
"Maupo ka na, Mr. Aguilar."
Umiling ako kay Mr. Rosario.
"Nadumihan po kasi yung pants ko, may nanggulat po kasi sa akin kanina," ani ko.
Nagkatitigan kami ni Madeline.
"Bakit nga pala hindi sumama ang Mommy mo?" tanong ni Mrs. Rosario.
"May kailangan siya asikasuhin sa company. Isa pa po, inaasikaso niya yung papeles para sa manahan na magaganap," pagsagot ko sa tanong nila.
Nang matapos ako sa pagpirma ay binalik ko na ang ballpen sa box nito at tumayo ako ng tuwid.
"Tapos na, uuwi na ako, bahala na kayo diyan."
Tumayo bigla si Madeline. Hindi man lang siya nagpaalam ng maayos sa magulang niya, tumalikod ito at binuksan ang pinto.
"Pwede ko po ba itanong kung only child lang si Madeline?" ani ko.
Sabay na tumango ang mag-asawa. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ganoon ang ugali niya, masyado siyang spoiled. Parang ang kapatid ko na nasa ibang bansa, palaging pinagbibigyan ni Mommy.
"Mauna na po ako, Mr. and Mrs. Rosario. It's nice meeting you," ani ko.
"Salamat sa pagtanggap sa offer naming kasal. It's our pleasure to meet you, Mr. Aguilar."
I smiled. Lumabas ako ng silid at napapikit nang mariin dahil sa kirot ng sugat ko sa aking leeg. Naglakad ako patungo sa elevator. Nakita ko namang nakatayo doon si Madeline at hinihintay na bumukas ito.
Lumapit ako sa kaniya. Nakabusangot ang mukha niyang nilingon ako sabay irap sa akin. Sobrang m*****a talaga ng batang 'to. Bumukas ang elevator at sabay kaming pumasok doon. Akmang pipindutin ko ang ground floor pero naunahan niya ako.
"Sabihin mo nga, gusto mo bang ikasal sa akin? Bakit pumayag kang pirmahan ang kontrata?" tanong niya.
"Kagaya mo, I was forced to marry you. Besides, it's just a contract. It's for the business. Your family and my family will share the company and unite. The sales will rise up and the business will be successful in the future."
Bumukas ang pinto ng elevator. Nauna akong lumabas pero ramdam kong nakasunod ito sa akin.
"Gusto ko rin malaman mo na ayokong pakasalan ka, napilitan lang din ako dahil utos ng magulang ko. Kapag kinasal na tayo. Huwag ka mai-in love sa ganda ko, ha?" maarte niyang sabi.
Napataas ang kilay ko.
"Maganda ka nga, but your attitude is not," bulong ko.
"Anong sabi mo!?" sigaw niya.
"Wala," simpleng sagot ko at binuksan ang aking kotse.
"Hoy--"
Hindi ko na siya pinakinggan at sumakay ako sa aking kotse. Rinig ko pa ang sigaw niya pero hindi ko ito maintindihan. Nagmaneho ako.
"I can't believe how strong she is," I whispered.
Habang nagda-drive ako ay napatingin ako sa rearview mirror. Nakatapat ito sa akin, nakita ko ang sugat sa leeg ko, dumudugo ito. Kaya pala sobrang sakit. Inayos ko ang rearview mirror at hinanap ang band aid sa kotse ko, alam ko may tinago ako, kailangan ko lang takpan 'to para iwas infection.
Now, I can't find the woman I love. I'll marry a woman that isn't my type, lalo na ang ugali niya. I need to sacrifice. Ako ang panganay sa pamilya at simula nang mawala si Daddy, pakiramdam ko ay dapat ako ang tumayong haligi ng tahanan.
**********************
Madeline's P. O. V.
Nakaharap ako ngayon sa aking vanity mirror. Napatitig ako sa aking mahahabang kuko, mayroon pa ring namuong dugo sa loob nito kahit na naligo na ako. Kinuha ko ang pusher at saka kinutkot ang nakadikit na dugo sa loob nito.
"Kung sana nag-sorry siya kaagad. Sana hindi ko na lang sinaktan."
Tinignan ko ang mga kuko ko, bahagyang nasira ang cutics nito. Wala na akong magagawa mukhang kailangan ko ng bagong manicure.
Tumunog ang aking cellphone na nasa kama, lumapit ako sa aking kama at nahiga roon. Nakita ko ang notifications ko sa aking social media account, napakadaming comments sa bago kong na-post na selfie ko.
"Gandang-ganda na naman kayo sa akin," bulong ko.
Habang patuloy ako sa pag-scroll sa aking pictures na pinost ay nakaramdam ako ng antok. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
*************
Kinabukasan ay nagising ako ng maaga, nagawa ko pang mag-skin care bago pumasok sa school. Nang maihatid ako ng aking driver, tumambay muna ako sa gate ng school.
Naka-recieve naman ako ng text message mula sa kaibigan kong si Catalina. Malapit na raw ito sa school. Agad akong tumayo sa gitna ng gate at nang makita ko siya ay agad ko itong sinalubong.
"Maddy, ang aga mo ngayon. Ikaw ang nag-antay," aniya.
"Nakatulog ako ng maayos kasi nakaganti ako sa lalaking sinasabi ko sa inyo, dumugo leeg sa akin," pagyayabang ko.
"Ano 'yon? Anong meron? Parang na-late ako sa chismis," biglang sumulpot ang isa pa naming kaibigan na si Roselle.
"Na-meet na niya yung guy na papakasalan niya," ani Catalina kay Roselle.
"Ano itsura niya, Maddy?" bakas ang excitement sa boses ni Roselle.
Napasimangot ako. Sa totoo lang, may itsura siya pero hindi ko rin gusto ang pananalita niya sa akin kaya ekis na siya.
"Hindi ko siya type, malayo sa type ko," ani ko.
Sabay-sabay kaming tatlo na naglakad papasok ng school.
"Wala ka bang picture niya? Curious talaga ako. At saka, anong pangalan, alam mo na?" sunod-sunod na tanong ni Roselle.
Sa aming tatlo, si Roselle ang pinakamadaldal, habang si Catalina naman ang pinakatahimik at nagmamasid lang.
"Aguilar ang apilido niya, hindi ko alam kung anong pangalan. Hindi ako interesado."
"Ngek, dapat inalam mo. Papakasalan mo 'yon, paano kapag nalaman mong madilim pa sa madilim ang past niya, baka kung anong gawin niya sa 'yo," ani Roselle.
May punto si Roselle. Pero paano ko nga ba gagawin 'yon? Wala akong alam sa background niya pero hindi naman siguro ako ipapaubaya ng magulang ko sa isang taong hindi mapagkakatiwalaan.
****************
Pagdating ng uwian. Napagpasyahan naming bumili ng french fries sa katapat na tindahan ng school. Marami kang meryenda na mabibili dito, tabi-tabi ang mga tindahan at iba-iba ang paninda.
"Sasakay na ako sa trycicle, walang kasama yung pinsan ko sa bahay," ani Catalina.
"Ihahatid ka na namin sa trycicle," ani ko.
Hindi ko naman siya pwede ihatid dahil magkasalungat kami ng daan pauwi. Habang si Roselle ay malapit lang ang bahay dito sa school, isang kanto lang ang layo.
"Sa susunod, itanong mo pangalan nung Aguilar para ma-stalk natin," ani Roselle.
"Ito talagang si Roselle, ayaw paawat," ani Catalina at umiling.
Nang makarating kami sa trycicle ay pinigilan ni Roselle si Catalina na sumakay.
"Magkano po? sa Poblacion lang 'to," ani Roselle.
"Seventy pesos, ine."
Napataas ang kilay ko sa sagot ng driver.
"Singkwenta lang po ang binabayad niya," ani ko at tinuro si Catalina.
"Nagmahal na ngayon ang pamasahe," ani ng driver.
Naglabas si Catalina ng pera. Akmang maglalabas siya ng twenty at fifty.
"Fifty lang," utos ko.
"Huwag na, ayos lang naman," ani Catalina.
"Singkwenta o wala kang pasada?" pagbabanta ko sa driver.
"Itong mga batang 'to! Bente lang naman ang itinaas ng pamasahe kung magreklamo kayo--"
"Eh sa singkwenta nga lang yung binabayad niya!" sigaw ko.
"Aba! Siraulo kang bata ka--" hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita. Sinipa ko ang harapan ng kaniyang trycicle. Natanggal ang bakal nito.
"Sagot!" sigaw ko.
Akmang susugurin ko ang driver pero isang matangkad na lalaki ang pumagitna sa amin. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang hindi inaasahan na lalake.
"Mr. Sungit?" bulong ko.
"It's Raven Aguilar," aniya at humarap sa driver. "I'm sorry for the trouble she made. Pagsasabihan ko na lang siya."
"Ikaw ba ang magulang ng batang 'yan? Tignan mo ang ginawa niya sa trycicle ko!" sigaw ng driver.
"About that, you can take this. Para mapagawa ninyo ang nasira niya," ani Raven.
Napataas ang kilay ko nang maglabas ito ng pera sa kaniyang wallet at ibinigay sa driver.
"Ayaw nga namin bigyan ng bente, nagdadagdag ng singil 'yan sa pasahero!" sigaw ko.
Tinignan ako ni Raven ng masama. Nagpasalamat naman ang driver kay Raven. Napairap ako sa ginawa niya. Hinila naman ako ni Roselle.
"Sino siya, Maddy?"
"Sino pa ba? Eh 'di, 'yong lalakeng papakasalan ko," ani ko.
"Hala, Maddy! Hindi mo naman sinabi na ganiyan pala ka-guwapo ang papakasalan mo," ani Roselle habang nakatingin kay Raven.
"Nasaan? Hindi ko makita, ang pangit niya," bulong ko.
"Madeline."
Napalingon ako kay Raven nang tawagin niya ako. Napansin naman niyang nakikipag-usap ako sa dalawa.
"Ano na naman? Anong ginagawa mo dito?" inis kong sabi.
"Kaibigan mo ba sila? Pwede ko bang mahiram sandali ang kaibigan niyong si Madeline? I need to talk to her, it's urgent."
Tila ba nagpapasikat pa si Raven sa mga kaibigan ko. Kung magsalita siya at tumayo ay pormal na pormal. Nagmumukha siyang kagalang-galang.
"Sige na, kuhanin mo na ang kaibigan namin," nagulat ako nang itulak pa ako ni Roselle.
Siraulong 'to!
"Ingat kayo," ani Catalina at tipid na ngumiti.
Akmang magsasalita pa ako pero hinawakan ni Raven ang kamay ko. Hindi ako nakapalag sa paghila nito sa akin. Nakita ko ang kotse niyang nakaparada sa gilid ng school. Napatingin ako sa kaniyang leeg, mayroon itong band aid.
"Let's talk," aniya at binuksan ang pinto ng passenger seat.
"About what!?" inis kong sambit.
"Our wedding."
****************
Madeline's P. O. V.Pinasakay niya ako sa kaniyang kotse. Wala akong nagawa kundi ang sumama sa kaniya, kahit napapansin ko ang feeling close niya na sa akin. Kung hilahin niya ako akala mo wala siyang ginawang kasalanan sa akin."Bakit ba hindi mo na lang ako minessage?" irita kong tanong at sinuot ang seatbelt.Pinaandar nito ang sasakyan. Wala akong kamalay-malay kung saan niya ako dadalhin ngayon."Hindi ko alam ang number mo.""Pero alam mo kung saan ako nag-aaral?" tanong ko.Binigyan niya ako ng sulyap, hindi pa matagal ang pagsasama namin pero bumubuo agad kami ng pagtatalunan. Wala akong magagawa, kung ganito ba naman kasi ang ugali niya."Your father told me to fetch you. I was looking for you, wala ka sa company at sabi ng Dad mo na uwian mo na at sunduin kita, okay?" iritable ang tono ng kaniyang boses."So, bakit mo naman ako hinahanap, anong meron sa kasal natin?" tanong ko ulit."My mother
Madeline's P. O. V."Oh! Bakit mo binabaan yung future husband mo?" tumatawang sabi ni Roselle."Kilabutan ka nga," irita kong sabi at uminom muli ng alak.Tumabi sa akin si Roselle saka dinikit ang kaniyang mukha sa akin."Kapag ganyang chupapi, hindi na dapat pinapalampas. Kagaya nung lalake na 'yon." Tumuro siya sa mga lalakeng nakatayo sa harapan ng stage. "Tignan mo yung lalakeng nakakulay light blue na polo, mukhang mayaman na Tito na single.""Huy! Grabe ka na Roselle, narinig ko 'yon kahit malayo." Umirap si Catalina sabay inom ng alak."Chismosa ka. Tara na, lapitan natin. Malayo
Madeline's P. O. V.Hinila ni Raven ang dalawang balikat ko patayo. Napatitig ako sa mga mata niya. Bakit pakiramdam ko ay nag-aalala siya?"Huwag ka na makisali sa away ng pamilya ko," malungkot kong sambit."They will be my family too, you will become my wife soon."Napaiwas ako ng tingin, parang ang awkward naman nito. Talagang kine-claim niya na magiging asawa niya ako, wala ba siyang ibang babaeng gusto at okay lang na ikasal siya sa kagaya ko?"B-Bitawan mo na 'ko," nauutal kong sambit at tinanggal ang kaniyang kamay na nakahawak sa balikat ko."Maddy, ayokong magkaroon ng gulo. I wa
Madeline's P. O. V.Pagsapit ng dapit-hapon, habang abala ang lahat sa pag-aayos dahil uuwi na sila at tapos na ang kasalan namin. Ako ay mag-isang naglakad patungo sa dalampasigan para panoorin ang paglubog ng araw."Napakabilis ng araw..." bulong ko.Napahalukipkip ako nang madama ang malamig na hangin. Pinapanood ko ang mga bata na naglalaro ng buhangin sa tabi ko. Bahagya akong napangiti nang makagawa ito ng castle na gawa lamang sa sand. Pumalakpak ang batang babae sa tuwa, tila ba achievement ang kaniyang nagawa."Kuya, tignan mo gawa 'ko!" sigaw ng bata sa lalakeng nasa tabi ng tubig at kumukuha ng tubig alat sa kaniyang cup."Bakit naka
Madeline's P. O. V.Nagising ako nang may marinig akong sigaw, natatandaan ko ang boses nito at ang pagkakakilanlan. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko pero hindi ako kumikilos. Nakita ko si Raven na nakatayo habang nakasandal sa bukas na pintuan. Nakatapat ang cellphone niya sa kaniyang tenga."That's why I told you to study hard," aniya sabay kamot sa kaniyang batok.Mukhang galit ito, base sa tono ng boses niya at sa pagkakasalubong ng mga kilay niya. Although halos araw-araw naman magkasalubong ang kilay niya."Reasoning won't make you grow. Kung ano-ano pa sinasabi mo when you already knew that you did something wrong, why can't you just accept it?"Taimtim akong nakinig sa kaniyang sermon, I wonder kung sino ang kausap niya. Parang halos lahat ng nakakausap niya cold siya. Pwera pala kala Mommy at Daddy, palibhasa may kailangan.
Raven's P. O. V.Habang pinapanood ko ang pagbaba ng araw ay bigla akong nakaramdam ng lungkot. A sad past suddenly popped up on my mind, reminding me how a great father my Dad was. Ito rin ang dahilan kung bakit ayaw kong pabayaan si Mommy, dahil kagaya ni Daddy, gusto ko ring maging independent at tumayo para sa pamilya namin."Hoy, Raven! Ayaw mo na bumabad?" sigaw ni Madeline habang naliligo sa dagat.Umiling ako sa kaniya. Pinunasan ko ang buhok ko gamit ang twalya na aking hawak. Nakapagbabad naman ako ng isang oras noong nawawala na ang init ng araw. Habang itong si Madeline ay namumula na ang balat hindi pa rin tumitigil, para siyang bata na ngayon lang nakakita ng dagat.She never stopped playing with the ocean water. She even made me as a photographer, para lang magkaroon siya ng mga pictures na ipo-post sa social media. Naging rason lang kasi kung bakit si
Madeline's P. O. V.Naalimpungatan ako nang tumama ang noo ko sa matigas na bagay. Nang idilat ko ang mga mata ko ay nagulat ako nang mapansing nakasubsob ako sa leeg ng lalakeng pinakasalan ko. Napalunok ako ng ilang beses at hindi ko alam kung gagalaw ba ako o ano, hindi ko alam kung gising ba siya o tulog pa.Bigla niyang ginalaw ang kaniyang balikat. Nagkaroon ako ng pagkakataon para dahan-dahang umalis sa pwestong kinahantungan namin. Ngunit nang makahiga ako sa unan ay mas lalo akong nagulat nang makitang dilat ang mga mata ni Raven, tumitig ito sa akin na parang wala lamang ang nangyare."R-Raven..." bulong ko sa kahiyaan.Nagsimulang mag-init ang pisngi ko. Sobrang lapit ng aming mukha kaya agad akong napaupo sa kama."Nakakangawit. How come napunta ka dito sa tabi ko?" aniya at naupo sa kama.Napaiwas ako ng tingin at hinila an
Madeline's P. O. V.Pagbalik sa Maynila ay tila ba naging back to normal ang buhay ko. Kahit alam kong kasal ako, hindi ko na maramdaman. Ito ang gusto ko, tipong malaya pa rin ako kahit kinasal ako ng patago."Na-miss ko ang malambot na kama ko!" sigaw ko.Humiga ako sa kama ko, kasabay noon ang pagbukas ng pinto ng kwarto ko. Irita akong tumingin sa taong nagbukas noon."Kamusta ang honey moon ninyo?" tanong ni Mommy."Mom, why do you call it a honeymoon? Hindi naman kami romantic couple, we married each other because of the contract," ani ko at umupo sa dulo ng kama."We know that, sa pagdating ng araw... You will learn how to love your husband, Madeline."Napataas ang kilay ko."Mom, hindi ko siya magugustuhan. Sobrang cold niya, strikto, kaya ang boring niya kasama." Napa-cross arms ako.
Madeline's P. O. V.Hawak ko ang aking cellphone, naghihintay ako ng reply mula kay Roselle. Ang sabi kasi nilang dalawa ay dadalo sila sa welcoming ko bilang bagong CEO. Nakasakay pa rin ako sa kotse, nakaupo ako sa backseat dahil driver lang nila Mommy ang naghatid sa akin. Nasa company building na ngayon si Raven kasama nila Mommy."Hayst... Sabi nila pupunta sila," malungkot kong bulong.Pumasok ang driver sa loob ng kotse at naupo na sa driver's seat."Ma'am, tumawag na po ang Mommy ninyo, pwede na raw tayo pumunta sa entrance," aniya."Sige po, Manong!" Nakaramdam ako ng halo-halong emosyon, kaba, saya, at excitement. Napahawak ako sa aking dibdib dahil lumakas at bumilis ang tibok nito.Binalik ko na sa hand bag ko ang cellphone ko saka kinuha ang foldable mirror ko, tinignan ko ang aking make up, na ngayon ay hindi pa rin nagugulo. Ngumiti ako at nag-practice ng aking speech habang nagda-drive si Manong.Napatigil ako nang makita ko na ang grand entrance. Napaawang ang labi k
5 YEARS LATERMadeline's P. O. V."Ms. FA, ehem--Roselle!" sigaw ko nang hindi niya ako pansinin dahil busy siya sa pakikipag-picture sa kaniyang mga kaklase. Nang lingunin niya ako ay kusang gumuhit ang ngiti sa aming mga labi. Nagtatatalon ito papunta sa akin, nang makalapit siya ay binigyan niya ako ng mahigpit na yakap. "Yes! Graduate na tayo!" sigaw ko habang yakap namin ang isa't isa.Humiwalay siya at hinawakan ang pisngi ko."Pero, Bes... Ang pinakamasarap sa lahat. Tapos na tayo mag-aral tapos sasahod na tayo!" sigaw niyang muli."Bakit parang hindi na ako kasali sa inyo?" Napatigil kami nang marinig namin ang boses ni Catalina. Paglingon namin sa likod ay nakita namin siyang nakatayo, may dalang isang bouquet ng bulaklak. Napataas ang kilay ko nang makita ang manliligaw niya sa kaniyang likuran."Oh, nandyan pala si Paul James," puna ko."May sasabihin kasi ako sa inyo, actually, kami... May sasabihin kami," ani Catalina sabay ayos ng kaniyang eyeglasses. Napakunot ang n
Madeline's P. O. V.Lumipas ang ilang araw, natiis ko ang limang araw na pag-tutor sa akin. Natapos ang lahat ng modules ko sa tulong ng bwisit na si Professor Pauline. Kahit ba malagkit ang tingin nito sa asawa ko ay napakinabangan ko naman siya, although bayad naman ang trabaho niya."I'm happy that you already finished all of these, next week exam na lang then bakasyon ka na," ani Raven habang nakatayo sa harapan ng lamesa kung saan nakapatong ang mga tumpok na modules and answer papers.Biglang hinawakan ni Prof. ang braso ko sabay ngiti. I suddenly felt awkward again pero nasanay akong pekein ang pagngiti ko sa kaniya."Of course, sa talino ba naman ng asawa mo, Sir Raven. I'm so impressed in her skills, from reading comprehension to memorizing. Malayo ang mararating ni Mrs. Madeline." Hinimas-himas niya pa ang balikat ko.Napairap ako at tumingin sa kaniya. Bahagya kong hinampas ang braso niya, gusto ko ngang lakasan. Aalis na lang ang dami pang satsat."Thank you for the compli
Madeline's P. O. V.Pagsapit ng gabi ay antok na antok na ako. I felt mentally exhausted sa dami ng inaral namin in just a day, pakiramdam ko sinasadya na niyang wala man lang pahinga. Tuloy-tuloy ang pagpasok ng information sa utak ko. Although gusto ko na talaga matapos ang modules but I really feel awkwardness between me and Prof. Pauline."Love, you keep on yawning. I think you should sleep early," puna ni Raven sa akin. Tumango ako at kinapa ang gilid ng mata ko na puno ng luha kakahikab ko. Pinunasan ko ito gamit ang mga daliri ko. Nakaupo kami sa sala at nagpapahinga dahil kakatapos lang namin mag-dinner. Ayoko naman matulog kaagad dahil kakakain ko lang, may mga masamang kasabihan about sa pagtulog ng busog."Love..." hinawakan ni Raven ang kamay ko.Bigla niyang pinatay ang TV kaya nanlaki ang nga mga mata ko."Oh, I thought you want to watch soccer?" tanong ko."But your sleepy, kaya matulog na tayo sa kwarto," ani Raven."Pero kung gusto mo manood, okay lang sa akin. Buksa
Madeline's P. O. V."Huwag ka na kaya magluto ng lunch mamaya?" suhestyon ko kay Raven habang kumakain kami ng umagahan."It depends, why?" Napairap ako, nagsu-suggest na nga akong huwag na pero parang gusto niya pa ring magluto at kumain na naman dito si Prof."Bakit ba gusto mong magluto? Pwede naman tayong um-order na lang. Masyado kasing epal si Prof. magaling nga siyang guro pero yung ugali, tagilid." Pabagsak kong binitawan ang kutsara ko sabay kuha ng aking hot chocolate drink."Love, it's not like that. Gusto ko lang ring kumain ka ng niluluto ko. Sunday ngayon, tapos the next five days, I'll be busy again." Mahinahon ang pagsasalita niya habang nakatitig sa akin."Kahit na ba! As long as dito kakain yung haliparot na 'yon, huwag ka magluto." Padabog kong ipinatong sa lamesa ang tasa ko. Napapikit naman si Raven sa lakas ng tunog na nagawa ko. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya, mukhang napapagod na siya sa ugali ko."Love, can you calm down?" aniya sabay bitaw sa kutsara'
Madeline's P. O. V."Grabe, I didn't knew you're best sa kusina, Sir Raven!" Napatigil ako sa pagnguya, pakiramdam ko exaggerated na ang reaksyon ni Prof. Pauline. Ganoon lang ba talaga siyang klaseng tao? Matalino siya at friendly, pero minsan mapapansin talaga na hindi normal yung kilos niya, especially ang tawa niya."Thank you for the compliment, Prof. Pauline." Ngumiti si Raven at kinuha ang basong juice niya na melon dahil pinangakuan niya ako.Biglang kinuha rin ni Prof. Pauline ang kaniyang basong juice sabay taas nito, tumingin siya sa akin."Cheers?" aniya.Naiilang akong kinuha ang baso ng juice ko, go with the flow lamang ako. Nakangiti naman si Raven habang pinagdidikit namin ang mga baso namin. Parang nagugustuhan naman niya ang pakikisama ni Prof. "Bukas, sunday. Are you still available for tutoring?" tanong ni Raven."Of course, pwedeng-pwede. Kung okay lang ding mag-aral ng sunday, Mrs. Madeline?" tanong nito at tumingin sa akin."H-Huh? Okay lang naman... Para din
Madeline's P. O. V.Kinabukasan ay sabay kaming nag-umagahan ni Raven sa hapagkainan, siya na naman ang nagluto. Omelette ang aming almusal, wala ring mintis ang sarap ng kaniyang pagluluto. Kailan ko kaya matututunan ang ginagawa niya."Love, alam mo?" tumigil ako sa pagnguya."Don't speak when your mouth is full," aniya at binaba ang tasa ng kape."Psh, may sasabihin lang e'." Inirapan ko siya.Napansin naman niya ang pag-iba ng mood ko, binitawan niya kaagad ang hawak niyang kutsara saka hinawakan ang kamay ko."I'm sorry... Sige, ano ba 'yong sasabihin mo?" tanong niya."Wala na, ayoko na." Pag-iinarte ko."Love naman..." malambing ang tono ng kaniyang boses."Gusto ko lang sana itanong din," tumingin ako sa kaniya habang nagsasalita. "May balak ka bang turuan akong magluto? I mean, alam ko naman kasing busy person ka, so... Gusto mo itanong kung maisisingit mo ba sa time mo yung pagtuturo sa akin sa kusina?" Napatango siya ng ilang beses at binitawan ang kamay ko. Naghintay ako
Madeline's P. O. V.Parang tumalon ang puso ko sa saya nang marinig ang pagbukas ng automatic gate, nakita ko kaagad ang sasakyan ni Raven na papasok sa garahe. Bumangon ako mula sa sofa at binuksan ang main door. Nakita kong lumabas ng kotse si Raven dala ang kaniyang laptop bag. "Oh, what are you doing there?" tanong niya."Malamang sinasalubong ka. Ang boring kaya dito mag-isa," sabi ko.Nang tuluyan siyang makalapit sa akin ay bigla niya akong sinunggaban ng halik sa labi. Napapikit ako at tumugon sa kaniya. Bigla akong napasandal sa bukas na pintuan habang sinisiil ako nito ng halik. Napahawak ako sa kaniyang leeg."I missed you," bulong niya nang humiwalay sa akin.Napalunok ako ng ilang beses, pakiramdam ko ay nabitin ako. Tumalikod siya para ibaba sa sofa ang hawak niyang laptop bag. Napahawak ako sa labi ko, bigla siyang naging aggressive, not bad dahil masarap ang halik niya."Is there a problem?" tanong ni Raven.Nagising ako sa reyalidad. Napataas ang kilay ko at umiling.
Madeline's P. O. V.Nang matapos ang dinner date namin. Inuwi na ako ni Raven sa bahay niya, pinagbuksan niya ako ng pinto at unang hakbang ko sa bahay ay tila napuno ako ng halo-halong emosyon."Is there a problem, Love?" tanong ni Raven at hinawakan ang beywang ko. Narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako at tinignan siya."Na-miss ko dito. Punong-puno ng memories ang bahay na 'to, tayong dalawa... Kapag naaalala ko na sana may kasama na tayong batang malikot at makulit. Nakakalungkot, pero siguro hindi pa nga ngayon yung right time natin para maging isang ganap na magulang." Ngumiti ako ng pilit."I really appreciate your positive thoughts, na this isn't the right time. Umaasa naman ako na kung darating ang right time na 'yon, nasa tamang edad ka na. Walang problema sa trabaho ko, tapos hindi ka rin stress sa business niyo. May mas malaki na tayong bahay at---""Teka," pinatigil ko siya sa pagsasalita. "Lilipat pa ba tayo ng bahay? Iyon ba ang plano mo?" tanong ko.