JarredThat was the last sweet moment of us. Pagkatapos kong malaman na may ibang lalaki sa buhay niya, hindi natapos ang gabing iyon nang hindi ko siya napaamin.Kunumpronta ko siya sa caller na bigla na lamang tinawag sa phone niya.Sandali siyang nagpaalam sa akin para sana mag-CR. Aksidenteng naiwan niya ang cp niya sa mesa.'No! It's not right to call 'aksidente', mas tumpak kung itinakda nang matapos na ang kahibangan ko sa kaniya.' usig ng isip ko na todo defend sa ideya ko.Segundo lang at biglang tumunog ang cellphone ni Shella Mae. Awtomatikong inagaw nito ang atensiyon ko buhat sa pagnamnam ng mga pagkaing inorder namin at nasa harap ko.I smoothly pick up the phone out of my curiosity if who the caller is.Wala sa hinagap ko na matagal na pala niya akong niloloko. I just don't notice it earlier. Naging interesado akong malaman kung sino ang nasa likod ng registered name na "Loveeyy" sa phone ng girlfriend ko.Namamawis ang mukhang pasimple kong dinampot ang cellphone ni Sh
Lance Jericho"Hello po, Mommy. Good evening din po." Magalang kong sagot sa kabilang linya. Humigit kumulang ay six hours na din mula ng umuwing itong magisa pabalik sa mansiyon nito sa Parañaque."Kumusta ka na? Ang mommy Estrella mo?" Muling tanong ni Mommy. Lihim akong humanga sa lawak ng pang-unaw niya. Kunsabagay, wala namang karapatang magtampo si Mom o mag-inarte na nawalan dahil iniwan din lamang niya ako kina Auntie at Uncle Rodrigo ko matapos niya akong maipanganak.Siguro naman ay sapat na iyong dahilan para maging understanding mother siya kahit ngayon lang.Of course I'm not trying to punish her for taking revenge against her. What I'm trying to imply is, she must wait! Wait until things are settled down especially about my Mommy Estrella."Yeah, she's fine now, mommy." Masiglang tugon ko. "By the way, how's your trip? Wala bang naging aberya?""Gratefully, wala naman so far. " Tugon ni Mom. Ramdam ko ang happiness sa boses nito. "So, what are you doing now?" Kung iisipi
Lance Jericho'"Kakambal ni Kenneth Whin Villagracia si Ian Fidel, ang ama ni Jarred?" Iyon ang katanungang gumugulo sa isipan ko. Hindi ako makapaniwala sa nalaman. Ang pagkakaalam ko ay iisa lang ang Villagracia dito sa Las Piñas, iyon ay ang ama ni Jarred.Gayunman, may pakinabang sa pagkakatuklas ko ng lihim na iyon. Makakatulong iyon sa pagpabilis ng usad ng kaso ni Dad Eric John.Minsan ko pang ini-scroll ang impormasyon na nakita ko sa aking laptop.Matapos kong matuklasan na kambal sila ay nagkaroon na ako ng isang plano.'Ito na ang panahon para mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Dad.' ito ang mga salitang naitanim ko na sa isipan ko. Ngayong napagtagpi-tagpi ko na ang dahilan kung bakit ko napapanaginipan ang tungkol sa kamatayan ni Dad at ni Edcel Kate Del Amor.Iniisip ko noon na nagkataon lang na magkapareho kami ng apelyido. Na wala akong kinalaman sa panaginip na iyon. Pero nang matuklasan kong si Eric John ang aking tunay na Daddy at na si Daddy at si Eric John sa
Lance Jericho'"Daddy Rodrigo, Mommy Estrella, may dapat kayong malaman." Iyon ang naging bungad ko kina Mommy at Daddy ng umagang iyon. Naabutan ko silang nagtsa-tsaa pagbaba ko ng komedor. Kapwa napatingin ng sabay ang mga ito nang marinig ako habang papasok ng komedor."O Hijo, gising ka na pala?" Bati ni Dad. " Halika na rito at sabayan mo na kami ng Mommy mo." Nakangiting dagdag pa ni Dad. "Oo nga, Hijo." Segunda ni Mommy na nginitian ko. "O halika na dito, ano pa'ng tinitingin mo diyan?" Pagpapatuloy pa ni Mom nang nakitang nakatayo pa din ako sa pintuan. Nakasimangot naman akong lumapit sa kanila dahil parang hindi nila narinig ang magandang balita kong natuklasan.Lumapit ako at muling inulit ang sinabi ko kanina."Dad, Mom, Hindi niyo ba talaga ako narinig?" May pagkasupladong wika ko dahil parang hindi sila interesado sa ibinabalita ko."Ano ba kasi iyong sinisigaw mo kanina? Hindi ko narinig masyado e? " Reklamo ni Dad na nakatuon lang ang atensiyon sa binabasang ewan ko
MJ Krisela"Sa kabila noon ay palagi ka paring nagkukulong sa loob ng kwarto mo." Malungkot na tumingin sa akin si Inay matapos maisalaysay ang mga nangyari sa akin three years ago na. Siguro ay high school pa lang ako noon at nasa Malabon kami ni Inay nakatira."Ano pong nangyari at paano ako nawalan ng ala-ala?"Sandaling huminga si Inay para bigyang luwag ang didbib nito na parang pinupuno ng hangin. Nakamasid at matiyagang nakikinig lang si Itay habang isa-isang ikinukuwento ni Inay ang mga rebelasyon este mga pangyayari."Isang araw ay napansin na lang ni Ate Kayla ang pagbabago ng ugali mo." Pagpapatuloy ni Inay na attentive na naman akong nakinig. Marami na ding katanungan at gumugulo sa isip ko kaya kaylangang matapos ko na ang mga confusedment na ito."Bihis na bihis ka daw ng araw na iyon. Kahit ang Ate ay sobra ang pagtataka kasi para kang sinaniban ng kung ano. Gayunman, natutuwa si Ate sa nagaganap sa iyo ng araw na iyon kahit medyo nababahala. Naging palatawa ka na daw u
Lance JerichoHindi ko masasabi kung mga totoong kaibigan ang apat pero ang mahalaga sa akin ay— ano pa nga ba? E'di ang sarili ko. Noon pa man ay wala nang mas mahalaga sa akin kundi mga bagay na magpapasaya sa akin.Malapit na ako sa kinaroroonan nila ng bigla ay sinalubong ako ng isang babae at pinupog ako ng halik. Daig pa ang inang sabik na sabik akong kinamuyos ng halik kahit sa publiko.Nakaramdam ako ng hiya dahil pinagkatinginan kami ng mga tao lalo na ng mga kaibigan ko daw. Haha. Subalit huli na ang lahat para makaramdam ako ng hiya lalo na nang maramdaman kong bahagyang namukol ang aking harapan matapos nito iyong sunggaban. Kahit nakapantalon ako ng maong na itim ay hindi pa rin napigilan ng alaga ko ang maramdaman ang init ng palad ng babae na parang matagal na ding sabik na mahawakan uli ng palad nito."Sharmaine, hey ano ba? 'Wag dito! Masyadong public." Saway ko sa babae matapos pakawalan ang mga labi kong halos mamasa sa ginawa nito. Kung magkataong nasa tagong lugar
JarredBale two days na akong absent sa school kasama na ang araw ngayon. Pagkauwi namin galing ng Baguio ay hindi na maganda ang kondisyon ni Dad. Matapos kasing ma-released siya sa hospital kung saan siya pansamantalang naka-admit ay naging tahimik na ito at maputla. Halos hindi na din ito kagaya ng dati na masigla ang mukha. Nawalan ng kinang ang mukha ng kaniyang Dad na dati lang ay sobrang maaliwalas ang mukha sa kabila ng kabisihan nito sa trabaho.Hindi ko na naintindihan ang sinabi ng doktor sa amin. Ang tanging na-registered sa isip ko ay may mental breakdown daw ang Dad. Ayon sa doktor na sumuri at gumamot dito ay maaring dala iyon ng work frustration o maari ding ang bunga ng isang krimeng matagal na pinagtakpan nito sa loob ng maraming taon.Ayon sa doktor, may mga ganitong cases na minsan ay umaabot sa pagkabaliw dahil na din sa mga symptoms na puwedeng dala-dala nito. Like for example hallucinations, nightmares, sleepless night o iyong tinatawag na insomniac, false visio
MJ KriselaBalik-iskwela na pero bakit wala akong nararamdamang eksaytment? Pagkakatanda ko ay apat na araw na akong liban sa klase. Hindi na tuloy alam kung makakahabol ba ako ng lesson. Idagdag pa na next week ay exam na namin sa first semester.Nasa kuwarto lang ako ng boarding house ko, nagmumukmok. Iniisip kung papasok o dumito na lang muna. Alas kuwatro na ako ng hapon nakaalis sa bahay kahapon. Alas singko kwarenta'y singko naman ako dumating sa tinutuluyan kong board.Pinagaksayahan kong sulyapan ang aking sout na 'di gaanong mamahaling relo ng umagang iyon.It was already 8:30 in the morning. Hindi ko namamalayang tatlong oras na akong nagkukulong sa aking kuwarto.Kung tutuusin, hindi pa naman ako late. 9:30 pa ang pasok ko sa aming first subject. Matagal-tagal pa at mahaba pa ang natitira kong oras para makapagpahinga at makapag-ayos.Hawak-hawak ko noon ang aming Infinix hot7 na cellphone. Kakalog-out ko lang din sa aking F*c*b**k account at kakalog-in sa Goodnovel. Napa
Three Months ago...Jarred "Congratulations! Happy Wedding!" Panabay na bati nina Liza, Jaspher, Crystal at Kent. Lahat sila ay parehong kinuha kong mga abay. Naroon din si Lance Venturillo, kaibigan ko, sina Mommy Cherry Ann, Daddy Ian Fidel, maging ang kinilalang magulang ni Shella Mae na sina Aling Patricia at Mang Rigor kasama ang mga kapatid nito na sina Nene at Tonton."Congrats, Mj!" Si Liza na niyakap nang mahigpit si Shella Mae. Ito ang ang kinuhang Maid of Honor ni Mj dahil hindi pwede si Crystal dahil ikakasal na din ito kay Kent Buencamino next week.Wala naman naging problema sa kasunduan ng dalawa. Si Jaspher naman ang kinuha kong bestman dahil ayaw ni Lance. Hindi ko na pinilit ang kaibigan dahil mas gusto lang nito maging abay lang.Naroon din ang iba pang mga kakilala at kaklase ko maging ang kapamilya ko Villagracia. "Thanks!" Maluhang tugon ni Mj. Inawat naman siya ni Liza. "O, huwag ka nang umiyak. Hello, it's your wedding day, tatapusin mo lang ba sa pamamagitan
Jarred Pagpasok na pagpasok ko sa hospital na sinasabi ni Liza ay nagmamadali akong tinungo kaagad ang Inquiry Desk ng hospital."Nurse, may naging pasyente ba kayong nangangalang—" Hinihingal dahil sa kaba na inquire ko sa bantay doon pero agad na naputol nang makita ko si Liza na sa tingin ko ay kanina pa ako hinihintay."S-sorry. Just excuse me." Pamamaalam ko na lang na patakbong nilapitan si Liza. Nakita ko kaagad na may mga dugo nga sa damit nito, patunay na totoo ang sinasabi nito kanina sa phone habang kami ay magkausap. "How is she?" Kinakabahang tanong ko agad dahil gustong-gusto ko nang malaman kung ano ang totoong kondisyon ng babae. "Is she okay now?"Nakita ko mula sa mukha ni Liza ang pangamba at paggusot ng mukha. "Sundan mo na lang ako." Tumango lang ako at agad na sumunod sa kaniya na malakas ang sasal na tibok ng puso ko. Natatakot ako para sa babaeng bukod tangi kong minahal.Sa totoo lang, ngayon lang ako nakaramdam ng takot na ganito sa buong buhay ko.Isang ta
Mj"He was about to go in an hour."Napalingon ako sa may pintuan nakatayo roon si Liza. Hindi naman ako nagulat dahil hinahayaan ko lang naman na bukas palagi ang kuwarto ko. Ako naman ay nasa bintana, nakanaw sa labas ng bahay at malalim ang iniisip. Hindi ako sumagot sa halip ay muli kong ibinalik ang tingin at atensiyon sa mga nakikita ko sa labas ng bintana.Tinatanaw ko ang paligid ng kinatitirikan ng bahay nina Liza. Sari-saring mukha at disenyo ng bahay ang aking nakikita. Nagtataasan din ang mga bubong na dikit-dikit at walang pagitan. Hindi naman squatters area ang lugar na iyon. Sadya lang siguro iyon ang mga nakikita ko dahil nasa taas ako."Hindi mo ba ako narinig?" Muling pukaw sa akin ni Liza na dinig ko kahit pa nakatalikod ako. Nasa tono ng pananalita nito ang pagkainis sa pangiisnob ko. Dinig kong humakbang ito papunta sa akin na may bigat ang mga paa.Tumabi ito sa akin sa gilid ng bintana."Ano ba kasing tinitingnan mo diyan?" Dagdag pa niya na hinawi ang mahabang
Jarred Alam kong hindi inaasahan ni Shella Mae ang biglang pagsulpot ko ng mga sandaling iyon.Kahit na batid kong may kausap pa ito sa phone ay pilit ko pa ring pinalakas ang loob ko na malapitan siya at makausap. Ayukong masayang ang pagkakataon na ito bago man lang ako ganap na lumayo sa kaniya. Ikalawa, ayuko ring masayang ang todo preparations ni Liza para magkita kami at makapagpaalaman, kung saka-sakali man.May konting kirot na umalma sa puso ko ang ideyang magkakahiwalay na nga kami ni Mj/Shella Mae ng tuluyan.Nakita ko kung paano parang namutla at tila matutunaw sa kinauupuan niya si Shella Mae. Bukod sa nagulat ito ay hindi rin siguro nito sukat isipin na nandoon ako. Lalo kong naramdaman ang pagkataranta ng mukha niya at parang ibig maglaho ng bigla na lamang sa sirkulasyon huwag lang ako makita akong papalapit.“W-what are you doing here?” Hinayaan ko muna ang sariling makalapit sa kaniya ng tuluyan bago ako sumagot.‘What do you mean I’m doing here? It is a restaurant
Liza “Uuwi na ba tayo?” nagtatakang tanong ko kay Mj nang mapansin pumara na ito ng taxi. Nakakunot-noo namang sinulyapan ako ng kaibigan. “What do you mean? Ano pa bang naisip mong gagawin natin bukod pa sa dito sa Drugstore?’ “I mean, hindi ba tayo dadaan ng mall? Mag unwind muna tayo dahil minsan ka lang nakakalabas. I mean, minsan lang gusto mong lumabas.” Pang-iimbento ko ng kuwento na halos ikapilipit ng dila ko. kahit kaylan kasi ay hindi ako nasanay na magsinungaling. Napaisip ang kaibigan na napahinto din sa paglalakad. Nasa loob pa din kasi kami ng malawak na Drugstore na iyon. Matagal siyang napaisip at bago nakapagsalita. “Saan mo ba gustong pumunta?” “Ahmm.” Tugon ko kaagad na nag-isip. Nasa isipan ko na kung saan ko siya dadalhin. Ang address na isinend ko kay Jarred ang unang pumasok sa isipan ko kaagad. “Sa Malhala FoodHouse!” walang gatol kong wika mayamaya matapos kong maalala ang usapan naming ni Jarred. “S-saan?” Maang na tanong ni Mj. “Sa Malhala. Iyon ban
Liza ‘Italy? Ang layo noon ha?’ Hindi ko inaasahang marinig iyon mula kay Jarred. Hindi ko akalaing aalis na pala ito nang hindi sila nagkakaayos ni Mj. Hindi ko maiwasang malungkot sa dalawa dahil sa nalalapit na pagkakalayo. >Do you mean, are you leaving Philippines soon? Hindi agad nakasagot si Jarred. Hindi ko alam kung nagbibiro lang ito o baka naman ay paraan lang nito iyon gaya ng mga nagaganap sa mga teledrama. Tapos matataranta ang girl at hahabulin ang lalaki tapos magkakaabutan sa airport. Inalis ko sa isip ang mga malilikot kong imahinasyon at nagpokus sa isasagot ni Jarred. >Yes. Marami nang naganap sa buhay ko na gusto ko na lang lampasan. Mga one month lang naman ako doon para lang magmind clear at para na din lumikha ng mga bagong memories. Ramdam ko sa text ng kausap ang kakaibang lungkot na nababakas ko sa mga mensahe niyang ipinapadala. >What about Mj? Matitiis mo ba siyang iwan sa ganitong kalagayan niya? >You said it na hindi naman siya buntis di’ba? Why a
Lance Hindi ko alam kung panaginip lang ito pero umaasa akong sana nga. Hawak-hawak ko ang isang magnum na baril ng mga oras na iyon at itinututok ko iyon kay Mj. Noon ko din narealized na nakagapos si Mj sa isang tabi, tigmak sa luha ang mga mata nito at nagmamakaawa. “P-please, don’t do this Lance.” Pagsusumamo niya sa akin. “I-i know it is not you. Sabihin mong hindi ikaw ito, Lance. Hindi ikaw ang Lance na kilala ko… at nakilala ko.” Saglit siyang huminto sa pagsasalita at napalunok ng laway. “H-hindi ikaw si Lance na nakilala ko at natutunan kong mahalin. I swear, hindi ikaw ‘to.” Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay parang napakaraming karayom ang tumutusok sa puso ko habang nakikita ang babae, luhaan, sugatan, gapos at nagmamakaawa sa akin. Parang nahahati ang kaluluwa ko. Naroon ang pagkamuhi ngunit nandoon din ang pusong mapagpatawad. Hindi ko maisip kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon pero I swear, parang isang bahagi ng puso ko ang may basag. Nagulat ako nang n
Lance Alam kong kahit anong oras ay puwede kong sugurin at kunin si Mj sa bahay ni Liza pero hindi ko pwedeng gawin iyon. Dapat maingat ako sa aking mga kilos at hindi padalus-dalos. Pagkalipas ng ilang linggo ay sa wakas at natagpuan ko na rin ang babae. Ang buiong akala ni Liza ay basta na lamang akong maniniwala sa sinabi nitong wala itong nalalaman tungkol sa lokasyon ni Mj. Masyado itong naging kumpiyansiya at panatag kaya nakalimutan nito kung anong ugali mayrooon ang isang kagaya kong si Lance Jericho Ballesteros. Sa pamamagitan ng sapilitang pagpapaamin rito at sinamahan ko na din ng konting pananakot ay napakanta ko din si Liza. Nanginginig ito noong tinakot ko na masasaktan kung hindi magsasalita. Sariwang-sariwa pa sa isip ko ang pamimilit kong nagawa rito noon. Nasa isip ko pa din ang kawawa at hindi maipintang mukha ng babae ng minsan ay magkita kami at makorner ko siya. ~~~ Hindi ko alam kung saan siya noon nanggaling pero inabangan ko ang kaniyang pagdaan sa lugar
] Lance Alam kong kahit kaharap ko na si Liza kanina ay ramdam ko na may itinatago itong kaalaman sa tunay na lokasyon ni Mj. Batid kong may tinatago ito at ayaw lang sabihin sa akin. Hindi naman nakapagtataka dahil magkaibigan ang dalawa kaya imposibleng ilalaglag nito ang kaibigan. Sa bagay iyon ay hindi naman ako pinanghinaan ng loob. Hinding-hindi ako susuko sa paghahanap kay Mj. Saka lang ako susuko kapag oras na para bumitaw o kapag nakita ko na si Mj at matiyak na ligtas ito. Pauwi na ako sa amin ng hapong iyon nang aksidente kong makita si Mj sa kalsada. Nakatalikod ito at may mga bitbit na mga pinamiling gulay at kung ano-ano pa. Sa palagay ko ay nag-aabang ito ng taxi pauwi sa kanila. Kahit nakatalikod ay alam kong kilalang-kilala ko ang nobya. Sa tindig nito, sa shape ng katawan at maging sa lugay at ayos ng buhok ay hindi ako magkakamaling si Mj nga iyon. Sasal ng tibok ang puso ko at parang dumadagundong sa kaba. Mabilis kong itinabi ang kotse at nagmadaling nilapitan