MJ Krisela"Sa kabila noon ay palagi ka paring nagkukulong sa loob ng kwarto mo." Malungkot na tumingin sa akin si Inay matapos maisalaysay ang mga nangyari sa akin three years ago na. Siguro ay high school pa lang ako noon at nasa Malabon kami ni Inay nakatira."Ano pong nangyari at paano ako nawalan ng ala-ala?"Sandaling huminga si Inay para bigyang luwag ang didbib nito na parang pinupuno ng hangin. Nakamasid at matiyagang nakikinig lang si Itay habang isa-isang ikinukuwento ni Inay ang mga rebelasyon este mga pangyayari."Isang araw ay napansin na lang ni Ate Kayla ang pagbabago ng ugali mo." Pagpapatuloy ni Inay na attentive na naman akong nakinig. Marami na ding katanungan at gumugulo sa isip ko kaya kaylangang matapos ko na ang mga confusedment na ito."Bihis na bihis ka daw ng araw na iyon. Kahit ang Ate ay sobra ang pagtataka kasi para kang sinaniban ng kung ano. Gayunman, natutuwa si Ate sa nagaganap sa iyo ng araw na iyon kahit medyo nababahala. Naging palatawa ka na daw u
Lance JerichoHindi ko masasabi kung mga totoong kaibigan ang apat pero ang mahalaga sa akin ay— ano pa nga ba? E'di ang sarili ko. Noon pa man ay wala nang mas mahalaga sa akin kundi mga bagay na magpapasaya sa akin.Malapit na ako sa kinaroroonan nila ng bigla ay sinalubong ako ng isang babae at pinupog ako ng halik. Daig pa ang inang sabik na sabik akong kinamuyos ng halik kahit sa publiko.Nakaramdam ako ng hiya dahil pinagkatinginan kami ng mga tao lalo na ng mga kaibigan ko daw. Haha. Subalit huli na ang lahat para makaramdam ako ng hiya lalo na nang maramdaman kong bahagyang namukol ang aking harapan matapos nito iyong sunggaban. Kahit nakapantalon ako ng maong na itim ay hindi pa rin napigilan ng alaga ko ang maramdaman ang init ng palad ng babae na parang matagal na ding sabik na mahawakan uli ng palad nito."Sharmaine, hey ano ba? 'Wag dito! Masyadong public." Saway ko sa babae matapos pakawalan ang mga labi kong halos mamasa sa ginawa nito. Kung magkataong nasa tagong lugar
JarredBale two days na akong absent sa school kasama na ang araw ngayon. Pagkauwi namin galing ng Baguio ay hindi na maganda ang kondisyon ni Dad. Matapos kasing ma-released siya sa hospital kung saan siya pansamantalang naka-admit ay naging tahimik na ito at maputla. Halos hindi na din ito kagaya ng dati na masigla ang mukha. Nawalan ng kinang ang mukha ng kaniyang Dad na dati lang ay sobrang maaliwalas ang mukha sa kabila ng kabisihan nito sa trabaho.Hindi ko na naintindihan ang sinabi ng doktor sa amin. Ang tanging na-registered sa isip ko ay may mental breakdown daw ang Dad. Ayon sa doktor na sumuri at gumamot dito ay maaring dala iyon ng work frustration o maari ding ang bunga ng isang krimeng matagal na pinagtakpan nito sa loob ng maraming taon.Ayon sa doktor, may mga ganitong cases na minsan ay umaabot sa pagkabaliw dahil na din sa mga symptoms na puwedeng dala-dala nito. Like for example hallucinations, nightmares, sleepless night o iyong tinatawag na insomniac, false visio
MJ KriselaBalik-iskwela na pero bakit wala akong nararamdamang eksaytment? Pagkakatanda ko ay apat na araw na akong liban sa klase. Hindi na tuloy alam kung makakahabol ba ako ng lesson. Idagdag pa na next week ay exam na namin sa first semester.Nasa kuwarto lang ako ng boarding house ko, nagmumukmok. Iniisip kung papasok o dumito na lang muna. Alas kuwatro na ako ng hapon nakaalis sa bahay kahapon. Alas singko kwarenta'y singko naman ako dumating sa tinutuluyan kong board.Pinagaksayahan kong sulyapan ang aking sout na 'di gaanong mamahaling relo ng umagang iyon.It was already 8:30 in the morning. Hindi ko namamalayang tatlong oras na akong nagkukulong sa aking kuwarto.Kung tutuusin, hindi pa naman ako late. 9:30 pa ang pasok ko sa aming first subject. Matagal-tagal pa at mahaba pa ang natitira kong oras para makapagpahinga at makapag-ayos.Hawak-hawak ko noon ang aming Infinix hot7 na cellphone. Kakalog-out ko lang din sa aking F*c*b**k account at kakalog-in sa Goodnovel. Napa
MJDumalaw nga ako kay Crystal at naabutan ko doon si Liza na hinihintay ang aking pagdating. Isang bente minutos lang din ang layo ng sitio Masinloc sa mismong bayan. Hindi naman ako nakaramdam ng pagod o nabagot sa tagal ng biyahe.Hindi din kamahalan ang pamasahe ko. Tanging sling bag lang ang dala ko na naglalaman ng mga personal na gamit bilang babae at ang aking cellphone. Hindi na ako nagaksayang mag-ayos pa. Matapos manipelyo at suklayin ang buhok ay dumeretso na ako sa abangan ng bus.Pagbaba ko ng bus ay sumakay pa ako ng traysikel papuntang looban. Papasok pa kasi ang bahay ni Crystal at mabaku-bako pa ang daan.Agad akong sinalubong ng yakap ni Liza nang matanaw ako buhat sa malayo. Naramdaman ko agad ang pag-alala na nasa loob nito habang higpit ko siyang yakap. Hinaplos ko pa ang likod niya para pagaanin ang loob nito."Tahan na. Ikaw na din ang maysabing okay lang si Crystal di'ba?" Mahinang saway ko."I know." Mahinang tugon nito habang nananatiling nasa balikat ko ang
Kent BuencaminoPansamantalang naudlot ang aming usapan nang bigla ay may balitang rumehistro sa aking phone. It was a text coming from anybody out there.» How dare you do this to me? Pagkatapos kung ipagkatiwala sa iyo ang aking sarili? Damn you, Kent! Wala kang pinagkaiba sa ibang lalaki!»Hindi ko kilala ang may-ari ng text pero sa klase ng text ay pamilyar sa akin.Kahapon lang kami nagbreak ng babaeng iyon. One week ding nanlamig kami sa isa't isa hanggang sa magdecide akong makipagbreak rito.Walang nakakaalam sa aming lima na may nililigawan at napasagot akong babae. Palihim lang ang aming relasyon dahil iyon na din ang aming usapan.At iyon na nga, may nangyari na sa amin ng babae at pagkatapos noon ay parang siga na namatay ang pag-ibig ko rito matapos buhusan ng malamig na tubig.Nai-block ko na siya sa F* account ko. Maging sa call and text ay isa siya sa mga naka blacklist.Wala na kaming communication after what happens between us. It's just one night affair! Pagkatapos n
LizaHindi ko alam kung ano ang itinatagong problema ni MJ pero kitang-kita ko buhat sa malayo na nagpahid ng luha ang kaibigan namin. Nakatalikod siya sa gawi ko pero alam na alam ko ang kilos niya kahit hindi man tuwirang makita ko na ginawa niya ang bagay na iyon.Bilang isang kaibigan na palagi niyang kasama at kausap, halos alam na alam ko na ang bawat galaw ng mga mukha niya. Palagi ko siyang tinatanong kung okay lang, ina-update kong kumusta na, kung kumain na ba o maysakit. Palagi kong iniisip kong baka napano na siya o wala ba siyang sakit. Daig ko pa nga ang maging boyfriend niya e. ‘By the way, speaking of boyfriend. Lahat lang naman iyon ay ginawa ko dahil sa pakiusap ni Mr. Jarred Lloyd Villagracia. Pinakiusapan niya akong alagaan si Shella Mae aca Mj sa abot ng aking makakaya. Noong una ay tumanggi ako sa proposal nito, dahil kahit sabihin man nito o hindi ang bagay na iyon ay kasama na sa pagiging kaibigan ang pag-care, support at pagalalay sa mga kaibigan sa lahat ng
Zennedy Cortes Ballesteros Nagulat man ako sa biglang pagsulpot ng anak ko sa bahay ay labis naman ang sayang naramdaman ko nang makita ang anak at mabungaran sa sala ng bungalow kong bahay.Hindi ko inaasahang dadalaw ito sa akin dahil hindi naman ito tumawag o nagtext man lamang kaya ganoon na lang ang pagkasorpresa ko."Anak ko!" Wika ko na agad kong niyakap ang nakangiti kong anak habang kausap ang mayordoma ko. Mahigpit kong niyakap si Lance at gumanti naman ito ng yakap. Kalaunan ay kumalas na din siya sa pagkakayakap sa akin.Ginagap ko ang kamay ng anak ko at sabay kaming naupo sa sofa. Puno nang pananabik na kinumusta ko ang kalagayan niya."I am fine, Mom." Aniya na parang kulang ang sigla ng boses. "Pauwi na din ako nang maisip kitang dalawin dito."Sumungaw sa mukha ang labis na tuwa at pinatunayan iyon ng pagkislap ng aking mga mata.Kumusta naman ang pag-aaral ng Lance ko?" Malambing na wika ko rito na parang binibebe ang anak ko. Kahit man ako ay nababaduyan sa klase n
Three Months ago...Jarred "Congratulations! Happy Wedding!" Panabay na bati nina Liza, Jaspher, Crystal at Kent. Lahat sila ay parehong kinuha kong mga abay. Naroon din si Lance Venturillo, kaibigan ko, sina Mommy Cherry Ann, Daddy Ian Fidel, maging ang kinilalang magulang ni Shella Mae na sina Aling Patricia at Mang Rigor kasama ang mga kapatid nito na sina Nene at Tonton."Congrats, Mj!" Si Liza na niyakap nang mahigpit si Shella Mae. Ito ang ang kinuhang Maid of Honor ni Mj dahil hindi pwede si Crystal dahil ikakasal na din ito kay Kent Buencamino next week.Wala naman naging problema sa kasunduan ng dalawa. Si Jaspher naman ang kinuha kong bestman dahil ayaw ni Lance. Hindi ko na pinilit ang kaibigan dahil mas gusto lang nito maging abay lang.Naroon din ang iba pang mga kakilala at kaklase ko maging ang kapamilya ko Villagracia. "Thanks!" Maluhang tugon ni Mj. Inawat naman siya ni Liza. "O, huwag ka nang umiyak. Hello, it's your wedding day, tatapusin mo lang ba sa pamamagitan
Jarred Pagpasok na pagpasok ko sa hospital na sinasabi ni Liza ay nagmamadali akong tinungo kaagad ang Inquiry Desk ng hospital."Nurse, may naging pasyente ba kayong nangangalang—" Hinihingal dahil sa kaba na inquire ko sa bantay doon pero agad na naputol nang makita ko si Liza na sa tingin ko ay kanina pa ako hinihintay."S-sorry. Just excuse me." Pamamaalam ko na lang na patakbong nilapitan si Liza. Nakita ko kaagad na may mga dugo nga sa damit nito, patunay na totoo ang sinasabi nito kanina sa phone habang kami ay magkausap. "How is she?" Kinakabahang tanong ko agad dahil gustong-gusto ko nang malaman kung ano ang totoong kondisyon ng babae. "Is she okay now?"Nakita ko mula sa mukha ni Liza ang pangamba at paggusot ng mukha. "Sundan mo na lang ako." Tumango lang ako at agad na sumunod sa kaniya na malakas ang sasal na tibok ng puso ko. Natatakot ako para sa babaeng bukod tangi kong minahal.Sa totoo lang, ngayon lang ako nakaramdam ng takot na ganito sa buong buhay ko.Isang ta
Mj"He was about to go in an hour."Napalingon ako sa may pintuan nakatayo roon si Liza. Hindi naman ako nagulat dahil hinahayaan ko lang naman na bukas palagi ang kuwarto ko. Ako naman ay nasa bintana, nakanaw sa labas ng bahay at malalim ang iniisip. Hindi ako sumagot sa halip ay muli kong ibinalik ang tingin at atensiyon sa mga nakikita ko sa labas ng bintana.Tinatanaw ko ang paligid ng kinatitirikan ng bahay nina Liza. Sari-saring mukha at disenyo ng bahay ang aking nakikita. Nagtataasan din ang mga bubong na dikit-dikit at walang pagitan. Hindi naman squatters area ang lugar na iyon. Sadya lang siguro iyon ang mga nakikita ko dahil nasa taas ako."Hindi mo ba ako narinig?" Muling pukaw sa akin ni Liza na dinig ko kahit pa nakatalikod ako. Nasa tono ng pananalita nito ang pagkainis sa pangiisnob ko. Dinig kong humakbang ito papunta sa akin na may bigat ang mga paa.Tumabi ito sa akin sa gilid ng bintana."Ano ba kasing tinitingnan mo diyan?" Dagdag pa niya na hinawi ang mahabang
Jarred Alam kong hindi inaasahan ni Shella Mae ang biglang pagsulpot ko ng mga sandaling iyon.Kahit na batid kong may kausap pa ito sa phone ay pilit ko pa ring pinalakas ang loob ko na malapitan siya at makausap. Ayukong masayang ang pagkakataon na ito bago man lang ako ganap na lumayo sa kaniya. Ikalawa, ayuko ring masayang ang todo preparations ni Liza para magkita kami at makapagpaalaman, kung saka-sakali man.May konting kirot na umalma sa puso ko ang ideyang magkakahiwalay na nga kami ni Mj/Shella Mae ng tuluyan.Nakita ko kung paano parang namutla at tila matutunaw sa kinauupuan niya si Shella Mae. Bukod sa nagulat ito ay hindi rin siguro nito sukat isipin na nandoon ako. Lalo kong naramdaman ang pagkataranta ng mukha niya at parang ibig maglaho ng bigla na lamang sa sirkulasyon huwag lang ako makita akong papalapit.“W-what are you doing here?” Hinayaan ko muna ang sariling makalapit sa kaniya ng tuluyan bago ako sumagot.‘What do you mean I’m doing here? It is a restaurant
Liza “Uuwi na ba tayo?” nagtatakang tanong ko kay Mj nang mapansin pumara na ito ng taxi. Nakakunot-noo namang sinulyapan ako ng kaibigan. “What do you mean? Ano pa bang naisip mong gagawin natin bukod pa sa dito sa Drugstore?’ “I mean, hindi ba tayo dadaan ng mall? Mag unwind muna tayo dahil minsan ka lang nakakalabas. I mean, minsan lang gusto mong lumabas.” Pang-iimbento ko ng kuwento na halos ikapilipit ng dila ko. kahit kaylan kasi ay hindi ako nasanay na magsinungaling. Napaisip ang kaibigan na napahinto din sa paglalakad. Nasa loob pa din kasi kami ng malawak na Drugstore na iyon. Matagal siyang napaisip at bago nakapagsalita. “Saan mo ba gustong pumunta?” “Ahmm.” Tugon ko kaagad na nag-isip. Nasa isipan ko na kung saan ko siya dadalhin. Ang address na isinend ko kay Jarred ang unang pumasok sa isipan ko kaagad. “Sa Malhala FoodHouse!” walang gatol kong wika mayamaya matapos kong maalala ang usapan naming ni Jarred. “S-saan?” Maang na tanong ni Mj. “Sa Malhala. Iyon ban
Liza ‘Italy? Ang layo noon ha?’ Hindi ko inaasahang marinig iyon mula kay Jarred. Hindi ko akalaing aalis na pala ito nang hindi sila nagkakaayos ni Mj. Hindi ko maiwasang malungkot sa dalawa dahil sa nalalapit na pagkakalayo. >Do you mean, are you leaving Philippines soon? Hindi agad nakasagot si Jarred. Hindi ko alam kung nagbibiro lang ito o baka naman ay paraan lang nito iyon gaya ng mga nagaganap sa mga teledrama. Tapos matataranta ang girl at hahabulin ang lalaki tapos magkakaabutan sa airport. Inalis ko sa isip ang mga malilikot kong imahinasyon at nagpokus sa isasagot ni Jarred. >Yes. Marami nang naganap sa buhay ko na gusto ko na lang lampasan. Mga one month lang naman ako doon para lang magmind clear at para na din lumikha ng mga bagong memories. Ramdam ko sa text ng kausap ang kakaibang lungkot na nababakas ko sa mga mensahe niyang ipinapadala. >What about Mj? Matitiis mo ba siyang iwan sa ganitong kalagayan niya? >You said it na hindi naman siya buntis di’ba? Why a
Lance Hindi ko alam kung panaginip lang ito pero umaasa akong sana nga. Hawak-hawak ko ang isang magnum na baril ng mga oras na iyon at itinututok ko iyon kay Mj. Noon ko din narealized na nakagapos si Mj sa isang tabi, tigmak sa luha ang mga mata nito at nagmamakaawa. “P-please, don’t do this Lance.” Pagsusumamo niya sa akin. “I-i know it is not you. Sabihin mong hindi ikaw ito, Lance. Hindi ikaw ang Lance na kilala ko… at nakilala ko.” Saglit siyang huminto sa pagsasalita at napalunok ng laway. “H-hindi ikaw si Lance na nakilala ko at natutunan kong mahalin. I swear, hindi ikaw ‘to.” Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay parang napakaraming karayom ang tumutusok sa puso ko habang nakikita ang babae, luhaan, sugatan, gapos at nagmamakaawa sa akin. Parang nahahati ang kaluluwa ko. Naroon ang pagkamuhi ngunit nandoon din ang pusong mapagpatawad. Hindi ko maisip kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon pero I swear, parang isang bahagi ng puso ko ang may basag. Nagulat ako nang n
Lance Alam kong kahit anong oras ay puwede kong sugurin at kunin si Mj sa bahay ni Liza pero hindi ko pwedeng gawin iyon. Dapat maingat ako sa aking mga kilos at hindi padalus-dalos. Pagkalipas ng ilang linggo ay sa wakas at natagpuan ko na rin ang babae. Ang buiong akala ni Liza ay basta na lamang akong maniniwala sa sinabi nitong wala itong nalalaman tungkol sa lokasyon ni Mj. Masyado itong naging kumpiyansiya at panatag kaya nakalimutan nito kung anong ugali mayrooon ang isang kagaya kong si Lance Jericho Ballesteros. Sa pamamagitan ng sapilitang pagpapaamin rito at sinamahan ko na din ng konting pananakot ay napakanta ko din si Liza. Nanginginig ito noong tinakot ko na masasaktan kung hindi magsasalita. Sariwang-sariwa pa sa isip ko ang pamimilit kong nagawa rito noon. Nasa isip ko pa din ang kawawa at hindi maipintang mukha ng babae ng minsan ay magkita kami at makorner ko siya. ~~~ Hindi ko alam kung saan siya noon nanggaling pero inabangan ko ang kaniyang pagdaan sa lugar
] Lance Alam kong kahit kaharap ko na si Liza kanina ay ramdam ko na may itinatago itong kaalaman sa tunay na lokasyon ni Mj. Batid kong may tinatago ito at ayaw lang sabihin sa akin. Hindi naman nakapagtataka dahil magkaibigan ang dalawa kaya imposibleng ilalaglag nito ang kaibigan. Sa bagay iyon ay hindi naman ako pinanghinaan ng loob. Hinding-hindi ako susuko sa paghahanap kay Mj. Saka lang ako susuko kapag oras na para bumitaw o kapag nakita ko na si Mj at matiyak na ligtas ito. Pauwi na ako sa amin ng hapong iyon nang aksidente kong makita si Mj sa kalsada. Nakatalikod ito at may mga bitbit na mga pinamiling gulay at kung ano-ano pa. Sa palagay ko ay nag-aabang ito ng taxi pauwi sa kanila. Kahit nakatalikod ay alam kong kilalang-kilala ko ang nobya. Sa tindig nito, sa shape ng katawan at maging sa lugay at ayos ng buhok ay hindi ako magkakamaling si Mj nga iyon. Sasal ng tibok ang puso ko at parang dumadagundong sa kaba. Mabilis kong itinabi ang kotse at nagmadaling nilapitan