Chapter 5

"Ano bang nangyari sa'yo kanina? Bigla mo na lang nilayasan parishioners mo," tanong ni Ate Isabel. Nasa loob sila ng kuwarto ni Father Mer. Dumating na pala ito sa Villapureza galing Malolos apat na araw na ang nakararaan, pero hindi niya ito sinabi sa kapatid dahil balak niya sana itong surpresahin.

"I'm okay. Nahilo lang ako dahil hindi ako nakapag-almusal kanina." Pa-simpleng inaayos ni Father Mer ang mga kalat niya sa kuwarto. Ayaw kasi ng Ate Isabel niya ang burara.

"Are you sure? Puwede kitang samahan sa duktor para magpa-check up. Just tell me when para ma-set aside ko na iba kong schedule." Dinampot ng ate niya ang isang puting t-shirt na parang basahang nakasuksok sa isang sulok. "Ano 'to?"

"Ah, akin na Ate. I'm sorry." Hinablot ni Father Mer ang damit at saka inilagay sa hamper sa likod ng pinto ng banyo.

Naglibot-libot pa si Isabel. Kuntento naman siya sa hitsura ng kuwarto. Malaki, marangya at bukod sa naka-kalat na t-shirt kanina, mukha namang nasa ayos. Hanggang sa may nakita niya ang isang kulay brown na kumpol ng balahibo ng aso sa ibabaw ng side table katabi ng kama. "Pinapapasok mo pa rin ba ang mga aso mo dito? 'Di ba napag-usapan na natin 'to. Ang mga aso ay dapat nasa labas, nakatali. Bawal sila sa loob. Pampadumi lang 'yang mga yan ng bahay. At itong mga bintana mo, lakihan mo ng bukas para maglabas-masok ang hangin. Hindi 'yung maghapon kang naka-aircon."

Hinawi ni Isabel ang kurtina at binuksan ang sliding glass window. Pumasok ang preskong hangin galing sa hardin. "See? See the difference?"

Tama naman si Ate Isabel Mas naging maaliwalas ang paligid. Pero, hindi na siya kinibo ni Mer. Kahit gaano kasi kaaliwalas ang lahat mas gusto na lang ng pari na magkulong sa dilim dahil sa nakakahiyang nangyari  kaninang umaga sa misa.

Hindi pa tapos ang nakakasakal na litanya ng kanyang ate. "Kumakain ka ba ng sapat dito? Ang payat mo na. Gusto mo ihanap kita ng bagong katulong? 'Yung pinakilala mo sa akin kanina, si Manang Conrada, that's her name, right? Matanda na masyado. Kailangan na sigurong mag-retire."

Ang ate niyang si Isabel ang isa sa mga rason kung bakit nagpakalayo-layo noon si Mer. Hindi na kasi maatim ang pangingialam nito kahit sa pinakamaliliit na detalye ng kanyang buhay. Nakaka-pressure. Parang hindi siya puwedeng magkamali. Kung ituring siya ay masahol pa sa isang tatlong taong gulang na bata.

"Ate, it's fine. Matagal na siyang nagtatrabaho dito at siya lang ang inaasahan ng pamilya niya. Just let her be." Sa ganito nagpatuloy ang tono ng kanilang pag-uusap. May pupunahin si Ate Isabel sa kapatid at dedepensa naman si Father Mer. Paulit-ulit.

Umalis din si Isabel bandang alas-sais na ng gabi. Hindi na siya naghapunan sa Casa dahil baka hindi raw niya magustuhan ang luto ni Nana Conrada.

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

Pagkatapos maghapunan, kinuha na ni Father Mer ang mga alaga na pansamantala muna niyang ikinulong sa may kural sa hardin habang nariyan ang Ate. Ipinasok niya ang mga ito sa kanyang silid at pagkatapos ay nilutuan sila ng simpleng chicken dog food recipe para sa kanilang hapunan.

Nang mabusog na ang mga aso, sama-sama silang humimlay sa kanilang mga puwesto. Sina Kape at Ulan sa ilalim ng kama at si Father Mer naman ang sa ibabaw.

Akala ni Father Mer ay madali siyang makakatulog pagkatapos ng disaster na nangyari sa kanya kaninang umaga. Malamang pinagtatawanan na siya ng mga parokyano niya. Baka hindi na sila sumipot sa susunod niyang misa. Nagmukha lang siyang tanga sa harap ng napakaraming tao.

Nagtalukbong siya sa ilalim ng kumot. Ipinikit niya ang mga mata at nagbilang ng hanggang isandaang tupa. Pero hindi pa rin siya makatulog. Baka dahil sa bedside lamp. Papatayin niya na sana ito nang mahagip ng kanyang mga mata ang cabinet na pinagpapatungan nito. At sa isa sa nga tukador nito, naalala niyang nakatago ang diary ni Padre Mauricio Espejo.

"Puwede sigurong pampa-antok."

Bumangon si Father Mer. Binuksan niya ang main light ng silid at kinuha ang notebook. Umupo siya sa kanyang study table at ipinagpatuloy ang pagbabasa sa mga nilalaman nito.

Bagaman nababahala siya sa mga nakaguhit na imahe rito noong una, hindi pa rin maalis ni Father Mer ang mga mata mula rito. Mas marami pang imahe ng mga demonyo na may paikot na sungay, demonyo na may tuwid at patusok na sungay, demonyong may pakpak, demonyong may katawan ng ahas, Star of David, mga ulap, malaking kawan at kung ano-ano pa.

At sa bawat pahina nakasulat ang mga saloobin at iniisip ni Father noong mga panahong iyon na hindi niya maunawaan ang kahulugan at hindi magkaka-ugnay. Mas marami pang pangungusap gaya ng:

"Kami ay manananghalian sa plaza."

"Ang mga bituin ay magsisipaghulugan na parang mga hinog na prutas upang tayo ay parusahan."

"Ang pighati ng paglisan sa akin ay isang matamis na pulot na kailangan kong malasahan."

"Hindi sa iyo ang balaraw."

Pero mayroon din namang mga gaya nito na parang bugtong na gusto niyang pahulaan sa makakabasa.

"Isang anghel ang sumuway. Pakpak ay hindi na naikampay. Siya ay inihagis sa malayong lupain. Upang doo'y sariling kaharian ang kanya'y tatagin."

"Hindi pantay na mga ngipin. Minsan diretso pero madalas bako-bako. Pero ito ay kailangan para makapasok sa kandadong pinto."

"Ilog na dumadaloy, nagbibigay buhay.

Pero minsan ay kinakatakutan, madalas pinandidirihan dahil sa pula nitong kulay."

Naaaliw na sana si Father Mer sa pagbabasa at pagsagot sa mga bugtong na nakakalat sa mga pahina ng notebook. Ang kaso, bigla siyang inistorbo nang malakas na kalabog mula sa ikalawang palapag.

Huminto siya sa ginagawa at napatingala. Isa pang malakas na kalabog at yabag ng mga paa. Bahagyang naalog ang chandelier.

"Ano 'yun?"

'Di ba walang tao sa second floor? Lumabas si Father Mer para puntahan ang hagdanan. Selyado na ito pagdating niya roon. Tinapos na ni Manong Jerry ang pagtatakip dito noong isang araw pa. May tao ba sa taas?

"Hello, may tao ba d'yan sa loob?" Kinatok-katok ni Father Mer ang harang. Inilapat rin niya ang kaliwang tenga dito. Wala naman siyang narinig na kakaiba maliban na lamang sa napansin niyang mainit ang plywood.

Ipinagpalagay na lang ni Father Mer na baka nahulog lang yung isa sa mga gamit na nakatambak doon. Tama. Baka ganoon nga. Pumasok na lang siya ulit sa kanyang kuwarto at saka ini-lock ang pinto.