Chapter 6

"Good morning, Minggay. Magaling ka na ba?" bati ni Father Mer sa dalaga. Alas siyete 'y medya pa lang pero naabutan na niyang naglalampaso na ito ng sahig.

Gumanti rin ito ng bati. "Good morning, Father. Medyo sumasakit pa rin po yung pilay ko, pero bumubuti na siya."

Alam naman ni Father Mer na nagsisinungaling ang isang 'to sa kanya. May pilay bang kumakandirit? May benda pa rin ang paa ni Minggay pero kung oobserbahan, mukhang naigagalaw na niya ito nang maayos. Maayos na maayos na parang hindi naman talaga ito nabalian. Pero pinalampas na lang niya ito.

"Kanino 'yan?" Ang tinutukoy ng pari ay ang pulang bayong na nasa tabi ni Minggay. "Anong laman n'yan?"

"Wala pong laman. Pinakuha lang po ni Lola dahil lalagyan daw po ng mga pinamili niya mamaya. Uuwi siya sa kanila... Ummm sa amin mamaya. Pero babalik din daw po siya agad dito."

Hindi napansin ni Father Mer ang pagkadulas ni Minggay. "Ah gano'n ba. Uuwi lang pala. Akala ko aalis na siya nang tuluyan. As in iiwan na niya rito. Hindi na siya babalik."

"Nyek! Father naman. Sa gabi po talaga siya namamalengke ng mga gulay at karne. Sa gabi raw po kasi dating ng mga sariwang gulay at karne galing Quezon at Baguio. Isa pa, konti lang ang tao."

"Ganu'n pala yun. O siya at maiwan na muna kita d'yan at ako'y may misa pa."

"Sige po, Father." Tumayo si Minggay at dire-dretso itong naglakad papunta sa kusina. Nakalimutan na yata na may pilay siya.

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

Magaan at maaliwalas ang araw ni Father Mer. Hindi niya kailangang uminom ng gamot niya. Kalmado siya ngayong umaga at sana ganoon siya buong maghapon dahil ubos na ang kanyang anti-anxiety pill. Hindi pa naipapadala ng kaibigan niya sa Maynila ang dalawang bagong botelya.

Isinantabi na niya ang nangyari noong una niyang misa dito sa Villapureza. Lalo pang tumaas ang kanyang kumpyansa nang makitang puno ulit ang simbahan ng mga parokyano at lahat ay nakangiti sa kanya. Ang iba, nangangamusta kung okay na ba ang pakiramdam niya. Sinasagot naman sila ng pari ng isang simpleng ngiti na may kasamang tango.

Habang naghahanda si Father Mer para sa liturgy of the Eucharist, napansin niyang nawawala ang kaisa-isang candelabra sa altar. Noong huling misa niya ay naroon pa iyon. Bagaman nagtataka na rin siya nu'n kung bakit isa lang ang candelabra ng simbahan sa halip na dalawa.

Baka nililinis lang o nailagay sa ibang lugar. Iyon na lang ang idinahilan ni Father Mer sa tanong niya.

Maayos niyang nairaos ang misa. Hindi siya inatake ng anxiety. Nilapitan siya ng Ate Isabel niya at katulad ng nakasanayan na nito, pinaulanan na naman niya ng puna ang kapatid. Bakit tabingi naman kasi ang amice mo? Hindi ka ba nanalamin kanina bago ka lumabas? Bakit naman walang kabuhay-buhay yung sermon mo? Dapat haluan mo ng mga joke para hindi antukin mga tao. 'Yung lakad mo dapat ayusin mo. Tuwid dapat. Hindi 'yung para kang otsenta anyos na matanda. Pari ka, hindi ka kuba.

Tiniis lang lahat 'yon ni Father Mer. Pero kahit na matagal na siyang tina-trato nang ganito ng kanyang Ate, hindi pa rin siya nasanay. Naaalibadbaran pa rin siya. Hindi na niya mahintay ang araw na mag-impake  ito at bumalik na sa Bulacan kung saan nabubuhay ito nang mag-isa kasama ang koleksyon niya ng mga litrato at rebulto ng poong Nazareno.

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

"Tara na't bigyan niyo ng libreng shower at fertilizer ang mga halaman sa garden." Kinarga ni Father Mer ang mas maliit na si Ulan habang nakasunod sa kanila si Kape. Ilalabas lang niya saglit ang mga alaga para makapagbawas. Ayaw na niyang maulit na ang nangyari kaninang umaga kung saan nagkalat ang tae at ihi sa kama niya. Hindi niya alam kung sino sa dalawang aso niya ang may sala.

Nadaanan nila palabas ang selyado nang hagdanan. Napahinto bigla si Father Mer sa tapat nito at nakiramdam. Hinawakan niya ang plywood. Bakit kaya 'to mainit? 'Yung init na parang ibinilad ito buong araw. Saan nanggagaling ang init samantalang hindi naman ito nasisikatan ng araw. Puwera na lang kung butas pala ang bubong nila sa kisame na katapat ng hagdan. Pero umulan nang malakas kagabi. Kung butas nga ang bubong dapat sana basa na ang sahig. Kinapa ni Father Mer ang sahig sa pamamagitan ng paa. Tuyo ito.

Pero bakit mainit ang plywood? Ang totoo, hindi lang ang plywood ang mainit. Ang buong puwesto kung nasaan ang hagdanan ay mainit ang singaw. Siya lang ba ang nakakapansin na sa tuwing dadaan sa lugar na iyon, iba ang buga ng hangin pati na rin ang amoy nito na amoy asupre.

Kinapa-kapa pa ni Father Mer ang harang na plywood. Pinakikiramdaman kung mainit lang ba isang bahagi nito at sa ibang bahagi naman ay normal lang o mainit ito kahit saan pa hawakan. Sa kaka-kapa, nagulat na lang siya nang biglang bumukas ang isang bahagi ng harang sa bandang kaliwa. Parang lihim na pintuan dala ng wala itong doorknob at hindi agad-agad ito mapapansin nang sinuman. Secret doorway? Bakit kailangan pang isekreto? Bakit hindi na lang gawing totoong pintuan? Napaisip tuloy si Father Mer.

Ginawa siguro iyon ni Manong Jerry para puwede pa rin nilang lagusan iyon kung sakaling may itatambak o kukunin na mga gamit sa mga bodega sa second floor. Pero 'yun nga, bakit hindi na lang itong gawing tunay na pintuan? Style ba 'yun? Para sa seguridad? Para kunwari kung sakaling looban sila ng masasamang tao, puwede silang pumasok sa secret doorway na iyon para magtago at hindi sila mapapansin.

Hindi alam ni Father Mer ang sagot kaya isinara na lang niya ang nadiskubreng sikretong pintuan, pero bago niya ito naipinid may narinig siyang mga boses. Mga iyak at palahaw ng mga tao. Marami sila. Parang galing ito sa malayo subalit parang nasa malapit lang din. Malapit na malayo.

Biglang umalulong ang mga alaga niyang aso. Maya-maya pa, walang tigil na ito sa pagtahol. Nakalabas na ang mga pangil nila at nakatayo na lahat ng balahibo sa likod.

"Bakit? Anong meron, ha?" Inaawat niya ang mga alaga. "S-sige labas na tayo."

Tuluyan nang isinara ni Father Mer ang secret doorway at saka niya pinasunod ang dalawang alaga sa hardin para tumae at umihi.