* Pryce's Point of View *
---
Lumipas ang mga oras hanggang dumating ang hapon, at heto ako nakaupo sa loob ng aking sasakyan, nagpapasyang magmamaneho na pauwi o pupunta ba sa ibang lugar. Wala namang naghihintay sa akin sa bahay, kaya mas mabuting pumunta ako sa ibang lugar para hindi ko na siya maisip. Alam niyo na kung sino.
Noong paaandarin ko na sana ang aking sasakyan, may dalawang mag-aaral na babae ang dumaan sa harap ng kotse ko.
At ayun, huminto sila doon para ipagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Napabuntong-hininga na lang ako at naghintay na makaalis sila. Hindi nila ako nakikita sa loob dahil tinted ang bintana at windshield ng sasakyan ko.
Habang nagkukwentuhan sila, narinig kong bin
* Point of View ni Blair *---Miyerkules ngayon, ikatlong araw ng pasukan, at nandito ako sa parking lot. Well, ipinarada ko na lang ang aking motorbike sa ibang lugar, because she really made sure na pumunta dito ng maaga ngayon. Ayon, naunahan ako.Then nagtungo ako sa locker area para mag-ayos at kumuha ng mga gamit. Ngayon ko lang napansin na wagas pa rin pala kung tumitig sa akin ang mga estudyante rito. Ano ba kasi ang problema ng mga taong ito? Hindi ba sila nagsasawa na titigan ako? Pangatlong araw ko na dito ah. Bakit kailangan ninyong maging harsh sa akin, Mga Tao? Nakakainis na kayo ha.Sa wakas ay nakarating na ako sa aking locker, at may naririnig ako mula sa ilan
* Point of View ni Blair *---Nagpasya akong mag-teleport pabalik sa comfort room kung saan ako nanggaling kanina. Wala na sigurong tao doon dahil malapit na ang first period sa umaga.Tapos, inisip ko yung lugar, at andito na ako. Instant.Nasa parehong cubicle ako tulad ng kanina, at may naririnig akong dalawang babae na nagtatalo. Ang isa sa kanila ay may boses na pamilyar sa akin. Sino kaya itong mga ito?At saglit kong iniisip kung sino yung may pamilyar na boses, at naalala kong boses iyon ni Leanne, ang captain ng mga cheerleaders. Parang galit siya or something like that.“Sabi ko naman sayo, Rey, ayokong makita kayong dalawa na naglalan
* Point of View ni Pryce *---Kinakabahan akong naghihintay dito sa opisina ng punong-guro, at pagkatapos, bumukas ang pinto. Heto na siya.At lumantad ang pinakamagandang babae sa aking panaginip.“Umm, magandang hapon po sa inyong lahat. May tumawag sa akin para pumunta dito?" Bati ni Blair habang hawak ang isang strap ng kanyang itim na backpack.“Buti naman at naparito ka na, Ms. Kendall. Pumasok ka at umupo." Sabi ni Ron sa kanya, at pumasok na siya.“Ay, salamat, Sir. At pakiusap, tawagin niyo na lang po akong Blair, Sir. I don't want to sound like our science teacher,” Blair stated and smiled whil
* Point of View ni Blair *---“Magandang hapon sa inyong lahat! Pakipasa ang inyong takdang-aralin sa harap."We had our chemistry class with Marge, and luckily, hindi late ang seatmate ko. Panonoorin at pakikinggan ko talaga siyang kumanta kung nagkataon na late siya ulit.Habang nakatuon ang atensyon ko sa klase, hindi ko maiwasang isipin ang nangyari doon sa opisina kanina. At ngayon, napansin ko lang na hindi man lang siya makatingin sa akin.Hindi ko mapigilang mapangiti hanggang sa tinawag ni Marge ang pangalan ko, at nabaling sa harap ang atensyon ko.“Blair, pansinin mo naman ang talakayan dito, o hahayaan kitang
* Point of View ni Blair *---“Hi, Blair! Uuwi ka na ba?" Tanong sa akin ng boses ng isang babae. At sa pagtingin ko sa kaliwa ko, nakita ko ang isang magandang nilalang na nakaponytail ang kanyang blonde na buhok. Pero pamilyar ang mukha niya. Saan ko nga ba siya nakita?Ay, tama, naalala ko na! Ito ang babaeng hinalikan ni Leanne sa CR kaninang umaga. Jowa ito ng team captain ng cheerleaders. Ang ganda niya pala. Pero mas maganda parin si... Alam niyo na.“Umm, yep,” maikling sagot ko, tapos may inabot siya sa akin na parang papel, o di kaya ay letter o kung ano-ano lang. Ito ay isang sobre at scented.Then I looked at her in confusion, and she just smiled wh
* Point of View ni Blair *---"Blair, pwede ba na huwag mong sabihin kahit kanino ang tungkol sa nakita mo kaninang umaga sa may CR? Kasi hindi pa kami handang ipaalam sa lahat ang relasyon namin. Leanne and I have been together for a year now, and in everybody's eyes, we are enemies. Pero ang totoo, mahal namin ang isa't isa. At umaasa kami na maiintindihan mo. Sabihin mo lang sa amin kung may kailangan ka. -From Andrea." Binasa ko yung letter na binigay sakin ni Andrea kanina. And damn, I’m stunned.Okay, so... magkasintahan talaga sila. Ito ay medyo komplikado na maunawaan. Mahirap ang kanilang sitwasyon, ngunit hangga't sila ay nagmamahalan, ang lahat ay magiging posible. Naiintindihan ko sila.Kasalukuyan a
* Point of View ni Pryce *---Tamad akong bumangon sa aking kama, kinuha ang aking telepono, at nagsuot ng manipis na T-shirt at maikling shorts.Kailangan ko ng isang basong tubig. Kaya pumunta ako sa aking maliit na refrigerator sa may gilid. Oo, may refrigerator ako sa loob ng kwarto ko. Mayroon pa nga akong maliit na kusina dito at may sala pa. Mayroon akong isang maliit na bahay sa loob ng aking malaking bahay. Ano ang masasabi ko? Tinatamad akong gumala sa mansyon na ito. Bakit nga ba ako nagpatayo ng malaking mansion gayong maliit na espasyo lang ang kailangan ko para manirahan? Sabihin na lang natin na maaari itong maging investment.Habang umiinom ako ng baso ng tubig, binuksan ko ang phone ko, at doon, dalaw
* Point of View ni Pryce *---Hindi ako makapaniwala!Paano siya naging malapit sa tunay na queenb*tch ng academy ko na si Andrea Montgomery? Sabay pa silang kumain nitong lunch break, huh? I so damn hate them. Ugh!Sh*t, I swear pinaglalaruan talaga ng abnoy na ‘yon ang emosyon ko.Wala ako sa mood ngayong araw na makipag-usap sa kanya. At ngayon, nandito siya sa parking lot at nakatayo sa harap ng kotse ko.So, I told her to move along kasi nakaharang siya sa daan. Like, hello? Ano, babanggain ko siya? Ayoko naman ‘no.Tinitigan niya ako saglit, siguro sa gulat na baki
!!! This is a FREE chapter. !!! .Hi, kamusta ka? I hope you are well. .Maraming salamat sa pagbabasa nitong aklat, at sana ay nag-enjoy ka. Ito na ang end ng book na ito. At kung gusto mong basahin ang kasunod ng kwentong ito, mahahanap mo ang aklat na Price Of Pryce sa profile ko. Kaya lang, English version 'yon. Wala pang translated.Anyway, kung makahanap ako ng panahon, i-tatranslate ko din 'yun into Filipino. Basahin niyo rin ang iba ko pang books kung gusto niyo lang. Salamat. (-: .Also, gagawin kong WEBCOMIC ang book na ito at yung Ghost In Red, at saka yung The Nerd DJ. I-check niyo na lang soon sa kung saan. Hopefully, pwede na dito sa GoodNovel at MegaNovel. Ulit, salamat ng marami. And have a nice day or night! ..~Nagmamahal ninyong author, YERB (-;
* Point of View ni Cassandra *---Habang umiiyak ako at nakatitig sa bangkay ng matalik kong kaibigan, naramdaman kong may kung anong namumuo sa paligid ko. Pamilyar ang kapangyarihan na ito. Kung hindi ako nagkakamali ay force field ito ni Blair.Napatingin ako sa direksyon niya, and she's all on fire. Pagkatapos ay hinawakan niya ng dalawang kamay ang braso ng kalaban na nakahawak sa kanya. Hindi lang pala ito nakahawak ngunit nakatusok sa dibdib niya. Naku po! Hindi maaari!At hindi kalaunan ay nagsisimula nang maging abo ang lahat ng nasa paligid niya dahil sa apoy na kumakalat na nagmula sa kanya. Nauna na na naglaho ang halimaw na pumatay kay Pryce.Pero si Bair… Oh, hindi!Sinubukan kong tumakas sa force field niya para pigilan siya sa delikadong niyang plano, pero hindi ko magawa. Masyadong itong matibay."Claude! Tumigil ka!" Narinig ko ang sigaw ni Tita Claudia habang nagpupumilit din siyang makawala sa force field na nilikha ni Blair sa paligid ng bawat witch dito.Alam ko
* Point of View ni Blair *---"Mas malakas ka sa inaakala ko, Hybrid." Nagsalita si Damien nang mapagtanto niya na hindi niya ako dapat maliitin kahit pa na literal na mas maliit nga ako kaysa sa kanyang mala-higante na laki ngayon. I’m smol but teribol.Ang mga werewolves sa paligid ay talagang naging mas malaki at mas malakas nga habang ang buwan ay sumisikat mula sa silangan.At alam ko na walang kalaban-laban ang mga kasamahan ko sa mga halimaw na ito."Ows, talaga? Akala ko rin kasi na mas malakas ka sa inaakala ko. ‘Yun lang ba lahat ang meron ka?" Sarkastiko na gante ko at ngumisi sa kanya, at halatang naiinis na siya.Gusto kong sukatin kung gaano kalakas ang isang ‘to. Aaminin ko na siya nga ang pinakamalakas na nilalang na nakasagupa ko sa tanang buhay ko. Malamang, mahigit-kumulang isang libong taong gulang na ang gurang na ito. Inatake ako ni Damien, pero ang bagal niya, lalo na ngayon na mas malaki ang katawan niya. Talaga nga namang may downside ang lahat ng bagay, ano
* Point of View ni Alison *---Paano ako makakatakas mula sa pagkakahawak niya? Ang sakit ng mga balikat ko, at kakainin na niya yata ang ulo ko. Ang baho pa ng hininga ng hinayupak na ito.Patuloy akong nakahawak sa leeg niya para ilayo sa mukha ko ang malaki niyang bibig na may mga matutulis na ngipin habang pilit ko siyang sinisipa sa tadyang, pero walang silbi."Ali!" Narinig ko na sigaw ni Blair, ngunit hindi ko siya makita kahit saan."Napakalakas ng halimaw na ito... Hindi ko kaya... Aaaargh!" Halos wala na akong masabi dahil nawawalan na ako ng lakas. Bumabaon ng husto ang mga kuko nya sa laman ko, at halos nasa loob na ng bibig niya ang ulo ko.Pagkatapos ay mabuti na lang at tumira si Blair ng isang bolang apoy sa kalaban, ngunit tila hindi natinag ang halimaw na Damien. Pero nagsimula ng masunog ang bahibo niya, at sa wakas ay binitawan na niya ako. At tuluyan na lumayo siya sa akin habang abala siya sa pagpatay ng apoy na gumagapang na sa kanyang buong katawan."Ayos ka l
* Point of View ni Pryce *---"Alright. Then we fight with all we have. Just be safe always in here. I'll be checking on you from time to time." Bilin sa akin ni Blair, at iniisip ko kung maaari ba akong sumali sa kanilang digmaan. Gusto kong tumulong."Um, pwede ba akong tumulong sa labanan?" I asked her, and with that, tinignan niya ako ng matalim.Damn, wrong move, Pryce. Mukhang galit yata siya o nag-aalala. Well, pareho yata."No! That'll never gonna happen! Mananatili ka rito kasama ng pinsan ko, and if there is a need for me to be here, I'll be around!" Singhal niya, at pumayag na lang ako sa gusto niya. Wala akong laban kung hindi ako sasang-ayon sa nakakatakot na freak na ito. Ito pala ang isa niyang side sa likod ng masayahin na mukha niya."Tandaan nating lahat na ngayong gabi ang Super Blue Blood Moon ay liliwanag sa kalangitan, at dahil doon, ang mga werewolves ay na sa kanilang pinakamalakas na anyo. Maaaring hindi sila matatablan ng ating mga sandata at spell, ngunit u
* Point of View ni Pryce * --- "Hi, Mom! Ayos naman ang lahat. So far." Sabi ni Blair at niyakap ang kakadating lang. Okay, nanay niya nga ito. Ang ganda niya at mukhang napaka-bata pa sa personal. "Hi, Tita C! Okay naman kaming lahat." Bati ni Cassie sa mama ni Blair na kanina pa nag-aalala at tumango bilang tugon na tila naka-hinga na ng maluwag. Ano nga ulit ang pangalan niya? C? Ano nga ba yung C? Ay, oo, tama Claudia pala. Ang alam ko, siya ang napakahigpit na tita ni Cassie na minsan niya lang na kwento sa akin nung mga bata pa kami. "Magandang araw, Kamahalan!" Bati ni Alison sa kanya habang nakayuko ito. Teka, Kamahalan? "Magandang araw din, Alison!" Sagot niya sa dalaga, at ngayon, nasa akin na ang tingin niya.Naku, po! Ano ang dapat kong sabihin? Damn it! Ina ng girlfriend ko ‘to. For the freak's sake, mag-isip ng magandang sasabihin, Pryce. Right now! Should I greet her normally? Bow before her? Smile? Stare? Ano ba naman oh! "Uh... umm... Hi, Mrs. Cavanau
* Point of View ni Pryce * --- Pagdilat ko ng aking mga mata, nandito na kami sa kwarto ko. Tumingin ako sa paligid, at nakita ko si Blair habang sinusubukan niyang tingnan kung nasa ayos ba ang lahat. Bigla siyang lumingon sa akin ng tila may napansin siyang kakahina-hinala. Ano kaya iyon?“Bakit, Blair?” Tanong ko sa kanya. "Naparito sila. Mga hayop na ‘yon." Sagot niya at napamura, and that shocked me. Damn, alam nila kung saan ako nakatira. Napakahirap lang talagang paniwalaan na papatayin ako bukas ng mga halimaw na iyon. Ngunit ang hinaharap ay ang hinaharap, at wala akong ideya kung paano namin mapipigilan iyon. "Ligtas ba tayo dito?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya dahil nagsimula na siyang gumawa ng force field sa paligid ng kwarto ko. Nabanggit niya na pinapahina nito ang pakiramdam ng mga werewolves. Hindi nila madaling masesense ang aura at amoy namin. "Yep, for now," sagot ni Blair at saka nag-teleport sa aking kama. Umupo siya doon at parang may iniisip na nap
* Point of View ni Blair * --- Naglalakad siya pababa ng hagdan na taglay ang lahat ng kanyang kaluwalhatian at kagandahan. At parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Iba talaga ang tama kapag nasisilayan mo ang taong nakatadhana para sa iyo. At ang saya ko ay tila walang paglalagyan nang malaman ko na ang tao na aking pinakamamahal ay mate ko.Ito siya, ang babaeng nagparamdam sa akin na ang pag-ibig ay maaaring gumawa ng napakaraming bagay at pakiramdaman sa isang tao. She brought out the best in me, as well as the worst. Kayang kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya, at kaya ko ring pumatay para sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, isang ngiti na bihirang makita ng sinuman. At tinitigan ko lang siya ng may pagtataka hanggang sa makarating siya sa harapan ko. How is it even possible na may mas ikagaganda pa pala siya sa ganda niyang taglay? Ang swerte ko talaga. Nang namalayan ko na nakatingin din pala si Pryce sa akin, tinignan ko ang sarili ko at ang suot k
* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s