* Point of View ni Blair *
---
"Blair, pwede ba na huwag mong sabihin kahit kanino ang tungkol sa nakita mo kaninang umaga sa may CR? Kasi hindi pa kami handang ipaalam sa lahat ang relasyon namin. Leanne and I have been together for a year now, and in everybody's eyes, we are enemies. Pero ang totoo, mahal namin ang isa't isa. At umaasa kami na maiintindihan mo. Sabihin mo lang sa amin kung may kailangan ka. -From Andrea." Binasa ko yung letter na binigay sakin ni Andrea kanina. And damn, I’m stunned.
Okay, so... magkasintahan talaga sila. Ito ay medyo komplikado na maunawaan. Mahirap ang kanilang sitwasyon, ngunit hangga't sila ay nagmamahalan, ang lahat ay magiging posible. Naiintindihan ko sila.
Kasalukuyan a
* Point of View ni Pryce *---Tamad akong bumangon sa aking kama, kinuha ang aking telepono, at nagsuot ng manipis na T-shirt at maikling shorts.Kailangan ko ng isang basong tubig. Kaya pumunta ako sa aking maliit na refrigerator sa may gilid. Oo, may refrigerator ako sa loob ng kwarto ko. Mayroon pa nga akong maliit na kusina dito at may sala pa. Mayroon akong isang maliit na bahay sa loob ng aking malaking bahay. Ano ang masasabi ko? Tinatamad akong gumala sa mansyon na ito. Bakit nga ba ako nagpatayo ng malaking mansion gayong maliit na espasyo lang ang kailangan ko para manirahan? Sabihin na lang natin na maaari itong maging investment.Habang umiinom ako ng baso ng tubig, binuksan ko ang phone ko, at doon, dalaw
* Point of View ni Pryce *---Hindi ako makapaniwala!Paano siya naging malapit sa tunay na queenb*tch ng academy ko na si Andrea Montgomery? Sabay pa silang kumain nitong lunch break, huh? I so damn hate them. Ugh!Sh*t, I swear pinaglalaruan talaga ng abnoy na ‘yon ang emosyon ko.Wala ako sa mood ngayong araw na makipag-usap sa kanya. At ngayon, nandito siya sa parking lot at nakatayo sa harap ng kotse ko.So, I told her to move along kasi nakaharang siya sa daan. Like, hello? Ano, babanggain ko siya? Ayoko naman ‘no.Tinitigan niya ako saglit, siguro sa gulat na baki
* Point of View ni Blair * --- Nagising ako dahil sa nakakasilaw na liwanag kaya napapikit ulit ako. Fudge! Kailan ko ba binuksan ang aking bintana? Muli kong iminulat ang mga mata ko para tingnan ang paligid at napansin kong wala ako sa kwarto ko. Pero parang pamilyar ang kwarto na ito. Tapos lumingon ako sa left side ko at... Sandali. Bakit may babaeng blonde ang buhok sa tabi ko? Oh, no, nasaan ako? Napatingin ako sa babaeng katabi ko, at napansin kong parang wala siyang suot na damit at kumot lang ang tanging nakatakip sa katawan habang nakaharap sa akin ang likod niya. Damn, that's one hella sexy back. Tumingin
* Point of View ni Pryce *---Nagmamadali kong tinahak ang daan papunta sa classroom dahil halos malelate na ako ngayon, at dahil iyon sa magandang panaginip ko kanina. Ito rin ang dahilan kung bakit ako nakangiti na parang tanga ngayon.Binabaliw talaga ako ng abnoy na yun. Sana ay makita ko siya ngayon at subukang makipag-usap sa kanya tungkol sa dinner namin mamayang gabi.Nandito na ako sa loob ng classroom namin, at binati ako ng ilan sa mga kaklase ko. And as usual, lahat sila nag behave. Ganun ba talaga ako na nakakatakot o ano?Inilapag ko ang notebook ko sa mesa at inilabas ang ballpen mula sa aking bag. Then napansin kong malapit ng magri-ring na ang bell dahil tatlong minut
* Point of View ni Blair *---Thank goodness at nakatakas ako sa lugar na iyon.Whew! Muntik na akong ma-double dead ah. Pero hindi, hinding-hindi niya ako papatayin. Alam ko iyan. Hindi pa. Though she really looks so funny with her expression, she's like... pffft… no, I don't want to laugh again. Awat na.Kasalukuyan akong nandito sa rooftop just to kill time matapos tumakbo palabas ng classroom na may nagngangalit na Pryce. Maaari ko ring i-skip na lang ang aking mga klase sa umaga. Aattend na lang ako ng afternoon classes ko mamaya at baka mag-fade na ng kaunti ang pagkasuklam niya sa akin.Iniisip ko lang yung dinner date namin mamaya. Anong damit kaya ang dapat
* Point of View ni Pryce *---Pauwi na ako galing school, at 3:30 na ng hapon. Well, I need to attend the academy's faculty meeting since ako ang may-ari, and there are some things that I have to discuss and to arrange with particular employees.At hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makita si Blair sa school pagkatapos niyang tumakas kaninang umaga.Hindi ko alam kung darating pa siya mamaya. Pero, I still need to prepare for that dinner since Cassie is here, at baka magpakita si Blair, sana nga lang.Kaninang umaga, tinawagan ko ang ilan sa mga katulong ni Daddy upang tulungan ako sa paghahanda-- may isang security guard, isang hardinero, isang cook, isang tagapaglinis ng bahay, at isa na mag
* Point of View ni Blair *---Pagkatapos naming maglibot sa buong mall sa paghahanap ng mga tindahan ng damit at pagsusukat ng iba't ibang uri ng mga damit at damit, ang final na suot ako ay tattered denim jeans, green skate sneakers, sky-blue fit na T-shirt, gray scarf, at red leather jacket. Ngayon ko lang nabatid na mukha yata akong naglalakad na Christmas tree nito. Lagot talaga sa akin ‘yung dalawang iyon kapag pagtatawanan ako ng mga taong makakasalubong ko sa daan, lalong-lalo na ang crush ko.Well, hindi kasi gusto ng dalawang bruhildang iyon ang bawat damit na pinili ko para sa sarili ko. Sabi nila, bakit itim lahat? Mukha akong goth, bampira. Duh, isa nga naman akong bampira, ngunit hindi nila alam, at hindi ko din sasabihin
* Point of View ni Blair *---Halatang nagulat si Pryce sa presensya ko. Inimbitahan niya ako para sa hapunan, hindi ba? O baka nakalimutan niya?"Hi! Dumating ka, Freak." She greeted me, and as soon as we locked our gaze, I smiled so wide. Damn, I really love to stare at those electric blue eyes always."Yeah, you invited me after all, Baby-blue," sagot ko at ngumiti gamit ang best sweet smile ko."Hmm, well, wala yata akong narinig na pumayag ka." She stated habang nilalapag ang hand towel na hawak niya."Well, it's just that... You were very stunned by me when we talked at the office, and you never heard me say yes." I