Gusto ni Mateo na personal na suriin ang kanyang sarili, ngunit nag-aalala rin siya na makumpleto ang repair work sa airport at kailangan niyang ipagpatuloy ang kanyang flight registration. Kumunot ang noo niya at sinabing, “Bilisan mo at huwag mong guluhin. Mas matalino siya kaysa sa inaakala mo. Kung siya ay makatakas, ito ang magiging ulo mo!"Tumango ang driver at yumuko habang patuloy na tinitiyak si Mateo. Pagkatapos, nagmamadali siyang pumunta sa washroom. Gayunpaman, bago pa man siya makarating doon ay biglang tumakbo palabas ng mag-isa ang matandang babae. "May problema tayo! Wala na siya!”Ang driver ay biglang nakaramdam ng "Buzz" sa kanyang ulo. "Ano ang sinabi mo?! Hindi siya maaaring tumayo ng maayos, kaya paano siya nawala?! Nasubukan mo na bang hanapin siya?!"Tumingin ang matandang babae sa paligid. “Buong oras ko siyang binabantayan, pero nakaka-suffocate ito sa banyo. Nang makita kong nagsusuka pa siya, lumabas ako para makalanghap ng sariwang hangin. Pero pagbali
Gayunpaman, hindi bumalik si Arianne sa unang palapag. Hindi na kaya ng utak niya na isipin iyon. Kaya naman, nang dumating ang elevator sa pinakamataas na palapag, lumabas si Arianne at napagtanto na mayroon pang mga hagdan na maaaring umakyat sa mas mataas, na hindi maabot sa pamamagitan ng elevator. Kaya naman, nauna siyang pumunta sa hagdan.Isang palapag na lang ang natitira sa hagdan, diretso sa rooftop ng hotel. Ito ay hindi isang mataas na uri ng hotel, kaya ang rooftop ay may ilang mga halaman at bulaklak lamang sa ibabaw nito, kaya hindi ito masyadong magandang tingnan.'Wala akong matatakbuhan. Ano ang dapat kong gawin ngayon…'Naglakad si Arianne sa guardrail at sumulyap. Ang hangin na tumatakas sa init ay nagtaas ng kanyang buhok na basang-basa na sa pawis. Kakaunti lang ang mga sasakyan at tao sa kalsada, ni hindi alam na itinataya ni Arianne ang kanyang buhay o tumatakas...Maya-maya pa ay naabutan ng driver si Arianne. Nang makita niya ito sa may guardrail, nagulat
“Paano biglang may nahulog mula sa building? Magkayakap ang lalaki at babae nang mahulog sila, kaya malamang pareho silang patay, di ba?""Tingnan mo kung gaano kakila-kilabot ang hitsura nila... Nahulog sila mula sa napakataas na taas, sa tingin mo ba maliligtas pa sila...?"Bawat salitang binibitawan ay parang isang matalim na kutsilyong walang awang tumutusok sa kanyang dibdib. Saglit na nahirapan pa si Mark na huminga.Lubhang umasa siya na ang lahat ng ito ay isang daya lamang ni Mateo upang maakit ang kanyang atensyon. Gayunpaman, sa sandaling makita niya ang matted black mane na basang-basa sa dagat ng dugo, tumigil siya sa kanyang mga landas. Sa sandaling iyon, ang kawalan ng pag-asa ay tumama sa kanya tulad ng isang tren at siya ay sumugod sa isang baliw na estado.Ang mga nanonood ay hindi nangahas na lumapit, kaya't nabuo na lamang nila ang isang bilog sa paligid. Pagpasok ni Mark sa inner circle, may humawak sa kanya. "Nasa kahila-hilakbot na estado sila mula sa kanilan
Nang ipasok sila ni Davy, inihain pa sila ni Mark ng high class na tsaa at may kaswal na ekspresyon sa mukha na parang walang nangyari. Gayunpaman, dahil mismo sa kanyang kalmado na pag-uugali kaya natakot ang mga magulang ni Mateo. Sila ay ganap na walang kaalam-alam kung ano talaga ang iniisip ng lalaking nasa harapan nila.Ang unang nagsalita ay si Mrs. Rodriguez. "Ginoo. Tremont, alam kong mali ang anak namin, pero... patay na siya. Kaya, nakikiusap ako sa iyo, maaari mo bang ibalik sa amin ang kanyang katawan? Basta't ibalik mo ito sa amin, gagawin namin ang anumang hilingin mo."Napakunot ang mga labi ni Mark sa isang malamig na ngiti. “Maaari mo bang ayusin ang lahat sa pamamagitan lamang ng pag-amin ng pagkakasala? Nakahiga pa rin sa ospital ang asawa ko. Sino ang nakakaalam kung kailan siya magigising, kaya paano mo ito gagawing tama? Sa palagay ko may paraan para makuha mo ang bangkay ni Mateo…”Sinadya ni Mark na itinigil ang kanyang sentensiya sa kalagitnaan para iwanan
Hindi nagtagal, dumating ang mga pulis upang maunawaan ang sitwasyon.Magiliw na inilabas ni Mark ang mga surveillance camera na mayroon siya sa kanyang opisina. Upang mapaghandaan ang kaguluhan sa araw na iyon, sinadya niyang maglagay ng mga surveillance camera sa kanyang opisina.Kahit saang anggulo, tumalon si Mrs. Rodriguez sa sarili niyang kagustuhan at simula pa lang ay hindi pa gumagalaw si Mark sa kanyang upuan sa kanyang desk. Dagdag pa, kasama ang katotohanang si G. Rodriguez ay "tahimik na kinilala" ito habang ang kanyang mga luha ay bumagsak nang walang sinasabi, itinuring ng pulisya na ito ay pagpapakamatay bago isara ang kaso.Pagkaalis ng pulis, nagtanong si G. Rodriguez na may nanginginig na boses, "Kailan ko maiuuwi ang anak ko?"Bahagyang ngumiti si Mark. “Anytime, huwag mo ring kalimutan ang bangkay ng asawa mo. Kahit na siya ay isang kumpletong gulo mula sa kanyang pagkahulog, kailangan pa rin siyang ilibing ng maayos."Walang magawang naglakad patungo sa pinto
Nasa kabilang dulo ng tawag si Jackson. "Mark, nasaan ka na? Gusto kitang hanapin ngayon. It's about... the matter before Arianne got caught in that incident. Natagpuan na ang driver at yaya na kasama niya."Bahagyang napabuntong hininga si Mark. “Sige... naiintindihan ko. Punta ka sa bahay ko, nandito ako."Matapos maghintay ng humigit-kumulang kalahating oras, sabay na pumasok sina Jackson at Tiffany sa pinto. Nagkataon na kasama rin nila si Alejandro. Gayunpaman, nag-iisa siya doon nang hindi sinasama si Melanie.Habang nag-uusap sila sa sala, hiniling ni Mark kay Mary na isama si Smore para maglaro sa ibang lugar.Namula ang mga mata ni Tiffany bago pa man siya makapagsalita. "Kamusta si Ari?"Bahagyang umiling si Mark nang walang sinasabi. Ayaw niyang maulit ang sinabi sa kanya ng doktor. Nang mga sandaling iyon, kritikal pa rin ang kalagayan ni Arianne.Napabuntong-hininga si Jackson. “Nasa eksena ang driver nang mahulog sina Mateo at Arianne mula sa gusali. Bago iyon, pagd
Pagkasabi nun, tumayo na si Alejandro at aalis na sana nang biglang nagtanong si Tiffany, “Where’s Melanie? Hindi ko siya nakita kamakailan, at hindi man lang siya nagrereply sa mga text ko."Tumigil sandali si Alejandro. “Wala siyang lakas ng loob na makipagkita sa inyong lahat. Kung tutuusin... Si Mateo ay kaibigan niya noong bata pa siya at pinaghihinalaan pa niya si Mark habang nabulag sa katotohanan. At saka, sinisisi niya ang sarili niya sa hindi paglagi sa tabi ni Arianne sa araw ng libing.”Walang magawa si Tiffany, “No one’s blaming her. Kung ako yun, mabubulag din ako kay Mateo. Talagang mahusay siyang itago ang kanyang mga iniisip; Nang makipag-ugnayan kami ni Ari sa kanya nang ilang beses, wala ni isa sa amin ang makapagsabi na ang taong gusto niya ay si Ari, na umabot pa ngang magdulot ng napakalaking kaguluhan.”Nagkibit balikat si Alejandro. "Wala na akong magagawa, baka gumaling siya pagkaraan ng ilang oras."Bahagyang nagalit si Tiffany. “Siya ang babae mo, paanong
Pinigilan ni Helen ang kanyang emosyon. "Saan mo siya dadalhin?"May lugar na sa isip si Mark. “Switzerland. Narinig ko ang tungkol sa isang ospital doon na may mahusay na reputasyon, at nagpadala ako ng ilan sa aking mga tao upang tumulong na mapadali ang kanyang tuluyang pananatili. Sa ngayon, gumagawa ako ng mga kinakailangang pagsasaayos sa aking kumpanya—iiwan ko ang ilan sa aking trabaho kay Jackson habang wala ako. Naturally, hindi ko hilig na ibigay ang tungkulin ko sa kanya. Hindi lang ako pisikal na magagamit para sa marami sa aking mga pakikitungo sa negosyo."Nagsalubong ang kilay ni Helen. "Maaaring maibigay ang ilan sa iyong trabaho kay Jackson at lahat, ngunit paano ang Little Smore? Sinasamahan ka rin ba niya?"Ito ang milyon-milyong tanong na nagpagulo kay Mark sa napakaraming araw at gabi. “I... Well... To be frank, wala akong planong isama siya sa amin. Ang layunin ko sa pagpunta roon ay upang mabigyang lunas ang sakit ni Ari, kaya ang pagdadala ng bata sa amin ay