Nang ipasok sila ni Davy, inihain pa sila ni Mark ng high class na tsaa at may kaswal na ekspresyon sa mukha na parang walang nangyari. Gayunpaman, dahil mismo sa kanyang kalmado na pag-uugali kaya natakot ang mga magulang ni Mateo. Sila ay ganap na walang kaalam-alam kung ano talaga ang iniisip ng lalaking nasa harapan nila.Ang unang nagsalita ay si Mrs. Rodriguez. "Ginoo. Tremont, alam kong mali ang anak namin, pero... patay na siya. Kaya, nakikiusap ako sa iyo, maaari mo bang ibalik sa amin ang kanyang katawan? Basta't ibalik mo ito sa amin, gagawin namin ang anumang hilingin mo."Napakunot ang mga labi ni Mark sa isang malamig na ngiti. “Maaari mo bang ayusin ang lahat sa pamamagitan lamang ng pag-amin ng pagkakasala? Nakahiga pa rin sa ospital ang asawa ko. Sino ang nakakaalam kung kailan siya magigising, kaya paano mo ito gagawing tama? Sa palagay ko may paraan para makuha mo ang bangkay ni Mateo…”Sinadya ni Mark na itinigil ang kanyang sentensiya sa kalagitnaan para iwanan
Hindi nagtagal, dumating ang mga pulis upang maunawaan ang sitwasyon.Magiliw na inilabas ni Mark ang mga surveillance camera na mayroon siya sa kanyang opisina. Upang mapaghandaan ang kaguluhan sa araw na iyon, sinadya niyang maglagay ng mga surveillance camera sa kanyang opisina.Kahit saang anggulo, tumalon si Mrs. Rodriguez sa sarili niyang kagustuhan at simula pa lang ay hindi pa gumagalaw si Mark sa kanyang upuan sa kanyang desk. Dagdag pa, kasama ang katotohanang si G. Rodriguez ay "tahimik na kinilala" ito habang ang kanyang mga luha ay bumagsak nang walang sinasabi, itinuring ng pulisya na ito ay pagpapakamatay bago isara ang kaso.Pagkaalis ng pulis, nagtanong si G. Rodriguez na may nanginginig na boses, "Kailan ko maiuuwi ang anak ko?"Bahagyang ngumiti si Mark. “Anytime, huwag mo ring kalimutan ang bangkay ng asawa mo. Kahit na siya ay isang kumpletong gulo mula sa kanyang pagkahulog, kailangan pa rin siyang ilibing ng maayos."Walang magawang naglakad patungo sa pinto
Nasa kabilang dulo ng tawag si Jackson. "Mark, nasaan ka na? Gusto kitang hanapin ngayon. It's about... the matter before Arianne got caught in that incident. Natagpuan na ang driver at yaya na kasama niya."Bahagyang napabuntong hininga si Mark. “Sige... naiintindihan ko. Punta ka sa bahay ko, nandito ako."Matapos maghintay ng humigit-kumulang kalahating oras, sabay na pumasok sina Jackson at Tiffany sa pinto. Nagkataon na kasama rin nila si Alejandro. Gayunpaman, nag-iisa siya doon nang hindi sinasama si Melanie.Habang nag-uusap sila sa sala, hiniling ni Mark kay Mary na isama si Smore para maglaro sa ibang lugar.Namula ang mga mata ni Tiffany bago pa man siya makapagsalita. "Kamusta si Ari?"Bahagyang umiling si Mark nang walang sinasabi. Ayaw niyang maulit ang sinabi sa kanya ng doktor. Nang mga sandaling iyon, kritikal pa rin ang kalagayan ni Arianne.Napabuntong-hininga si Jackson. “Nasa eksena ang driver nang mahulog sina Mateo at Arianne mula sa gusali. Bago iyon, pagd
Pagkasabi nun, tumayo na si Alejandro at aalis na sana nang biglang nagtanong si Tiffany, “Where’s Melanie? Hindi ko siya nakita kamakailan, at hindi man lang siya nagrereply sa mga text ko."Tumigil sandali si Alejandro. “Wala siyang lakas ng loob na makipagkita sa inyong lahat. Kung tutuusin... Si Mateo ay kaibigan niya noong bata pa siya at pinaghihinalaan pa niya si Mark habang nabulag sa katotohanan. At saka, sinisisi niya ang sarili niya sa hindi paglagi sa tabi ni Arianne sa araw ng libing.”Walang magawa si Tiffany, “No one’s blaming her. Kung ako yun, mabubulag din ako kay Mateo. Talagang mahusay siyang itago ang kanyang mga iniisip; Nang makipag-ugnayan kami ni Ari sa kanya nang ilang beses, wala ni isa sa amin ang makapagsabi na ang taong gusto niya ay si Ari, na umabot pa ngang magdulot ng napakalaking kaguluhan.”Nagkibit balikat si Alejandro. "Wala na akong magagawa, baka gumaling siya pagkaraan ng ilang oras."Bahagyang nagalit si Tiffany. “Siya ang babae mo, paanong
Pinigilan ni Helen ang kanyang emosyon. "Saan mo siya dadalhin?"May lugar na sa isip si Mark. “Switzerland. Narinig ko ang tungkol sa isang ospital doon na may mahusay na reputasyon, at nagpadala ako ng ilan sa aking mga tao upang tumulong na mapadali ang kanyang tuluyang pananatili. Sa ngayon, gumagawa ako ng mga kinakailangang pagsasaayos sa aking kumpanya—iiwan ko ang ilan sa aking trabaho kay Jackson habang wala ako. Naturally, hindi ko hilig na ibigay ang tungkulin ko sa kanya. Hindi lang ako pisikal na magagamit para sa marami sa aking mga pakikitungo sa negosyo."Nagsalubong ang kilay ni Helen. "Maaaring maibigay ang ilan sa iyong trabaho kay Jackson at lahat, ngunit paano ang Little Smore? Sinasamahan ka rin ba niya?"Ito ang milyon-milyong tanong na nagpagulo kay Mark sa napakaraming araw at gabi. “I... Well... To be frank, wala akong planong isama siya sa amin. Ang layunin ko sa pagpunta roon ay upang mabigyang lunas ang sakit ni Ari, kaya ang pagdadala ng bata sa amin ay
Marahil ang pinagbabatayan ng katwiran ni Marcos ay ang edad ni Maria. Matanda na siya, posibleng mamatay na siya bago pa makabalik ang mag-asawa sa kanilang sariling bansa, kaya napahamak siya na mamatay sa ibang bansa.Ito ay isang medyo malupit na pag-asa na nakiusap na isaalang-alang. Kaya naman, sa bandang huli, nangatuwiran si Mark na mas mabuting manatili siya sa likuran kasama si Henry bilang mga tagabantay ng Tremont Estate.Noong una, nag-aalala si Mark na baka maiiyak si Smore sa mga unang araw niya kasama ang pamilya ni Jackson, kaya naging routine na niya ang pag-video call sa bata mula nang makarating siya sa Switzerland. Hindi nagtagal ang ugali na iyon, dahil hindi nagtagal ay napagtanto ni Mark ang buong lawak ng kawalang-interes ng kanyang anak—hindi naisip ng brat na kausapin siya o si Arianne sa kanilang mga tawag, lalo pa't magalit sa pagka-miss sa kanila!Lumipas ang oras. Kahit kailan sa pinakamaliit na imahinasyon ni Mark ay hindi niya akalain na mananatili s
Tinanggihan ni Aristotle ang alok ni Jackson na buhatin ang kanyang mga maleta para sa kanya. "Ayos lang, kaya ko naman ang sarili ko. Talaga, puno lang ito ng mga regalo para sa inyong lahat, at hindi gaanong mabigat ang mga ito. By the way, Pa West? Hindi ka nagbago kahit kaunti—mukhang tumalon ka lang sa huling alaala ko na nakita kita. Nasaan sina Tiffany at Cindy?"Tahimik na inamin ni Jackson na, dahil ang bata ay tumanda na ngayon sa isang ganap na matanda, hindi niya dapat ipilit na tulungan siya sa mga bagay na nararapat niyang gawin nang mag-isa. "Well, hinihintay ka nila sa loob," sa halip ay sabi niya. "Tumingin sa iyo! Nakauwi ka na ngayon. At malapit na ring umuwi si Lil’ P... God, by next month, kayong tatlo ay opisyal na muling magsasama."Walang salita na ngumiti si Aristotle at pumasok sa loob ng villa.Ilang segundo lang iyon, ngunit habang nakatingin si Jackson sa likod ng binata, sa halip ay nakita ng kanyang mga mata si Mark Tremont. Si Aristotle ay may labis n
Sa isang iglap, namumula ang pisngi ni Cynthia at napayuko siya sa gulat. Ang kanyang puso, tulad ng isang baliw na pera, ay tumangging manatili sa loob ng hawla na tinawag niya sa kanyang dibdib.Lumaki, lahat ay palaging tinutukso sina Cynthia at Aristotle bilang isang uri ng isang tunay na pares. Noon, wala itong ibig sabihin sa kanya; isa lamang siyang inosenteng bata na walang ideya kung ano talaga ang ibig sabihin ng mga matatanda. Siyempre, si Aristotle ay palaging mabait, mapagmalasakit na kuya sa kanyang buhay, kaya dahan-dahan niyang tinanggap ang ugnayang ibinahagi nila at nabigyang-katwiran ito bilang ang paraan ng kanilang pakikipag-ugnayan.Tungkol naman sa mungkahi ng matatanda, inamin ni Cynthia na nag-ugat na rin ito sa kanyang isipan. Pagkatapos lamang niyang lumaki nang ang mga alaala ng mga panunukso ay biglang nagparamdam sa kanya ng napaka-malay sa sarili.Ito ay hindi maikakaila. Si Aristotle Tremont ay nag-mature sa isang multa, binata—pagdidiin sa "multa". N